ตอนที่13.บุษกรตาโตหันไปมองนาฬิกาแขวนผนัง แล้วลนลานเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวทันที ไม่นานหญิงสาวก็ออกมาด้วยชุดที่พร้อมจะไปทำงานแต่พี่ส้มก็ไม่ได้อยู่หน้าห้องของเธอแล้ว บุษกรจึงเดินไปหาพี่ส้มที่เรือนใหญ่แล้วก็พบว่าคุณป้าของเธอมีแขกพอดี“อ้าวนั่นไง มาพอดี ป้าฝากด้วยนะพ่อกล้า..”คุณป้าเคียร่าหันมายิ้มให้บุษกรที่ย่อกายมานั่งข้างๆ กล้าซึ่งมาหาคุณบดินทร์แต่ก็คลาดกันไม่กี่นาทีเท่านั้น“ขอโทษนะคะคุณป้าที่วันนี้น้องบูมตื่นสายไปทำงานไม่ทันคุณลุง”“ไม่เป็นไรจ้า คุณลุงน่ะอยากจะให้หนูพักเสียด้วยซ้ำ วันนี้ไปสายหน่อยไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”“ถ้าน้องบูมพร้อมจะไปทำงานก็ไปพร้อมพี่เลยก็ได้นะ พี่ก็กำลังจะไปพบคุณลุงท่านที่บริษัทพอดี มาไม่ทันคุณลุงเหมือนกัน”“งั้นบูมขอติดรถไปด้วยนะคะ”“ถ้าอย่างนั้นผมไปนะครับคุณป้า”“จ้า.. ขับรถดีๆ ล่ะไม่ต้องไปหาเรื่องชนท้ายหรือถอยหลังชนรถใครเขาล่ะ”คุณเคียร่าบอกยิ้มๆ เพื่อให้หนุ่มบ้านไร่มีสติในการขับรถไม่มุทะลุดุดันเหมือนขับรถในไร่ของตนเองซึ่งกล้าก็ยิ้มรับเขินๆ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับบุษกรแต่แล้วพอลับหลังกล้ากับบุษกรไปไม่เท่าไหร่ นาวีก็เดินลงมาจากห้องของตัวเองด้วยสีหน้าแช่มชื่นจนผู
ตอนที่14.“เดี๋ยวก่อนบุษกร”“ค่ะ คะ...” ขานรับแต่ไม่หันกลับไปเผชิญหน้า คุณบดินทร์ที่กำลังจะก้าวพ้นประตูจึงหันมาถาม“มีอะไรหรือตาวี”“พอดีผมอยากได้เอกสารของคุณพ่อไปศึกษาที่บ้านนิดหน่อยครับ ขออนุญาตใช้เลขาคุณพ่อสักนิดนะครับ”“อ้อ.. ได้เลย หนูบูมหาเอกสารที่พี่เขาต้องการทีนะลูก เดี๋ยวลุงจะไปรอที่รถ”“คุณพ่อกลับไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวให้บุษกรกลับกับผมก็ได้”นาวียิ้มอ่อนโยนให้บิดาซึ่งคุณบดินทร์ก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องไป แต่สำหรับบุษกรนั้นกลับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และทันทีที่ประตูห้องท่านประธานปิดลงเธอก็ถึงกับแข้งขาอ่อนแรงเลยทีเดียว...“เป็นไง ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ เมื่อคืนนอนกับฉันแต่พอเช้ามาก็วิ่งร่านไปหาผู้ชายอีกคน”ร่างสูงปรี่เข้ามาประชิดกุมต้นแขนเรียวไว้แน่นจนบุษกรนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่นาวีไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มคว้าร่างบางเข้ามาในวงแขนแล้วพาร่างเบาหวิวนั้นไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่อย่างง่ายดายราวเธอเป็นสิ่งของไร้น้ำหนักและบุษกรไม่มีโอกาสจะต่อต้านขัดขืนใดๆ“บอกมาสิว่าไปให้ท่าไอ้กล้าแบบไหน หรือไปทำอะไรกับมันมาตั้งเป็นวัน”คนขี้หึงคาดคั้นขณะกดจมูกลงบนแก้มนวลและบ่าไหล่มือไม้ก็ไม่อยู่สุ
