บททั้งหมดของ แรดสลัดคาน : บทที่ 41 - บทที่ 50

บทที่ 40 “ฉันรู้ว่าไม่ควรคิด เพราะความรักมันอาจทำลายมิตรภาพของเพื่อนได้ แต่ให้ทำไงวะ คนมันรักไปแล้ว รักแบบงงๆ ไม่รู้ว่ารักเอาตอนไหนด้วย” ก้องภพสารภาพ ท่าทางเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน “แล้วนี่จะทำไงต่อ” “ก็คงเดินหน้า รักไปแล้วนี่ แต่ฉันขอแกอย่างได้ไหมทิช่าอย่าบอกเมนี่ว่าแกเห็นหรือรู้อะไรจากปากฉันได้มั้ยวะ”“ทำไม”ทิพย์ทิวาขึ้นเครื่องหมายคำถามทันที “ฉันอยากบอกทุกอย่างกับเมนี่ด้วยตัวฉันเอง”“หึ…พระเอกเลยนะแก เออๆ ไม่บอกก็ไม่บอก” เรื่องของแม้นศรีแม้จะอยากเข้าไปยุ่ง แต่คราวนี้มันคือเรื่องหัวใจ  ทิพย์ทิวาก็ขอมองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แล้วกัน เพราะคนที่จะตัดสินใจว่าจะรักหรือไม่รัก ก็คงมีแต่แม้นศรีกับก้องภพเท่านั้น “นอกจากแกจะกลับมาผอมแล้วจิตใจก็ยังงามอีกต่างหากทิช่า”คำชมของก้องภพทำเอาทิพย์ทิวายิ้มกริ่ม เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะสังเกตรูปร่างของเธอด้วย&n

“พี่สบายดีค่ะ ไม่ได้เป็นโรคอะไรด้วย แล้วน้องหนูผีเอ้ยน้องหนูดีล่ะคะ สบายดีไหม”“สบายดีค่ะ”“อ้อมิน่า ถึงได้ดูอวบๆ มีน้ำมีนวลขึ้นผิดหูผิดตา”ทิพย์ทิวากอดอกมองน้องหนู โดยใช้สายตาแบบเดียวกันกับที่คนตรงหน้าเคยใช้มองเธอ ออกแนวเหยียดๆ เล็กน้อย พอสร้างรอยแผลน้องหนูรู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงดูอวบและมีน้ำมีนวลขึ้นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะปองคุณเสกเด็กเข้าท้อง แต่หลังจากคลอด เธอจะกลับมาผอมและสวยให้ดู“เจอพี่ทิช่าก็ดีเลย นี่ค่ะ การ์ดเชิญ”โชคยังดีที่เธอหยิบการ์ดแต่งงานติดกระเป๋ามาด้วย “การ์ดเชิญ!”ทิพย์ทิวาเอ่ยทวนคำที่ได้ยิน แต่ก็ยื่นมือไปรับการ์ดเชิญที่ว่าจากมือน้องหนู “การ์ดแต่งงานของหนูกับพี่ปองน่ะค่ะถ้าพี่ทิช่าสะดวกก็เชิญนะคะ”น้องหนูยิ้มให้ ผิดกับปองคุณที่เอาแต่ยืนนิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทีตื่นเต้นเหมือนว่าที่เจ้าบ่าวควรจะเป็น นั่นเพราะเขายังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน แต่ในเมื่อหนูดีกำลังตั้งท้อง เขาก็ต้องรับผิดชอบทิพย์ทิวาก้มดูการ์ดเชิญในมือ นี่ขนาดกำลังจะแต่งงานกันแท้ๆ ปองคุณยังมาทำหน้าหม้อใ

