All Chapters of Cosa Nostra Heiress: Chapter 91 - Chapter 100

MAFIAS' HIDE OUTABANDONED WAREHOUSENaglakad si Ronald mula sa dilim patungo sa malaking gate at nang makarating na ito sa loob ay binuksan nila ang pintuan ng warehouse. Naglakad ito papunta sa loob kung saan may nakataling lalaki sa isang upuan at sa bibig nito ay nilagyan ng kulay pulang panyo.Naglakad ang tauhan niya papunta sa harapan ng lalaking nakatali sa upuan na may hawak na upuan bago ito naglakad patungo sa gilid ng warehouse. Nagtungo si Ronald papunta sa upuan na iyon at ibinaba ang kaniyang sarili hanggang sa mailapat ito sa mismong upuan.Sumenyas siya sa kaniyang mga tauhan kaya lumapit ang isa sa kanila. "Ibaba mo ang panyo sa bibig niya," seryosong utos nito."Masusunod po, boss." Magalang na sambit ng kaniyang tauhan at ibinaba ang panyo mula sa bibig nito.Nagsimula ng maging agresibo ang lalaki. "Papatayin kita kapag nakawala ako dito!" Galit na sigaw sa kaniya ng lalaki.Tumawa ng bahagya si Ronald. "Kung makakawala ka pa dito," sarkastikong tugon naman niya.

MAFIA HEADQUARTERS 10:33 pm January 13, 2025 Pagkatapos ng ilang buwan nilang hindi pagkikita ay muling nagtagpo ang mga landas nila ng kaniyang ama. Hindi ko rin maintindihan kung anong nangyayari sa pagitan nilang dalawa. Marami ring mga tanong gumugulo sa isipan ko sa pagitan nilang dalawa pero mas pinili kong iwaksi iyon lahat sa isipan ko. Isinama rin ni Ronald ang anak naming si Niccoló dito para magkaroon daw ito ng ideya sa mga diskusyong pag-uusapan. May mahabang mesa kung saan nakaupo ang lahat ng mga mafia. Ang pinagkaiba nga lang ay hindi kasama ang ibang mga organisasyon kundi ang organisasyong binuo lang ni Ronald. Narito lahat ng mga miyembrong may matataas na ranggo. Sa gitna umupo si Ronald bilang boss habang kanang bahagi naman ang underboss, sa unang upuan. Lahat sila ay may iisa lang ang gusto at kabilang na rin ako sa kanila. The underboss said, "He wants your wife." He gestured toward me. "We knew he wouldn't stop until he got what he wanted," he added

Nagpatuloy ang mga tauhan ni Ronald sa pag-obserba at pinasok pa nila ang establisyemento. Nagtago sila sa likod ng mga nakatambak na kahon sa gilid ng lalagyan ng mga kahon para hindi sila mahuli ng mga nakabantay na tauhan.Mga shabu, marijuana, at baril ang laman ng mga kahon na nakatambak sa gilid lalo na ang mga nakalagay sa mga metal storage racks. Ang ibang mga kahapon ay halos wala ng laman at halos wala na ring gustong bumili sa kanila. Ang nakakapagtaka lang ay halos tahimik sa mga nakalipas na araw at maaaring parte ito ng taktika nila para makabuo ng mas maayos na plano."Kailangan nating patayin ang mga nakabantay diyan." Suhestiyon ng isang tauhan ni Ronald na naghahanda ng bumaril."We can do it silence so they won't alarmed," the other mobster replied."Okay," tumangong sabi nito sa kasama niya."Let's find a perfect timing, dude." Sambit ng kasama niya bago sila nagkatitigan at sabay na bumaling sa kinaroroonan ng mga bantay.Dahan-dahan silang naglakad palunta sa kab

Naglibot pa ako sa loob at sa ibang parte nitong conservatory area ay napapalibutan ng iba't-ibang mga halaman na nakalagay sa mga pasong gawa sa putik. Narinig ko ang mga yapak nito sa aking likuran. Pansamantala kong nakalimutan ang lahat ng mga problema at panganib na kinakaharap naming dalawa. Nalulunod ako sa ganda nito at hindi ko namalayang sumilay na pala ang aking mga ngiti habang gumagala ang aking mga mata sa paligid. Sa 'di kalayuan ay salaming lamesa na naman at may dalawang itim na upuan. May chandelier na nakasabit sa gitna na nagsisilbing liwanag kapag madilim na ang kalangitan. Samantalang sa likod ko naman ay may dalawa pang mga upuan. Pakiramdam ko ay may sarili akong mundo sa mga oras na 'to. "Do you love the place?" Ronald queried when he noticed my eyes continuously wondering. "Yes, I am." Hindi ko siya binalingan at nanatiling nakatuon ang aking atensyon sa paligid. Kahit ngayon ko lang huwag isipin ang bawat problemang kinahaharap namin ngayon. Gusto ko

Nanatiling tahimik ang underboss at hindi niya rin maipaliwanag ang nararamdaman niya. Parang siyang nahihilo ma hindi niya maintindihan at hindi niya rin lubos iisipin na makakaramdam siya ng takot sa kahit na sinuman."Bakit naman ako matatakot sa kaniya?" Sagi nito sa isipan nito habang pinagmamasdan sila.Nilingon siya ni Ronald dahil kanina niya pa ito nakikita sa gilid ng mga mata niya. "Anong problema?" kalmadong tanong sa kaniya ni Ronald.Dahan-dahan niya iniangat ang mga tingin nito habang naglalakad si Ronald patungo sa direksyon niya. "Wala, huwag mo na lang akong pansinin." Nag-iiwas ito ng tingin habang nakaupo sa isang maliit na kayumangging upuan. Walang emosyon siyang tiningnan ni Ronald. "Magpahinga ka muna kung wala ka sa kondisyon."Tinanguan niya ito. "Sigurado ka ba?" nag-aalangan nitong tanong.Bahagyang tumawa si Ronald rito habang paunti-unting lumalamig ang ulo nito. "Siguradong-sigurado."Naglakad na palayo ang underboss patungo sa pintuan at pinihit sa pai