ตอนที่15.หนุ่มสาวพากันกลับบ้านในเวลาเกือบสามทุ่มซึ่งนาวีออกตัวไปว่าพาบุษกรแวะรับประทานอาหารก่อนกลับบ้านเพราะเห็นว่าดึกแล้วจึงไม่เป็นที่สงสัยของคนในบ้าน แต่บุษกรเลือกที่จะรีบกลับห้องพักของตนเอง ด้วยกลัวว่าจะเผลอแสดงพิรุธออกมาซึ่งอาจจะทำให้นาวีไม่พอใจ“จำไว้ว่าเรื่องระหว่างเราจะไม่มีใครรู้ และหากเธอเปิดเผยความลับของเรา เธอจะต้องได้รับโทษที่สาสมเลยทีเดียว เข้าใจใช่ไหมบุษกร...”คำพูดของนาวียังก้องอยู่ในหูขณะที่นั่งรถกลับมาด้วยกัน และระหว่างนั้น นาวีก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสาวคนสนิทที่กำลังจะกลับมาเมืองไทย และการมาของเพื่อนสาวคนสนิทอาจจะหมายถึงการแต่งงานของเขากับ ธัญญาลักษณ์ หรือ แคท นางแบบสาวไฮโซ ผู้ที่มีความเหมาะสมกับเขาทั้งเชื่อเสียงและฐานะทางสังคม ในขณะที่เธอเป็นเพียงผู้อาศัย ที่เขาแอบมาลักกินขโมยกันเท่านั้น...“หวัดดีจ้า ผึ้งนอนรึยังเอ่ย...” บุษกรตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันทีหลังจากตัดสินใจแน่วแน่แล้ว“ยังจ้า เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กะจะเปิดเฟซบุ๊กเล่นเพลินๆ ก่อนนอนเสียหน่อย บูมมีอะไรจ๊ะ”“เอ่อ.. ที่ทำงานผึ้งน่ะ มีตำแหน่งว่าบ้างรึเปล่า”“ทำไม บูมจะมาทำงานกับเราเหรอ โหย.. ดีใจที่สุดเลย ถ
ตอนที่16.“แม่อย่าถามมากได้มั้ย คนกลับมาเหนื่อยๆ จะเซ้าซี้ทำไม รำคาญ”หญิงสาวแผดเสียงใส่มารดา แล้ววิ่งขึ้นห้องของตนไปปล่อยให้คุณธัญญาอ้าปากค้างพะงาบๆ ทำท่าเหมือนจะเป็นลมเมื่อเจอคำพูดเช่นนี้ของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนแล้วทีนี้ความหวังจะได้เขยเศรษฐี ได้เป็นแม่ยายนักธุรกิจพันล้านที่แสนจะสมบูรณ์แบบของนางล่ะ จะเป็นไปได้ไหม คุณธัญญาขบคิดในใจ ด้วยตอนนี้นางแทบจะหมดตัวเพราะแอบไปเล่นการพนันจนติดหนี้สินหลายสิบล้านและเจ้าหนี้ก็ตามทวงยิกๆ ร่างอวบอิ่มในเสื้อผ้าราคาแพงหรูหราเดินไปเดินมาอย่างคิดไม่ตก..บุษกรเตรียมตัวมารอคุณลุงบดินทร์ที่รถตู้ส่วนตัวคันใหญ่หรูหรามีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทั้งทีวีจอเล็กส่วนตัวพร้อมหูฟัง เบาะหนังหนานุ่มนั่งสบายนอนสะดวกเสมือนหนึ่งเตียงนอนเลยทีเดียว หญิงสาวยื่นกระเป๋าให้คนขับรถ แล้วขึ้นไปนั่งรอบนรถที่ติดเครื่องรอด้วยความแช่มชื่น เมื่อคิดว่าตนจะได้ไปพักผ่อนหัวใจที่หัวหินตั้งหลายวัน และจะได้ไม่เห็นภาพบาดตาบาดใจของนาวีกับคู่รักให้แสลงใจตัวเอง และกลับจากหัวหินคราวนี้เธอจะยื่นใบลาออกอย่างเป็นทางการ...“ขยับไปสิ ที่ตั้งกว้างจะนั่งคนเดียวรึไง”เสียงห้าวๆ ดังขึ้นทำให้บุษกรสะดุ้งต
