Nangunot ang noo ko nang masulyapan ang matandang lalaki na may bilugang katawan na papalapit sa amin ni Daddy. Nakasuot ito ng magarang suit at may hawak na tungkod na sumusuporta sa paika-ika nitong paglalakad na dulot ng katandaan. Bali-balita na biyudo na ang nasabing lalaki. "You will marry him," my father gestured his hand toward him. Is Dad really serious? Ang akala ko pa naman ay ipakikilala niya na ako bilang susunod na leader ng Dayron Organization kaya niya ako inutusang maghanda para sa party na ‘to—pero nagkamali ako. "No, I won't. Dad naman!" mariin kong sambit sa kanya. "Nakikita mo ba ang agwat ng edad naming dalawa?" inis kong dagdag. "It doesn’t matter. The most important thing is saving our business," pangangatwiran nito. My father's words stunned me, leaving me speechless. "But I am not a thing you can just use so that you can pay your debts! " I yelled at him. "How could my own dad do this to me?" "How could we pay all the debts if you don't do this?!" gal
CHAPTER 2 Ronald took me to his mansion, and I was amazed at how big his entire property estate was. I and my mobsters even noticed that there were a lot of Black men guarding the whole estate. “So, Miss kung kailangan mo ang tulong ko,” panimula niya. “huwag kang mag-aatubiling sabihan ako,” pagpapatuloy pa nito sa sinasabi niya. "I will, and I didn't know this is how big your fortune is," I commented, wandering my eyes in the surroundings. "And it's bigger than our fortune," I added. Napangisi naman si Ronald sa narinig niya, "I am one of the top mafias in the city, and the whole authorities are looking for me," he uttered while fixing his black suit. "I am also a mafia queen but got abandoned because my dad wanted me to marry the old man because his business went bankrupt,” naiirita kong paliwanag na naman. Napangisi na lang siya sa naging reaksiyon ko at naghithit ng sigarilyo. Napansin ko rin na tila naging seryoso ang ekspresyon nito at parang bang may mga nalalaman siya.
Sa maiksing panahon na magkasama kaming dalawa ay paunti-unti nang nahuhulog ang loob ko sa kaniya. Sinusubukan ko namang pigilan pero hindi ko kayang labanan ang damdamin ko. Tuwing sinusubukan ko itong pigilan ay hindi ako mapakali. Hindi ako matahimik na tila ba gusto ko itong ilabas at iparamdam sa kaniya ang tunay na nararamdaman ko.“Airah,” biglang pagtawag ni Ronald sa pangalan ko.Nasa living room ako, umikot ako para harapin siya. “Bakit?” nagtatakang tanong ko ngunit nginitian lang niya ako. “Bakit nga?” pagtatanong ko muli."Hmm, breakfast is ready," he uttered in a soft voice. "We'll be going to have your training today as promised," he added before he left me here in the living room. Pumunta na agad ako sa kusina at pagkarating ko doon ay nagulat ako dahil iba't-ibang masasarap na pagkain ang nakahain sa mesa. Narito rin ang dalawa nitong kasambahay at nakatayo malapit sa mesa.“Ma'am, may kailangan pa ba kayo?” nakangiting tanong ng isang kasambahay sa harapan ko."No
"What's this all about? Why did Ronald hold my hand and we look so close together?" I asked, still confused about it. "Why didn't he even tell me about it?" "Maybe, it's time to ask him or you should call your grandma since she left a letter for you," my mobster suggested. I took a deep breath. "My grandma wouldn't answer it," I replied. "Also him, so we should do something that he must confess it himself," I stated my idea. "No, let him confess, Miss Airah." My mobster suggested so I glanced up to him. "Okay, that's a good idea," I replied. “Labis lang ang pagtataka ko dahil wala siyang sinasabi sa akin tungkol dito,” komento ko habang nakatingin pa rin sa mga larawan, medical records at ang sulat na iniwan ng aking lola. Napatingin ang tauhan ko sa likod niya nang mapansing biglang pumasok si Ronald kasama ang kaniyang mga tauhan sa pintuan. Malimit itong ngumiti sa akin kaya ngumiti ako sa kaniya ng pilit. Sumenyas siya at itinuro ang hagdan, "I'll rest," I heard him
Ronald decided to take me out and take me to the restaurant which was owned by one of his associates. His associate took us inside without people in the restaurant getting suspicious and drawing attention to us. Inside, there's also a table and chair just like how it appears outside. "I have organized this and asked him to make this for you," said Ronald, smiling. "I'm sorry if I wasn't the one who made this, I was just busy dealing with my personal stuff," he explained and planted a kiss at the top of my forehead. "It's okay, I understand," I replied. He pushed backward a chair for me so I can sit before he went to the left chair and pushed backward a chair for himself. There's a musician playing a romantic violin for us and at the center of the table there's a flower vase containing roses, and a lit candle.Hinintay namin ang i-se-serve na pagkain para sa amin. Nang saktong ilalagay na sa mesa namin ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma ng pagkain. Napangiti a
Ronald gazed into my eyes, and his eyes wanted to tell me something. "I want you to know that you're the only one I can trust," he begins, his voice husky. "I am willing to take care of you and for the baby you're carrying," Ronald continues, his voice a whisper. "I am willing to keep you away from your father," dagdag niya, at inabot niya ang mga kamay ko habang unti-unting dumapo ang labi niya sa balat ko.I was surprised by what he just said. “I appreciate that,” a smile gracing across my lips. “But I want to ask something from you?”His eyes held my gaze. “Just tell me and I will answer it,” sagot niya kaya huminga ako ng malalim.I needed to lie so he wouldn’t notice that I secretly asked my mobsters to investigate him. “I-I feel so overwhelmed because it seems like we met before, we have known each other for a long time and sometimes there’s a vivid picture in my mind and I’m with this man in the past. Back then, he looks like you.” I told him, and I saw his shock expression.
