“เซอร์ไพรส์... คิดถึงวีจังเลย...” พอประตูเปิดออกเท่านั้นร่างระหงของธัญญาลักษ์ก็ถลาเข้ามากอดเขาไว้ทันทีจนนาวีที่ไม่ทันตั้งตัวนั้นเซถอยหลังไปหลายก้าวแล้วเสียหลักล้มลงโดยมีร่างของเธอเกยทับอยู่ด้วยท่วงท่าสนิทสนม
“คุณทำอะไรของคุณเนี่ยแคท ลุกเดี๋ยวนี้เถอะ”
“ไม่ลุกค่ะ วีสิคะลุก...” หญิงสาวมองเขานัยน์ตาพราวอย่างมีความหมาย แต่นาวีไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยเขาพยายามผลักร่างบางออกแต่เธอกลับเสียดสีร่างกายกับเขาอย่างจงใจ
“อุ้ย ขอโทษครับ...” เสียงของหมอหนุ่มที่มาพร้อมพยาบาลสาวก้มหน้าลงด้วยความขัดเขินกับภาพหญิงชายที่นอนกอดกันอยู่กับพื้น นาวีตกใจเล็กน้อยที่มีคนอื่นเห็นสภาพของเขากับธัญญาลักษณ์ในสภาพนี้ และยิ่งใจหายวาบอย่างไม่อาจหักห้ามได้เมื่อเห็นแววตาของคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพยาบาล
“ปล่อยผม...” นาวีผลักร่างระหงของธัญญาลักษณ์ออกไปแล้วรีบลุกขึ้นทันทีในขณะที่หญิงสาวทำทีอ้อยอิ่งไม่อยากจะลุก
“วีน่ะ แคทเจ็บนะคะเนี่ย”
ตอนที่25.“ฉันว่านายควรบอกน้องบูมว่านายรู้สึกอย่างไรกับเธอมากกว่าจะมาเอ่ยปากขอโทษฉันนะ” กล้าถอนใจแล้วบอกเพื่อนรักไปตามที่คิดว่ามันควรจะเป็น“ฉันไม่แน่ใจ”“ห๊า นี่ขนาดนายไม่แน่ใจนะว่ารู้สึกยังไงกับน้องบูมนายยังหึงซะขนาดนั้น นี่ถ้านายรักน้องบูมไม่เก็บเขาไว้ในกล่องหรือขังไว้แต่ในบ้านรึไงวะ” กล้าอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ หากไม่เห็นหน้าเคร่งเครียดของนาวี“ก็ฉัน...”“แกมันปากแข็ง หากแกไม่รักเขาจะเฝ้าหึงหวงทำไม จะคอยกันท่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหาน้องบูมทำไม นี่หากนายไม่หวงก้างนะป่านนี้น้องบูมอาจจะได้แต่งงานกับไอ้บอมเป็นคุณนายนายแพทย์ใหญ่สบายไปแล้ว หรือไม่ก็ได้เป็นคุณนายภริยาท่านนายพลอย่างไอ้ศรัญไปแล้ว ฉันล่ะเสียดายโอกาสดีๆ ของน้องบูมจริงๆ”กล้าเอ่ยถึงความหลังเมื่อครั้งที่เรียนมหาวิทยาลัยที่เพื่อนๆ ของเขาที่กล่าวมานั้นล้วนแล้วแต่เข้ามาแจกขนมจีบบุษกรแต่ถูกนาวีกันท่าด้วยการอ้างสิทธิ์ความเป็นพี่ชายและเป็นว่าที่คู่หมั้นของบุษกรไว้เสียก่อนโดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
ตอนที่26.“ผมว่าคุณควรจะไปรอที่รถกับอาทิตย์จะดีกว่ามั้ยหากไม่คิดจะพูดอะไรที่มันฟังแล้วดีกว่าการเหน็บแนมคนอื่น”“วีคะ นี่วีด่าแคทเหรอ วีไม่เคยพูดแบบนี้กับแคทเลยนะคะ”“ก็เพราะเมื่อก่อนแคทไม่ล้ำเส้นผมไงล่ะ หากตอนนี้คุณอยากจะกลับเองก็ได้นะ ให้อาทิตย์ไปส่งที่ท่ารถใกล้ๆ แถวนี้ก็ได้” นาวีไม่คิดจะรักษาน้ำใจเธออีกต่อไป เขารู้สึกรำคาญและยุ่งยากใจเมื่อเห็นท่าทางหึงหวงของธัญญาลักษณ์ที่แสดงออกชัดเจนว่าต้องการอะไรซึ่งเขาไม่ปรารถนา“นาวี... แคทโกรธแล้วนะคะ คุณทำเหมือนแคทไม่มีค่าไม่มีความหมายเลยทั้งๆ ที่เราเคย...”