ตอนที่17.เพราะรู้สึกสนิทสนมและคุยได้สนิทใจบุษกรจึงกล้าที่จะคุยเล่นหัวกับกล้ามากกว่าใครอีกคน และแน่นอนว่าการที่เธอยิ้มแย้มแจ่มใสกับผู้ชายคนอื่นย่อมทำให้ใครคนนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก จนอยากจะตัดบทกับคู่สนทนาแล้วมาขัดขวางการพูดคุยของเธอกับเพื่อนรักเสียให้ได้“ว่าแต่พี่ น้องบูมเองก็สวยขึ้นผิดหูผิดตาเป็นสาวเต็มตัวแล้วนะเนี่ย”“ชมเกินไปค่ะ บูมก็เหมือนเดิม”“ถ่อมตัวตลอดล่ะเราน่ะ”“จริงนี่คะ บูมออกจะจืดชืดไม่มีชื่อเสียงอะไรพอที่ใครจะสนใจขนาดนั้นหรอกค่ะ”“นั่นสินะ เธอไม่ได้มีค่าพอที่ใครจะสนใจอยู่แล้ว”เสียงห้าวเข้มด้วยอารมณ์ดังขึ้นทำให้ทั้งสองหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนหน้าตึงอยู่ไม่ไกล ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำเนื้อดีเดินตัวตรงมายังบุษกรกับกล้าช้าๆ แววตาเหมือนโกรธใครมาสักสิบชาติร้อยชาติ บุษกรรู้สึกหวาดหวั่น ในขณะที่กล้ารู้สึกสนุกและรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนรักของตนนั้นรู้สึกอย่างไร ก็อาการหึงหวงมันชัดเจนอยู่ในแววตาคมกล้าของนาวีเสียขนาดนั้น ผู้ชายด้วยกันย่อมดูออก
ตอนที่18.“ไม่น่าเชื่อเนอะว่าอีตาบ้านนอกจอมโหดนั่นจบมาจากเมืองนอกเมืองนา นิสัยอย่างกับโจรล่าสวาท นิสัยก็ไม่ดี ไม่รู้พี่เปรมคบไปได้ยังไงแถมยังมาเป็นหุ้นส่วนกันอีก หึ.. แบบนี้ผึ้งก็ต้องเจอหน้าอีตาพี่กล้านั่นทุกวันน่ะสิ”“ไม่ดีเหรอปากจะได้ไม่ว่าง” บุษกรยิ้มๆ กับคำค่อนแคะของน้ำผึ้ง“เชอะ ไม่เห็นอยากจะเสวนาด้วย ผู้ชายอะไรไม่หล่อแล้วยังจะปากร้าย”ว่าพลางเบะปากใส่กล้าที่กำลังเดินคุยกันมากับนาวีและเปรมอย่างออกรส บุษกรหัวเราะเบาๆ กับคำเปรียบเปรยของเพื่อนรักแล้วหันไปมองชายหนุ่มทั้งสามแล้วก็รีบก้มหน้าลงมองอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเจอกับสายตาของนาวีที่มองเขม็งมา“เป็นอะไรบูมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”“ไม่มีอะไรจ้ะ คงเป็นเพราะอากาศมันแปลกๆ เปลี่ยนๆ มั้ง เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวฝน”“อืม... จริงด้วย แล้วเมื่อไหร่จะมากันเสียทีนะ หิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว” น้ำผึ้งพยักหน้าเห็นด้วยกับเหตุผลของบุษกรก่อนจะทำหน้ายุ่งเมื่อท้องเริ่มร้อง
