บททั้งหมดของ รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ: บทที่ 51 - บทที่ 60

หัวใจที่เต้นสม่ำเสมอ เป็นจังหวะคล้ายได้ผ่อนคลาย มัฆวัฒน์ เพียงแค่ทอดสายตามองอย่างเดียวเท่านั้น ก็ให้ความพอใจได้ในระดับหนึ่ง“ อือ..” เสียงละเมอที่ฟังไม่ค่อยได้ใจความนัก และ..อย่างอดใจไม่ไหวอีกต่อไป   ชายหนุ่มจึงหยุดเสียงเหล่านั้นด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของเขา จนริมฝีปากบางเย็นเฉียบ ค่อยอุ่นขึ้นเพียงแค่จูบ ชายหนุ่มเอนหลังลงนอนพร้อมกับกระชับอ้อมแขน โอบร่างแน่งน้อยเข้ามาซบกับอกกว้าง เขาสูดลมหายใจดอมดมเส้นผมที่หอมกลิ่นแชมพู ถึงแม้จะปะปนไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์บ้างก็ตาม มันกลับทำให้กลิ่นนั้น น่าหลงใหลเป็นทวีคูณ และกลิ่นนั้นเองที่กล่อมให้เขาหลับไปพร้อม ๆ กับหล่อน..เช้าของวันใหม่ ร่างบอบบางควานหาผ้าห่มนวมผืนหนาเข้ากับตัวเมื่อรู้สึกถึงความเย็น และก็ได้กลิ่นอายของใครก็ไม่รู้บนเตียง กลิ่นของใครอย่างนั้นหรือ คล้ายโคโลญจ์ผู้ชาย  แล้วจู่ ๆ เรื่องเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในสมอง จำได้ว่าหล่อนดื่มเข้าไปแบบไม่น้อยเลย ดื่มเข้าไปทั้ง ๆ ที่มันขมแสนขม ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยดื่มมาก่อน จนไม่รู้ว่าตัวเองไปฟุบอยู่ตรงไหน จอมขวัญพยายามหลับตาเพื่อนึกให้ออกว่าหล่อนเข้ามานอนได้อย่างไร ดวงตากลมโต

“ไม่เอาหรอก ขืนปล่อย คุณก็จะหนีไป ไม่กลับมาอีกน่ะสิ”“อื้อ..ไม่หนีหรอกค่ะสัญญา” หญิงสาวชูนิ้วก้อยขึ้นมาเพื่อเป็นสัญญาณว่าไม่ผิดคำพูดแน่นอน จะให้หนีไปได้อย่างไรล่ะ ก็เขาน่ารักซะขนาดนี้    จะไม่ให้รับผิดชอบยังไงไหว เฮ้อ.. มัฆวัฒน์ยิ้มในหน้าอย่างมีความสุข นึกเอ็นดูในความไร้เดียงสาของหล่อน จนเกือบเสียศูนย์อดใจไม่ไหว จึงโน้มร่างน้อยเข้ามาหอมที่แก้มใสหนึ่งที พอได้ชื่นใจ“แน้..คุณนี่ เซี้ยวใหญ่แล้ว พอเถอะค่ะ..จะเช็ดตัวให้ด้วยก็ได้”“จริงเหรอ ดีจัง ยอมก็ได้ แต่รีบกลับมานะ ผมหนาว ตอนนี้ยังไม่ได้ใส่อะไรเลย..เพราะคุณนั่นแหละ” คนบ้า..พูดออกมาได้ หาว่าเราเป็นคนถอดเสื้อเขาเองได้ยังไง ตัวอย่างกับยักษ์ เอ..หรือว่าจะจริง เพราะเขาบอกว่าเราร้อนแรงมากเมื่อคืน ถ้าเป็นอย่างนั้น เรานี่ท่าทางจะเฮี้ยนมากเลยนะเนี่ยเมื่อหลุดออกมาจากอ้อมแขนเหนียวหนึบอย่างกับตุ๊กแกได้ ก็รีบดีดตัวออกมาจากร่างสูงใหญ่ ที่ไม่ใส่อะไรเลยอย่างที่เขาบอก หน้าก็แดงขึ้นมาอีกรอบ หลังจากที่คิดว่าตัวหล่อนเองเป็นฝ่ายริเริ่มทำอะไรเขาก่อน แต่ในใจก็ไม่วายรู้สึ

