All Chapters of พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ: Chapter 51 - Chapter 60

 ตอนที่ 50.  “ฝนจ๋า ฝนของพี่ซัน..” อัคราคางชิดหน้าท้องเนียนที่หดเกร็งด้วยความเสียวกระสันที่เขาเป็นผู้ก่อขึ้นความงดงามหอมหวานของร่างสาวนุ่มละมุนทำให้เขาเองก็มึนเมาไม่แพ้กัน“อา.. พี่ซันขา..” ปลายฝนหอบกระเส่าเมื่อเรียวร้อนร้อนแตะแต้มลงบนกลีบกายสาวอ่อนไหว หยอกเย้าเวียนวนดูดซับความหวานจากเธอทุกหยาดหยด สะโพกสาวลอยคว้างครางกระเส่าอย่างเสียวซ่านสุดใจโลกทั้งโลกเหมือนจะขาวโพลนระยิบระยับด้วยดวงดาวนับล้านอัครามองคนที่ครางผะแผ่วหายใจสะท้านอยู่ใต้ร่างแกร่งของตนอย่างแสนรักก่อนจะแยกเรียวขาเสลาออกกว้างก่อนจะแทรกกายเข้าไปแนบชิดคลอเคลียอย่างสนิทสนม มือใหญ่นำพามือเล็กมายังกายแกร่งที่พรั่งพร้อมแล้วกระซิบบอกบอกบางอย่าง ปลายฝนหน้าแดงก่ำอยากจะดึงมือออกจากสิ่งที่ร้อนระอุราวท่อนฟืนร้อนๆ แต่ก็เหมือนว่าเธอไร้เรี่ยวแรงเสียดื้อๆ ยอมขยับตามเขาไปอย่างง่ายดายและทำตามที่เขาขออย่างยอมจำนนกับเพลงสวาทที่เขาปรนเปรอ อัคราครางอย่างพอใจกับลีลาของปากเล็กที่ไร้ประสบการณ์จนเขาไม่อาจจะทนได้ ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กให้นอนลงที่ขอบเตียงขาเรียวข้า

 ตอนที่52.  การสู่ขอครั้งนี้จึงไม่มีปัญหาใดๆ และตอนนี้พ่อเลี้ยงกำพลก็พาทรายไปจดทะเบียนที่อำเภอก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่งงานขึ้นภายหลังซึ่งทรายบอกทุกคนว่าเธออยากจัดงานเล็กๆ ที่มีเพียงคนในครอบครัวและเพื่อนสนิทเท่านั้น เพราะที่ผ่านมาเธอได้เรียนรู้แล้วว่าใครคือเพื่อนแท้และคนที่จะอยู่เคียงข้างเธอในวันที่เธอไม่เหลืออะไรเลย...ส่วนปลายฝนก็รู้สึกยินดีที่พ่อเลี้ยงกำพลกับทรายลงเอยกันด้วยดีซึ่งเมื่อเธอได้ยินจากปากทรายเกี่ยวกับอัคราว่ารู้สึกอย่างไรกับตนปลายฝนก็ไม่ค่อยอยากเชื่อนักเพราะอัครเองก็ไม่เคยบอกแต่พ่อเลี้ยงกำพลให้เธอร่วมมือกับเขาเพื่อวางแผนล้วงความลับความรู้สึกของอัคราเธอก็ยินดี แต่เธอก็ทำใจไว้เผื่อเช่นกันว่าหากอัคราไม่ได้รักเธออย่างที่ทรายบอกเธอก็จะพูดคุยกับอัคราให้รู้เรื่องโดยจะได้รับความช่วยเหลือจากคุณอัคคีกับคุณอโนมาช่วยไกล่เกลี่ยและตกลงจัดการเรื่องสิทธิในการเลี้ยงดูน้องแซมและเพื่อไม่ให้อัครามาวุ่นวายกับเธอและลูกอีกรวมไปถึงพ่อเลี้ยงกำพลก็จะช่วยเธอให้พ้นจากการคุกคามของอัคราด้วยหากอัคราไม่ยินยอมทำตามข้อตกลง เมื่อได้รับคำยันยันและทุกคน