ตอนที่19.“ทำท่าสะดีดสะดิ้งนี่รังเกียจผัวตัวเองรึไง หรือว่าเห็นที่หมายใหม่เลยคิดจะลองดี สนใจไอ้เปรมใช่มั้ยไปให้ท่ามันใช่รึเปล่า”คนขี้หึงเริ่มพาลพลางรั้งร่างสาวไปล้มตัวลงบนเตียงกว้างได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะลดมือที่ปิดปากระเรื่อไว้ออกช้าๆ“คุณ เอ่อ.. พี่วีเข้ามาได้ยังไงคะ”“ฉันถามเธอไม่ได้ให้เธอถามฉัน บอกมาว่าสนใจไอ้หมอนั่นใช่มั้ย”“ปละ เปล่านะคะ”“แล้วทำไมมันถึงได้รู้จักเธอดีเหมือนรู้จักกันมาสักสิบชาติขนาดนั้น”“คือ...” เมื่อเขาขู่เข็ญด้วยน้ำเสียงแบบนี้บุษกรจึงบอกเขาไปตามความจริงแต่ไม่ได้บอกเรื่องที่น้ำผึ้งกรอกใบสมัครตำแหน่งเลขาของเปรมให้เธอแล้วเรียบร้อย เหลือแค่เธอลาออกจากที่นี่ไปทำงานกับเปรมได้ทุกเมื่อ“เพื่อนเธอนี่คงอยากจะได้เธอเป็นพี่สะใภ้สินะ แต่ฝันไปเถอะไม่มีวันเสียล่ะ”“บูมถามจริงๆ เถอะค่ะ บูมทำอะไรให้พี่วีเกลียดนักหนาหรือคะถึงได้ทำกับบูมเหมือนบูมไม่มีหัวใจไร้ค่าขนาดนี้ ทำไมพี่วีไม่ปล
ตอนที่20.หลังจากเพลิงพายุสวาทสงบลงบุษกรเริ่มกลับมาเป็นของตัวเองอีกครั้ง ความละอายใจ น้อยเนื้อต่ำใจจู่โจมเข้าสู่ใจดวงน้อยจนไม่อาจจะทนมองหน้าเขาได้“พี่วีกลับห้องของตัวเองเถอะค่ะ เดี๋ยวใครจะมาเห็น”เธอบอกเขาเสียงแผ่วแต่ชายหนุ่มกลับไม่ใส่ใจ ซุกซบอยู่กับอกนุ่มทั้งยังเกลือกกลิ้งใบหน้าที่ไรเครากำลังขึ้นเขียวครึ้มไปมากับทรวงสาวจนแดงก่ำ ดวงตาคมจ้องมองดอกบัวงามตรงหน้าอย่างหลงใหล นับวันทรวงอกคู่นี้ก็ยิ่งงดงามเปล่งปลั่งล้นไม้ล้นมือ“บูมหน้าอกใหญ่ขึ้นรึเปล่านะ ทำไมยิ่งจับก็ยิ่งดูเหมือนมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม แบบนี้ต้องจับต้องลูบต้องคลำทุกวัน” นอกจากจะไม่ใส่ใจยังเฉไฉพูดไปอีกเรื่องซึ่งทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างแกร่งหน้าแดงปลั่งมือน้อยทุบอกกว้างด้วยความขวยเขิน“พี่วีบ้า...”“ก็จริงนี่นา หรือจะเถียงถ้าอย่างนั้นพี่จะพิสูจน์ให้ดู”ว่าแล้วก็อุ้มร่างบางขึ้นมาและพาเธอเข้าไปในห้องน้ำซึ่งที่เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้านั้นมีกระจกเงาบานใหญ่ที่สะท้อนภาพได้เกือบทั้งตัว บุษกรงุนงงกับก
