บททั้งหมดของ ซ่อนรักดวงใจมาร: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่12ดงดอกไม้สดฉ่ำพราวระยับด้วยน้ำหวานนั้นงดงามล่อตาล่อใจ กลิ่นสาบสาวคละคลุ้งชวนให้คลั่งไคล้ซึ่งนาวีไม่อาจจะทนมองเฉยได้ เขาก้มลงดื่มกินน้ำหวานที่เอ่อล้นกวาดลิ้นซอกซอนซุกไซ้เข้าไปสำรวจในโพรงถ้ำนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่อย่างเมามันส่งผลให้สะโพกกลมกลึงส่ายร่อนโรมรันเรียวลิ้นร้ายที่กำลังตวัดไล้ดูดดื่มกลีบดอกไม้สาวของตนอย่างบ้าคลั่งจนนาวีต้องกุมเอวบางไว้มั่นเพื่อให้ตนได้ดื่มกินน้ำหวานแสนอร่อยอย่างเต็มที่“อื้อ โอววว... พี่วี พี่วีขา อ๊ายยย...”บุษกรครางกระเส่าแอ่นกายเหนือที่นอนนุ่มอย่างซ่านรัญจวน ความเสียวเสียดแล่นพล่านไปทั้งกายเลือดสาวร้อนระอุราวจะระเบิดออกมาเสียให้ได้ นาวีเหลือบตาขึ้นมองคนที่กำลังจะทะยานไปสู่แดนฉิมพลีด้วยลิ้นและปากของตนอย่างพอใจ บุษกรกรีดร้องเสียงแหลมแข่งกับเสียงสายฟ้าที่ฟาดเปรี้ยงขึ้นท่ามกลางพายุดฝนที่กระหน่ำหนักหน่วง“อา.. พี่ก็ทนไม่ไหวแล้วบูมจ๋า น้องบูมสวยที่สุด”นาวีครางเพ้อมือหนาแยกเรียวขาเสลาออกกว้างโดยจับขาเนียนข้างหนึ่งของเธอไว้บนบ่ากว้างแล้วค่อยๆ กดท่อนกายแกร่งเข้าสู่หลืบเร้นอุ่นนุ่มที่เขาเฝ้าโหยหามานานจนสุดทาง ความคับแน่นโอบล้อมเขาไว้รอบทิศทางจนยาวีเบ้หน้าด้วยควา

ตอนที่14.“เดี๋ยวก่อนบุษกร”“ค่ะ คะ...” ขานรับแต่ไม่หันกลับไปเผชิญหน้า คุณบดินทร์ที่กำลังจะก้าวพ้นประตูจึงหันมาถาม“มีอะไรหรือตาวี”“พอดีผมอยากได้เอกสารของคุณพ่อไปศึกษาที่บ้านนิดหน่อยครับ ขออนุญาตใช้เลขาคุณพ่อสักนิดนะครับ”“อ้อ.. ได้เลย หนูบูมหาเอกสารที่พี่เขาต้องการทีนะลูก เดี๋ยวลุงจะไปรอที่รถ”“คุณพ่อกลับไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวให้บุษกรกลับกับผมก็ได้”นาวียิ้มอ่อนโยนให้บิดาซึ่งคุณบดินทร์ก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องไป แต่สำหรับบุษกรนั้นกลับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และทันทีที่ประตูห้องท่านประธานปิดลงเธอก็ถึงกับแข้งขาอ่อนแรงเลยทีเดียว...“เป็นไง ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ เมื่อคืนนอนกับฉันแต่พอเช้ามาก็วิ่งร่านไปหาผู้ชายอีกคน”ร่างสูงปรี่เข้ามาประชิดกุมต้นแขนเรียวไว้แน่นจนบุษกรนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่นาวีไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มคว้าร่างบางเข้ามาในวงแขนแล้วพาร่างเบาหวิวนั้นไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่อย่างง่ายดายราวเธอเป็นสิ่งของไร้น้ำหนักและบุษกรไม่มีโอกาสจะต่อต้านขัดขืนใดๆ“บอกมาสิว่าไปให้ท่าไอ้กล้าแบบไหน หรือไปทำอะไรกับมันมาตั้งเป็นวัน”คนขี้หึงคาดคั้นขณะกดจมูกลงบนแก้มนวลและบ่าไหล่มือไม้ก็ไม่อยู่สุ