“อาทิตย์ช่วยพาธัญญาลักษณ์ไปท่ารถที่ใกล้ที่สุดแถวๆ นี้ที หรือไม่ก็หารถรับจ้างไปส่งเธอที่กรุงเทพฯ ก็ได้” นาวีตวัดสายตามองอย่างเย็นชาจนธัญญาลักษณ์หน้าม้านไปในใจเดือดดาลยิ่งนัก“โอเคค่ะ แคทจะไปรอคุณที่รถ และจะไม่รบกวนคุณอีก ขอโทษนะคะ”กล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเบาหวิวพยายามเก็บอารมณ์อย่างแนบเนียนแล้วเดินกลับไป
ตอนที่27.แต่สำหรับธัญญลักษณ์เขาก็ป้องกันด้วยการสวมถุงยางเสมอและไม่เคยร่วมหลับนอนกับธัญญาลักษณ์แบบไร้สติ และเขาก็ไม่ได้หลับนอนกับธัญญาลักษณ์มาเกือบจะสามปีแล้วกระมัง เพราะคนอย่างเขาไม่คิดจะใช้ผู้หญิงซ้ำซาก มีผู้หญิงมากมายให้เขาเลือกใช้ซึ่งแน่นอนว่าแทบไม่ซ้ำหน้าแม้รูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูเคร่งขรึมเย็นชา แต่เรื่องผู้หญิงนั้นเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าคาสโนว่าคนใดเลย ซ้ำตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมาระหว่างที่เขารอให้บุษกรเรียนจบเขาแทบไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนเลย“เธอคิดอะไรของเธอนะบุษกร เธอท้องจริงหรือเปล่า...”ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองจนรถแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังจากที่ส่งธัญญาลักษณ์แล้วเรียบร้อยซึ่งแน่นอนว่าเจ้าหล่อนจะออดอ้อนและใช้มารยาสารพัดที่จะรั้งให้เขาอยู่ที่บ้านของเธอก็ตาม“คุณวีจะให้ผมปลุกคุณหนูไหมครับ” อาทิตย์ลงมาเปิดประตูให้และถามตามมารยาท“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันจัดการเอง นายเอากระเป๋าของน้องบูมไปเก็บเถอะแล้วเรียกพี่ส้มมาให้ที”“ครับ” อาทิตย์รับคำแล้วไม่นานพี่ส้มก็วิ่
ตอนที่28.บุษกรเบี่ยงกายหนีวงแขนแข็งแรงที่คลายออกเล็กน้อยทันทีแล้วไปยืนตั้งหลักอยู่ข้างเตียงมือน้อยลูบผมเผ้ายุ่งเหยิงของตนแล้วกอดอกไว้เพื่อปิดป้องทรวงอกที่ไร้บราเซียปกปิดมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้วางใจ“ก็เข้ามาดูคนป่วยว่าหายรึยัง สรุปว่าบูมเป็นอะไรเมารถหรือแพ้ท้อง...” คำถามโต้งๆ ของเขาทำให้คนฟังใจแป้วไปโชคดีที่ภายในห้องมีเพียงแสงสลัวไม่เช่นนั้นเขาคงเห็นสีหน้าที่ซีดเผือดของเธออย่างแน่นอน“บูมแค่เมารถแล้วก็พักผ่อนไม่เพียงพอเท่านั้นค่ะ การที่บูมพักผ่อนไม่เพียงพอก็มาจากสาเหตุอะไรพี่วีก็น่าจะรู้ดีนี่คะ”พูดออกไปบุษกรก็พลอยนึกขัดเขินตัวเองเต็มที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ แต่มันก็จำเป็นเพื่อไม่ให้เขาสงสัยหรือซักถามมากความซึ่งก็ได้ผลเพราะพ่อคุณรีบเปลี่ยนเรื่องมาคุยเรื่องที่ตนเองจะได้ผลประโยชน์ทันที“อืม.. พี่ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรให้บูมถึงได้พักผ่อนไม่เพียงพอ ต้องลองทำดูอีกที”“มะ ไม่ต้องค่ะ ตอนนี้บูมอยากพักผ่อน” รีบคัดค้านพลางก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยเมื
ตอนที่29.บุษกรมองดูหมอนที่มีรอนบุ๋มตรงหน้าด้วยความรู้สึกอาลัยโหยหาและเริ่มหวั่นไหวกับการตัดสินใจของตนเอง แต่ในขณะเดียวกันคำพูดของธัญญาลักษณ์ก็แว่วเข้ามาในหัว“เราจะต้องไปจากที่นี่...” บุษกรบอกตัวเองอย่างแน่วแน่ เธอจะต้องไป เพราะไม่เช่นนั้นแล้วเธอจะต้องเจ็บปวดมากว่านี้หลายเท่านัก คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากใช้สามีร่วมกับคนอื่นโดยเฉพาะคนที่อยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกให้บุษกรตื่นจากภวังค์แล้วลุกไปเปิดประตูซึ่งก็พบว่าพี่ส้มนนำอาหารขึ้นมาให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย“คุณหนูตื่นนานรึยังคะ แล้วหิวรึยัง”“น้องบูมเพิ่งตื่นค่ะพี่ส้ม แล้วก็ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ลงไปช่วยทำงาน”“ช่วยอะไรกันคะคุณหนู แค่นี้พี่ส้มทำเองได้ เด็กๆ ในบ้านอีกตั้งหลายคนคุณหนูจะมาทำให้ลำบากทำไมล่ะคะ อย่ามัวคุยเลยค่ะมาทานข้าวต้มก่อนดีกว่า”พี่ส้มจัดโต๊ะอาหารให้อย่างคล่องแคล่วบุษกรจึงเดินไปที่ระเบียงซึ่งมีโต๊ะนั่งเล่นและใช้สำหรับรับประทานหารหรือได้และนั่งชมสวนสวยร่มรื่นเบื้
ตอนที่30.“ผมคงไม่ไดแพ้ท้องแทนใครหรอกครับ ก็แค่อาจจะนอนดึกและเครียดๆ เท่านั้นก็เลยอยากกินอะไรที่มันทำให้สดชื่นตาสว่างเท่านั้นล่ะ”“ก็นั่นสิคะ คุณวียังไม่มีเมียนี่นา”“หรือว่าลูกแอบไปทำลูกสาวบ้านไหนท้องรึเปล่า คงไม่ใช่แม่นางแบบกรวงโบ๋นั่นหรอกนะ” คุณเคียร่าเอยพาดพิงถึงธัญญาลักษณ์ด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจทำให้นาวียิ้มกว้างกับท่าทางค้อนควักของมารดา“โธ่.. คุณแม่ครับ ผมกับแคทไม่ได้จริงจังต่อกัน เราก็แค่คบกันแบบเพื่อนเท่านั้นเธอก็รู้ดีว่าผมคิดยังไงกับเธอ”“หึ.. เด็กสมัยนี้ก็ล้ำเกินไป เพื่อนกิน เพื่อนนอน เพื่อนกินเพื่อน” ผู้เป็นแม่ค้อนอีกระลอก ไม่นึกสนับสนุนการคบหากันของหนุ่มสาวในลักษณะนี้เลย“โธ่.. คุณแม่ครับ สมัยนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปนะครับ ถึงผมจะเคยมีสัมพันธ์กับเธอแต่ก็นานมาแล้ว หลายปีแล้วก่อนที่ผมจะกลับมาเมืองไทย แต่ตอนนี้รับรองได้เลยครับว่าผมไม่มีอะไรกับเธอเลย” นาวีรีบเข้ามากอดเอวมารดาอย่างออดอ้อน“หึ.. จ
