Narinig ko ang boses ni Ronald sa kalayuan at ramdam ko na parang may kung anong dumagan sa dibdib ko ng tapunan ako ng tingin ng Mr. Dayron na 'yon. Naglaro ang isang matamis na ngiti na akala niya'y tagumpay na sa kaniyang mga labi. Inagaw niya ang baril sa lalaking nasa gilid niya at dahan-dahang naglalakad palapit sa may bintana habang tila bumabagal ang ikot ng oras sa paligid ko.Napabalikwas ako nang marinig ko na naman ang malakas na sigaw ni Ronald at napabalik ako sa huwisyo ng makarinig ako ng isanv malakas na putok ng baril sa kanan ko. Nakita ko ang pagharang ng tauhan niya na tumalsik ang mismong dugo nito at halos mawalan ng balanse.Nang tuluyan nang makalapit sa akin si Ronald ay hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming tumakbo papunta sa kinaroroonan ng iba naming mga tauhan. "What if he shoots you?" His eyes were laced with worry and concern."I'm sorry, and I promise I'll be more careful next time," I replied. He nodded, his arms wrapping around me.Hanggang n
Iniwan na namin sa mga tauhan namin ang paghuli at pakikipagbarilan sa mga tauhan nila dahil kinakailangan namin silang habulin. Hindi namin lubos maisip na magagawa pa rin nila itong itakas kahit na nagpapalitan na kami ng mga putok ng baril. Mabilis kaming nagtungo sa mga sasakyan namin at ini-start agad ito bago mabilis na pinaandar. Si Ronald na ang nagmaneho at binuntutan namin ang sasakyan nila habang mas binibilisan pa nila ang takbo. Sinusubukan nila kaming iligaw sa ibang direksyon pero matalas ang mga mata at pakiramdam namin kaha hindi nila magagawa iyon. Naghahabulan kami sa gitna ng kalsada at halos magkabangga-banggaan na ang mga nakakasalubong naming ibang sasakyan.Nakailang liko sila at ang isa sa mga tauhan nila ay inilabas ang kalahati ng katawan niya sa bintana habang pinapatamaan kami ng bala ng baril. Ikinasa ko ang hawak kong hand gun at inilabas rin ang kalahati kong katawan kaliwang bintana habang ginagantihan sila ng putok ng baril. Nagkabasag-basag ang sala
Pagtapak pa lang namin sa lugar ay agad kaming nakarinig ng ingay sa paligid at parang bang may nanonood sa bawat galaw namin. Napagtanto kong ang lugar na 'to nangyari ang mga pagpatay na ginawa nila noon. Bumabalik sa alaala ko kung paano niya putukan ng baril ang babaeng nagmamakaawa habang umiiyak pagkatapos itong gahasain ng mga tauhan niya. Sa kasong iyon, may atraso ang kasintahan ng babae sa kaniya kaya niya dinamay pati ang inosenteng tao para lang mapaslang ang taong 'yon. Sa bawat pagtapak ng aking mga paa ay ramdam ko ang mabigat na pakiramdam na bumabalot sa buong paligid.Pakiramdam ko sa bawat paglapat ng aking mga paa sa lupa ay tila paunti-unting naibabaon na rin ang kabila kong paa sa hukay at parang bang wala nang ligtas sa panganib na ito."Mag-ingat ka," paaala sa akin ni Ronald.Nagmasid ako sa paligid, "Alam ko at magmasid ka lang rin sa paligid." Tugon ko sa kaniya habang tumitingin-tingin sa bawat sulok ng paligid. Sa gilid ng mga mata ko ay may mga nakita a
Sa bawat pagtapak ng aking mga paa ay tila patindi ng tindi ang tensyon na nararamdaman ko at sa bawat pagtingin ng mga mata ko ay ramdam ko ang panganib sa paligid. Sa bawat sulok ay punong-puno ng pagbabanta pero nanatili pa rin akong kalmado at pakiramdam ko ay tila may bomba akong matatapakan na ilang segundo lang ang itatagal bago sumabog.Sa kalayuan ay may nakita akong maritime na usok na agad ko namang ipinagtaka kung saan ito galing at biglang pumasok sa isipan ko na maaaring isa ito sa mga patibong nila. Tinalasan ko ang pakiramdam at paningin sa paligid para obserbahan ang mga susunod na mangyari dahil binalot bigla ng tahimik ang paligid. Nasa likod ko lang si Ronald habang nanatiling alerto at nagmamasid sa bawat sulok.Sa sulok ng mga mata ko nakikita ko ang ibang mga tauhan nila na nag-aabang lang sa susunod naming galaw at hindi na rin mahagilap ng aking mga mata ang kinaroroonan ng Mr. Dayron na 'yon. Pinindot ni Ronald ang earpiece at sinabihan ang mga tauhan namin n
