All Chapters of พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่11.“อ๊ะ จะ เจ็บ.. คุณซัน..” เสียงหวานครางประท้วงแม้จะเคยถูกกายแกร่งล่วงล้ำมาแล้วแต่เพราะห่างเหินไปกว่าสี่ปีร่างเล็กคับแคบที่มีเพียงเขาคนเดียวได้แนบชิดสนิทสนมก็เหมือนว่าจะยังคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลงเพียงแต่ความเจ็บปวดไม่สู้คราแรกที่เขาได้ผ่านเข้าไป...“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น ฝนจ๋า ปลายฝนของฉัน..” อัครากระซิบปลอบอ่อนหวานจูบซับไปทั้งดวงหน้าแดงปลั่งแล้ววกมามอบจุมพิตดื่มด่ำที่เรียวปากบวมเจ่อมือร้อนผ่าวเคล้นคลึงไปทั่วส่วนสัดยั่วใจก่อนจะค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ เมื่อร่างเล็กคลายความเครียดเกร็งลงแต่ไม่เร่งเร้าไปสู่จุดหมายที่อยู่แค่เอื้อมเพราะอยากยืดเวลาแห่งความเร่าร้อนนี้ออกไปและเพื่อยั่วเย้าให้เธอวอนขอ“คุณซันขา.. ได้โปรด..” ปลายฝนครางอย่างพ่ายแพ้เมื่อคลื่นความเสียวซ่านพัดกระหน่ำใส่เธอราวกับพายุร้ายแต่ไม่ส่งเธอไปถึงฝั่งฝันเสียที ร่างเล็กที่เสมือนเรือกระดาษลำน้อยๆ ลอยคว้างอยู่กลางเกลียวคลื่นสวาทอันร้อนแรงในขณะเดียวกันเรือกระดาษลำน้อยกลับเหมือนมีไฟลุกไหม้ลอยลำอยู่ในห้วงนาวาสวาทคลุ้มคลั่งเลือดสาวร้อนระอุจนต้องส่ายสะบัดร่างขึ้นด้วยความรุ่มร้อนทรมานกับรสรักที่เขาปรนเปรอ เสียงหวานครางแหบโหยเมื่อกาย

ตอนที่13.“ไม่เคยคิดและไม่คิดจะเผยอหน้าไปทัดเทียมคุณหรอกค่ะ คนอย่างฉันมีทางเลือกและทางไปมากมายที่ไม่ต้องเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับคุณอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” หญิงสาวโต้เถียงอย่างไม่ลดละยิ่งทำให้อัคราฉุนเฉียวเมื่อสาวน้อยที่เป็นรองเขามาตลอดคนนั้นได้หายไปแล้ว ตอนนี้มีเพียงหญิงสาวที่พร้อมจะฟาดฟันกับเขาอย่างเผ็ดร้อนและเธอก็เสน่ห์ร้ายกาจมีหนุ่มๆ มาติดพันด้วย ซึ่งข้อหลังเขายอมไม่ได้ มือหนากระชากดอกไม้ในมือเล็กออกมาแล้วขย้ำจนมันชอกช้ำคามืออย่างไม่ไยดีท่ามกลางความตื่นตะลึงของปลายฝนที่ได้แต่อ้าปากค้างมองการกระทำที่แสนเอาแต่ใจของเขา“อย่าทระนงไปนักปลายฝน หากฉันจะทำลายเธอให้ย่อยยับเหมือนกับดอกไม้นี่ก็ย่อมได้..” อัคราเหยียดยิ้มแล้วปากุหลาบที่ชอกช้ำแทบไม่เหลือเค้าความเป็นดอกไม้ดอกสวยลงพื้นแล้วเหยียบขยี้มันอีกครั้งด้วยความโกรธขึ้งทั้งยังนึกถึงคนที่ให้ดอกไม้เธอขึ้นมาติดหมัด“คนพาล เลวร้ายที่สุด..” ปลายฝนสะบัดหน้าเดินหนีลิ่วๆ ไปอย่างรวดเร็ว อัครามองตามร่างเล็กอย่างพอใจ แล้วดวงตาที่แข็งกร้าวก็ไหววูบเมื่อเขาคิดว่าตนเองเห็นหยาดน้ำใสๆ คลอดวงตาสวยซึ้งคู่นั้น“ก็ช่างประไร ไม่เห็นจะสนใจ..” ชายหนุ่มบอกตัวเองแล้

ตอนที่15.“ปะ เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ”“ว่าไงนะ..” เสกแทบสะดุ้งเมื่อเจ้านายตะคอกถามเสียงดังอย่างที่ไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน“เด็กคนนั้นชื่อ น้องแซม เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ ชื่อจริงคือ เด็กชายอัคนี จงบริบูรณ์ไพศาล ส่วนพ่อเด็กผมยังไม่ได้ข้อมูลครับว่าเป็นใคร..” เสกตอบแล้วยืนนิ่งรอดูปฏิกิริยาของเจ้านาย“ลูกเหรอ เธอมีลูกกับใคร ตอนไหน ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยเลย..” อัคราพึมพำด้วยความรู้สึกมึนงงเหมือนโดนค้อนทุบหัวมือใหญ่เรียวยาวหยิบรูปถ่ายของเด็กชายมาดูอย่างพินิจพิเคราะห์พลันหัวใจของเขาก็กระตุกวูบวาบอีกครั้งเมื่อเห็นแววตาสดใสและรอยยิ้มไร้เดียงสาของพ่อหนูน้อยคนนั้น น้องแซมมีความละม้ายคล้ายคลึงกับปลายฝนตรงแววตาหวานซึ้งทว่ามีความคมเข้มแบบเด็กผู้ชาย จมูกโด่งสวยริมฝีปากหยักลึกได้รูปสีชมพูสด ยามยิ้มก็เห็นฟันขาวสะอาดไม่มีฟันผุเหมือนเด็กบางคนบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่ของผู้เลี้ยงดู ผิวพรรณของเด็กชายดูสดใสเช่นเด็กที่มีสุขภาพที่ดี และริมฝีปากที่แย้มยิ้มคู่นั้นมันคุ้นตาเหลือเกิน มันเหมือนกับริมฝีปากใครกันนะ... ชายหนุ่มครุ่นคิดแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นไปยังกระจกเงาบานใหญ่ที่มักใช้ส่องดูความเรียบร้อยของตนเองก่อนออก

ตอนที่17.อัคราหน้าหงิกรู้สึกหงุดหงิดเสียจนรุ่มร้อนไปทั้งอกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เหมือนพ่อแม่ลูกกับครอบครัวแสนสุขไม่มีผิด คำนี้เขาได้ยินหญิงสาวสองคนคุยกันแล้วบุ้ยใบ้ไปยังปลายฝนกับพ่อเลี้ยงกำพลอย่างชื่นชม อัครามองชายหนุ่มที่อุ้มน้องแซมแทนปลายฝนซึ่งเดินตามร่างสูงสง่าของพ่อเลี้ยงคนดังกล่าวไปอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดออกแล้วมองภาพตรงหน้าให้เต็มตาก่อนจะหันมามองค้อนเจ้าสำลีที่เขาอุตส่าห์หอบหิ้วมันขึ้นรถมาด้วยทั้งๆ ที่ไม่ชอบหน้ามันเลยสักนิด“ดูแม่ฝนแกสิ หน้าระรื่นอยู่กับผู้ชาย นี่คงคิดจะหาพ่อใหม่ให้น้องแซมสินะ”เมี้ยววว.. เจ้าแมวเหมียวที่นอนเหยียดยาวอย่างสบายอารมณ์ในกรงกว้างขวางร้องตอบแล้วนอนผึ่งพุงอ้วนๆ ของมันต่อโดยไม่สนใจคนที่จับมันยัดใส่กรงมาตั้งแต่วันก่อน บางทีเจ้าแมวเหมียวก็คงจะคิดว่ามนุษย์นี่ไร้สาระเสียจริงไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนาก็เป็นได้“แกนี่มันน่าเตะกระเด็นจริงๆ กินแล้วก็นอน ฉันคิดผิดหรือคิดถูกนะที่พาแกมาด้วยเนี่ย”เมี้ยววว.. มันร้องตอบทั้งที่ยังหลับตาอัครจึงได้แต่มองมันตาขุ่น เสกซึ่งนั่งอยู่เบาะคนขับแทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลังพูดเป็นวรรคเป็นเ

ตอนที่19. “ไม่มีทาง คุณจะไม่มีวันได้ลูกไป ลูกเป็นของฉัน..” ปลายฝนเสียงสั่นด้วยความเจ็บใจและเจ็บปวดเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นก็นำความทุกข์ร้อนใจมาสู่เธอแล้วยังจะพรากลูกไปจากเธอเสียอีก“คนอย่างฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้เธอก็รู้ดีนี่นา”“ทำไมคุณจะต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมไม่มีลูกกับคนที่คุณรัก คนรักของคุณก็มี ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะน้องแซมยังเล็กน้องแซมยังต้องการแม่ ฝนขอร้องนะคะอย่ายุ่งกับเราเลย..” ปลายฝนลองใช้ไม้อ่อนเมื่อคิดว่าหากจะสู้เพื่อช่วงชิงลูกกันจริงๆ เธอไม่มีทางสู้เขาได้และน้องแซมจะต้องรู้สึกถึงความบาดหมางระหว่างพ่อแม่ของตนอีกซึ่งเธอไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นคนเก็บกดหรือมีปัญหา“ถ้าจะให้ทุกอย่างมันง่าย ฉันก็พอมีทางออกให้เธอนะปลายฝน..” น้ำเสียงและแววตาของเขาช่างดูเจ้าเล่ห์นักปลายฝนกลืนน้ำลายลงคอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ...   หลังจากที่พูดคุยตกลงกับอัคราเรื่องลูกอย่างที่เธอพยายามจะรักษาสิ่งที่มีค่าที่สุดของตนไ