ตอนที่54.อวสานสามคนพ่อแม่ลูกกลับมาถึงบ้านคุณปู่คุณย่าก็ออกมารับหลานรักไปอาบน้ำอาบท่า น้องนาวาก็เล่าเรื่องราวที่ตนได้ไปพบเจอให้คุณปู่คุณย่าฟังอย่างตื่นเต้นด้วยคำพูดที่ชัดบ้างไม่ชัดบ้างแต่ก็ทำให้คนฟังยิ้มด้วยความสุขเมื่อพ่อหนูน้อยเล่าขาน คุณปู่ก็คอยเสริมคำพูดที่ไม่ชัดให้กับหลานชาย“นาวาให้อาหางปาด้วยล่ะ ปาตัวหย้ายหย่าย”“อาหาร ครับเด็กดีไม่ใช่ อาหาง”“อาหาร” เด็กชายพูดตามคุณปู่แล้วยิ้มแป้นเมื่อคุณปู่ยกนิ้วโป้งขึ้นชื่นชมว่าเยี่ยมมาก “ย่าว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่า แล้วลงมาทานข้าว”“ดีคับ เดี๋ยวนาวาหอมแก้มคุงแม่บูมก่อง...”เด็กชายบอกแล้ววิ่งมาหามารดาซึ่งก็เอียงแก้มไว้รอท่า พอหอมแก้มคุณแม่แล้วก็ไม่ละเลยที่จะหอมแก้มคุณพ่อด้วย“แก้มคุงพ่อไม่หอมเลย”น้องนาวาทำทีเบะปากคุณพ่อจึงแกล้งกอดรัดร่างกลมๆ นั้นแล้วหอมแก้มใสของลูกชายแรงๆ น้องนาวาหัวเราะชอบใจก่อนจะดิ้นรนออกจากวงแขนคุณพ่อวิ่งไปหาคุณปู่คุณย่า“เจ้าตัวร้าย..” นาวีมองตามหลังลูกชายที่เดินร้องเพลงเจื้อยแจ้วไปกับคุณปู่คุณย่า“ความร้ายกาจคงได้มาจากคุณพ่อเต็มๆ ค่ะ” บุษกรย้อนสามียิ้มๆ“ก็ถ้าไม่ร้ายกาจ จะมีเมียสวยๆ ลูกน่ารักๆ เหรอครับ”“ค่า ร้ายกาจจน
ตอนที่53.“อื้ม พี่วี อย่าซนสิคะ พอแล้ว...” เสียงหวานห้ามปรามกระเส่าแผ่วพร่าเมื่อมือร้อนผ่าวของสามีไม่อยู่สุข“ก็พี่ยังไม่อิ่มนี่นา บูมสนใจแต่น้องนาวาไม่สนใจพี่นาวีเลย”ปากว่าแต่มือไม่หยุดยุ่มย่ามกับนวลเนื้อนุ่มมือของภรรยาที่นับวันยิ่งสวยผุดผาดบาดตาบาดใจจนเขาอดใจไม่ไหวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ ตอนนี้น้องนาวีครบหนึ่งขวบแล้ว และวันนี้คุณปู่คุณย่าพาน้องนาวาไปซื้อของขวัญวันเกิดแบบพิเศษหลังจากที่ทำบุญเลี้ยงพระที่บ้านแล้วและเดินทางไปทำบุญเลี้ยงอาหาร พร้อมทั้งแจกทุนการศึกษาให้เด็กกำพร้า เพื่อเป็นสิริมงคลให้กับชีวิต และเหมือนว่าคุณปู่คุณย่าจะวางแผนไว้ดี ตกค่ำก็หลอกล่อพาหลานชายไปนอนด้วยเพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ซึ่งนาวีอยากใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด“พี่วีน่ะมักมาก ต่อให้บูมสนใจพี่วีแค่ไหนก็ไม่พอหรอกค่ะ”หญิงสาวหันมามองสามีตาเขียวแล้วก็หน้าแดงก่ำเมื่อตัวตนของเขาที่ยังอยู่ในร่างสาวเหยียดขยายขึ้นมาอีกรอบพร้อมทั้ง
ตอนที่52.บุษกรรู้สึกสงสารชะตากรรมของธัญญาลักษณ์จนน้ำตาซึมกับเรื่องราวอันน่าหดหู่นั้น“ทีนี้น้องบูมเข้าใจแล้วใช่ไหมครับว่าทำไมพี่ยังคบหากับแคทอยู่ แต่เธอก็คงจะอยู่กับเราได้ไม่นาน อาการของเธอแย่ลงทุกวัน”“ค่ะ บูมขอโทษที่คิดมากเรื่องนี้”“พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกน้องบูม ก็เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าฟังนัก แต่พี่ลืมไปว่า เรื่องนี้อาจจะทำให้เมียพี่เข้าใจผิดและมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ”“บูมยอมรับค่ะว่าหึงพี่วีกับพี่แคท...”