ตอนที่ 54.   แม้คุณพ่อคุณแม่จะยังไม่เข้าอกเข้าใจกันแต่สำหรับน้องแซมนั้นเด็กชายรู้สึกมีความสุขมากที่คุณพ่อมาอยู่กับตนและยังเล่นเป็นเพื่อนด้วยเด็กชายติดคุณพ่อซันแจจะกินจะนอนก็ร่ำร้องหาบิดาทั้งยังช่างพูดช่างจาจนอัคราทั้งรักทั้งหลงลูกชายตัวน้อยจนถอนตัวไม่ขึ้นยิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้เขาทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจปลายฝน“นายว่าฉันควรจะทำไงดีวะไอ้สิงโต”“ก็บอกรักเขาไปสิ” สิงหราชบอกเพื่อนรักแล้วส่ายหน้ากับความซื่อบื้อของอัครา“ฉันไม่กล้า..” อัคราสารภาพอายๆ“โห.. อาซัน ขนาดนายคุกเข่าเอาดอกบัวไปขอน้องฝนเขาแต่งงานหน้าโบสถ์จนเขายอมตกลงว่าจะแต่งงานด้วยแล้วยังมีอะไรที่ไม่กล้าอีกวะ” สิงหาราชอยากจะหัวเราะเสียนักหากไม่เกรงใจแววตาเขียวๆ ของเพื่อนรักที่มองเขาทั้งอับอายขัดเขินและเคืองขุ่น...“เออ.. แสบนักนะพวกนาย เสกอีกคน หึ หากฉันรู้ว่าแอบรับงานนอกนะ ฉันจะไล่ออกเสียตอนนั้นเลย” อัครากอดอกถอนหายใจหนักๆ เมื่อรู้ว่าเสกร่วมมือกับคุณอ

 ตอนที่56.   “วางปืนลงซะแล้วยอมมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ” เจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนบอกคนร้ายทั้งสอง“ไม่ยอมโว้ย ถอยไป ออกไป ไม่งั้นกูจะยิงผู้หญิงคนนี้ มันจะปลอดภัยถ้าพวกมึงปล่อยพวกกูไป..” คนร้ายพูดพลางรั้งร่างบางของปลายฝนถอยหลังเข้าไปในตลาดซึ่งมีผู้คนขวักไขว่ทำให้ยากต่อการควบคุมและจับกุมคนร้ายและในช่วงเย็นที่คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของผู้คนในตลาดก็ยิ่งเยอะอีกทั้งไทยมุงที่อยากรู้อยากเห็นก็มีมากปลายฝนใจเสียและตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เธอพยายามตั้งสติและมองหาช่องว่างเพื่อดิ้นให้หลุดจากคนร้ายและไม่เป็นอันตรายกับตัวเองทั้งปรายตามองอัคราที่ส่งสัญญาณให้เธอใจเย็นๆ และปากของเขาที่ขยับบอกว่าไม่ต้องกลัว หญิงสาวใจชื้นขึ้นค่อยๆ ก้าวตามคนร้ายไปในตลาดเรื่อยๆ“ถ้าไม่อยากตายหลบไปโว้ย หลบๆ” มันทั้งตะโกนและถือปืนกราดปืนไปรอบๆ คนที่กำลังซื้อของและมุงดูอยู่ก็หวีดร้องแล้วถอยหลบออกไปฝูงคนที่แตกฮือไปตลอดทางที่คนร้ายเดินผ่านทำให้เจ้าหน้าที่ติดตามได้ลำบากแต่ปลายฝนเห็นร่างสูงของอัคราที่หลบหลีกผ

ตอนที่ 58.  “พี่ซันคะลุกขึ้นเถอะค่ะทุกคนมองใหญ่แล้ว แล้วแผลล่ะเป็นไงบ้างเดี๋ยวก็เจ็บหรอก..” ปลายฝนบอกเขาเบาๆ อดห่วงคนเจ็บไม่ได้“ไม่ลุก ไม่ปล่อย ไม่เจ็บ หากปล่อยฝนไปฝนก็จะทิ้งพี่ไว้คนเดียว อย่าไปเลยนะอยู่กับพี่เถอะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก พี่ซันสัญญาจะทำให้ฝนกับลูกมีความสุขที่สุด พี่ซันจะเป็นสามีเป็นพ่อที่ดี..” อัคราหลับหูหลับตากอดขาปลายฝนแน่นโดยไม่สนใจใคร น้องแซมจึงเดินมายืนข้างๆ แล้วตบบ่าผู้เป็นพ่อเบาๆ“คุณพ่อซันค้าบ แม่ฝนกับน้องแซมรู้แล้วว่าพ่อซันรักเรา แต่ตอนนี้แม่ฝนหน้างี้แดงม้ากมาก เหมือนจาเป็นไข้ พ่อซันปล่อยแม่ฝนเถอะค้าบแซมจาได้พาแม่ฝนไปหาหมอ” เด็กชายพูดอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นว่าคุณแม่คนสวยหน้าแดงก่ำเสียเหลือเกิน...“แต่ถ้าพ่อซันปล่อย แม่ฝนก็จะพาน้องแซมหนีไปจากพ่อซัน พ่อซันยอมไม่ได้” อัครายังคงคุกเข่ากอดขาปลายฝนแน่นท่าทางดื้อดึงเหมือนน้องแซมไม่มีผิด เด็กชายเอียงคอมองบิดาของตนอย่างสงสัยทั้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองหน้าแม่ฝนทีมองหน้าพ่อซันทีอย่างครุ่