All Chapters of All about You❤️อุ่นไอรัก NC18++: Chapter 51 - Chapter 60

ห้อง I C Uแววตาที่แสนเย็นชาของธามไทจ้องมองบิดาที่ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกสับสน เมื่อคืนเป็นเพลิงกัลป์กับวายุที่ทำหน้าที่ผ่าตัดช่วยชีวิตบิดาของเขาเอาไว้แต่หลังจากที่ผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว อาการของของเขายังอยู่ในภาวะวิกฤติ จึงจำต้องให้พักรักษาตัวอยู่ในห้องไอซียูเพื่อดูแลรักษาอย่างใกล้ชิด“ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ใช่พ่อที่ดีสำหรับผม แต่ผมก็อยากให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อไปนะครับ”น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยกับร่างสูงบนเตียง ที่นอนหลับใหลไม่ได้สติมาหนึ่งคืนเต็ม ๆ ก่อนที่ธามไทจะเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ และจับมือของบิดามากุมเอาไว้พร้อมกับบีบเบา ๆ ราวกับต้องการให้บิดารับรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้แล้วจนกระทั่งหมดเวลาเยี่ยมธามไทจึงได้ตัดใจเดินออกมาจากห้องไอซียู ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พยาบาลวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเขาด้วยความร้อนใจ“คุณหมอคะ คนไข้เด็กที่เกิดอุบัติเหตุพร้อมกับคุณธราเทพตื่นมาก็เอาแต่ร้องไห้หาพ่อกับแม่ พยาบาลเวรกับคุณหมอพยายามช่วยกันปลอบเท่าไหร่น้องก็ไม่ยอมหยุดร้องไห้เลยค่ะ”คำบอกเล่าของพยาบาล ทำให้ธามไทไม่รอช้าสองขารีบวิ่งไปที่ห้องพักผู้ป่วยของน้องชายต่างมารดาทันทีด้วยความลืมตัว ทั้ง ๆ

ภายในห้องทำงานที่มืดสนิท ธามไทนั่งอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ตรงมุมห้องเพียงลำพังนับตั้งแต่วินาทีที่บิดาของเขาสิ้นลม จนกระทั่งผู้เป็นอาจัดการเรื่องเตรียมรับศพเพื่อนำร่างของพี่ชายไปประกอบพิธีการทางศาสนาเสร็จสิ้น เขาจึงปลีกตัวมานั่งเงียบ ๆ อยู่เพียงลำพังในห้องทำงานร่างสูงนั่งจมอยู่กับความคิดของตนเอง ในห้วงคำนึงของธามไทตอนนี้มีเพียงภาพในอดีตตอนที่เขายังคงเป็นเด็กทั้งที่พยายามบอกตัวเองให้ลืมความทรงจำในอดีต ที่มีทั้งภาพแห่งความสุขและความขมขื่น แต่ธามไทกลับซ่อนความทรงจำเหล่านั้นเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจความสุขที่เคยได้รับจากบิดาไม่เคยลืมเลย แต่ความทุกข์และความเจ็บปวดที่เคยได้รับเองก็ยังไม่มีวันลืมเช่นกันจนกระทั่งวันนี้วันที่บิดาได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ธามไทถึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าเขาควรจะปล่อยวางความแค้นในอดีตสักที หลังจากที่เขากำเอาไว้ไม่ยอมปล่อยจนกระทั่งกลายเป็นรอยแผลใหญ่ แม้จะค่อย ๆ เริ่มจางหายไปเมื่อไออุ่นเดินเข้ามาในชีวิตก็ตาม ทว่ายังเป็นรอยแผลเป็นที่หากสะกิดก็พร้อมสะเทือนแกรกแอดเสียงประตูห้องทำงานค่อย ๆ ถูกเปิดเข้ามาด้วยฝีมือของไออุ่น ที่ปิดประตูลงอย่างเบามือและเดินฝ่าความมืดเข้ามาหาธาม

ข่าวดีเรื่องการตั้งครรภ์ของไออุ่น ทำให้ทั้งไอศูรย์และฝั่งครอบครัวของคุณหมอธามไทดีใจมาก หลังจากวันที่ทานมื้อเย็นด้วยกันและจบลงด้วยความอลหม่าน วันถัดมาณิศรากับท่านโฮชิก็เดินทางมาเยือนคฤหาสน์ของไอศูรย์ เพื่อเจรจาสู่ขอไออุ่นให้กับลูกชายอย่างเป็นทางการซึ่งไอศูรย์เองก็ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใด แต่เขากลับยกลูกสาวให้ด้วยความเต็มใจ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหน อะไรที่ทำให้ทั้งตัวเขาและลูกสาวมีความสุขได้ไอศูรย์ก็พร้อมที่จะทำส่วนเรื่องสินสอดไอศูรย์ไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย เขามอบให้ณิศราจัดการตามความเหมาะสมได้เลย เมื่อเจรจาสู่ขอเรียบร้อยแล้ววันแต่งงานก็ถูกกำหนดขึ้นในอาทิตย์ถัดมาทันที“เฮียจะไม่ไปฟังการเปิดพินัยกรรมของคุณพ่อจริง ๆ เหรอคะ”คำถามของไออุ่นทำให้มือที่กำลังพลิกเปิดหน้าหนังสือหยุดชะงักไป คุณหมอวางหนังสือลงข้างกายและเปลี่ยนมานอนหนุนตักแฟนเด็กแทน พร้อมแนบใบหน้าลงบนหน้าท้องแบนราบสัมผัสกับเจ้าตัวน้อยที่คงกำลังนอนหลับฝันดีอยู่ในพุงคุณแม่“เฮียกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักหน่อย เรื่องพินัยกรรมคือเรื่องของคนในครอบครัวเขา เฮียเป็นคนนอกไม่ควรเข้าไปยุ่งดีที่สุดแล้วค่ะ”