They stayed inside the mansion while our mobsters were under the thick bushes; some were also entering their location. They were taking only small steps, being cautious about what would happen next. Upon entering the area, they heard a hissed sound in the dark parts of the surroundings. We made our way towards the house, firing on anyone who crossed our path. Bullets flew back and forth before we finally reached the mansion. We headed toward the door and twisted the doorknob until it opened. My husband slowly pushed it in, his eyes scanning for adversaries. Sobrang dilim ng paligid ngunit may kaunting liwanag na nangagaling mula sa mga bintana pero hindi pa rin iyon sapat para bigyang liwanag ang buong paligid. The hissing sound coming from the surrounds caused my muscles to tighten involuntarily. What the hell is happening to me? I am a mafia; I shouldn't feel this way, since bravery is in my bloodline. "Don't let your thoughts consume you, and don't let him interfere in your mi
"Ronald, tingnan mo 'to." Sambit ko sabay turo sa sahig. Napalingon naman ito kaagad sa direksyon ko at naglakad papunta sa kinatatayuan ko. Nagsalubong ang mga kilay nito habang pinagmamasdan ang dugong nakita ko. Napatingin-tingin pa ito sa paligid at ang kaniyang mga mata ay patuloy na naglakbay sa bawat sulok ng bahay. "Tingnan mo nga kung may kalabang nasa paligid," utos ng aking asawa sa tauhan niya. "Okay, boss." Maikling tugon nito at pumunta malapit sa hagdan. Inilabas nito ang flashlight niyang dala at iniwalan ang bawat sulok ng bahay sa baba para masiguradong walang kalabang nag-aabang lang o kaya umaaligid. Nagpatuloy pa ito sa pag-ilaw at nang makontento ay pinatay na niya ang flashlight sabay baling kay Ronald. "Boss, wala." "Sigurado ka ba?" kunot-noong tanong niya. "Ilang beses ko nang tiningnan pero wala talaga," tugon niya kaya tinanguan na lang siya ng aking asawa. Ronald made his way to the first door and twisted the doorknob. He slowly pushed it o
Ronald used his flashlight again and saw more blood on the floor. He leaned in, brushing his hand in the blood and looking a little closer to confirm it. Ronald's eyes narrowed upon realizing it was real blood. His mobster handed him a handkerchief to wipe the blood away from his finger. Lumabas na kami mula sa kwarto at wala namang napansin na kakaiba lalo na't wala naman kaming mga kalaban na nagtatago sa loob. Naglakad na kami papuntang pintuan at saktong paghakbang ng tauhan ni Ronald palabas ng pintuan ay agad na may bumaril sa direksyon niya mula sa kaliwang direksyon. Halos sabay-sabay kaming nagkasa ng mga baril habang inaabangan ang parating na kalaban. Pinindot ni Ronald ang earpiece niya at inutusan ang mga tauhan namin na agad na pumunta dito sa taas. Inilabas ni Ronald ng kaunti ang katawan niya sabay tutok ng baril at pinakawalan ang bala sa direksyon ng kalaban. Natamaan naman ang kalaban at paunti-unting bumagsak mula sa sahig. Ronald's grasp on the gun tightened.
As our feet dragged us to that old door that has covered by a coal almost half of the door and our mind really wants to feed its curiosity, the more the tension grew more. Ronald stepped on and place his hand on the doorknob as he slowly twisted, there's a footstep coming forward. The door pushed in and our eyes widened when we encounter the person whom we were looking and yearning to capture. He quickly slammed the door and blocked it himself. We can hear them inside clamoring, parang hindi na nila alam ang gagawin nila at halatang nag-pa-panic na sila. "Get out of the door and I am going to shot it!" I overheard someone yelled and my eyes grew wider. Mabilis na dumako ang mga tingin ko sa kinarooonan niya. "Ronald, stay out of the door!" I called out, gesturing him to leave the area. He ran towards me and made our way towards the side of the door. As the bullet released from the gun, it directs to the wall. We saw the hole from the door, leaving a mark on the wood surface.