บุษกรสารภาพเสียงอ่อย ก่อนจะเงยหน้ามองเขาตาโตที่ตนเผลอพูดออกไปแต่ทำให้คนฟังหัวใจพองโตรู้ได้ทันทีว่าเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขา“พี่รักบูม / บูมรักพี่วี...”หนุ่มสาวพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งตัวเช่นกัน“เอ่อ... พี่วีแย่งบูมพูดทำไมคะ คนเขาอุตส่าห์ว่าจะพูดก่อน” เธอทุบอกกว้างของเขาเขินๆ ในขณะที่นาวียิ้มกว้างด้วยความอิ่มเอมใจ
ตอนที่51บุษกรย่องออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ขลุกอยู่ในนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อทำใจ ร่างที่กลับมาบอบบางดังเดิมแต่ก็อวบอิ่มขึ้นในส่วนที่ควร หลบให้ร่างสูงที่เดินสวนเข้าไปในห้องน้ำด้วยใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“สู้ๆ นะบูม เราต้องทำได้...”หญิงสาวบอกตนเองขณะเดินไปนั่งอ่านหนังสือรอสามีทำธุระส่วนตัว สิบนาทีผ่านไปนาวีก็ออกมาจากห้องน้ำร่างแกร่งที่กลับมาแข็งแรงทรงเสน่ห์ดังเดิมสวมเพียงกางเกงผ้าฝ้ายขายาวตัวเดียวเท่านั้น ทำให้บุษกรเมินหน้าหนีด้วยใจที่เต้นแรง ไอ้ที่คิดๆ ไว้ว่าจะพูดกับเขาเริ่มตีกันสับสนวุ่นวายอยู่ในหัว“น้องบูมอ่านอะไรอยู่เหรอครับ”ร่างสูงเดินมาหาคนที่ก้มหน้างุดอยู่กับหนังสือในมือ ท่าทางตื่นๆ ของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู บุษกรก็ยังคงเป็นสาวขี้อายตื่นกลัวเขาอยู่เสมอ แต่ยามที่เจ้าหล่อนดื้อรั้นเย็นชาก็ทำให้เขาเกรงๆ เธออยู่ไม่น้อย“บูมกำลังจะไปนอนแล้วค่ะ”หญิงสาวรีบวางหนังสือแล้วลุกขึ้นคิดว่าจะหลบไปตั้งหลักก่อน เพราะตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงเหลือเกิน แต่
ตอนที่50.“ว้าว ลูกชายพ่อแต่งตัวหล่อจัง หล่อเหมือนพ่อเลย”บุษกรค้อนคุณพ่อสุดหล่ออย่างหมั่นไส้แล้วหน้าแดงกับแผงอกเปล่าเปลือยของเขา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน นาวีก็ยังทำให้ใจสาวหวั่นไหวได้ไม่เสื่อมคลาย ยิ่งเห็นเขาในสภาพที่ล่อแหลมเซ็กซี่ขยี้ใจแบบนี้เลือดในกายสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าละอาย“ทำไมพี่วีไม่แต่งตัวเสียทีล่ะคะ”“อะไรนะ...” นาวีมัวแต่ยิ้มให้ลูกชายไม่ทันฟังที่เธอพูดและคิดว่าตนเองหูแว่วเมื่อได้ยินสรรพนามที่สนิทสนมของเธอ แต่หญิงสาวก็ลุกขึ้นอุ้มลูกออกไปเสียก่อน เขาจึงรีบแต่งตัวตามออกไปสามพ่อลูกเดินลงมาหาคุณปู่คุณย่าที่รอรับหลานรักไปเดินเล่น บุษกรยื่นร่างอวบของลูกชายให้ผู้เป็นย่าซึ่งยื่นแขนมารอรับเจ้าตัวเล็กก็รู้อ้อนรีบยื่นแขนอวบๆ ไปหาผู้เป็นย่าแล้วหอมแก้มเหี่ยวย่นด้วยไร้เดียงสาเพราะเด็กชายจำได้ดีเมื่อคุณย่า คุณปู่อุ้มจะต้องหอมแก้มตนดังนั้นน้องนาวาจึงเรียนรู้ที่จะทำตามซึ่งมันทำให้คุณปู่คุณย่าทั้งรักทั้งหลงหลานตัวน้อย“หนูบูมกับวีไปทานข้าวกันเถอะลูก
