All Chapters of แฟนลูกชายคนโตหาว่าฉันเป็นชู้ ทำร้ายลูกคนเล็กจนตาย: Chapter 1 - Chapter 8

ทับทิมนี้เป็นสมบัติตกทอดของตระกูลเราจริงๆ มีทั้งหมดสองเม็ด เม็ดหนึ่งฉันมอบให้ฟู่เป่ยจี้ เพื่อนำไปมอบให้กับหญิงสาวที่เขาชอบ ส่วนอีกเม็ดหนึ่งฉันเตรียมไว้ให้ลูกชายคนเล็ก แต่เนื่องจากเขายังเด็กไป ฉันจึงเก็บไว้ก่อนแต่อิ่นซินเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วเธอฉุดสร้อยทับทิมจากคอของฉันไป พร้อมหัวเราะทั้งน้ำตา“ฟู่เป่ยจี้ นายมันคนหลอกลวง นายบอกว่าจะรักฉันแค่คนเดียว แต่กลับไปมีความสัมพันธ์กับยัยแก่คนนี้!”“ฉันเกลียดนาย เกลียดจนอยากฆ่าให้ตายเลย!” “หัวใจของฉันมันเจ็บปวดเหลือเกิน แต่ฉันก็ยังห้ามใจไม่ให้รักนายไม่ได้”เธอพูดกับตัวเองเหมือนคนบ้า หลังจากที่สติหลุดไปชั่วครู่ สายตาของเธอก็กลับมาเต็มไปด้วยความมืดมนที่น่ากลัว“ถ้าพวกเขาตาย ก็จะไม่มีอะไรมาขวางกันเราสองคนได้อีก”“ใช่! ต้องแบบนี้!” อิ่นซินหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาใครบางคน ฉันได้ยินเธอพูดหลังจากผ่านไปสักพักว่า “พี่คะ พี่ต้องช่วยหนูรักษาความรักของหนูให้ได้นะ!”แต่ฉันไม่มีเวลามองเธอที่กำลังคลั่ง เพราะฉันต้องรีบไปดูแลลูกชายที่กำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย สีหน้าของเขาเริ่มแย่ลงทุกที จนฉันร้อนใจมาก“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ ช่วยลูกชายฉันด้วย!”

ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้อิ่นซินทีละก้าว “ลูกชายคนเล็กของฉันตายแล้ว เขาตายแล้ว”ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา ราวกับปีศาจคลุ้มคลั่ง “ฉันจะให้เธอชดใช้ด้วยชีวิต!”ฉันพุ่งเข้าใส่อิ่นซินด้วยความโกรธ แต่ก่อนที่จะสัมผัสตัวเธอได้ ความเจ็บปวดสุดขีดก็พุ่งเข้าที่ท้ายทอย จนฉันล้มลงกับพื้นพี่ชายผมเหลืองถือไม้เบสบอลไว้ในมือ เขาถามด้วยความเป็นห่วง “พี่ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”อิ่นซินที่เพิ่งรอดพ้นจากความกลัว ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและส่ายศีรษะ แล้วเอามือทาบอกจากนั้น เธอก็เหยียบหน้าของฉัน“นังแพศยา กล้าดียังไงถึงจะทำร้ายฉัน”“คราวนี้ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่จะมาเล่นด้วยง่ายๆ!”ศีรษะของฉันเจ็บปวดราวกับถูกตีจนแตก จากนั้นสติของฉันก็ค่อยๆ เลือนหายก่อนที่ฉันจะหมดสติ ฉันได้ยินเสียงพี่ชายผมเหลืองถาม “พี่ ยัยนี่ตายไปแล้ว มันจะไม่เป็นปัญหาเหรอ”อิ่นซินหัวเราะเยาะ “เราอยู่ในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลเชียวนะ วันๆ มีคนตายตั้งเท่าไหร่ แล้วยัยนี่ก็ถูกส่งมาช้าเกินไปตั้งแต่แรก เขาแค่รักษาไม่ทันก็เท่านั้นเอง...”เสียงหัวเราะของทั้งสองค่อยๆ จางหายไปจนกระทั่งเงียบสนิทเมื่อฉันลืมตาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองถูกมัดมือมัด

ฟู่เป่ยจี้เดินเข้ามาในห้อง เห็นอิ่นซินยืนถือมีดผ่าตัดอยู่คนเดียว ก็ทำให้เขาประหลาดใจ“เธอเป็นแค่พยาบาล มีสิทธิ์ผ่าตัดด้วยเหรอ”อิ่นซินไม่ตอบ แต่กลับทำหน้าตาเหมือนรอให้เขาชมเชย “ฟู่เป่ยจี้ ฉันจัดการปัญหาใหญ่ให้คุณแล้ว คุณไม่คิดจะชมฉันหน่อยเหรอ”“ปัญหาใหญ่ที่ว่าคืออะไรเหรอ” ฟู่เป่ยจี้ถามด้วยความสงสัยอิ่นซินชี้มาทางฉันด้วยรอยยิ้มกว้าง “ยัยผู้หญิงคนนี้พยายามจะอ่อยคุณ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจัดการเธอเรียบร้อยแล้ว”ฟู่เป่ยจี้ตกใจไปชั่วขณะ “อะไรนะ”อิ่นซินเข้าไปคล้องแขนฟู่เป่ยจี้ด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “คุณไม่โกรธฉันใช่ไหม ถึงเธอจะเป็นรักแรกของคุณ แต่ตอนนี้ฉันเป็นแฟนคุณนะ คุณต้องอยู่ข้างฉันสิ “ไม่งั้นฉันจะไม่คุยกับคุณไปตลอดชาติเลย”ฟู่เป่ยจี้ที่เต็มไปด้วยความเย็นชา เริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจในน้ำเสียง “ฉันบอกแล้วว่าเธอเป็นรักแรกของฉัน ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฉันล่ะ”อิ่นซินยู่ปากด้วยความไม่พอใจ “คุณโกหกฉัน ผู้ชายอายุเกือบสามสิบ จะมามีรักแรกอะไรตอนนี้”สิ่งที่ลูกชายคนโตของฉันพูดเป็นความจริง ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันเข้มงวดกับเขามาก เป็นคนมีวินัยสูง หลังจากตัดสินใจจะเป็นหมอ เขาก็ทุ่มเทให้กับการเรียนอย่างหน

ฟู่เป่ยจี้โกรธจัดจนไม่อาจทนได้อีกต่อไป เขาส่งสายตาให้บอดี้การ์ดสองคน บอดี้การ์ดก็เข้าใจทันที และรีบจับแขนของอิ่นซินตรึงไว้ใบหน้าของฟู่เป่ยจี้ดำมืดด้วยความโกรธ “ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย น้องชายของฉันอยู่ไหน”“ตายแล้ว” 'เพี๊ยะ!' เสียงตบดังสนั่น จนเลือดกลบปากอิ่นซินอิ่นซินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฟู่เป่ยจี้ คุณไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย! คุณอายุสามสิบแล้วนะ แต่ไอ้เด็กเวรนั่นอายุเจ็ดแปดขวบเท่านั้นเอง จะเป็นน้องชายคุณได้ยังไง”“คุณหลอกฉันมาโดยตลอด ใจร้ายที่สุด!”“ดื้อด้านจริงๆ เลย!” ฟู่เป่ยจี้เดือดดาลจนเตะอิ่นซินล้มลงกับพื้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิดรูปถ่ายครอบครัวให้เธอดู “ดูให้ดีๆ นี่คือแม่แท้ๆ ของฉัน และนี่คือน้องชายแท้ๆ ของฉัน”ในภาพถ่าย มีฉันกับสามีที่รักกันดี ลูกชายคนโตที่หล่อเหลา และลูกชายคนเล็กที่น่ารัก ตอนนี้เธอถึงจะปรากฏความกลัวขึ้นมาในดวงตาขณะที่เธอถูกบอดี้การ์ดลากออกไป ตัวของเธอสั่นระริก และเอาแต่ตะโกน“ฟู่เป่ยจี้ ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยเถอะนะ!” “ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่านั่นคือแม่ของคุณ!” “คุณป้า ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไปแล้ว โปรดให้อภัยฉันด