บททั้งหมดของ All about You❤️อุ่นไอรัก NC18++: บทที่ 41 - บทที่ 50

ห้องพักฟื้นผู้ป่วยของธามไทเป็นห้อง VVIP ที่กฤษฎิ์แยกออกมาต่างหาก ซึ่งเป็นห้องที่มีไว้เพื่อรองรับคนในครอบครัวหรือญาติสนิทมิตรสหายโดยเฉพาะดังนั้นภายในห้องพักจึงถูกออกแบบให้คล้ายกับคอนโดที่มีของใช้ทุกอย่างครบครัน จึงทำให้ไออุ่นเลือกจะพักอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อคอยดูแลคนรักอย่างใกล้ชิดหลังจากที่เด็กสาวทำการบ้านและจัดการเก็บหนังสือสมุดลงกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว อยู่ ๆ เธอก็มีความรู้สึกคล้ายว่ากำลังถูกจ้องมองจากทางด้านหลังไออุ่นจึงรีบหันหน้ากลับไปมองทันที ถึงได้พบว่าธามไทกำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ทำเอารู้สึกขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก“ทำไมถึงมองหนูไออย่างนั้นล่ะคะ”ไออุ่นเอ่ยถามตรง ๆ อย่างสงสัย แต่เขากลับเผยรอยยิ้มกว้างออกมาอย่างออดอ้อนไม่ตอบคำถาม ทว่ากลับลุกขึ้นจากเตียงคนไข้และเดินมานั่งลงข้าง ๆ ไออุ่นสองมือพลันดึงรั้งร่างแน่งน้อยของดรุณีวัยแรกแย้มขึ้นมานั่งบนตัก ทำเอาไออุ่นเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ด้วยกลัวว่าเขาจะเจ็บแผลช้ำในตรงช่วงบริเวณหน้าท้อง เธอจึงพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนที่รัดแน่นนี้“เฮียไทม์ขา เฮียยังไม่หายดีเลยน้า แต่มานั่งแบบนี้เผื่อมือของหนูไอเผลอไปโดนแผลจะเจ็บเอา

“ถ้าฉันบอกว่าอยากให้นายลาออกจากการเป็นหมอ และเข้ามาเรียนรู้งานที่บริษัทของฉันเพื่อรับตำแหน่งประธานบริษัทคนต่อไปหลังจากที่ฉันจากไปแล้ว นายจะว่ายังไงคุณหมอ”คำพูดของไอศูรย์ทำให้ธามไทรู้สึกตกใจและประหลาดใจไปพร้อมกัน ดวงตาคู่สวยมองอีกฝ่ายด้วยความคิดที่ซับซ้อน บนใบหน้าหล่อเหลาคล้ายกับมีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจในขณะที่ไอศูรย์ระบายยิ้มออกมาบาง ๆ พร้อมกับยกชาถ้วยใหม่ขึ้นจิบอย่างรู้สึกผ่อนคลาย เมื่อได้พูดในสิ่งที่เขาคิดและทบทวนมาตลอดหลายวัน“แล้วถ้าผมไม่ยอมลาออกล่ะครับ”ธามไทถามว่าที่พ่อตากลับอย่างหยั่งเชิง ซึ่งคนที่นั่งตรงข้ามก็ทำเพียงวางถ้วยชาลง แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับคุณหมออย่างเปิดเผยความคิด และความรู้สึกภายในใจออกมาให้เขาได้รับรู้จนหมดสิ้น“ถ้านายเลือกไม่ยอมลาออก นั่นก็เท่ากับว่านายได้เลือกทางที่สอง ซึ่งก็คือยอมเดินออกไปจากชีวิตของไออุ่น และฉันก็จะให้ไออุ่นแต่งงานกับปริญตามกำหนดเดิม”ไอศูรย์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเช่นเดิม โดยไม่มีทีท่าทุกข์ร้อนแต่อย่างใด ในขณะที่ธามไทถึงกับเผลอกำหมัดแน่น เมื่อได้ยินคำพูดของว่าที่พ่อตาหน็อยแน่ จะให้เขาเลิกกับหนูไอและปล่อยให้เธอไปแต่งานกับไอ้ปรงไอ้

วันแรกของการเรียนรู้งานกับไอศูรย์นั้น ธามไททำได้ดีไม่น้อยด้วยเพราะมีประสบการณ์จากการทำธุรกิจของตัวเองอยู่แล้ว เหลือเพียงแค่ได้รับการเสริมจากว่าที่พ่อตาอีกนิดหน่อยก็คงไม่ยากแล้วนอกจากนั้นยังเป็นวันที่ว่าที่พ่อตาเรียกประชุมผู้บริหารระดับสูงทุกฝ่ายงาน รวมไปถึงบรรดาญาติพี่น้องของเขาที่ต่างถือหุ้นในอัตราส่วนเท่า ๆ กันแต่คนที่ถือหุ้นมากที่สุดก็คือไอศูรย์ ที่ดำรงตำแหน่งประธานบริษัท โดยเขาถือหุ้นมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะส่วนหนึ่งก็คือหุ้นส่วนที่ได้รับจากบิดา จึงทำให้บรรดาญาติพี่น้องเกิดความไม่พอใจ และพยายามแย่งชิงหุ้นของเขามาด้วยวิธีการต่าง ๆ ที่ไอศูรย์ล้วนรับมือได้ทุกครั้ง“ว่าที่ลูกเขยเหรอ นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม”อเนกพงษ์พี่ชายคนโตเอ่ยถามน้องชายอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า ไออุ่นหลานสาวของเขาจะมีคนรักแล้วทั้ง ๆ ที่ปีนี้เด็กสาวเพิ่งจะมีอายุครบ 18 ปีอีกอย่างไอศูรย์เองก็ขึ้นชื่อว่าหวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร แล้วอยู่ ๆ น้องชายถึงยอมยกหลานสาวให้เด็กหนุ่มคนนี้ได้ง่าย ๆ กัน“ใช่ครับ เฮียได้ยินไม่ผิด ผู้ชายคนนี้คือว่าที่ลูกเขยของผมเอง ชื่อธามไทน่ะ เป็นศัลยแพทย์อยู่ที่โรงพยาบาล N”เมื่อไอศูรย์ย้ำอีก