ตอนที่ 49.“ก็แล้วทำไมไม่พูดไม่บอกความจริงในใจให้น้องรับรู้ล่ะ มานั่งถอนหายใจทิ้งมันมีประโยชน์อะไร”“คุณพ่อรู้ได้ยังไงครับว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่”“ก็สิ่งที่ลูกเป็น คือสิ่งที่พ่อเคยผ่านมาก่อนไงล่ะ” คุณบดินทร์วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วมองหน้าลูกชายจริงจัง“ฟังพ่อนะวี ตอนนี้ลูกทั้งสองคนเหมือนคนป่วย ป่วยทางจิตใจ ใจที่ขาดความรักก็เหมือนใจที่ตายแล้ว อะไรที่ตายแล้วก็ไร้ประโยชน์...”“แต่ผม... เธอคงเกลียดผม”นาวีไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะในใจของเขานั้นมันตื้อตันและสับสนไปเสียทุกอย่าง“นาวี ตอนนี้ลูกมีครอบครัวที่เกือบจะสมบูรณ์แล้วนะ มีเมียและลูกที่น่ารัก ตาหนูเป็นดังแก้วตาดวงใจของเราทุกคน ตาหนูคงไม่ต้องการเติบโตมาท่ามกลางความหวาดระแวงแคลงใจของพ่อแม่หรอกนะ”“ผม...”“วีควรบอกน้อง ในทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองรู้สึก พ่อบอกได้เพียงเท่านี้” คุณบดินทร์ตบบ่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเบ
ตอนที่48.น้ำผึ้งส่ายหน้ายิ้มๆ เมื่อเห็นว่าสามีของตนกำลังจะอ้าปากต่อล้อต่อเถียงกับนาวี แต่แล้วนาทีต่อมาทุกคนต่างหันขวับไปที่ประตูห้องคลอดที่เปิดออกมาก นายแพทย์ใหญ่วัยกลางคนเดินยิ้มออกมานาวีรีบถลาเข้าไปหาคุณหมอทันที“ยินดีด้วยนะครับ คุณนาวีได้ลูกชาย สมบูรณ์แข็งแรงดีครับ...”“เย้...” ทุกคนที่รอคอยฟังข่าวดีต่างโห่ร้องด้วยความยินดี นาวีวิ่งไปกอดมารดากับบิดาของตนด้วยความซาบซึ้งใจ ความเป็นพ่อมันช่างวิเศษเหลือเกิน...บุษกรได้รับการดูแลอย่างดีจากนางพยาบาลพิเศษที่มาคอยดูแลเธอถึงที่บ้านตามความต้องการของคุณเคียร่ากับคุณบดินทร์ที่อยากให้ลูกสะใภ้คนสวยได้รับการเอาใจใส่ดูแลด้วยวิธีการอยู่ไฟตามแบบโบราณที่คุณบดินทร์เคยให้ภรรยาอยู่ไฟเมื่อครั้งให้กำเนิดนาวีนั่นเอง ด้วยเห็นว่าวิถีไทยเช่นนี้มีประโยชน์และเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาไทยไว้ด้วย อีกทั้งสมุนไพรของไทยก็มีส่วนช่วยให้ทั้งแม่และลูกสุขภาพแข็งแรง ส่วนคุณพ่อจอมเห่อก็คอยดูแลเธอทุกย่างก้าวเลยก็ว่าได้ นาวีคอยดูแลเธอก
