ตอนที่12ดงดอกไม้สดฉ่ำพราวระยับด้วยน้ำหวานนั้นงดงามล่อตาล่อใจ กลิ่นสาบสาวคละคลุ้งชวนให้คลั่งไคล้ซึ่งนาวีไม่อาจจะทนมองเฉยได้ เขาก้มลงดื่มกินน้ำหวานที่เอ่อล้นกวาดลิ้นซอกซอนซุกไซ้เข้าไปสำรวจในโพรงถ้ำนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่อย่างเมามันส่งผลให้สะโพกกลมกลึงส่ายร่อนโรมรันเรียวลิ้นร้ายที่กำลังตวัดไล้ดูดดื่มกลีบดอกไม้สาวของตนอย่างบ้าคลั่งจนนาวีต้องกุมเอวบางไว้มั่นเพื่อให้ตนได้ดื่มกินน้ำหวานแสนอร่อยอย่างเต็มที่“อื้อ โอววว... พี่วี พี่วีขา อ๊ายยย...”บุษกรครางกระเส่าแอ่นกายเหนือที่นอนนุ่มอย่างซ่านรัญจวน ความเสียวเสียดแล่นพล่านไปทั้งกายเลือดสาวร้อนระอุราวจะระเบิดออกมาเสียให้ได้ นาวีเหลือบตาขึ้นมองคนที่กำลังจะทะยานไปสู่แดนฉิมพลีด้วยลิ้นและปากของตนอย่างพอใจ บุษกรกรีดร้องเสียงแหลมแข่งกับเสียงสายฟ้าที่ฟาดเปรี้ยงขึ้นท่ามกลางพายุดฝนที่กระหน่ำหนักหน่วง“อา.. พี่ก็ทนไม่ไหวแล้วบูมจ๋า น้องบูมสวยที่สุด”นาวีครางเพ้อมือหนาแยกเรียวขาเสลาออกกว้างโดยจับขาเนียนข้างหนึ่งของเธอไว้บนบ่ากว้างแล้วค่อยๆ กดท่อนกายแกร่งเข้าสู่หลืบเร้นอุ่นนุ่มที่เขาเฝ้าโหยหามานานจนสุดทาง ความคับแน่นโอบล้อมเขาไว้รอบทิศทางจนยาวีเบ้หน้าด้วยควา
ตอนที่13.บุษกรตาโตหันไปมองนาฬิกาแขวนผนัง แล้วลนลานเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวทันที ไม่นานหญิงสาวก็ออกมาด้วยชุดที่พร้อมจะไปทำงานแต่พี่ส้มก็ไม่ได้อยู่หน้าห้องของเธอแล้ว บุษกรจึงเดินไปหาพี่ส้มที่เรือนใหญ่แล้วก็พบว่าคุณป้าของเธอมีแขกพอดี“อ้าวนั่นไง มาพอดี ป้าฝากด้วยนะพ่อกล้า..”คุณป้าเคียร่าหันมายิ้มให้บุษกรที่ย่อกายมานั่งข้างๆ กล้าซึ่งมาหาคุณบดินทร์แต่ก็คลาดกันไม่กี่นาทีเท่านั้น“ขอโทษนะคะคุณป้าที่วันนี้น้องบูมตื่นสายไปทำงานไม่ทันคุณลุง”“ไม่เป็นไรจ้า คุณลุงน่ะอยากจะให้หนูพักเสียด้วยซ้ำ วันนี้ไปสายหน่อยไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”“ถ้าน้องบูมพร้อมจะไปทำงานก็ไปพร้อมพี่เลยก็ได้นะ พี่ก็กำลังจะไปพบคุณลุงท่านที่บริษัทพอดี มาไม่ทันคุณลุงเหมือนกัน”“งั้นบูมขอติดรถไปด้วยนะคะ”“ถ้าอย่างนั้นผมไปนะครับคุณป้า”“จ้า.. ขับรถดีๆ ล่ะไม่ต้องไปหาเรื่องชนท้ายหรือถอยหลังชนรถใครเขาล่ะ”คุณเคียร่าบอกยิ้มๆ เพื่อให้หนุ่มบ้านไร่มีสติในการขับรถไม่มุทะลุดุดันเหมือนขับรถในไร่ของตนเองซึ่งกล้าก็ยิ้มรับเขินๆ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับบุษกรแต่แล้วพอลับหลังกล้ากับบุษกรไปไม่เท่าไหร่ นาวีก็เดินลงมาจากห้องของตัวเองด้วยสีหน้าแช่มชื่นจนผู