“หลายวันมานี้ ทำไมคุณถึงไม่ติดต่อผม” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยถาม แม้จะเข้าใจเรื่องจูบแต่เรื่องนี้แทนไทยังไม่เข้าใจว่าทิพย์ทิวาคิดอะไรอยู่ “ก็แล้วทำไมคุณไม่ติดต่อฉันเล่าอยู่ๆ คุณก็หายตัวไปหมายความว่ายังไงไม่ทราบ”แทนที่จะตอบคำถามนั้น ทิพย์ทิวากลับถามแทนไทกลับ“ผมต้องขึ้นมากรุงเทพฯ ด่วน เพราะสปาที่นี่มีปัญหาก่อนมาก็ทิ้งโน้ตไว้ให้คุณ สอดไว้ใต้ประตูเองกับมือ รอจนเก้อ คุณก็ไม่โทร.หา”“ฉันไม่ได้โน้ตนั่น”ที่ไม่ได้ เพราะมีบุคคลหวังดีอย่างม่านฟ้าคอยสกัด เธอแอบตามแทนไทมาถึงเห็นเหตุการณ์ ก่อนจะอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มกลับออกไป รีบเอากระดาษแผ่นนั้นไปฉีกแล้วทิ้งลงชักโครก“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร นามบัตรผมคุณก็มี ทำไมไม่โทร.หาผมทิช่า”“ฉันทำพังไปแล้ว พอดีเอาลงซัก จนกระดาษมันยับยู่ยี่”ทิพย์ทิวาอ้อมแอ้มตอบ แทนไทกัดฟันกรอดๆ อยากบีบคอเล็กๆ ของเธอนัก “คุณนี่มัน”“ว่าแต่ฉัน ทำไมคุณไม่ติดต่อหาฉันเล่า รอทำไม”“ผมโทร.หาคุณไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ คุณไม่รับสายผมสักครั้ง&rd

“ในเมื่อน้องอยากได้ผัวจนตัวสั่น ได้ เดี๋ยวพี่คนนี้จัดให้”“เอางั้นเลยเหรอเอ็ง”สีหน้าของธีระดูอึ้งไปเลยทีเดียว “เออ…ตามนี้นี่แหละ นี่ข้าเอาตัวเข้าแลกเพื่อความบริสุทธิ์ผุดผ่องของไอ้ไทมันเลยนะเห้ย”“น่าเห็นใจเอ็งจริงๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าข้าต้องขับรถ จะขอถีบผู้เสียสละอย่างเอ็งสักทีสองที”ธีระหมั่นไส้ผู้เสียสละนัก “เอาน่ะ ข้าไม่ปล้ำม่านฟ้าหรอก แค่เข้าไปทำให้เจ้าหล่อนกลัวแล้วไม่ตามตอแยไอ้ไทอีกก็เท่านั้นเอง จบไหม”“จบ” เสียงทุ้มของธีระเอ่ยรับ “ถ้าจบก็แยกย้าย รีบไปก่อนที่ไอ้ไทมันจะลงแดงตายก่อน เอ็งให้มันนอนแช่น้ำในอ่างไปเลยนะ เหมาน้ำแข็งมาเทใส่ด้วย จะได้ดับอารมณ์คึกลงได้บ้าง”“เออ” ขานรับเสร็จ ธีระก็มาทำหน้าที่คนขับรถ ก่อนจะขับออกไปทันที ส่วนบุรีนั้น ยืนกอดอกมองเข้าไปในบ้านของแทนไท แล้วเดินเข้าไปภายใน สอดส่ายสายตามองหาม่านฟ้า กระทั่งได้ยินเสียงน้ำด

ธีระและบุรีแวะมาเยี่ยมในช่วงหัวค่ำ อยู่คุยกันไม่นานทั้งคู่ก็ขอตัวกลับ ปล่อยให้พยาบาลพิเศษอย่างทิพย์ทิวาอยู่ดูแลคนไข้เคสพิเศษอย่างแทนไท ซึ่งคนบนเตียงดูจะชอบกว่าให้พวกเขาอยู่เฝ้าเป็นไหนๆหลังจากถอดสายน้ำเกลือและทานยาก่อนนอนได้ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ทิพย์ทิวาก็เห็นว่าแทนไทหลับไปแล้ว เธอเดินไปขยับผ้าห่มให้แล้วจึงปลีกตัวไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะกลับมานอนบนโซฟาตัวยาว แต่ขณะที่กำลังเคลิ้มจะหลับ อยู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนมานอนด้วย “พี่ไท ทำอะไรน่ะคะ”“พี่นอนไม่หลับ”น้ำเสียงและลมหายใจอุ่นๆ รดอยู่แถวๆ ใบหน้าและต้นคอของทิพย์ทิวา ทำเอาเธอขนลุกซู่ ใจก็หวิวๆ เต้นโครมครามๆ ได้แต่สั่งตัวเองว่าใจเย็นๆ ไว้ก่อน อย่าพึ่งระทวยตอนนี้ “งั้นเปิดทีวีไหม ทิช่าเปิดให้”เอ่ยบอกเสร็จก็จะลุกขึ้น แต่กลับถูกแทนไทรั้งตัวให้ลงไปนอนแบบเดิม “ไม่เอา พี่อยากนอนกอดทิช่าแบบนี้”“ไม่ได้ เดี๋ยวพยาบาลหรือหมอก็เข้ามาเห็น อายเขาตายเลย”