“อืมห์..พูดถูกใจ น่าจะขึ้นเงินเดือน หรือจะเพิ่มโบนัสให้ดีนะ” เจ้านาย หันมาพูดกับผู้จัดการฝ่ายบุคคลสาว ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์พอกัน พลางหันไปมองหน้านักกฎหมายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังสุด ราวกับจะประกาศตัวว่าเป็นเจ้าของเลขาสาวของเขากระนั้น ทุกคนในนั้นต่างก็อมยิ้มกันไป ยกเว้นหญิงสาวที่หน้าตูมขึ้นมาทันที ที่ได้ยินประโยคสัพยอกของเจ้านายหนุ่ม สะบัดหน้าหันกลับไปมอง ส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้จนร่างสูงต้องรีบออกตัวเสียก่อน“อ้อ! แล้วนี่ทานอะไรกันมาหรือยัง งั้นมาทำอะไรทานกันสักหน่อยเป็นไร เพราะอีกสักพักก็ต้องออกไปร่วมกิจกรรมกลางแจ้งแล้วไม่ใช่หรือ”“ยังเลยค่ะ ดีเหมือนกันค่ะบอส เดี๋ยวสุช่วยเป็นลูกมือก็แล้วกันนะคะ” สุชาดาเสนอตัวออกมาแล้วหลังจากนั้น ทุกคนต่างก็พร้อมหน้ากัน เดินเข้าครัวเพื่อทำอาหารมื้อเช้า ส่วนหล่อนก็ต้องเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตามคำสั่งของเจ้านายที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่เจ้านายแล้วสิ..   ท้องฟ้าด้านนอกวันนี้มีก้อนเมฆลอยเด่นอยู่ เป็นหย่อม ๆ ช่วยบดบังแสงแดดที่ส่องมาสู่ผืนทรายยามเช้า แสงแดดอ่อน ๆ กระทบกับน้ำทะเลทอแสงระยิ

“ไม่มีอะไรหรอก..ก็เรื่องของลูกผู้ชายเท่านั้นเอง คุณไม่ต้องรู้หรอก เฮ้อ! ชักหิวแล้วสิไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ..ที่รัก”“ฮึ! ใครเป็นที่รักคุณ..ขี้ตู่เอาเองทุกที”“อ้าว! ก็คุณไง..ที่รักของผม” ไม่ทันขาดคำคนตัวสูงก็ทำเป็นจะโน้มหน้าลงมาหอมที่แก้มใส แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหล่อนจะรู้ตัวเสียแล้ว เมื่อสะบัดตัวหลุดออกจากวงแขนที่เพียงแค่โอบไว้หลวม ๆ ขณะเดินกลับเข้าไปยังบ้านพัก“แน่จริงก็จับให้ได้สิ ฮ่ะๆ” จอมขวัญเผลอหัวเราะ ปากกว้างออกไปอย่างลืมตัว เยาะเย้ยคนตัวสูงที่ตอนนี้ สงสัยจะหมดแรงจากการเล่นเกมเมื่อสักครู่ วิ่งเหยาะ ๆ ตามไม่ทันหล่อนเสียแล้ว ฮึ่ม!ฝากไว้ก่อนเถอะนะ แม่สาวน้อย จับได้เมื่อไหร่ล่ะก็ น่าดู..ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังอยู่สองครั้งพร้อมกัน จอมขวัญที่ง่วงจนตาแทบจะปิด ทำเป็นอิดออดไม่อยากจะลุกไปเปิดเอาเสียเลย พลางพลิกตัวไปอีกด้านหยิบหมอน ใบเล็กข้างตัวมาปิดหูไว้เสียอย่างนั้น  แต่ก็จำต้องลุกออกไปด้วยความง่วงงุน เพราะดูเหมือนว่าคนที่เคาะจะไม่ยอมลดละเสียแล้ว หลังจากที่เคาะสองครั้งติด ก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่

“ตัวคุณสั่นไปหมดแล้ว เป็นไข้หรือเปล่านี่” เมื่อถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ก็แกล้งแหย่หล่อนเล่น ๆ“คนขี้โกง” เสียงพึมพำเอ่ยออกมาเบา ๆ ก้มหน้างุด กำปั้นน้อย ๆ ทุบมาที่หน้าอกเขาเสียหนึ่งที ไม่แรงนัก“ไม่ได้โกงสักหน่อย ผมทำตามที่หัวใจมันเรียกร้องต่างหากล่ะ” จมูกโด่งสวยเป็นสันเฝ้าดอมดมเส้นผมยาวเหยียดตรง ช่างหอมไปทั้งตัวอะไรเช่นนี้ มันเย้ายวนเสียจนทำเอาเขาแทบคลั่ง มัฆวัฒน์ดันร่างที่เอาแต่ก้มงุด ๆ เชยคางให้มาสบตากับเขาอย่างจริงจัง ไม่วายดวงหน้าใส ยังเสมองไปทางอื่นร่ำไปชายหนุ่มอมยิ้มกับใบหน้าแดงระเรื่อ พลางยกนิ้วเรียวเล็กขึ้นมาจูบเสียทีหนึ่ง จอมขวัญสะดุ้งเฮือก ด้วยความตกใจ เมื่อสังเกตเห็นว่านิ้วนางข้างซ้ายหล่อนมีอะไรแปลกปลอม มาอยู่บนนิ้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ เขาทำได้อย่างไรกัน เขาใส่แหวนเพชรเม็ดงามนั่นเข้าไปในมือหล่อนตอนไหน จอมขวัญเงยหน้ามองเขาอย่างงงงวย ปนขวยเขิน“คุณมีเจ้าของแล้วนะ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาจากหัวใจ ตามด้วยแววตาที่ฉายความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยม ส่งผลให้หญิงสาวพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้า อมยิ้มอย่างมี