ตอนที่14.“เดี๋ยวก่อนบุษกร”“ค่ะ คะ...” ขานรับแต่ไม่หันกลับไปเผชิญหน้า คุณบดินทร์ที่กำลังจะก้าวพ้นประตูจึงหันมาถาม“มีอะไรหรือตาวี”“พอดีผมอยากได้เอกสารของคุณพ่อไปศึกษาที่บ้านนิดหน่อยครับ ขออนุญาตใช้เลขาคุณพ่อสักนิดนะครับ”“อ้อ.. ได้เลย หนูบูมหาเอกสารที่พี่เขาต้องการทีนะลูก เดี๋ยวลุงจะไปรอที่รถ”“คุณพ่อกลับไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวให้บุษกรกลับกับผมก็ได้”นาวียิ้มอ่อนโยนให้บิดาซึ่งคุณบดินทร์ก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องไป แต่สำหรับบุษกรนั้นกลับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และทันทีที่ประตูห้องท่านประธานปิดลงเธอก็ถึงกับแข้งขาอ่อนแรงเลยทีเดียว...“เป็นไง ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ เมื่อคืนนอนกับฉันแต่พอเช้ามาก็วิ่งร่านไปหาผู้ชายอีกคน”ร่างสูงปรี่เข้ามาประชิดกุมต้นแขนเรียวไว้แน่นจนบุษกรนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่นาวีไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มคว้าร่างบางเข้ามาในวงแขนแล้วพาร่างเบาหวิวนั้นไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่อย่างง่ายดายราวเธอเป็นสิ่งของไร้น้ำหนักและบุษกรไม่มีโอกาสจะต่อต้านขัดขืนใดๆ“บอกมาสิว่าไปให้ท่าไอ้กล้าแบบไหน หรือไปทำอะไรกับมันมาตั้งเป็นวัน”คนขี้หึงคาดคั้นขณะกดจมูกลงบนแก้มนวลและบ่าไหล่มือไม้ก็ไม่อยู่สุ
ตอนที่15.หนุ่มสาวพากันกลับบ้านในเวลาเกือบสามทุ่มซึ่งนาวีออกตัวไปว่าพาบุษกรแวะรับประทานอาหารก่อนกลับบ้านเพราะเห็นว่าดึกแล้วจึงไม่เป็นที่สงสัยของคนในบ้าน แต่บุษกรเลือกที่จะรีบกลับห้องพักของตนเอง ด้วยกลัวว่าจะเผลอแสดงพิรุธออกมาซึ่งอาจจะทำให้นาวีไม่พอใจ“จำไว้ว่าเรื่องระหว่างเราจะไม่มีใครรู้ และหากเธอเปิดเผยความลับของเรา เธอจะต้องได้รับโทษที่สาสมเลยทีเดียว เข้าใจใช่ไหมบุษกร...”คำพูดของนาวียังก้องอยู่ในหูขณะที่นั่งรถกลับมาด้วยกัน และระหว่างนั้น นาวีก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสาวคนสนิทที่กำลังจะกลับมาเมืองไทย และการมาของเพื่อนสาวคนสนิทอาจจะหมายถึงการแต่งงานของเขากับ ธัญญาลักษณ์ หรือ แคท นางแบบสาวไฮโซ ผู้ที่มีความเหมาะสมกับเขาทั้งเชื่อเสียงและฐานะทางสังคม ในขณะที่เธอเป็นเพียงผู้อาศัย ที่เขาแอบมาลักกินขโมยกันเท่านั้น...“หวัดดีจ้า ผึ้งนอนรึยังเอ่ย...” บุษกรตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันทีหลังจากตัดสินใจแน่วแน่แล้ว“ยังจ้า เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กะจะเปิดเฟซบุ๊กเล่นเพลินๆ ก่อนนอนเสียหน่อย บูมมีอะไรจ๊ะ”“เอ่อ.. ที่ทำงานผึ้งน่ะ มีตำแหน่งว่าบ้างรึเปล่า”“ทำไม บูมจะมาทำงานกับเราเหรอ โหย.. ดีใจที่สุดเลย ถ