ตอนที่31. “ยินดีกลับผึ้งด้วยนะ พี่กล้าเป็นคนดีและน่ารักมาก” บุษกรพลอยยิ้มกับน้ำผึ้งไปด้วย“ขอบใจนะ เอาล่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่า ผึ้งหิวแล้ว” น้ำผึ้งเช็ดหน้าเช็ดตาให้และยิ้มให้กำลังใจ บุษกรยิ้มอย่างขอบคุณที่น้ำผึ้งเอื้ออาทรต่อตนถึงเพียงนี้“ขอบใจนะผึ้งที่เข้าใจบูม ไม่คิดว่าบูมเป็นผู้หญิงไม่ดี”“บูมไม่ใช่คนไม่ดี แต่คนไม่ดีคือพี่วีของบูมต่างหากล่ะ อย่าคิดมากเลยเดี๋ยวเจ้าตัวเล็กจะเจ้าน้ำตาเหมือนแม่นะ”“สาวๆ ครับ อาหารเสร็จแล้วครับเชิญมาทานอาหารฝีมือพ่อครัวสุดหล่อกล้ามใหญ่กันได้แล้ว”กล้าเยี่ยมหน้าเข้ามาเรียกภรรยาตัวอวบด้วยสีหน้าสดชื่นมีความสุข สายตาที่มองน้ำผึ้งนั้นหวานหยดจนคนถูกมองอายม้วนจะตัวแทบจะเป็นเกลียว บุษกรหัวเราะไปกับความหวานน่ารักของทั้งสองพอได้ลืมเรื่องเศร้าๆ ของตนเองหลังจากที่บุษกรกลับไปแล้วน้ำผึ้งก็ตัดสินใจเล่าเรื่องของบุษกรให้สามีฟังแม้จะเป็นการไม่สมควรแต่เธอคิดว่าในเมื่อเธอกลับกล้าเป็นสามีภรรยากัน ปัญหาของเพื่อนเมียก็ต้องเป็นปัญหาของสามีด้วย“พี่กล้าคิดว่าจะทำยังไงดีคะ แต่ว่าเรื่องนี้เรารู้กันแค่สามคนนะคะ”“พี่ไม่นึกเลยว่าไอ้วีมันจะร้ายกาจขนาดนี้ พี่คิดว่ามันทำไปเพราะรักน
ตอนที่32.หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานด้วยน้ำตานองหน้าบุษกรก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องพี่ส้มกับป้าพริ้งเองก็ได้แต่มองหน้ากันด้วยความหนักใจ“ฉันไม่น่าบอกคุณท่านเลยป้า ดูสิ คุณหนูของฉันต้องเจ็บปวดและอับอาย”พี่ส้มรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเมื่อจนป่านนี้คุณหนูของตนยังไม่ยอมเปิดประตูออกมาเจอหน้าไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง“เฮ้อ.. นังส้ม แกทำถูกแล้ว เพราะเรามันก็แค่ขี้ข้า อีกอย่างการที่แกบอกคุณท่านก็เพราะแกคิดว่ามันเป็นการดีกว่า ดีกว่าที่เราจะรู้กันแค่นี้และเราเองก็ไม่สามารถรับผิดชอบ หรือช่วยเหลืออะไรคุณหนูได้ถูกไหม”“ก็ใช่ ฉันคิดอย่างนั้น กลัวว่าคุณหนูของเราจะถูกบังคับขู่เข็ญ หรือไม่เต็มใจและอยากให้คุณท่านเมตตาช่วยเหลือแต่นี่...”พี่ส้มถอนหายใจเมื่อคิดว่าคุณเคียร่าคงจะพูดอะไรสักอย่างที่ทำร้ายจิตใจของคุณหนูของตนแน่นอน“คุณท่านไม่ได้ว่าอะไรคุณหนูเลยนังส้มท่านเองก็เสียใจพอๆ กัน ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับคุณหนู แกคิดดูนะคุณหนูของเราไม่เคยทำตัวเหลวไหล เรียบร้อยน่าร