ตอนที่16.“แม่อย่าถามมากได้มั้ย คนกลับมาเหนื่อยๆ จะเซ้าซี้ทำไม รำคาญ”หญิงสาวแผดเสียงใส่มารดา แล้ววิ่งขึ้นห้องของตนไปปล่อยให้คุณธัญญาอ้าปากค้างพะงาบๆ ทำท่าเหมือนจะเป็นลมเมื่อเจอคำพูดเช่นนี้ของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนแล้วทีนี้ความหวังจะได้เขยเศรษฐี ได้เป็นแม่ยายนักธุรกิจพันล้านที่แสนจะสมบูรณ์แบบของนางล่ะ จะเป็นไปได้ไหม คุณธัญญาขบคิดในใจ ด้วยตอนนี้นางแทบจะหมดตัวเพราะแอบไปเล่นการพนันจนติดหนี้สินหลายสิบล้านและเจ้าหนี้ก็ตามทวงยิกๆ ร่างอวบอิ่มในเสื้อผ้าราคาแพงหรูหราเดินไปเดินมาอย่างคิดไม่ตก..บุษกรเตรียมตัวมารอคุณลุงบดินทร์ที่รถตู้ส่วนตัวคันใหญ่หรูหรามีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทั้งทีวีจอเล็กส่วนตัวพร้อมหูฟัง เบาะหนังหนานุ่มนั่งสบายนอนสะดวกเสมือนหนึ่งเตียงนอนเลยทีเดียว หญิงสาวยื่นกระเป๋าให้คนขับรถ แล้วขึ้นไปนั่งรอบนรถที่ติดเครื่องรอด้วยความแช่มชื่น เมื่อคิดว่าตนจะได้ไปพักผ่อนหัวใจที่หัวหินตั้งหลายวัน และจะได้ไม่เห็นภาพบาดตาบาดใจของนาวีกับคู่รักให้แสลงใจตัวเอง และกลับจากหัวหินคราวนี้เธอจะยื่นใบลาออกอย่างเป็นทางการ...“ขยับไปสิ ที่ตั้งกว้างจะนั่งคนเดียวรึไง”เสียงห้าวๆ ดังขึ้นทำให้บุษกรสะดุ้งต

ตอนที่18. “ไม่น่าเชื่อเนอะว่าอีตาบ้านนอกจอมโหดนั่นจบมาจากเมืองนอกเมืองนา นิสัยอย่างกับโจรล่าสวาท นิสัยก็ไม่ดี ไม่รู้พี่เปรมคบไปได้ยังไงแถมยังมาเป็นหุ้นส่วนกันอีก หึ.. แบบนี้ผึ้งก็ต้องเจอหน้าอีตาพี่กล้านั่นทุกวันน่ะสิ”“ไม่ดีเหรอปากจะได้ไม่ว่าง” บุษกรยิ้มๆ กับคำค่อนแคะของน้ำผึ้ง“เชอะ ไม่เห็นอยากจะเสวนาด้วย ผู้ชายอะไรไม่หล่อแล้วยังจะปากร้าย”ว่าพลางเบะปากใส่กล้าที่กำลังเดินคุยกันมากับนาวีและเปรมอย่างออกรส บุษกรหัวเราะเบาๆ กับคำเปรียบเปรยของเพื่อนรักแล้วหันไปมองชายหนุ่มทั้งสามแล้วก็รีบก้มหน้าลงมองอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเจอกับสายตาของนาวีที่มองเขม็งมา“เป็นอะไรบูมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”“ไม่มีอะไรจ้ะ คงเป็นเพราะอากาศมันแปลกๆ เปลี่ยนๆ มั้ง เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวฝน” “อืม... จริงด้วย แล้วเมื่อไหร่จะมากันเสียทีนะ หิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว” น้ำผึ้งพยักหน้าเห็นด้วยกับเหตุผลของบุษกรก่อนจะทำหน้ายุ่งเมื่อท้องเริ่มร้อง

 ตอนที่20.  หลังจากเพลิงพายุสวาทสงบลงบุษกรเริ่มกลับมาเป็นของตัวเองอีกครั้ง ความละอายใจ น้อยเนื้อต่ำใจจู่โจมเข้าสู่ใจดวงน้อยจนไม่อาจจะทนมองหน้าเขาได้“พี่วีกลับห้องของตัวเองเถอะค่ะ เดี๋ยวใครจะมาเห็น”เธอบอกเขาเสียงแผ่วแต่ชายหนุ่มกลับไม่ใส่ใจ ซุกซบอยู่กับอกนุ่มทั้งยังเกลือกกลิ้งใบหน้าที่ไรเครากำลังขึ้นเขียวครึ้มไปมากับทรวงสาวจนแดงก่ำ ดวงตาคมจ้องมองดอกบัวงามตรงหน้าอย่างหลงใหล นับวันทรวงอกคู่นี้ก็ยิ่งงดงามเปล่งปลั่งล้นไม้ล้นมือ“บูมหน้าอกใหญ่ขึ้นรึเปล่านะ ทำไมยิ่งจับก็ยิ่งดูเหมือนมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม แบบนี้ต้องจับต้องลูบต้องคลำทุกวัน” นอกจากจะไม่ใส่ใจยังเฉไฉพูดไปอีกเรื่องซึ่งทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างแกร่งหน้าแดงปลั่งมือน้อยทุบอกกว้างด้วยความขวยเขิน“พี่วีบ้า...”“ก็จริงนี่นา หรือจะเถียงถ้าอย่างนั้นพี่จะพิสูจน์ให้ดู”ว่าแล้วก็อุ้มร่างบางขึ้นมาและพาเธอเข้าไปในห้องน้ำซึ่งที่เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้านั้นมีกระจกเงาบานใหญ่ที่สะท้อนภาพได้เกือบทั้งตัว บุษกรงุนงงกับก