ตอนที่16.“แม่อย่าถามมากได้มั้ย คนกลับมาเหนื่อยๆ จะเซ้าซี้ทำไม รำคาญ”หญิงสาวแผดเสียงใส่มารดา แล้ววิ่งขึ้นห้องของตนไปปล่อยให้คุณธัญญาอ้าปากค้างพะงาบๆ ทำท่าเหมือนจะเป็นลมเมื่อเจอคำพูดเช่นนี้ของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนแล้วทีนี้ความหวังจะได้เขยเศรษฐี ได้เป็นแม่ยายนักธุรกิจพันล้านที่แสนจะสมบูรณ์แบบของนางล่ะ จะเป็นไปได้ไหม คุณธัญญาขบคิดในใจ ด้วยตอนนี้นางแทบจะหมดตัวเพราะแอบไปเล่นการพนันจนติดหนี้สินหลายสิบล้านและเจ้าหนี้ก็ตามทวงยิกๆ ร่างอวบอิ่มในเสื้อผ้าราคาแพงหรูหราเดินไปเดินมาอย่างคิดไม่ตก..บุษกรเตรียมตัวมารอคุณลุงบดินทร์ที่รถตู้ส่วนตัวคันใหญ่หรูหรามีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทั้งทีวีจอเล็กส่วนตัวพร้อมหูฟัง เบาะหนังหนานุ่มนั่งสบายนอนสะดวกเสมือนหนึ่งเตียงนอนเลยทีเดียว หญิงสาวยื่นกระเป๋าให้คนขับรถ แล้วขึ้นไปนั่งรอบนรถที่ติดเครื่องรอด้วยความแช่มชื่น เมื่อคิดว่าตนจะได้ไปพักผ่อนหัวใจที่หัวหินตั้งหลายวัน และจะได้ไม่เห็นภาพบาดตาบาดใจของนาวีกับคู่รักให้แสลงใจตัวเอง และกลับจากหัวหินคราวนี้เธอจะยื่นใบลาออกอย่างเป็นทางการ...“ขยับไปสิ ที่ตั้งกว้างจะนั่งคนเดียวรึไง”เสียงห้าวๆ ดังขึ้นทำให้บุษกรสะดุ้งต
ตอนที่17.เพราะรู้สึกสนิทสนมและคุยได้สนิทใจบุษกรจึงกล้าที่จะคุยเล่นหัวกับกล้ามากกว่าใครอีกคน และแน่นอนว่าการที่เธอยิ้มแย้มแจ่มใสกับผู้ชายคนอื่นย่อมทำให้ใครคนนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก จนอยากจะตัดบทกับคู่สนทนาแล้วมาขัดขวางการพูดคุยของเธอกับเพื่อนรักเสียให้ได้“ว่าแต่พี่ น้องบูมเองก็สวยขึ้นผิดหูผิดตาเป็นสาวเต็มตัวแล้วนะเนี่ย”“ชมเกินไปค่ะ บูมก็เหมือนเดิม”“ถ่อมตัวตลอดล่ะเราน่ะ”“จริงนี่คะ บูมออกจะจืดชืดไม่มีชื่อเสียงอะไรพอที่ใครจะสนใจขนาดนั้นหรอกค่ะ”“นั่นสินะ เธอไม่ได้มีค่าพอที่ใครจะสนใจอยู่แล้ว”เสียงห้าวเข้มด้วยอารมณ์ดังขึ้นทำให้ทั้งสองหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนหน้าตึงอยู่ไม่ไกล ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำเนื้อดีเดินตัวตรงมายังบุษกรกับกล้าช้าๆ แววตาเหมือนโกรธใครมาสักสิบชาติร้อยชาติ บุษกรรู้สึกหวาดหวั่น ในขณะที่กล้ารู้สึกสนุกและรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนรักของตนนั้นรู้สึกอย่างไร ก็อาการหึงหวงมันชัดเจนอยู่ในแววตาคมกล้าของนาวีเสียขนาดนั้น ผู้ชายด้วยกันย่อมดูออก
ตอนที่18.“ไม่น่าเชื่อเนอะว่าอีตาบ้านนอกจอมโหดนั่นจบมาจากเมืองนอกเมืองนา นิสัยอย่างกับโจรล่าสวาท นิสัยก็ไม่ดี ไม่รู้พี่เปรมคบไปได้ยังไงแถมยังมาเป็นหุ้นส่วนกันอีก หึ.. แบบนี้ผึ้งก็ต้องเจอหน้าอีตาพี่กล้านั่นทุกวันน่ะสิ”“ไม่ดีเหรอปากจะได้ไม่ว่าง” บุษกรยิ้มๆ กับคำค่อนแคะของน้ำผึ้ง“เชอะ ไม่เห็นอยากจะเสวนาด้วย ผู้ชายอะไรไม่หล่อแล้วยังจะปากร้าย”ว่าพลางเบะปากใส่กล้าที่กำลังเดินคุยกันมากับนาวีและเปรมอย่างออกรส บุษกรหัวเราะเบาๆ กับคำเปรียบเปรยของเพื่อนรักแล้วหันไปมองชายหนุ่มทั้งสามแล้วก็รีบก้มหน้าลงมองอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเจอกับสายตาของนาวีที่มองเขม็งมา“เป็นอะไรบูมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”“ไม่มีอะไรจ้ะ คงเป็นเพราะอากาศมันแปลกๆ เปลี่ยนๆ มั้ง เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวฝน”“อืม... จริงด้วย แล้วเมื่อไหร่จะมากันเสียทีนะ หิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว” น้ำผึ้งพยักหน้าเห็นด้วยกับเหตุผลของบุษกรก่อนจะทำหน้ายุ่งเมื่อท้องเริ่มร้อง
ตอนที่19.“ทำท่าสะดีดสะดิ้งนี่รังเกียจผัวตัวเองรึไง หรือว่าเห็นที่หมายใหม่เลยคิดจะลองดี สนใจไอ้เปรมใช่มั้ยไปให้ท่ามันใช่รึเปล่า”คนขี้หึงเริ่มพาลพลางรั้งร่างสาวไปล้มตัวลงบนเตียงกว้างได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะลดมือที่ปิดปากระเรื่อไว้ออกช้าๆ“คุณ เอ่อ.. พี่วีเข้ามาได้ยังไงคะ”“ฉันถามเธอไม่ได้ให้เธอถามฉัน บอกมาว่าสนใจไอ้หมอนั่นใช่มั้ย”“ปละ เปล่านะคะ”“แล้วทำไมมันถึงได้รู้จักเธอดีเหมือนรู้จักกันมาสักสิบชาติขนาดนั้น”“คือ...” เมื่อเขาขู่เข็ญด้วยน้ำเสียงแบบนี้บุษกรจึงบอกเขาไปตามความจริงแต่ไม่ได้บอกเรื่องที่น้ำผึ้งกรอกใบสมัครตำแหน่งเลขาของเปรมให้เธอแล้วเรียบร้อย เหลือแค่เธอลาออกจากที่นี่ไปทำงานกับเปรมได้ทุกเมื่อ“เพื่อนเธอนี่คงอยากจะได้เธอเป็นพี่สะใภ้สินะ แต่ฝันไปเถอะไม่มีวันเสียล่ะ”“บูมถามจริงๆ เถอะค่ะ บูมทำอะไรให้พี่วีเกลียดนักหนาหรือคะถึงได้ทำกับบูมเหมือนบูมไม่มีหัวใจไร้ค่าขนาดนี้ ทำไมพี่วีไม่ปล
ตอนที่34.“ตกลงว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ครับคุณพ่อ ผมไม่สบายใจเลยที่คุณแม่เป็นแบบนี้” นาวีหน้ายุ่งเมื่อบรรยากาศในบ้านแปลกไป“พ่อเองก็ไม่สบายใจและเสียใจนะวี แต่เรื่องนี้มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับหนูบูมเลย...”“เกิดอะไรขึ้นกับบุษกรครับ คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้นกับน้องบูม”คราวนี้นาวีหน้าตื่นรีบเข้ามาใกล้บิดาแล้วจับแขนเขย่าแรงๆ ด้วยความลืมตัว“ใจเย็นๆ วี หนูบูมไม่ได้เป็นอะไรมาก” คุณบดินทร์รีบบอกและเริ่มฉุกใจอาการของลูกชาย“งั้นเกิดอะไรขึ้นกับบูมล่ะครับ”“คืออย่างนี้นะวี...” แล้วคุณบดินทร์ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ลูกชายฟังคร่าวๆ“แม่เขาถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร หนูบูมก็ไม่ยอมตอบเอาแต่ร้องไห้และพูดว่าขอโทษ คุณแม่ก็คงเสียใจ แต่คนที่เสียใจที่สุดก็คงจะเป็นหนูบูม ที่เราไม่รู้เลยว่าเธอเต็มใจหรือถูกข่มขืนบังคับจากผู้ชายชั่วๆ คนนั้น พ่อเชื่อว่ามันต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ ถ้าพ่อรู้ว่ามันเป็นใคร พ่อไม่เอามันไว้ให้รกโลกแน่ๆ”ปากพูดไปสาย
ตอนที่33.ตอนแรกนาวีก็โกรธที่คนของตนทำตัวไม่เหมาะสมจนเผลอชกอาทิตย์ไปเต็มๆ จนล้มกองกับพื้นแต่ยังไม่หมดสติและอาการดิ้นทุรนทุรายของอาทิตย์ทำให้นาวีเข้าใจสาเหตุได้ดี จึงพาอาทิตย์ไปที่สระน้ำแล้วจับอาทิตย์ให้ลงไปในน้ำเพื่อให้น้ำระบายฤทธิ์ยาและโชคดีที่อาทิตย์ไม่ได้ดื่มน้ำจนหมดแก้ว ฤทธิ์ยาจึงไม่หนักหนา อาทิตย์มีสติพอที่จะพูดคุยได้ ซึ่งเมื่อความจริงกระจ่างก็ทำให้สองแม่ลูกไม่พอใจมากจึงกลบเกลื่อนด้วยการโวยวาย จะให้นาวีรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยการจ่ายค่าเสียหายหรือไม่ก็ต้องแต่งงานกับธัญญาลักษณ์ เพราะคนของเขาทำให้ชื่อเสียงของพวกตนด่างพร้อย ซึ่งเหตุผลนั้นช่างน่ารังเกียจและแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัวและความคิดภายในจิตใจของทั้งสองแม่ลูกนี้อย่างชัดเจน“ฉันก็ว่าอย่างนั้นล่ะ เราไปกันเถอะ”“คุณไปไม่ได้นะวี คุณต้องรับผิดชอบแคท” ธัญญาลักษณ์ยังคงดื้อดึงรี่เข้ามาขางไว้“หากจะให้ผมรับผิดชอบด้วยเงินสักก้อน ผมจะให้คุณแสนหนึ่งนะแคท ถือว่าเป็นค่าเสียหายที่คนของผมล่วงเกินคุณ ซึ่งมันมากกว่าที่คุณไปทอดกายให้เสี่ยบางค
ตอนที่32.หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานด้วยน้ำตานองหน้าบุษกรก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องพี่ส้มกับป้าพริ้งเองก็ได้แต่มองหน้ากันด้วยความหนักใจ“ฉันไม่น่าบอกคุณท่านเลยป้า ดูสิ คุณหนูของฉันต้องเจ็บปวดและอับอาย”พี่ส้มรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเมื่อจนป่านนี้คุณหนูของตนยังไม่ยอมเปิดประตูออกมาเจอหน้าไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง“เฮ้อ.. นังส้ม แกทำถูกแล้ว เพราะเรามันก็แค่ขี้ข้า อีกอย่างการที่แกบอกคุณท่านก็เพราะแกคิดว่ามันเป็นการดีกว่า ดีกว่าที่เราจะรู้กันแค่นี้และเราเองก็ไม่สามารถรับผิดชอบ หรือช่วยเหลืออะไรคุณหนูได้ถูกไหม”“ก็ใช่ ฉันคิดอย่างนั้น กลัวว่าคุณหนูของเราจะถูกบังคับขู่เข็ญ หรือไม่เต็มใจและอยากให้คุณท่านเมตตาช่วยเหลือแต่นี่...”พี่ส้มถอนหายใจเมื่อคิดว่าคุณเคียร่าคงจะพูดอะไรสักอย่างที่ทำร้ายจิตใจของคุณหนูของตนแน่นอน“คุณท่านไม่ได้ว่าอะไรคุณหนูเลยนังส้มท่านเองก็เสียใจพอๆ กัน ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับคุณหนู แกคิดดูนะคุณหนูของเราไม่เคยทำตัวเหลวไหล เรียบร้อยน่าร
ตอนที่31. “ยินดีกลับผึ้งด้วยนะ พี่กล้าเป็นคนดีและน่ารักมาก” บุษกรพลอยยิ้มกับน้ำผึ้งไปด้วย“ขอบใจนะ เอาล่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่า ผึ้งหิวแล้ว” น้ำผึ้งเช็ดหน้าเช็ดตาให้และยิ้มให้กำลังใจ บุษกรยิ้มอย่างขอบคุณที่น้ำผึ้งเอื้ออาทรต่อตนถึงเพียงนี้“ขอบใจนะผึ้งที่เข้าใจบูม ไม่คิดว่าบูมเป็นผู้หญิงไม่ดี”“บูมไม่ใช่คนไม่ดี แต่คนไม่ดีคือพี่วีของบูมต่างหากล่ะ อย่าคิดมากเลยเดี๋ยวเจ้าตัวเล็กจะเจ้าน้ำตาเหมือนแม่นะ”“สาวๆ ครับ อาหารเสร็จแล้วครับเชิญมาทานอาหารฝีมือพ่อครัวสุดหล่อกล้ามใหญ่กันได้แล้ว”กล้าเยี่ยมหน้าเข้ามาเรียกภรรยาตัวอวบด้วยสีหน้าสดชื่นมีความสุข สายตาที่มองน้ำผึ้งนั้นหวานหยดจนคนถูกมองอายม้วนจะตัวแทบจะเป็นเกลียว บุษกรหัวเราะไปกับความหวานน่ารักของทั้งสองพอได้ลืมเรื่องเศร้าๆ ของตนเองหลังจากที่บุษกรกลับไปแล้วน้ำผึ้งก็ตัดสินใจเล่าเรื่องของบุษกรให้สามีฟังแม้จะเป็นการไม่สมควรแต่เธอคิดว่าในเมื่อเธอกลับกล้าเป็นสามีภรรยากัน ปัญหาของเพื่อนเมียก็ต้องเป็นปัญหาของสามีด้วย“พี่กล้าคิดว่าจะทำยังไงดีคะ แต่ว่าเรื่องนี้เรารู้กันแค่สามคนนะคะ”“พี่ไม่นึกเลยว่าไอ้วีมันจะร้ายกาจขนาดนี้ พี่คิดว่ามันทำไปเพราะรักน
ตอนที่30.“ผมคงไม่ไดแพ้ท้องแทนใครหรอกครับ ก็แค่อาจจะนอนดึกและเครียดๆ เท่านั้นก็เลยอยากกินอะไรที่มันทำให้สดชื่นตาสว่างเท่านั้นล่ะ”“ก็นั่นสิคะ คุณวียังไม่มีเมียนี่นา”“หรือว่าลูกแอบไปทำลูกสาวบ้านไหนท้องรึเปล่า คงไม่ใช่แม่นางแบบกรวงโบ๋นั่นหรอกนะ” คุณเคียร่าเอยพาดพิงถึงธัญญาลักษณ์ด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจทำให้นาวียิ้มกว้างกับท่าทางค้อนควักของมารดา“โธ่.. คุณแม่ครับ ผมกับแคทไม่ได้จริงจังต่อกัน เราก็แค่คบกันแบบเพื่อนเท่านั้นเธอก็รู้ดีว่าผมคิดยังไงกับเธอ”“หึ.. เด็กสมัยนี้ก็ล้ำเกินไป เพื่อนกิน เพื่อนนอน เพื่อนกินเพื่อน” ผู้เป็นแม่ค้อนอีกระลอก ไม่นึกสนับสนุนการคบหากันของหนุ่มสาวในลักษณะนี้เลย“โธ่.. คุณแม่ครับ สมัยนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปนะครับ ถึงผมจะเคยมีสัมพันธ์กับเธอแต่ก็นานมาแล้ว หลายปีแล้วก่อนที่ผมจะกลับมาเมืองไทย แต่ตอนนี้รับรองได้เลยครับว่าผมไม่มีอะไรกับเธอเลย” นาวีรีบเข้ามากอดเอวมารดาอย่างออดอ้อน“หึ.. จ
ตอนที่29.บุษกรมองดูหมอนที่มีรอนบุ๋มตรงหน้าด้วยความรู้สึกอาลัยโหยหาและเริ่มหวั่นไหวกับการตัดสินใจของตนเอง แต่ในขณะเดียวกันคำพูดของธัญญาลักษณ์ก็แว่วเข้ามาในหัว“เราจะต้องไปจากที่นี่...” บุษกรบอกตัวเองอย่างแน่วแน่ เธอจะต้องไป เพราะไม่เช่นนั้นแล้วเธอจะต้องเจ็บปวดมากว่านี้หลายเท่านัก คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากใช้สามีร่วมกับคนอื่นโดยเฉพาะคนที่อยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรียกให้บุษกรตื่นจากภวังค์แล้วลุกไปเปิดประตูซึ่งก็พบว่าพี่ส้มนนำอาหารขึ้นมาให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย“คุณหนูตื่นนานรึยังคะ แล้วหิวรึยัง”“น้องบูมเพิ่งตื่นค่ะพี่ส้ม แล้วก็ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ลงไปช่วยทำงาน”“ช่วยอะไรกันคะคุณหนู แค่นี้พี่ส้มทำเองได้ เด็กๆ ในบ้านอีกตั้งหลายคนคุณหนูจะมาทำให้ลำบากทำไมล่ะคะ อย่ามัวคุยเลยค่ะมาทานข้าวต้มก่อนดีกว่า”พี่ส้มจัดโต๊ะอาหารให้อย่างคล่องแคล่วบุษกรจึงเดินไปที่ระเบียงซึ่งมีโต๊ะนั่งเล่นและใช้สำหรับรับประทานหารหรือได้และนั่งชมสวนสวยร่มรื่นเบื้
ตอนที่28.บุษกรเบี่ยงกายหนีวงแขนแข็งแรงที่คลายออกเล็กน้อยทันทีแล้วไปยืนตั้งหลักอยู่ข้างเตียงมือน้อยลูบผมเผ้ายุ่งเหยิงของตนแล้วกอดอกไว้เพื่อปิดป้องทรวงอกที่ไร้บราเซียปกปิดมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้วางใจ“ก็เข้ามาดูคนป่วยว่าหายรึยัง สรุปว่าบูมเป็นอะไรเมารถหรือแพ้ท้อง...” คำถามโต้งๆ ของเขาทำให้คนฟังใจแป้วไปโชคดีที่ภายในห้องมีเพียงแสงสลัวไม่เช่นนั้นเขาคงเห็นสีหน้าที่ซีดเผือดของเธออย่างแน่นอน“บูมแค่เมารถแล้วก็พักผ่อนไม่เพียงพอเท่านั้นค่ะ การที่บูมพักผ่อนไม่เพียงพอก็มาจากสาเหตุอะไรพี่วีก็น่าจะรู้ดีนี่คะ”พูดออกไปบุษกรก็พลอยนึกขัดเขินตัวเองเต็มที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ แต่มันก็จำเป็นเพื่อไม่ให้เขาสงสัยหรือซักถามมากความซึ่งก็ได้ผลเพราะพ่อคุณรีบเปลี่ยนเรื่องมาคุยเรื่องที่ตนเองจะได้ผลประโยชน์ทันที“อืม.. พี่ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรให้บูมถึงได้พักผ่อนไม่เพียงพอ ต้องลองทำดูอีกที”“มะ ไม่ต้องค่ะ ตอนนี้บูมอยากพักผ่อน” รีบคัดค้านพลางก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยเมื
ตอนที่27.แต่สำหรับธัญญลักษณ์เขาก็ป้องกันด้วยการสวมถุงยางเสมอและไม่เคยร่วมหลับนอนกับธัญญาลักษณ์แบบไร้สติ และเขาก็ไม่ได้หลับนอนกับธัญญาลักษณ์มาเกือบจะสามปีแล้วกระมัง เพราะคนอย่างเขาไม่คิดจะใช้ผู้หญิงซ้ำซาก มีผู้หญิงมากมายให้เขาเลือกใช้ซึ่งแน่นอนว่าแทบไม่ซ้ำหน้าแม้รูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูเคร่งขรึมเย็นชา แต่เรื่องผู้หญิงนั้นเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าคาสโนว่าคนใดเลย ซ้ำตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมาระหว่างที่เขารอให้บุษกรเรียนจบเขาแทบไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนเลย“เธอคิดอะไรของเธอนะบุษกร เธอท้องจริงหรือเปล่า...”ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองจนรถแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังจากที่ส่งธัญญาลักษณ์แล้วเรียบร้อยซึ่งแน่นอนว่าเจ้าหล่อนจะออดอ้อนและใช้มารยาสารพัดที่จะรั้งให้เขาอยู่ที่บ้านของเธอก็ตาม“คุณวีจะให้ผมปลุกคุณหนูไหมครับ” อาทิตย์ลงมาเปิดประตูให้และถามตามมารยาท“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันจัดการเอง นายเอากระเป๋าของน้องบูมไปเก็บเถอะแล้วเรียกพี่ส้มมาให้ที”“ครับ” อาทิตย์รับคำแล้วไม่นานพี่ส้มก็วิ่
ตอนที่26.“ผมว่าคุณควรจะไปรอที่รถกับอาทิตย์จะดีกว่ามั้ยหากไม่คิดจะพูดอะไรที่มันฟังแล้วดีกว่าการเหน็บแนมคนอื่น”“วีคะ นี่วีด่าแคทเหรอ วีไม่เคยพูดแบบนี้กับแคทเลยนะคะ”“ก็เพราะเมื่อก่อนแคทไม่ล้ำเส้นผมไงล่ะ หากตอนนี้คุณอยากจะกลับเองก็ได้นะ ให้อาทิตย์ไปส่งที่ท่ารถใกล้ๆ แถวนี้ก็ได้” นาวีไม่คิดจะรักษาน้ำใจเธออีกต่อไป เขารู้สึกรำคาญและยุ่งยากใจเมื่อเห็นท่าทางหึงหวงของธัญญาลักษณ์ที่แสดงออกชัดเจนว่าต้องการอะไรซึ่งเขาไม่ปรารถนา“นาวี... แคทโกรธแล้วนะคะ คุณทำเหมือนแคทไม่มีค่าไม่มีความหมายเลยทั้งๆ ที่เราเคย...”“อาทิตย์ช่วยพาธัญญาลักษณ์ไปท่ารถที่ใกล้ที่สุดแถวๆ นี้ที หรือไม่ก็หารถรับจ้างไปส่งเธอที่กรุงเทพฯ ก็ได้” นาวีตวัดสายตามองอย่างเย็นชาจนธัญญาลักษณ์หน้าม้านไปในใจเดือดดาลยิ่งนัก“โอเคค่ะ แคทจะไปรอคุณที่รถ และจะไม่รบกวนคุณอีก ขอโทษนะคะ”กล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเบาหวิวพยายามเก็บอารมณ์อย่างแนบเนียนแล้วเดินกลับไป