โรงพยาบาล N“ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม”กฤษฎิ์เอ่ยถามธามไทที่นั่งอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง ถึงการตัดสินใจหันหลังให้กับอาชีพหมอ และก้าวเดินต่อไปในฐานะนักธุรกิจ ที่ต้องกุมบังเหียนดูแลทั้งกิจการของธราเทพผู้เป็นบิดาที่ล่วงลับไป กับธุรกิจของว่าที่พ่อตาอย่างไอศูรย์ทางด้านคุณหมอที่คิดมาดีแล้วพยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้ม แววตาคู่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นไม่เปลี่ยนใจเขาเรียนรู้การเป็นนักธุรกิจมาตั้งแต่เด็ก จนเข้าสู่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ๆ เขาก็เบนเข็มทิศจากการเป็นนักธุรกิจตั้งแต่วัยเยาว์ก้าวสู่เส้นทางของหมอซึ่งพ่อเลี้ยงอย่างท่านโฮชิก็ไม่ได้เอ่ยห้ามเลยแม้แต่น้อย แต่ท่านกลับสนับสนุนในสิ่งที่เขาอยากจะเรียนรู้ ด้วยการบอกให้เขามุ่งมั่นตั้งใจเรียนและคว้าเกียรตินิยมมาให้ได้ ซึ่งเขาก็ไม่ทำให้ท่านผิดหวังเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหรัฐอเมริกา คุณหมอธามไทสามารถคว้ามาครอบครองได้สมปรารถนา“ครับ ไทม์อยากสานต่อธุรกิจของพ่อเพื่อปูทางเอาไว้ให้น้องธัน วันหนึ่งที่น้องโตขึ้นธุรกิจของพ่อไทม์จะยกให้น้องดูแลทั้งหมดครับ”กฤษฎิ์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจในเหตุผลของคนพี่ว่า ทำไมเขาถึงเลือกที่จะหันหลังให

หลังจากแต่งงานไออุ่นก็กลับไปเรียนต่อในเทอมสองตามปกติ แม้ว่าบิดากับสามีจะพากันไม่เห็นด้วย กับการตัดสินใจกลับไปเรียนของเธอก็ตาม เพราะไออุ่นกำลังตั้งครรภ์ทั้งคู่จึงเป็นห่วงกลัวว่า ในระหว่างที่เรียนอาจจะทำให้หญิงสาวรู้สึกเครียดจนส่งผลกระทบกับลูกในท้องแต่ไออุ่นก็ยังยืนยันคำเดิมว่า เธออยากจะเรียนจบชั้นมัธยมพร้อมกับเพื่อน ๆ ในห้องที่ต่างรอคอยการกลับมาของเธอ ส่วนความเครียดที่อาจเกิดขึ้นจากการได้ยินคำพูดติฉินนินทาจากเพื่อนในโรงเรียนนั้น ไออุ่นไม่ได้สนใจหรือให้ค่ากับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เธอไม่ใช่ไออุ่นเด็กน้อยไร้เดียงสาในวันวานอีกแล้ว“วันนี้ตั้งใจเรียนนะคะเด็กดี อย่าลืมกินอาหารที่สามีคนนี้ตั้งใจทำให้คุณแม่กับเจ้าตัวเล็กอย่างสุดฝีมือด้วยนะคะ”ไออุ่นก้มลงมองกล่องข้าวที่อยู่บนตักของเธอ พลันใบหน้าสวยหวานไร้เครื่องสำอางเผยยิ้มกว้างออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ กับความรักและความเอาใจใส่ของสามีที่มีให้อย่างสม่ำเสมอไม่ว่าสามีจะทำงานดึกแค่ไหนหรือเหนื่อยจากงานมากเท่าไหร่ เขาก็มักจะตื่นขึ้นมาทำมื้อเช้าให้เธอกับบิดาและน้องธันทานเสมอ“ไม่ลืมแน่นอนค่ะ คุณพ่อตั้งใจทำให้หนูไอกับเจ้าตัวเล็กขนาดนี้ หนูไ