Kinabukasan, pagkamulat ng mga mata ko ay napansin kong nasisinagan na ako ng araw. Dahan-dahan akong bumangon at napatingin sa paligid hanggang sa nasulyapan ko ang pagkain at isang baso ng gatas sa kaliwa ko na nakapatong sa maliit na kabinet. Napangiti na lang ako ng maisip na galing ito kay Ronald hanggang sa bumukas bigla ang pinto. “Good morning, darling.” Pambungad bati nito sa akin at dahan-dahang naglakad papunta sa'kin. “Good morning,” nakangiti kong balik bati sa kaniya. "This means a lot to me," I stated, and he walked towards me. He sat beside me and he grabbed my waist. "My pleasure, my lady, and it is one of my responsibilities," he replied. Sumandal ako sa balikat niya at biglang may lumabas sa memorya ko ngunit malabo. Paulit-ulit itong lumabas sa isipan ko at ‘tila ba may gustong ipahiwatig sa'kin. May isang lalaki ang malabo ang mukha ngunit parang parehas sila ng pigura ni Ronald. “Ayos ka lang?” nag-aalalang tanong niya. “Oo, ayos lang ako,” pilit na ngiti
Napansin ko ang bigla nitong pagpasok sa loob ng bahay ngunit siya lang mag-isa at hindi kasama ang mga tauhan nito. Kadalasan kasi ay nakikita kong nakasunod sa likod nito ang mga tauhan niya.“Where's my wife?” narinig kong tanong niya sa tauhan niya.“Nasa loob siya sir, mabuti pa siguro at puntahan mo na lang.” Tugon naman ng tauhan niya na may kasamang kilos ng kamay.“Airah, my wife?” pagtawag nito sa akin.Agad naman akong naglakad papunta sa kaniya ng marinig ko ang boses nito. “Yes, dear?” nakangiting tanong ko naman.“I just wanted to check on you,” he said, his voice filled with worry. “Are you feeling okay? Anything different with the pregnancy?”I smiled, trying to reassure him. “Hmm, just a little migraine, but I'm fine.”He didn't look convinced. “Are you sure? You look a little pale.”“I'm okay, really,” I said, reaching for his hand. “It's just a migraine. It will pass.”He sighed, settling his hand lightly on my hair. “Just let me know if you need anything, okay? Any
NAVARRA'S ESTATEFebruary 8, 2024Nang makarating na kami sa mansiyon ay agad nilang binuksan ang malaking gate at ipinaandar pataas ang sasakyan papasok sa loob. Sumunod naman ang dalawa pang mga sasakyan sa pagpasok sa loob ng malaking gate at nang makapasok na lahat ay may pinindot silang button pata automatic na magsara ang gate.Ipinarada muna nila sa gilid ng mansiyon at halos sabay-sabay kaming lumabas sa loob ng mga sasakyan. Wala pa ring malay ang mga tauhan ng kalaban na nahuli namin kaya dalawang tauhan ang magkabilang humahawak rito. Nagtaka ako at tumigil sa paglalakad ng makitang dinala ito malapit sa garahe pero laking gulat ko ng paunti-unting bumababa ang semento sa mga paanan nila.Tiningnan sila ni Ronald sabay tango sa kanila na ang ibig sabihin ay sila nang bahala sa mga kalalakihang iyon. Binalingan ako ni Ronald at hinawakan ang kamay ko habang magkadikit ang bawat daliri naming dalawa. Gusto kong ibuka ang bibig ko pero mas pinili ko na lang panatilihin itong s
Sa apat na sulok ng gusali ay may namataan ang mga tauhan namin na mga kalalakihan. Nagtangka silang tumakas pero tinutukan nila ito ng baril kaya dahan-dahan nilang itinaas ang mga kamay nila at ibinaba sa sahig ang mga baril nila. Halos manlambot ang mga tuhod nila at tila hindi makagalaw sa kinatatayuan nila. Hindi nila inaakaalang mahuhuli sila sa pagkakataong ito.Ang isa sa kanila ay sinipa ang baril ng tauhan ni Ronald pero mabilis naman niya itong binawian at sinipa ng malakas sa tiyan na dahilan para manghina ito at tumupi ang katawan niya sa sakit. Halos tumalsik pa ang dugo nito mula sa kaniyang bibig bago paunti-unting napaluhod sa lupa habang ang kaniyang mga kamay nakahawak sa tiyan niya.Mabilis namang binunot ng tauhan ni Ronald ang baril at itinutok sa lalaki. Sa pagpasok ko sa lugar ay nadatnan kong tinatalihan na nila ang mga kamay ng mga nahuli nilang kalalakihan. Ang ibang mga tauhan ay binunot ang mga baril nila habang ang iba naman ay nakatutok ang nguso ng mga
Dalawang araw na ang nakalilipas pero hindi pa rin namin sila mahanap at mahagilap kahit na anino nila. Maaaring sinusubukan nila kaming linlangin pero gagawa kami ng paraan para mahanap sila at hindi kami magpapadala sa mga panlilinlang na maaari nilang gawin. Kung sinuman ang tumutulong sa kaniya na maaari ring may kaugnayan sa organisasyon ng asawa ko ay mag-ingat siya at siguraduhin niya lang na hindi ito matutuklasan ni Ronald dahil once na malaman niya kung sino ito ay paniguradong sa impiyerno ang bagsak niya.Nakita ko ang gusali kung saan nangyari ang barilan noon at punong-puno ng tumalsik na mga dugo ang bawat pader lalo na ang sahig. Sobrang tahimik ng lugar na ito at walang ibang maririnig kung hindi ang mga nililipad na yero sa paligid. A fresh and cold breeze brushed against my skin and this made me questioned myself why do I feel like my knees weakened. There's something in this place that I can't tell and probably, I really sensed a danger in the surroundings.Tumikh
Naipit na sa sitwasyon ang lalaking nakasuot ng kalahating maskara at napatingin ito sa paligid habang naghahanap ng butas para makatakas. Napansin namin na kinakabahan na ito at tumulo na ang mga pawis nito sa kaniyang noo. Parang nag-pa-panic na rin 'to lalo na no'ng tinutukan siya ng baril ni Ronald at naglabas na rin ako ng baril sabay tutok sa kaniya. Kinakapa nito ang kaniyang bulsa pero ang nakapa lang nitong armas ay kutsilyo lang hanggang sa bigla nitong naalala na wala pala itong dalang baril. Habang nakatutok sa kaniya ang baril ay dahan-dahang naglalakad palapit sa kaniya si Ronald. Huminga ng malalim ang lalaki at bumubuwelo habang nakatingin sa aming dalawa. Nakita ko ring naglabas pa ito ng isang kutsilyo at pinaikot ito ng sabay. Nanatili itong alerto at parang balak niyang saksakin kami o kaya ibato sa aming dalawa ang mga hawak niyang kutsilyo. Nagkatinginan kaming dalawa ni Ronald habang tila inoobserbahan pa rin kami ng lalaking nasa gitna namin. Kung hindi man
Tatlong araw na ang nakalilipas pero hindi pa rin nila nahuhuli ang Mr. Dayron na 'yon ngunit ayon sa aking asawang si Ronald ay malapit na nilang malaman kung sino ang espiya. Medyo nahihirapan pa rin silang tukuyin ito dahil madalas ay nakasuot ng kalahating maskara at ang isang mata lang nito ang nakikita.Masyado itong misteryoso at natapos man ang barilan sa pagitan ng dalawang panig pero nagpatuloy pa rin sila sa paghahanap sa Mr. Dayron na 'yon kasama ang mga tauhan nito pati ang mga tumutulong sa kaniya. Hindi na gano'n kalawak ang impluwensiya nito at pinagtatawanan na rin siya ng mga ibang organisasyon dahil nalaman nila na kailangan niyang ibenta ang sarili niyang anak para lang maisalba ang negosyo niyang matagal nang baon sa utang.Tuwing magkadikit ang mga balat namin ni Ronald ay nararamdaman ko ang mga pangamba nito kahit na alam kong matapang niyang hinaharap ang lahat. Ang tingin sa kaniya ng lahat ay walang kinatatakutan. Well, in this criminal and dangerous world
Napansin ko ang pag-igting ng kaniyang mga panga at sa kaniyang ekspresyon ay masasabi kong may binabalak siyang hindi maganda. Pakiramdam ko ay kapag nalaman niya kung sino ang traydor sa organisasyong ito ay hindi ito magdadalawang-isip na patayin ito ng wala sa oras. Tumayo ito bigla at naglakad palayo sa akin. Nararamdaman ko ang bigat ng presensya nito at halos hindi mapakali.Naiinis niyang sinulyapan ang cellphone niya ng marinig na may tumatawag at ini-slide na lang ito sa green button bago inilagay malapit sa kaniyang tainga."May balita ka na ba?" Mahahalata sa boses nito na gusto niya na agad ng bagong impormasyon.Tumikhim naman ang tauhan niya. "Meron na boss," panimula ng kausap nito. "Hindi nga tayo nagkamali dahil matagal ng may espiya sa organisasyon at ang dahilan ng pagsapi nito sa kasamahan ay upang malaman ang bawat galaw natin lalo na ang mga planong gagawin natin." Pagpapaliwanag ng tauhan niya mula sa kabilang linya."Sabihin mo sa akin," matigas niyang sambit
Mula sa balita ng tauhan ni Ronald ay marami na ring nalagas sa aming grupo. Hindi pa rin nila mahuli-huli ang sakim na Mr. Dayron na 'yon dahil maaaring may malaking tao ang tumutulong sa kaniyang makatakas mula sa siyudad. Hindi nila ito matukoy-tukoy kung sino pero tila opisyal ito sa gobyerno na may mataas na posisyon.Napaisip rin bigla ang aking asawa sa narinig lalo na't kamakailan lang ay humina ang kaniyang alyansa. Maaaring dating tauhan ito ng aking ama at halos matulala ako ng maisip kung sino ito. Ayaw ko munang sabihin kung sino ito dahil wala pa naman akong hawak na ebidensya na nagpapatunay na siya ang tumutulong. Alam kong maraming posibleng traydor sa grupong ito at ano pa bang aasahan ko? Grupo ito ng mga kriminal at para sa kanila ay kapangyarihan ang pera. Ang pera ay isa sa malaking pundasyon ng impluwensiya at kapangyarihan. Iniisip rin ng karamihan na kapag marami silang pera ay mas superior na sila sa ibang grupo. Maraming mga pagkakataon na sila-sila rin nam
Naghahanda na sa pag-alis ang ibang mga tauhan ni Ronald dahil ipapadala nila ito doon sa lugar na iyon. Kumuha sila ng sapat na mga armas at bala na dadalhin. Nagdala rin sila ng mga granada para mas mabilis nilang mapatay ang mga kalaban nila lalo na kapag palapit na sila sa direksyon nila.Lahat ng mga armas, bala, at granada ay inilagay nila sa likod ng sasakyan. Ang itinatalagang pansamantalang leader ng grupo ay nilingon ang aking asawa pagkatapos isara ang likod ng sasakyan. Tinanguan na lang siya ni Ronald pero tumango na lang ito at kumaway sa kaniya para magpaalam.Napakamulsa si Ronald habang pinapanood sila sa hindi kalayuan. Lahat sila ay naglakad na papunta sa pintuan ng sasakyan at halos sabay-sabay na sumakay.Pinaandar na agad nila ang mga sasakyan at nagsimula na itong tumunog. Binuksan muli ang malaking gate at magkakasunod na lumabas ang tatlong sasakyan.Naglakad papunta sa direksyon ng aking asawa ang anak naming si Niccoló. Binalingan naman siya ng atensyon ni
Kinabukasan ay nakatanggap kami ng tawag mula sa mga tauhang naiwan doon at sa background pa lang nila ay maririnig na ang malalakas na pagsabog pati mga putukan ng baril. Agad namang nagmadaling bumaba si Ronald at sinagot ang tawag."It's kind of dangerous now and we almost caught Mr. Dayron, but his mobsters were also after us." The mobster explained from another phone line."Just be careful and remember the goal is to capture him, not die for some unnecessary things." I overheard Ronald strictly reminding the mobster."Noted, boss."Kaagad na pinatay na ang tawag dahil mula sa background pa lang nila ay parang nasa gitna sila ng isang giyera. Naging seryoso bigla ang ekspresyon ni Ronald at tinawag ang underboss ng grupo na agad namang naglakad palapit sa kaniya. Nagsindi pa ito ng sigarilyo sa harapan ni Ronald. Ibinuga niya ang usok sa gilid niya bago muling hinarap si Ronald."Kung kinakailangan ay magpadala ka ng iba pang mga tauhan sa lugar na 'yon," mahigpit na utos ni Rona