Share

บทที่ 8

ฟู่เป่ยจี้โกรธจัดจนไม่อาจทนได้อีกต่อไป

เขาส่งสายตาให้บอดี้การ์ดสองคน บอดี้การ์ดก็เข้าใจทันที และรีบจับแขนของอิ่นซินตรึงไว้

ใบหน้าของฟู่เป่ยจี้ดำมืดด้วยความโกรธ “ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย น้องชายของฉันอยู่ไหน”

“ตายแล้ว”

'เพี๊ยะ!'

เสียงตบดังสนั่น จนเลือดกลบปากอิ่นซิน

อิ่นซินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฟู่เป่ยจี้ คุณไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย! คุณอายุสามสิบแล้วนะ แต่ไอ้เด็กเวรนั่นอายุเจ็ดแปดขวบเท่านั้นเอง จะเป็นน้องชายคุณได้ยังไง”

“คุณหลอกฉันมาโดยตลอด ใจร้ายที่สุด!”

“ดื้อด้านจริงๆ เลย!”

ฟู่เป่ยจี้เดือดดาลจนเตะอิ่นซินล้มลงกับพื้น

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิดรูปถ่ายครอบครัวให้เธอดู “ดูให้ดีๆ นี่คือแม่แท้ๆ ของฉัน และนี่คือน้องชายแท้ๆ ของฉัน”

ในภาพถ่าย มีฉันกับสามีที่รักกันดี ลูกชายคนโตที่หล่อเหลา และลูกชายคนเล็กที่น่ารัก

ตอนนี้เธอถึงจะปรากฏความกลัวขึ้นมาในดวงตา

ขณะที่เธอถูกบอดี้การ์ดลากออกไป ตัวของเธอสั่นระริก และเอาแต่ตะโกน

“ฟู่เป่ยจี้ ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยเถอะนะ!”

“ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่านั่นคือแม่ของคุณ!”

“คุณป้า ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไปแล้ว โปรดให้อภัยฉันด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status