ตอนที่47.ทางด้านนาวีก็กำลังครุ่นคิดเมื่อวางงานในมือลง ชายหนุ่มก็ปิดโน้ตบุ๊กแล้วเดินออกมาหน้าเต็นท์หลังใหญ่ที่ตอนนี้หน้าเต็นท์ของเขานั้นมีดอกไม้หลากหลายชิด และสีสันทั้งปลูกลงดินและปลูกในกระถางออกดอกบานสะพรั่งแล้วก็นึกถึงคนเอามาปลูกให้ บุษกรชอบดอกไม้และผู้หญิงทุกคนก็คงชอบดอกไม้เหมือนๆ กัน มันทำให้คนมองดอกไม้เหล่านี้คิดถึงพวกเธอได้เสมอ บุษกรฉลาดที่มาปลูกดอกไม้ไว้หน้าเต็นท์เพราะไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนๆ เขาก็จะได้เห็นและได้กลิ่นดอกไม้ของเธอ ทุกครั้งที่เห็น เขาก็จะนึกถึงใบหน้าสวยหวานกับรอยยิ้มสดใสของเธอ กลิ่นหอมของดอกไม้ก็ยิ่งทำให้เขานึกถึงความหอมของเรือนร่างงดงามอวบอิ่ม คิดถึงผิวเนื้อเนียนละมุนที่เคยได้สัมผัสตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาที่เขากับบุษกรได้ใช้ชีวิตร่วมกันแบบห่างๆ อย่างห่วงๆ แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกันเช่นคู่รักหรือสามีภรรยาทั่วไปก็ตาม แต่การที่ได้เฝ้ามองกันอยู่ห่างๆ ทำให้เขาได้รู้ใจตนเองมากขึ้น ได้พูดกับเธอบ้างเล็กน้อย และได้มองเธออยู่ไกลๆ ตามข้อตกลงที่เขายังคงทำตามอย่างเคร่งครัด ก็ยิ่งทำให้ประจักษ์กับตนเองว่าเขาขาดเธอกับลูกไม
ตอนที่46.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่นาวีแหกกฎที่ตกลงกันไว้เข้าไปหาบุษกรโดยหวังจะคิดทำตามใจตนเองด้วยความที่อดทนไม่ได้กับแรงกดดันรอบด้าน แต่เขากลับได้รับรู้ถึงสัมผัสอันแสนวิเศษระหว่างพ่อแม่ลูกแล้วและได้คิดอะไรหลายๆ อย่าง นาวีก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากชายหนุ่มที่เคยเย็นชา เจ้ายศเจ้าอย่างและดุดันจนคนรอบข้างนึกเกรงขามไม่กล้าเข้าใกล้ กลายเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่น ยิ้มง่าย อ่อนน้อมถ่อมตน ซ้ำยังมีน้ำใจและจิตสาธารณะจนไม่น่าเชื่อ แม้แต่บุษกรเองที่เคยเห็นแต่ใบหน้ามึนตึงราวยักษ์วัดแจ้ง ท่าทางเย็นชาเมินหมางและไว้ตัวของเขามาตลอดยังรู้สึกทึ่งที่นาวีได้เปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้หลังจากคืนนั้นนาวีไม่เข้ามาวุ่นวายกับเธอตามที่ได้ตกลงกันไว้แต่นาวีจะมามองหน้าหวานๆ ของเธอก่อนกลับไปนอนที่เต็นท์ของเขาดังเดิม เวลารับประทานอาหารเขาก็จะมาคอยดูว่าเธอกินอะไรบ้างในแต่ละวันแล้วอาสาไปซื้อมาให้ และทำอาหารให้เธอแทนแม่ครัวของเปรมซึ่งเปรมก็อนุญาต จากที่เปรมเคยโกรธและเกลียดสิ่งที่นาวีทำกับบุษกร จากที่เคยตั้งแง่รังเกียจและกลั่นแกล้งนาวีเพื่อแก้เผ็ดแทนหญิงสาว