RONALD NAVARRA'S P.O.V.My wife has been in extremes distress nowadays because of what these past events happened. I can't blame her because I know, there's still impact in her well-being after all.I want to be her side while she's in that situation. I want to be her comfort and shield through the darkness. “Kamusta na pakiramdam mo?” tanong ko ng makita ko siyang bumaba na sa hagdan.Nakahawak ito sa kaniyang sentido bago sumulyap sa direksyon ko. “Medyo, okay na at huwag kang mag-alala dahil magiging maayos rin ang pakiramdam ko,” pilit na ngiting tugon niya.Sinusubukan niyang itago ang lungkot na nararamdaman niya pero iba ang sinasabi ng kaniyang mga mata. Alam kong may mga pinagdadaanan siya ngayon, gusto kong manatili sa tabi niya at damayan siya.Naglakad ako papunta sa direksyon niya nang mapansin kong nakatingin siya sa malaking bintana at mukhang malalim ang iniisip. Natigilan siya sandali ng maramdaman niya ang presensya ko at paunti-unti akong nilingon.Huminga siya ng
AIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V. Pagkatapos ng nangyari kahapon, hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala sa mga narinig ko mula kay Dexter. Nakatanaw lang ako sa bintana habang iniisip pa rin ang mga salitang binitawan niya.Paano ako maniniwala? Tinutukan niya ako mismo ng baril at nakikta ko sa kaniyang mga mata noon na seryoso siya. Wala akong nakita noon na napipilitan lang siyang gawin ‘yon dahil sa takot.“Baka nagpapanggap lang siya,” isang pamilyar na boses ang galing sa likuran ko kaya umikot ako para harapin ito.“Ronald, ikaw pala,” pilit na ngiting sambit ko.“Baka nililinlang ka lang ng Dexter na ‘yon,” aniya habang naglalakad palapit sa direksyon ko.Napatingin ako sa mga mata niya, inilapat nito ang kaniyang kamay sa pisngi ko bago niya ako dahan-dahang niyakap. Ipinilig ko na lang ang ulo ko sa dibdib nito habang hinahaplos niya ang buhok ko.“Let's figure out this together again, okay?” kalmado niyang sambit.“Alright,” mahina kong tugon.Kumalas na siya sa pagkak
NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. My mother has been watched for days, and I can't bear just watching these things while this man has something to pull off. What's so special about an old man's death wish? Will his soul haunt him every night and turn his dreams into nightmares if he doesn't make it? How ridiculous! My mother thought that this man was so honored and noble, but guess what? He's doing the most ridiculous thing a man can do just to live. Was he just going to live like this, like a dog, even after his master's death? Let me guess, Dexter is some kind of slave? Oh, come on, man, I know what you are — just a pet of a billionaire and powerful man inside this dark organization. “Dinudungisan niya lang ang pangalan niya,” mapanuya kong komento. Bumaba ako ng sasakyan at isinara ang pintuan. Napatingin akonsa direksyon nila at hindi ako makapaniwalang ganitong klaseng tao siya. Inilabas ko ang baril bago hinahaplos-haplos ito habang tinitigan ko ito. Dahan-dahan akong nag-anga
DEXTER LAZIO'S P.O.V.Tumigil ako sa labas ng Dayron's villa at doon ko nakita si Airah na pumasok sa loob ng gate, kasama ang mga ibang tauhan nila. Napansin kong mas naging mahigpit ang kaniyang asawa para sa kaniyang seguridad.I only used her father's death as a reason.She must know the reason behind these matters, so she would understand.“Ano nang plano?” tanong ng kasama ko habang nanatiling nakatitig sa direksyon nila.Ang mga mata ko ay nanatili lang sa kanila habang sinusundan sila ng tingin. “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa ngayon,” tugon ko naman.Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. “Just tell if there's something I can help.” “Sure.” Hindi ko alam ang rason kung bakit sila narito ngayon dahil wala naman akong maisip na dahilan. Maaaring may kinuha silang gamit mula sa loob ngunit hindi ko malaman kung ano ‘yon. Sa tingin ko ay mga dokumento o kaya'y mga naiwang armas sa loob.Ilang minuto pa ang nakalilipas ay napansin kong bumukas muli ang malaking gate sa harapan
RONALD NAVARRA'S P.O.V. As far as I know, I need to protect my wife from this danger. I want my family to be safe despite how cruel this world is, and how dangerously this world spins in our lives. They're the real treasure that I've ever had and could ask for. “Dad,” pagtawag sa akin ng anak kong si Niccolò kaya umikot ako para harapin siya. “ Mom seems so stress lately,” sambit niya sa nag-aalalang boses. “Just let her rest,” kalmadong tugon ko naman habang nakapamulsa. Nilagpasan na ako nito at naglakad papuntang hagdan bago dumiretso sa kuwarto namin ng mommy niya. Bumuntong hininga ako at napaisip bigla dahil nariyan pa rin ang panganib. Hinding-hindi mawawala ito at mukhang hindi pa doon natatapos lahat. Nariyan pa ang kanang kamay ng kaniyang sakim na ama na si Dexter na maaaring sumira sa aming dalawa. Anong klaseng utos naman kaya ibinigay sa kaniya? Is this his death wish? I can't believed that even a dead person would still be able to fulfill his death wish with his on
DEXTER LAZIO'S P.O.V. Ngumisi lang ako at binalewala ang pagbabanta nito sa akin at hinawakan ang nguso ng baril niya na dahilan ng mas lalong pagkainis nito sa akin. "Bakit hindi mo ako subukang patayin ngayon?" pang-aasar ko sa kaniya. Nararamdaman ko na ang paggalaw ng daliri niya habang paunti-unti niyang pinapagalaw ito patalikod sa gatilyo ng baril hanggang sa narinig ko siyang tumawa sa likuran ko na ikinabigla ko. "I'll give another chance," sambit nito sa akin. "Stay away from my family and I will let you go or this is the end of your happy days. Now choose, your choose will be my gun's command." Tumatawa nitong wika na parang bang nang-aasar nito. My knuckles whitened and the rage erupted from my chest. "Do you think I would fall in your trap?" sambit ko sa kaloob-looban ko. Naramdaman ko ang paghakbang pa nito palapit sa akin, " Choose one and let's assumed that I'm your genie," mapagbantang bulong nito sa akin. Bumigat ang paghinga ko sa hindi ko malamang dah
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish be
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands. Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her. Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito. Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng mal
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon