All Chapters of ซ่อนรักดวงใจมาร: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่22.“ห้ามมองเขาแบบนี้นะ” แหวใส่เขาเสียงสั่นใจสาวเต้นระริกลมหายใจสะดุดขึ้นมาทันที“มองแบบไหนครับหนูผึ้งตัวอวบ”ใบหน้าคมเข้มที่ลอยอยู่ตรงหน้าก็ใกล้เข้ามาทุกทีๆ น้ำผึ้งก็เอนตัวหนีด้วยความหวั่นไหว ใจสาวก็หวิวๆ เหมือนจะเป็นลมและหวนคิดถึงวันที่เขาไปส่งเธอที่บ้าน หลังจากไปส่งบุษกรเมื่อครั้งก่อนที่เจอกันเลือดในกายสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที..“ปล่อยผึ้งนะคะ ผึ้งจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”เมื่อเห็นว่าตนเองเสียเปรียบจึงคิดจะใช้ไม้อ่อนคุยกับเขา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะใช้ไม้นี้ช้าไปเมื่ออีกมือแกร่งโน้มใบหน้าเธอเข้าไปใกล้แล้วริมฝีปากที่เคยขโมยจุมพิตแรกของเธอไปก็ทาบลงมาเคล้าคลึงกลีบปากสาวที่กำลังเผยอคัดค้าน...“พี่กล้า อื้อออ...” เสียงประท้วงหายไปในลำคอเรียวลิ้นเล็กล่าถอยไม่เป็นท่าเมื่อลิ้นร้อนรุกไล้เกี่ยวกระหวัดหยอกเย้าและในที่สุดเธอก็พ่ายแพ้และโอนอ่อนไปกับจุมพิตเร่าร้อนของเขาอย่างง่ายดาย มือเรียวที่ถูกรวบไว้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระนั้น ไม่ได้จะผลักไสเขาออกไปแต่กลับโอบรอบคอของเขาและซุกไซ้เรือนผมดกหนาที่ยาวระบ่ากว้างอย่างหลงลืมตัวเสียด้วยซ้ำไป“หวานจังน้ำผึ้งจ๋า...”ชายหนุ่มครางเบาๆ ชิดริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อเล็ก

ตอนที่24.  “เซอร์ไพรส์... คิดถึงวีจังเลย...” พอประตูเปิดออกเท่านั้นร่างระหงของธัญญาลักษ์ก็ถลาเข้ามากอดเขาไว้ทันทีจนนาวีที่ไม่ทันตั้งตัวนั้นเซถอยหลังไปหลายก้าวแล้วเสียหลักล้มลงโดยมีร่างของเธอเกยทับอยู่ด้วยท่วงท่าสนิทสนม“คุณทำอะไรของคุณเนี่ยแคท ลุกเดี๋ยวนี้เถอะ”“ไม่ลุกค่ะ วีสิคะลุก...” หญิงสาวมองเขานัยน์ตาพราวอย่างมีความหมาย แต่นาวีไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยเขาพยายามผลักร่างบางออกแต่เธอกลับเสียดสีร่างกายกับเขาอย่างจงใจ“อุ้ย ขอโทษครับ...” เสียงของหมอหนุ่มที่มาพร้อมพยาบาลสาวก้มหน้าลงด้วยความขัดเขินกับภาพหญิงชายที่นอนกอดกันอยู่กับพื้น นาวีตกใจเล็กน้อยที่มีคนอื่นเห็นสภาพของเขากับธัญญาลักษณ์ในสภาพนี้ และยิ่งใจหายวาบอย่างไม่อาจหักห้ามได้เมื่อเห็นแววตาของคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพยาบาล“ปล่อยผม...” นาวีผลักร่างระหงของธัญญาลักษณ์ออกไปแล้วรีบลุกขึ้นทันทีในขณะที่หญิงสาวทำทีอ้อยอิ่งไม่อยากจะลุก“วีน่ะ แคทเจ็บนะคะเนี่ย”

ตอนที่26.  “ผมว่าคุณควรจะไปรอที่รถกับอาทิตย์จะดีกว่ามั้ยหากไม่คิดจะพูดอะไรที่มันฟังแล้วดีกว่าการเหน็บแนมคนอื่น”“วีคะ นี่วีด่าแคทเหรอ วีไม่เคยพูดแบบนี้กับแคทเลยนะคะ”“ก็เพราะเมื่อก่อนแคทไม่ล้ำเส้นผมไงล่ะ หากตอนนี้คุณอยากจะกลับเองก็ได้นะ ให้อาทิตย์ไปส่งที่ท่ารถใกล้ๆ แถวนี้ก็ได้” นาวีไม่คิดจะรักษาน้ำใจเธออีกต่อไป เขารู้สึกรำคาญและยุ่งยากใจเมื่อเห็นท่าทางหึงหวงของธัญญาลักษณ์ที่แสดงออกชัดเจนว่าต้องการอะไรซึ่งเขาไม่ปรารถนา“นาวี... แคทโกรธแล้วนะคะ คุณทำเหมือนแคทไม่มีค่าไม่มีความหมายเลยทั้งๆ ที่เราเคย...”“อาทิตย์ช่วยพาธัญญาลักษณ์ไปท่ารถที่ใกล้ที่สุดแถวๆ นี้ที หรือไม่ก็หารถรับจ้างไปส่งเธอที่กรุงเทพฯ ก็ได้” นาวีตวัดสายตามองอย่างเย็นชาจนธัญญาลักษณ์หน้าม้านไปในใจเดือดดาลยิ่งนัก“โอเคค่ะ แคทจะไปรอคุณที่รถ และจะไม่รบกวนคุณอีก ขอโทษนะคะ”กล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเบาหวิวพยายามเก็บอารมณ์อย่างแนบเนียนแล้วเดินกลับไป

 ตอนที่28. บุษกรเบี่ยงกายหนีวงแขนแข็งแรงที่คลายออกเล็กน้อยทันทีแล้วไปยืนตั้งหลักอยู่ข้างเตียงมือน้อยลูบผมเผ้ายุ่งเหยิงของตนแล้วกอดอกไว้เพื่อปิดป้องทรวงอกที่ไร้บราเซียปกปิดมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้วางใจ“ก็เข้ามาดูคนป่วยว่าหายรึยัง สรุปว่าบูมเป็นอะไรเมารถหรือแพ้ท้อง...” คำถามโต้งๆ ของเขาทำให้คนฟังใจแป้วไปโชคดีที่ภายในห้องมีเพียงแสงสลัวไม่เช่นนั้นเขาคงเห็นสีหน้าที่ซีดเผือดของเธออย่างแน่นอน“บูมแค่เมารถแล้วก็พักผ่อนไม่เพียงพอเท่านั้นค่ะ การที่บูมพักผ่อนไม่เพียงพอก็มาจากสาเหตุอะไรพี่วีก็น่าจะรู้ดีนี่คะ”พูดออกไปบุษกรก็พลอยนึกขัดเขินตัวเองเต็มที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ แต่มันก็จำเป็นเพื่อไม่ให้เขาสงสัยหรือซักถามมากความซึ่งก็ได้ผลเพราะพ่อคุณรีบเปลี่ยนเรื่องมาคุยเรื่องที่ตนเองจะได้ผลประโยชน์ทันที“อืม.. พี่ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรให้บูมถึงได้พักผ่อนไม่เพียงพอ ต้องลองทำดูอีกที”“มะ ไม่ต้องค่ะ ตอนนี้บูมอยากพักผ่อน” รีบคัดค้านพลางก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยเมื

 ตอนที่30.  “ผมคงไม่ไดแพ้ท้องแทนใครหรอกครับ ก็แค่อาจจะนอนดึกและเครียดๆ เท่านั้นก็เลยอยากกินอะไรที่มันทำให้สดชื่นตาสว่างเท่านั้นล่ะ”“ก็นั่นสิคะ คุณวียังไม่มีเมียนี่นา”“หรือว่าลูกแอบไปทำลูกสาวบ้านไหนท้องรึเปล่า คงไม่ใช่แม่นางแบบกรวงโบ๋นั่นหรอกนะ” คุณเคียร่าเอยพาดพิงถึงธัญญาลักษณ์ด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจทำให้นาวียิ้มกว้างกับท่าทางค้อนควักของมารดา“โธ่.. คุณแม่ครับ ผมกับแคทไม่ได้จริงจังต่อกัน เราก็แค่คบกันแบบเพื่อนเท่านั้นเธอก็รู้ดีว่าผมคิดยังไงกับเธอ”   “หึ.. เด็กสมัยนี้ก็ล้ำเกินไป เพื่อนกิน เพื่อนนอน เพื่อนกินเพื่อน” ผู้เป็นแม่ค้อนอีกระลอก ไม่นึกสนับสนุนการคบหากันของหนุ่มสาวในลักษณะนี้เลย“โธ่.. คุณแม่ครับ สมัยนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปนะครับ ถึงผมจะเคยมีสัมพันธ์กับเธอแต่ก็นานมาแล้ว หลายปีแล้วก่อนที่ผมจะกลับมาเมืองไทย แต่ตอนนี้รับรองได้เลยครับว่าผมไม่มีอะไรกับเธอเลย” นาวีรีบเข้ามากอดเอวมารดาอย่างออดอ้อน“หึ.. จ