บททั้งหมดของ Cosa Nostra Heiress: บทที่ 111 - บทที่ 120

Napansin ko ang pag-igting ng kaniyang mga panga at sa kaniyang ekspresyon ay masasabi kong may binabalak siyang hindi maganda. Pakiramdam ko ay kapag nalaman niya kung sino ang traydor sa organisasyong ito ay hindi ito magdadalawang-isip na patayin ito ng wala sa oras. Tumayo ito bigla at naglakad palayo sa akin. Nararamdaman ko ang bigat ng presensya nito at halos hindi mapakali.Naiinis niyang sinulyapan ang cellphone niya ng marinig na may tumatawag at ini-slide na lang ito sa green button bago inilagay malapit sa kaniyang tainga."May balita ka na ba?" Mahahalata sa boses nito na gusto niya na agad ng bagong impormasyon.Tumikhim naman ang tauhan niya. "Meron na boss," panimula ng kausap nito. "Hindi nga tayo nagkamali dahil matagal ng may espiya sa organisasyon at ang dahilan ng pagsapi nito sa kasamahan ay upang malaman ang bawat galaw natin lalo na ang mga planong gagawin natin." Pagpapaliwanag ng tauhan niya mula sa kabilang linya."Sabihin mo sa akin," matigas niyang sambit

Naipit na sa sitwasyon ang lalaking nakasuot ng kalahating maskara at napatingin ito sa paligid habang naghahanap ng butas para makatakas. Napansin namin na kinakabahan na ito at tumulo na ang mga pawis nito sa kaniyang noo. Parang nag-pa-panic na rin 'to lalo na no'ng tinutukan siya ng baril ni Ronald at naglabas na rin ako ng baril sabay tutok sa kaniya. Kinakapa nito ang kaniyang bulsa pero ang nakapa lang nitong armas ay kutsilyo lang hanggang sa bigla nitong naalala na wala pala itong dalang baril. Habang nakatutok sa kaniya ang baril ay dahan-dahang naglalakad palapit sa kaniya si Ronald. Huminga ng malalim ang lalaki at bumubuwelo habang nakatingin sa aming dalawa. Nakita ko ring naglabas pa ito ng isang kutsilyo at pinaikot ito ng sabay. Nanatili itong alerto at parang balak niyang saksakin kami o kaya ibato sa aming dalawa ang mga hawak niyang kutsilyo. Nagkatinginan kaming dalawa ni Ronald habang tila inoobserbahan pa rin kami ng lalaking nasa gitna namin. Kung hindi man

Sa apat na sulok ng gusali ay may namataan ang mga tauhan namin na mga kalalakihan. Nagtangka silang tumakas pero tinutukan nila ito ng baril kaya dahan-dahan nilang itinaas ang mga kamay nila at ibinaba sa sahig ang mga baril nila. Halos manlambot ang mga tuhod nila at tila hindi makagalaw sa kinatatayuan nila. Hindi nila inaakaalang mahuhuli sila sa pagkakataong ito.Ang isa sa kanila ay sinipa ang baril ng tauhan ni Ronald pero mabilis naman niya itong binawian at sinipa ng malakas sa tiyan na dahilan para manghina ito at tumupi ang katawan niya sa sakit. Halos tumalsik pa ang dugo nito mula sa kaniyang bibig bago paunti-unting napaluhod sa lupa habang ang kaniyang mga kamay nakahawak sa tiyan niya.Mabilis namang binunot ng tauhan ni Ronald ang baril at itinutok sa lalaki. Sa pagpasok ko sa lugar ay nadatnan kong tinatalihan na nila ang mga kamay ng mga nahuli nilang kalalakihan. Ang ibang mga tauhan ay binunot ang mga baril nila habang ang iba naman ay nakatutok ang nguso ng mga

Binalot ng takot ang buong paligid lalo na't pinapanood nila ang mga kasama nila habang dahan-dahang tumatarak pababa sa paa ng mga kasama nila ang patalim. Bumigat ang bawat pagdapo ng hangin mula sa aking balat. The blood on the man's thing streamed down and fell on the floor. Ronald's eyes darkened and his gaze sharpened as his jaw ticked. He brushed both jaws with his thumb and index finger. "Let them feel the pain now, and I'll leave them to you." Kumilos naman agad ang mga tauhan niya at naglakad papunta sa mga kalalakihang nakatali sa may upuan. Napansin niyang hindi man lang ako gumalaw kaya sumulyap ito sa akin. "Wife, let's get going now." Sambit niya kaya napakurap-kurap naman ako at hindi ko namalayang nakatulala na pala ako. He stretched his hand as I walked toward him, and when I was beside him, I placed my palm in his before we headed out of the underground area. After we headed out of the underground area, everyone seemed to be waiting for us, and I was puzz

Narinig ko ang boses ni Ronald sa kalayuan at ramdam ko na parang may kung anong dumagan sa dibdib ko ng tapunan ako ng tingin ng Mr. Dayron na 'yon. Naglaro ang isang matamis na ngiti na akala niya'y tagumpay na sa kaniyang mga labi. Inagaw niya ang baril sa lalaking nasa gilid niya at dahan-dahang naglalakad palapit sa may bintana habang tila bumabagal ang ikot ng oras sa paligid ko.Napabalikwas ako nang marinig ko na naman ang malakas na sigaw ni Ronald at napabalik ako sa huwisyo ng makarinig ako ng isanv malakas na putok ng baril sa kanan ko. Nakita ko ang pagharang ng tauhan niya na tumalsik ang mismong dugo nito at halos mawalan ng balanse.Nang tuluyan nang makalapit sa akin si Ronald ay hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming tumakbo papunta sa kinaroroonan ng iba naming mga tauhan. "What if he shoots you?" His eyes were laced with worry and concern."I'm sorry, and I promise I'll be more careful next time," I replied. He nodded, his arms wrapping around me.Hanggang n