บททั้งหมดของ รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ผมไม่เคยเห็นคุณใส่เลย แปลกตา แต่ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ดี” อยากจะบอกต่อไปอีกสักนิดว่า ก็น่ารักไปอีกแบบ เขาได้เห็นหล่อนในอีกมุมหนึ่งซึ่งคนทั่วไปไม่ค่อยเห็นนัก คงไม่เห็นเลยซะมากกว่า เพราะเวลาอยู่ที่บริษัท ก็ไม่เคยเห็นเจ้าหล่อนแต่งตัวแบบนี้มาก่อน ต่างจากเวลาทำงานโดยสิ้นเชิง ซึ่งเมื่ออยู่ในหน้าที่หล่อนอยู่ในฟอร์มที่ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่วันนี้หล่อนช่างดูไร้เดียงสา เป็นธรรมชาติ การที่ได้เห็นหล่อนแสดงถึงความเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้    ทำให้เขาพอใจอยู่ลึก ๆ จนแทบอยากจะเห็นหล่อนในมุมนี้ทุกวัน และตลอดไปคิดไปคิดมา ก็มาสะดุดที่ความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง ที่ในหัวตอนนี้ ทำไมมีแต่เลขาสาวคนนี้เต็มไปหมดเลย ขนาดไปประชุมที่เชียงใหม่ ยังต้องรีบแจ้นกลับมาเมื่อประชุมเสร็จ เพื่อจะได้เดินทางไปหัวหินพร้อม ๆ กันกับเธอคนนี้ หรือว่า.. เขาจะตกหลุมพราง ที่ยายน้องสาวตัวดีขุดไว้ให้อย่างจงใจ หรืออาจจะเป็นเพราะดวงหน้ากระจ่างใสนัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลสุกใสที่ทำให้เขาต้องพะวักพะวนห่วงหน้าห่วงหลัง คอยแต่จะคิดคำนึงถึงหล่อนอยู่เรื่อยไม่ได้การล่ะ..เขาจะปล่อยให้หัวใจที่ว่างเปล่ามานานแสนนาน ต้องถูกใครก

พูดจบร่างสูงสง่าก็หยิบกระเป๋าส่วนตัว เข้าไปยังห้องพักทางด้านขวาที่บอกว่าเป็นห้องเขาตั้งแต่แรก ส่วนหล่อนยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ก็มันวางตัวไม่ถูกนี่นา เกิดมาไม่เคยได้พักอาศัยอยู่กับผู้ชายแค่สองต่อสอง ถ้าพ่อกับแม่รู้ จะเป็นยังไงเนี่ย..เลยพลอยทำให้คิดถึงบ้านขึ้นมาแทบทันทีทันใดจอมขวัญเข้ามาอยู่ในห้องพักเรียบร้อยแล้ว ก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เตียงนอนขนาดที่นอนได้คนครึ่งเลยล่ะ รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสำรวจห้องพักเลยด้วยซ้ำ     นี่หล่อนจะต้องพักอยู่กับเจ้านายเพียงลำพังสองต่อสองจริง ๆ หรือนี่ หากรู้ล่วงหน้ามาก่อนว่าเป็นแบบนี้ คงตอบปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้ว ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้นี่นา ก็ไหนพี่ปากับคุณศักดิ์ดาบอกว่ารับรองความปลอดภัย..อย่างนี้น่ะเหรอปลอดภัย นี่ถ้าเผื่อเจ้านายหล่อนมีอาการหื่นขึ้นมา เกิดทำมิดีมิร้ายเอากับหล่อนจะทำยังไง ใครจะมาช่วยหล่อนได้ หรือจะสมยอมไปอย่างนั้น ว้าย! บ้าไปกันใหญ่แล้ว..คนอย่างเขาน่ะหรือจะมาคิดเอาเปรียบหล่อน  จะเป็นหล่อนเสียล่ะมากกว่า ที่คิดมิดีมิร้ายกับเขา วันดีคืนดีหล่อนอาจจะย่องเข้าไปในห้องของเขาแล้วจัดการรวบหัวรวบหางเขาซะเองเลย ว้าย! นี่หล่อน คิดอะไรบ้

ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ สักพักเขาก็ชวนหล่อนเดินไปยังร้านอาหารที่อยู่ ถัดออกมาไม่ไกลนัก ร้านอาหารที่เขาพามาเป็นร้านที่ตกแต่งได้น่ารักมาก ๆ น่าเข้าไปนั่งทานและนั่งรับลมชมวิวจากตรงนี้ได้พอเหมาะพอเจาะทีเดียว ภายในร้านมีลูกค้าค่อนข้างเยอะแล้ว ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวที่ออกมาหาอะไรทาน พร้อมกับนั่งรับลมเย็นๆ ไปด้วย เจ้านายพาหล่อนมานั่งบริเวณชานที่สร้างยื่นออกมานอกร้าน สามารถมองเห็นดวงตะวันลาลับขอบโพ้นทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา ได้บรรยากาศทีเดียวเชียวล่ะ แต่เอ๊ะ! คนก็เยอะนี่นาทำไมยังมีโต๊ะว่างได้ล่ะ โดยเฉพาะโต๊ะที่หล่อนกับเขานั่งอยู่ถ้าไม่จองไว้ล่วงหน้า คงไม่มีทางได้นั่งแน่นอน ไม่นานความงุนงงสงสัยก็กระจ่างเมื่อหล่อนเหลือบสายตาไปเห็นคุณแก้วกล้าเดินยิ้มเผล่มาแต่ไกล" สวัสดีครับ บอส ..คุณจอมขวัญ" คุณแก้วกล้าเอ่ยทักเจ้านายแล้วหันมาทางหล่อน พลางส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง" เป็นไงมาไงครับเนี่ย..ทำไมบอสกับคุณจอมขวัญถึงมาด้วยกันได้ล่ะครับ ก็ไหนบอกว่าท่านจะตามมาทีหลังไม่ใช่หรือครับ?" ถามคำถามซะทีเดียวรวด จนคนตอบตั้งตัวไม่ทันกันไปเลย จอมขวัญไม่พูดอะไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่เจ้านายตอบเองจะดีกว่า

“ ทำไมต้องบอกด้วยล่ะคะ คุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดี” หญิงสาวยังบ่ายเบี่ยง ไม่ยอมตอบแต่โดยดี“ อยากได้ยินจากปากคุณมากกว่า น่านะ.. บอกผมมาสักครั้งหนึ่งเถอะนะ คนดี ไม่อย่างนั้นจะจูบอวดชาวบ้านเขาเดี๋ยวนี้เลยเป็นไง”“ รัก..สิคะ ถ้าไม่..รัก..ไม่ยอมตกลงแต่งด้วยหรอก” จอมขวัญรีบตอบกลับไปทันทีด้วยเกรงว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ“ อืมม์..ชื่นใจจัง..งั้น..ให้รางวัลแก่เด็กดีหน่อยเป็นไร” ไม่พูดเปล่าร่างสูงก็โน้มหน้าลงมาหมายตาไว้ที่ปากเล็กจิ้มลิ้มนั้น แต่ก็พลาดเมื่อเจ้าหล่อนดิ้น หลุดไปเสียก่อน หนีไปได้อีกแล้วนะ หลบได้หลบไป แต่งเมื่อไหร่ล่ะก็..น่าดูเมื่อได้หลับเต็มอิ่มแล้ว   ก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาเป็นกำลัง ล้อมดาวบิดขี้เกียจ อ้าปากหาวเต็มที่เมื่ออยู่ในห้องพักเพียงลำพัง  ไปไหนกันหมดนะ บนบ้านก็ว่างเปล่า อ้อ! ลืมไป ยัยจอมจุ้นกับพี่ชายหล่อนบอกว่าจะออกไปสวนส้มนี่นา ล้อมดาวยืนงงอยู่เป็นครู่เมื่อค่อย ๆ ลำดับเหตุการณ์ ก่อนที่จะหลับสนิทเพราะเพลียจากการเดินทาง หญิงสาวที่สวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาวสะอาดตา เน้นทรวดทรงอง

“ จ๊ะเอ๋..สุดหล่อ” ชายหนุ่มชะงักค้าง เมื่อได้ยินเสียงหวานใสคุ้นหู ก่อนจะหันไปมองยังที่มาของเสียง เพื่อให้แน่ใจว่า เป็นเสียงของน้องสาวของเขาจริงหรือเปล่า และก็ได้คำตอบในทันที“ ยัยหนูจอม! นี่รู้ได้ยังไงว่าพี่จะมาถึงวันนี้”“ แหม..ปิดบังกันนัก ทั้งพ่อทั้งแม่ ใจร้ายจังนะ จะบอกล่วงหน้าหน่อยก็ไม่ได้”“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิครับน้องรัก”  เมื่อทักทายกันเสร็จเรียบร้อยสองพี่น้องก็กอดกันกลม ยังผลให้อีกคนที่ยืนอยู่ห่างออกไป มองมาแบบกรุ่นโกรธ แทบลมออกหู  'นั่นว่าที่ภรรยาเขาไปกอดใคร? ดูจากลักษณะท่าทางแล้วราวกับว่ารู้จักกันเป็นอย่างดีเสียเหลือเกิน'  “ จอมก็มีเซอร์ไพรส์เหมือนกันค่ะ” เมื่อผละจากพี่ชายได้ จอมขวัญก็หันมาทางว่าที่สามี“ ยัยคุณหนูล้อม!.”“ ยัยจอมจุ้น!..”สองสาวโผเข้ากอดกัน ราวกับว่าไม่ได้เจอกันนานนับสิบปี ทิ้งให้สองหนุ่มยืนมองอย่างงง ๆ  เมื่อสองสาวทักทายกันจนหนำใจแล้ว ก็หันมาทางบุรุษหนุ่มทั้งสองที่ยืนบื้อ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย เมื่อต่า