ตอนที่54.อวสานสามคนพ่อแม่ลูกกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าก็ออกมารับหลานรักไปอาบน้ำอาบท่า น้องนาวาก็เล่าเรื่องราวที่ตนได้ไปพบเจอให้คุณปู่คุณย่าฟังอย่างตื่นเต้นด้วยคำพูดที่ชัดบ้างไม่ชัดบ้างแต่ก็ทำให้คนฟังยิ้มด้วยความสุขเมื่อพ่อหนูน้อยเล่าขาน คุณปู่ก็คอยเสริมคำพูดที่ไม่ชัดให้กับหลานชาย“นาวาให้อาหางปาด้วยล่ะ ปาตัวหย้ายหย่าย”“อาหาร ครับเด็กดีไม่ใช่ อาหาง”“อาหาร” เด็กชายพูดตามคุณปู่แล้วยิ้มแป้นเมื่อคุณปู่ยกนิ้วโป้งขึ้นชื่นชมว่าเยี่ยมมาก “ย่าว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่า แล้วลงมาทานข้าว”“ดีคับ เดี๋ยวนาวาหอมแก้มคุงแม่บูมก่อง...”เด็กชายบอกแล้ววิ่งมาหามารดาซึ่งก็เอียงแก้มไว้รอท่า พอหอมแก้มคุณแม่แล้วก็ไม่ละเลยที่จะหอมแก้มคุณพ่อด้วย“แก้มคุงพ่อไม่หอมเลย”น้องนาวาทำทีเบะปากคุณพ่อจึงแกล้งกอดรัดร่างกลมๆ นั้นแล้วหอมแก้มใสของลูกชายแรงๆ น้องนาวาหัวเราะชอบใจก่อนจะดิ้นรนออกจากวงแขนคุณพ่อวิ่งไปหาคุณปู่คุณย่า“เจ้าตัวร้าย..” นาวีมองตามหลังลูกชายที่เดินร้องเพลงเจื้อยแจ้วไปกับคุณปู่คุณย่า“ความร้ายกาจคงได้มาจากคุณพ่อเต็มๆ ค่ะ” บุษกรย้อนสามียิ้มๆ“ก็ถ้าไม่ร้ายกาจ จะมีเมียสวยๆ ลูกน่ารักๆ เหรอครับ”“ค่า ร้ายกาจจน
ตอนที่53.“อื้ม พี่วี อย่าซนสิคะ พอแล้ว...” เสียงหวานห้ามปรามกระเส่าแผ่วพร่าเมื่อมือร้อนผ่าวของสามีไม่อยู่สุข“ก็พี่ยังไม่อิ่มนี่นา บูมสนใจแต่น้องนาวาไม่สนใจพี่นาวีเลย”ปากว่าแต่มือไม่หยุดยุ่มย่ามกับนวลเนื้อนุ่มมือของภรรยาที่นับวันยิ่งสวยผุดผาดบาดตาบาดใจจนเขาอดใจไม่ไหวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ ตอนนี้น้องนาวีครบหนึ่งขวบแล้ว และวันนี้คุณปู่คุณย่าพาน้องนาวาไปซื้อของขวัญวันเกิดแบบพิเศษหลังจากที่ทำบุญเลี้ยงพระที่บ้านแล้วและเดินทางไปทำบุญเลี้ยงอาหาร พร้อมทั้งแจกทุนการศึกษาให้เด็กกำพร้า เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับชีวิต และเหมือนว่าคุณปู่คุณย่าจะวางแผนไว้ดี ตกค่ำก็หลอกล่อพาหลานชายไปนอนด้วยเพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ซึ่งนาวีอยากใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด“พี่วีน่ะมักมาก ต่อให้บูมสนใจพี่วีแค่ไหนก็ไม่พอหรอกค่ะ”หญิงสาวหันมามองสามีตาเขียวแล้วก็หน้าแดงก่ำเมื่อตัวตนของเขาที่ยังอยู่ในร่างสาวเหยียดขยายขึ้นมาอีกรอบพร้อมทั้ง
ตอนที่52.บุษกรรู้สึกสงสารชะตากรรมของธัญญาลักษณ์จนน้ำตาซึมกับเรื่องราวอันน่าหดหู่นั้น“ทีนี้น้องบูมเข้าใจแล้วใช่ไหมครับว่าทำไมพี่ยังคบหากับแคทอยู่ แต่เธอก็คงจะอยู่กับเราได้ไม่นาน อาการของเธอแย่ลงทุกวัน”“ค่ะ บูมขอโทษที่คิดมากเรื่องนี้”“พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกน้องบูม ก็เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าฟังนัก แต่พี่ลืมไปว่า เรื่องนี้อาจจะทำให้เมียพี่เข้าใจผิดและมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ”“บูมยอมรับค่ะว่าหึงพี่วีกับพี่แคท...”บุษกรสารภาพเสียงอ่อย ก่อนจะเงยหน้ามองเขาตาโตที่ตนเผลอพูดออกไปแต่ทำให้คนฟังหัวใจพองโตรู้ได้ทันทีว่าเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขา“พี่รักบูม / บูมรักพี่วี...”หนุ่มสาวพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งตัวเช่นกัน“เอ่อ... พี่วีแย่งบูมพูดทำไมคะ คนเขาอุตส่าห์ว่าจะพูดก่อน” เธอทุบอกกว้างของเขาเขินๆ ในขณะที่นาวียิ้มกว้างด้วยความอิ่มเอมใจ
ตอนที่51บุษกรย่องออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ขลุกอยู่ในนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อทำใจ ร่างที่กลับมาบอบบางดังเดิมแต่ก็อวบอิ่มขึ้นในส่วนที่ควร หลบให้ร่างสูงที่เดินสวนเข้าไปในห้องน้ำด้วยใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“สู้ๆ นะบูม เราต้องทำได้...”หญิงสาวบอกตนเองขณะเดินไปนั่งอ่านหนังสือรอสามีทำธุระส่วนตัว สิบนาทีผ่านไปนาวีก็ออกมาจากห้องน้ำร่างแกร่งที่กลับมาแข็งแรงทรงเสน่ห์ดังเดิมสวมเพียงกางเกงผ้าฝ้ายขายาวตัวเดียวเท่านั้น ทำให้บุษกรเมินหน้าหนีด้วยใจที่เต้นแรง ไอ้ที่คิดๆ ไว้ว่าจะพูดกับเขาเริ่มตีกันสับสนวุ่นวายอยู่ในหัว“น้องบูมอ่านอะไรอยู่เหรอครับ”ร่างสูงเดินมาหาคนที่ก้มหน้างุดอยู่กับหนังสือในมือ ท่าทางตื่นๆ ของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู บุษกรก็ยังคงเป็นสาวขี้อายตื่นกลัวเขาอยู่เสมอ แต่ยามที่เจ้าหล่อนดื้อรั้นเย็นชาก็ทำให้เขาเกรงๆ เธออยู่ไม่น้อย“บูมกำลังจะไปนอนแล้วค่ะ”หญิงสาวรีบวางหนังสือแล้วลุกขึ้นคิดว่าจะหลบไปตั้งหลักก่อน เพราะตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงเหลือเกิน แต่
ตอนที่50.“ว้าว ลูกชายพ่อแต่งตัวหล่อจัง หล่อเหมือนพ่อเลย”บุษกรค้อนคุณพ่อสุดหล่ออย่างหมั่นไส้แล้วหน้าแดงกับแผงอกเปล่าเปลือยของเขา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน นาวีก็ยังทำให้ใจสาวหวั่นไหวได้ไม่เสื่อมคลาย ยิ่งเห็นเขาในสภาพที่ล่อแหลมเซ็กซี่ขยี้ใจแบบนี้เลือดในกายสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าละอาย“ทำไมพี่วีไม่แต่งตัวเสียทีล่ะคะ”“อะไรนะ...” นาวีมัวแต่ยิ้มให้ลูกชายไม่ทันฟังที่เธอพูดและคิดว่าตนเองหูแว่วเมื่อได้ยินสรรพนามที่สนิทสนมของเธอ แต่หญิงสาวก็ลุกขึ้นอุ้มลูกออกไปเสียก่อน เขาจึงรีบแต่งตัวตามออกไปสามพ่อลูกเดินลงมาหาคุณปู่คุณย่าที่รอรับหลานรักไปเดินเล่น บุษกรยื่นร่างอวบของลูกชายให้ผู้เป็นย่าซึ่งยื่นแขนมารอรับเจ้าตัวเล็กก็รู้อ้อนรีบยื่นแขนอวบๆ ไปหาผู้เป็นย่าแล้วหอมแก้มเหี่ยวย่นด้วยไร้เดียงสาเพราะเด็กชายจำได้ดีเมื่อคุณย่า คุณปู่อุ้มจะต้องหอมแก้มตนดังนั้นน้องนาวาจึงเรียนรู้ที่จะทำตามซึ่งมันทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งรักทั้งหลงหลานตัวน้อย“หนูบูมกับวีไปทานข้าวกันเถอะลูก
ตอนที่ 49.“ก็แล้วทำไมไม่พูดไม่บอกความจริงในใจให้น้องรับรู้ล่ะ มานั่งถอนหายใจทิ้งมันมีประโยชน์อะไร”“คุณพ่อรู้ได้ยังไงครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่”“ก็สิ่งที่ลูกเป็น คือสิ่งที่พ่อเคยผ่านมาก่อนไงล่ะ” คุณบดินทร์วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วมองหน้าลูกชายจริงจัง“ฟังพ่อนะวี ตอนนี้ลูกทั้งสองคนเหมือนคนป่วย ป่วยทางจิตใจ ใจที่ขาดความรักก็เหมือนใจที่ตายแล้ว อะไรที่ตายแล้วก็ไร้ประโยชน์...”“แต่ผม... เธอคงเกลียดผม”นาวีไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะในใจของเขานั้นมันตื้อตันและสับสนไปเสียทุกอย่าง“นาวี ตอนนี้ลูกมีครอบครัวที่เกือบจะสมบูรณ์แล้วนะ มีเมียและลูกที่น่ารัก ตาหนูเป็นดังแก้วตาดวงใจของเราทุกคน ตาหนูคงไม่ต้องการเติบโตมาท่ามกลางความหวาดระแวงแคลงใจของพ่อแม่หรอกนะ”“ผม...”“วีควรบอกน้อง ในทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองรู้สึก พ่อบอกได้เพียงเท่านี้” คุณบดินทร์ตบบ่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเบ
ตอนที่48.น้ำผึ้งส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อเห็นว่าสามีของตนกำลังจะอ้าปากต่อล้อต่อเถียงกับนาวี แต่แล้วนาทีต่อมาทุกคนต่างหันขวับไปที่ประตูห้องคลอดที่เปิดออกมาก นายแพทย์ใหญ่วัยกลางคนเดินยิ้มออกมานาวีรีบถลาเข้าไปหาคุณหมอทันที“ยินดีด้วยนะครับ คุณนาวีได้ลูกชาย สมบูรณ์แข็งแรงดีครับ...”“เย้...” ทุกคนที่รอคอยฟังข่าวดีต่างโห่ร้องด้วยความยินดี นาวีวิ่งไปกอดมารดากับบิดาของตนด้วยความซาบซึ้งใจ ความเป็นพ่อมันช่างวิเศษเหลือเกิน...บุษกรได้รับการดูแลอย่างดีจากนางพยาบาลพิเศษที่มาคอยดูแลเธอถึงที่บ้านตามความต้องการของคุณเคียร่ากับคุณบดินทร์ที่อยากให้ลูกสะใภ้คนสวยได้รับการเอาใจใส่ดูแลด้วยวิธีการอยู่ไฟตามแบบโบราณที่คุณบดินทร์เคยให้ภรรยาอยู่ไฟเมื่อครั้งให้กำเนิดนาวีนั่นเอง ด้วยเห็นว่าวิถีไทยเช่นนี้มีประโยชน์และเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทยไว้ด้วย อีกทั้งสมุนไพรของไทยก็มีส่วนช่วยให้ทั้งแม่และลูกสุขภาพแข็งแรง ส่วนคุณพ่อจอมเห่อก็คอยดูแลเธอทุกย่างก้าวเลยก็ว่าได้ นาวีคอยดูแลเธอก
ตอนที่47.ทางด้านนาวีก็กำลังครุ่นคิดเมื่อวางงานในมือลง ชายหนุ่มก็ปิดโน้ตบุ๊กแล้วเดินออกมาหน้าเต็นท์หลังใหญ่ที่ตอนนี้หน้าเต็นท์ของเขานั้นมีดอกไม้หลากหลายชิด และสีสันทั้งปลูกลงดินและปลูกในกระถางออกดอกบานสะพรั่งแล้วก็นึกถึงคนเอามาปลูกให้ บุษกรชอบดอกไม้และผู้หญิงทุกคนก็คงชอบดอกไม้เหมือนๆ กัน มันทำให้คนมองดอกไม้เหล่านี้คิดถึงพวกเธอได้เสมอ บุษกรฉลาดที่มาปลูกดอกไม้ไว้หน้าเต็นท์เพราะไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนๆ เขาก็จะได้เห็นและได้กลิ่นดอกไม้ของเธอ ทุกครั้งที่เห็น เขาก็จะนึกถึงใบหน้าสวยหวานกับรอยยิ้มสดใสของเธอ กลิ่นหอมของดอกไม้ก็ยิ่งทำให้เขานึกถึงความหอมของเรือนร่างงดงามอวบอิ่ม คิดถึงผิวเนื้อเนียนละมุนที่เคยได้สัมผัสตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาที่เขากับบุษกรได้ใช้ชีวิตร่วมกันแบบห่างๆ อย่างห่วงๆ แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกันเช่นคู่รักหรือสามีภรรยาทั่วไปก็ตาม แต่การที่ได้เฝ้ามองกันอยู่ห่างๆ ทำให้เขาได้รู้ใจตนเองมากขึ้น ได้พูดกับเธอบ้างเล็กน้อย และได้มองเธออยู่ไกลๆ ตามข้อตกลงที่เขายังคงทำตามอย่างเคร่งครัด ก็ยิ่งทำให้ประจักษ์กับตนเองว่าเขาขาดเธอกับลูกไม
ตอนที่46.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่นาวีแหกกฎที่ตกลงกันไว้เข้าไปหาบุษกรโดยหวังจะคิดทำตามใจตนเองด้วยความที่อดทนไม่ได้กับแรงกดดันรอบด้าน แต่เขากลับได้รับรู้ถึงสัมผัสอันแสนวิเศษระหว่างพ่อแม่ลูกแล้วและได้คิดอะไรหลายๆ อย่าง นาวีก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากชายหนุ่มที่เคยเย็นชา เจ้ายศเจ้าอย่างและดุดันจนคนรอบข้างนึกเกรงขามไม่กล้าเข้าใกล้ กลายเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่น ยิ้มง่าย อ่อนน้อมถ่อมตน ซ้ำยังมีน้ำใจและจิตสาธารณะจนไม่น่าเชื่อ แม้แต่บุษกรเองที่เคยเห็นแต่ใบหน้ามึนตึงราวยักษ์วัดแจ้ง ท่าทางเย็นชาเมินหมางและไว้ตัวของเขามาตลอดยังรู้สึกทึ่งที่นาวีได้เปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้หลังจากคืนนั้นนาวีไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธอตามที่ได้ตกลงกันไว้แต่นาวีจะมามองหน้าหวานๆ ของเธอก่อนกลับไปนอนที่เต็นท์ของเขาดังเดิม เวลารับประทานอาหารเขาก็จะมาคอยดูว่าเธอกินอะไรบ้างในแต่ละวันแล้วอาสาไปซื้อมาให้ และทำอาหารให้เธอแทนแม่ครัวของเปรมซึ่งเปรมก็อนุญาต จากที่เปรมเคยโกรธและเกลียดสิ่งที่นาวีทำกับบุษกร จากที่เคยตั้งแง่รังเกียจและกลั่นแกล้งนาวีเพื่อแก้เผ็ดแทนหญิงสาว