เช้าวันต่อมาไอศูรย์มองคู่รักที่นั่งหยอกล้อกันอยู่ตรงข้ามกันกับเขา สองคนยกยิ้มกว้างแต่อีกหนึ่งคนกลับมีสีหน้าบูดบึ้งราวกับเด็กน้อยโดนแย่งของเขาไม่น่าหลงกลเจ้าลูกเขยเจ้าเล่ห์คนนี้เลย อุตส่าห์คิดว่าเจ้าหมอนี่อยากจะทำดีเอาใจเขา แต่กลับกลายเป็นว่าเขาดันถูกวางยาจนหลับยาวเสียรู้ให้ลูกเขยจนได้ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหจนควันออกหู ถ้าปกรณ์ไม่ขึ้นไปปลุกก็เกรงว่าเขาคงจะหลับยาวไม่ตื่นเพราะกำลังนอนหลับสบายแน่“เอ่อ นายครับ”ปกรณ์ที่ร่วมโต๊ะทานอาหารมื้อเช้าในวันนี้ด้วย ทำใจกล้ายกมือขึ้นสะกิดผู้เป็นนายที่เอาแต่จ้องมองคุณหนูไออุ่นกับธามไทเขม็งตาแทบไม่กะพริบไอศูรย์ได้สติเมื่อถูกสะกิด ใบหน้าบูดบึ้งในคราแรกพลันปรับให้เรียบเฉยเย็นชา แล้วพยักหน้าให้นมหวานที่ยืนอยู่ด้านข้างเตรียมมื้อเช้าได้“ช่วงนี้สุขภาพของคุณท่านต้องได้รับการบำรุง นมหวานก็เลยทำมื้อเช้าอ่อน ๆ อย่างข้าวต้มบ่อยขึ้นหน่อย หวังว่าทุกคนจะไม่เบื่อกันก่อนนะคะ”นมหวานเอ่ยบอกทุกคนด้วยความเกรงใจ แต่ทุกคนต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มไม่ได้รู้สึกไม่ดีแต่อย่างใด กับเมนูข้าวต้มที่นมหวานมักพลิกแพลงเพิ่มเติมสมุนไพรบำรุงร่างกายลงไปในข้าวต้มให้ผู้เป็นนายด้วยซึ่งสมุนไพรเห

เมื่อไอศูรย์เดินทางมาถึงโรงพยาบาลเขาก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากท่านประธานโรงพยาบาล N ที่มารับตัวเขาพาไปส่งที่ห้องคนไข้ด้วยตนเองนั่นทำให้ไอศูรย์รู้สึกประทับใจไม่น้อย ซึ่งปกติแล้วยมทูตแห่งโลกมืดอย่างกฤษฎิ์เขาย่อมไม่เคยลงมาต้อนรับผู้ป่วย VVIP ที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องด้วยตนเองแบบนี้เลยสักครั้งแน่นอนว่าผู้ชายที่เย่อหยิ่งทระนงตัวคนนี้ แทบจะไม่เคยเห็นหัวใครอยู่แล้วนอกจากคนในครอบครัวเพราะฉะนั้นการที่เขาลงมาต้อนรับไอศูรย์ที่เดินทางมาถึงโรงพยาบาลด้วยตนเอง จึงทำให้ไอศูรย์ค่อนข้างแปลกใจเป็นอย่างมาก สุดท้ายแล้วความแปลกใจระคนสงสัยของเขาก็กระจ่างแจ้งแก่ใจ เมื่อกฤษฎิ์ย้ำให้เขารู้ว่าธามไทคือหลานชายของเขา ก็เท่ากับว่าเป็นคนในครอบครัว และในเมื่อไอศูรย์คือว่าที่พ่อตาของเจ้านั่นแล้วกฤษฎิ์จะเมินเฉยไม่ลงมาต้อนรับเขาได้อย่างไร“คนไข้คนนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับคุณหมอ”“ฝากสมบัติด้วยไหมล่ะครับ แล้วนี่พินัยกรรมเขียนหรือยังเนี่ย เกิดเป็นอะไรขึ้นมาในห้องผ่าตัด มรดกพันล้านของนายจะได้มีคนดูแล”คำพูดไม่น่าฟังของกฤษฎิ์ทำให้ทุกคนตรงนั้นหน้าเหวอไปตามกัน กับความขี้เล่นของท่านประธานโรงพยาบาล N ที่พูดเรื่องน่าเศร้