All Chapters of Cosa Nostra Heiress: Chapter 121 - Chapter 130

Sa bawat pagtapak ng aking mga paa ay tila patindi ng tindi ang tensyon na nararamdaman ko at sa bawat pagtingin ng mga mata ko ay ramdam ko ang panganib sa paligid. Sa bawat sulok ay punong-puno ng pagbabanta pero nanatili pa rin akong kalmado at pakiramdam ko ay tila may bomba akong matatapakan na ilang segundo lang ang itatagal bago sumabog.Sa kalayuan ay may nakita akong maritime na usok na agad ko namang ipinagtaka kung saan ito galing at biglang pumasok sa isipan ko na maaaring isa ito sa mga patibong nila. Tinalasan ko ang pakiramdam at paningin sa paligid para obserbahan ang mga susunod na mangyari dahil binalot bigla ng tahimik ang paligid. Nasa likod ko lang si Ronald habang nanatiling alerto at nagmamasid sa bawat sulok.Sa sulok ng mga mata ko nakikita ko ang ibang mga tauhan nila na nag-aabang lang sa susunod naming galaw at hindi na rin mahagilap ng aking mga mata ang kinaroroonan ng Mr. Dayron na 'yon. Pinindot ni Ronald ang earpiece at sinabihan ang mga tauhan namin n

"Ronald, tingnan mo 'to." Sambit ko sabay turo sa sahig. Napalingon naman ito kaagad sa direksyon ko at naglakad papunta sa kinatatayuan ko. Nagsalubong ang mga kilay nito habang pinagmamasdan ang dugong nakita ko. Napatingin-tingin pa ito sa paligid at ang kaniyang mga mata ay patuloy na naglakbay sa bawat sulok ng bahay. "Tingnan mo nga kung may kalabang nasa paligid," utos ng aking asawa sa tauhan niya. "Okay, boss." Maikling tugon nito at pumunta malapit sa hagdan. Inilabas nito ang flashlight niyang dala at iniwalan ang bawat sulok ng bahay sa baba para masiguradong walang kalabang nag-aabang lang o kaya umaaligid. Nagpatuloy pa ito sa pag-ilaw at nang makontento ay pinatay na niya ang flashlight sabay baling kay Ronald. "Boss, wala." "Sigurado ka ba?" kunot-noong tanong niya. "Ilang beses ko nang tiningnan pero wala talaga," tugon niya kaya tinanguan na lang siya ng aking asawa. Ronald made his way to the first door and twisted the doorknob. He slowly pushed it o

As our feet dragged us to that old door that has covered by a coal almost half of the door and our mind really wants to feed its curiosity, the more the tension grew more. Ronald stepped on and place his hand on the doorknob as he slowly twisted, there's a footstep coming forward. The door pushed in and our eyes widened when we encounter the person whom we were looking and yearning to capture. He quickly slammed the door and blocked it himself. We can hear them inside clamoring, parang hindi na nila alam ang gagawin nila at halatang nag-pa-panic na sila. "Get out of the door and I am going to shot it!" I overheard someone yelled and my eyes grew wider. Mabilis na dumako ang mga tingin ko sa kinarooonan niya. "Ronald, stay out of the door!" I called out, gesturing him to leave the area. He ran towards me and made our way towards the side of the door. As the bullet released from the gun, it directs to the wall. We saw the hole from the door, leaving a mark on the wood surface.

My husband's knuckles whitened, as did his jaw, at their sudden appearance out of nowhere. Mr. Dayron laughed bitterly as he held the last card, but the mobster behind him smirked while glancing at me. My eyebrows creased in confusion. I glanced at Ronald, but he didn't mind it. But why was this man exchanging glances with me? My mind went blank, still questioning what was going on and what the deal was between him and my husband.I saw the mobster of my husband beside him pretending to creasing his eyebrow but he's gazing at Mr. Dayron— who made my life miserable and it displeased me when his evil smile crept in. I heaved in a sighed in disbelief and there's still a big question mark ti my mind. "You might be wondering, what's going on?" He stated in a deep voice as his eyes gazed piercing at me, wanting to stabbed me until the blood dripped in my body. I scoffed. "Ano bang gusto mong palabasin?" A question suddenly slipped on my lips. "Mamatay ka na pero parang may HINAHANGAD k

Binuhusan namin siya ng isang timbang tubig para magising siya. Kumurap-kurap siya, umiling-iling para alisin ang pagkalito niya. Sinusubukan niyang alamin kung nasaan siya at kung sino ang kasama niya. Ronald entered the room. My husband circled him, then rested a hand on the back of his chair. Leaning forward, he made Mr. Dayron jump."Airah, sweetheart," he said, his voice pleading, "Untie me, and let's talk this over." Sinusubukan niyang manipulahin ako, kahit na sa pag-alis ko sa mga anino.Ang silid ay medyo madilim; ang tanging pinagmumulan ng liwanag ay isang itim na bilog na bombilya na nakasabit sa kisame sa isang kadena.I snorted. "You think you can trick me?" Mariin kong sambit at matalim siyang tiningnan.Nagpupumiglas siya mula sa pagkakatali at pilit na inaalis ang mga kamay nito sa tali pero sa huli ay wala rin siyang nagawa. Tumitingin-tingin ito sa paligid at tila ba nag-iisip ng paraan para makatakas. Bahagya akong tumawa kaya napasulyap ito sa akin.Iniabot sa aki