All Chapters of ซ่อนรักดวงใจมาร: Chapter 41 - Chapter 50

 ตอนที่42.  “ที่เขาบอกว่ามีธุระด่วนก็เพราะเขาไปหาผู้หญิงของเขาใช่ไหมคะ...” หญิงสาวพูดเหมือนคนละเมอ“มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็ได้นะครับน้องบูม ในข่าวเขาก็บอกว่าที่นั่นเป็นแหล่งซ่องสุมของผิดกฎหมายและค้าประเวณี ตอนนี้พี่ว่าเราน่าจะรอถามจากปากนาวีดีกว่า ว่าเขาไปที่นั่นทำไม และแคทเกี่ยวข้องอะไรด้วย แต่ดูท่าทางเธอแย่อยู่นะครับ” กล้ารีบออกตัวแทนเพื่อน เขารู้จักนาวีดีและเชื่อว่านาวีมีเหตุผลที่ไปที่นั่น“นั่นสิครับน้องบูม อย่าเพิ่งคิดมากเลยครับ เดี๋ยวพี่จะสอบถามคนของพี่ที่ไปส่งนาวีอีกทีและจะสอบถามเรื่องนี้กับคนที่เชื่อถือได้ว่ามันเป็นมายังไง”“บูมอย่าคิดมากนะ เดี๋ยวจะมีผลกระทบต่อลูก หนูเปรียวก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าสุขภาพจิตแม่ดี ลูกที่เกิดมาก็จะแจ่มใส อารมณ์ดีเป็นเด็กดี เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหนูเปรียวก็กลับมา หากมาเจอบูมหน้าเศร้าเราจะขี้เกียจฟังยายแก่บ่นนะ”น้ำผึ้งปลอบลงท้ายด้วยคำพูดที่ฟังแล้วน่าขบขันเมื่อเธอเปรียบเปรียวปรียาเป็นยายแก่ขี้บ่น ซึ่งข้อนี้ทุกคนต่างเห็นด้วยเพ

 ตอนที่44.  “ป่านนี้พี่วีจะได้ทานอะไรรึยังนะ...”ใบหน้าสวยยุ่งเหยิงเมื่อนึกถึงเขา ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปแอบดูเขาด้วยความเป็นห่วง แล้วคิ้วสวยก็ขมวดมุ่นเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาในเต็นท์ที่มีแสงไฟอยู่ภายในซึ่งจะทำให้เห็นว่าคนที่อยู่ในนั้นทำอะไรอยู่ได้ลางๆ“ไปไหนของเขานะ หรือว่ากลับไปแล้ว หึ เรารึก็หวังว่าจะจริงใจ” ความน้อยใจก็จู่โจมเข้ามาในใจอีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บุษกรเดินหน้ามุ่ยมานั่งบนเตียงแล้วถอนใจด้วยความเศร้าก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นปลุกให้เธอปัดความเศร้าทิ้งก่อนจะเดินไปเปิดประตู เพราะคิดว่าสาวใช้ทั้งสองคนที่อยู่เป็นเพื่อนต้องมีธุระอะไรสักอย่างเป็นแน่ๆ“มีอะไรคะพี่บัวคำ”“เอ่อ.. คุณบูมคะ พี่บัวคำขออนุญาตไปธุระที่เรือนคนงานสักคืนนะคะ พอดีหลานชายไม่สบายค่ะ น้องสาวจะพาไปหาหมอที่บ้านไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนแม่” พี่บัวคำสีหน้าไม่สู้ดีนักบุษกรจึงพยักหน้าอนุญาต“ไปเถอะจ้ะ บูมอยู่คนเดียวได้ ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอกค่ะ เรือนพี่เปรมก็อยู่ใกล้ๆ

 ตอนที่46. เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่นาวีแหกกฎที่ตกลงกันไว้เข้าไปหาบุษกรโดยหวังจะคิดทำตามใจตนเองด้วยความที่อดทนไม่ได้กับแรงกดดันรอบด้าน แต่เขากลับได้รับรู้ถึงสัมผัสอันแสนวิเศษระหว่างพ่อแม่ลูกแล้วและได้คิดอะไรหลายๆ อย่าง นาวีก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากชายหนุ่มที่เคยเย็นชา เจ้ายศเจ้าอย่างและดุดันจนคนรอบข้างนึกเกรงขามไม่กล้าเข้าใกล้ กลายเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่น ยิ้มง่าย อ่อนน้อมถ่อมตน ซ้ำยังมีน้ำใจและจิตสาธารณะจนไม่น่าเชื่อ แม้แต่บุษกรเองที่เคยเห็นแต่ใบหน้ามึนตึงราวยักษ์วัดแจ้ง ท่าทางเย็นชาเมินหมางและไว้ตัวของเขามาตลอดยังรู้สึกทึ่งที่นาวีได้เปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้หลังจากคืนนั้นนาวีไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธอตามที่ได้ตกลงกันไว้แต่นาวีจะมามองหน้าหวานๆ ของเธอก่อนกลับไปนอนที่เต็นท์ของเขาดังเดิม เวลารับประทานอาหารเขาก็จะมาคอยดูว่าเธอกินอะไรบ้างในแต่ละวันแล้วอาสาไปซื้อมาให้ และทำอาหารให้เธอแทนแม่ครัวของเปรมซึ่งเปรมก็อนุญาต จากที่เปรมเคยโกรธและเกลียดสิ่งที่นาวีทำกับบุษกร จากที่เคยตั้งแง่รังเกียจและกลั่นแกล้งนาวีเพื่อแก้เผ็ดแทนหญิงสาว

 ตอนที่48.  น้ำผึ้งส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อเห็นว่าสามีของตนกำลังจะอ้าปากต่อล้อต่อเถียงกับนาวี แต่แล้วนาทีต่อมาทุกคนต่างหันขวับไปที่ประตูห้องคลอดที่เปิดออกมาก นายแพทย์ใหญ่วัยกลางคนเดินยิ้มออกมานาวีรีบถลาเข้าไปหาคุณหมอทันที“ยินดีด้วยนะครับ คุณนาวีได้ลูกชาย สมบูรณ์แข็งแรงดีครับ...”“เย้...” ทุกคนที่รอคอยฟังข่าวดีต่างโห่ร้องด้วยความยินดี นาวีวิ่งไปกอดมารดากับบิดาของตนด้วยความซาบซึ้งใจ ความเป็นพ่อมันช่างวิเศษเหลือเกิน...  บุษกรได้รับการดูแลอย่างดีจากนางพยาบาลพิเศษที่มาคอยดูแลเธอถึงที่บ้านตามความต้องการของคุณเคียร่ากับคุณบดินทร์ที่อยากให้ลูกสะใภ้คนสวยได้รับการเอาใจใส่ดูแลด้วยวิธีการอยู่ไฟตามแบบโบราณที่คุณบดินทร์เคยให้ภรรยาอยู่ไฟเมื่อครั้งให้กำเนิดนาวีนั่นเอง ด้วยเห็นว่าวิถีไทยเช่นนี้มีประโยชน์และเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทยไว้ด้วย อีกทั้งสมุนไพรของไทยก็มีส่วนช่วยให้ทั้งแม่และลูกสุขภาพแข็งแรง ส่วนคุณพ่อจอมเห่อก็คอยดูแลเธอทุกย่างก้าวเลยก็ว่าได้ นาวีคอยดูแลเธอก

ตอนที่50. “ว้าว ลูกชายพ่อแต่งตัวหล่อจัง หล่อเหมือนพ่อเลย”บุษกรค้อนคุณพ่อสุดหล่ออย่างหมั่นไส้แล้วหน้าแดงกับแผงอกเปล่าเปลือยของเขา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน นาวีก็ยังทำให้ใจสาวหวั่นไหวได้ไม่เสื่อมคลาย ยิ่งเห็นเขาในสภาพที่ล่อแหลมเซ็กซี่ขยี้ใจแบบนี้เลือดในกายสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าละอาย“ทำไมพี่วีไม่แต่งตัวเสียทีล่ะคะ”“อะไรนะ...” นาวีมัวแต่ยิ้มให้ลูกชายไม่ทันฟังที่เธอพูดและคิดว่าตนเองหูแว่วเมื่อได้ยินสรรพนามที่สนิทสนมของเธอ แต่หญิงสาวก็ลุกขึ้นอุ้มลูกออกไปเสียก่อน เขาจึงรีบแต่งตัวตามออกไปสามพ่อลูกเดินลงมาหาคุณปู่คุณย่าที่รอรับหลานรักไปเดินเล่น บุษกรยื่นร่างอวบของลูกชายให้ผู้เป็นย่าซึ่งยื่นแขนมารอรับเจ้าตัวเล็กก็รู้อ้อนรีบยื่นแขนอวบๆ ไปหาผู้เป็นย่าแล้วหอมแก้มเหี่ยวย่นด้วยไร้เดียงสาเพราะเด็กชายจำได้ดีเมื่อคุณย่า คุณปู่อุ้มจะต้องหอมแก้มตนดังนั้นน้องนาวาจึงเรียนรู้ที่จะทำตามซึ่งมันทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งรักทั้งหลงหลานตัวน้อย“หนูบูมกับวีไปทานข้าวกันเถอะลูก