Semua Bab สายใยรักสุดปลายทาง: Bab 1 - Bab 10

ในวันที่ฉันค้นพบว่าเสิ่นเจ๋อเฉิงนอกใจ ฉันก็ไปทำลายข้าวของในบ้าน แม่บ้านรีบโทรหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างลนลาน "คุณเสิ่นคะ คุณนายเกิดคลั่งที่บ้านอีกแล้วค่ะ" ฉันตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ก่อนจะล้มตัวนั่งลงบนพรม ขณะที่เสิ่นเจ๋อเฉิงกลับมาถึงบ้าน เขามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า"ซูซู คุณเป็นอะไรไปอีก?" เขาพูดไปพลางก็ยกมือดึงเนคไทที่คอออกไปพลาง ขณะที่มองเห็นเนคไทที่เขากดไว้ชัดๆ ฉันก็รู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน ฉันผูกเนคไทให้เขาเป็นแบบวินเซอร์ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็น... การผูกแบบปมสนที่ซับซ้อน ซึ่งเป็นสไตล์ที่เจียงชิงฉือ อดีตเลขาของเขาผูกได้เพียงคนเดียว ขณะที่เธอเป็นเลขานั้น เวลาทำอะไรเธอมักจะซุ่มซ่ามอยู่เสมอ เสิ่นเจ๋อเฉิงกลับมีความอดทนกับเธอมาก ฉันเคยถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาอธิบายกับฉันว่า "ซูซู หล่อนดูมีความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้คล้ายๆ กับเธอ"ตอนนั้นฉันไม่ได้ใส่ใจมากนัก คิดเพียงว่าเขาคงอยากให้โอกาสกับพนักงานใหม่มากขึ้น จนกระทั่งเสิ่นเจ๋อเฉิงเริ่มพูดถึงเธอบ่อยขึ้น ถึงแม้จะบ่นว่าเธอมักทำผิด แต่บนใบหน้าของเขากลับมีความเอ็นดูที่หามองได้ยากน

เสิ่นเจ๋อเฉิงดึงฉันไปที่บันได ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่ยังไม่จางหาย"คุณพูดจาอะไรไม่เข้าท่าต่อหน้าเด็ก?"ฉันลูบข้อมือที่เขาบีบแน่นจนแดง พร้อมกับพูดสวนไปว่า"มีคำไหนที่ฉันพูดผิดงั้นเหรอ?""เป็นคำที่ว่าเป็นภรรยาของคุณ หรือประโยคที่ว่าเขาเป็นคนทำให้ลูกของฉันตาย?"สีหน้าโกรธเกรี้ยวของเสิ่นเจ๋อเฉิงทันทีนั้นนิ่งงัน"เรื่องนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..."ฉันยืนชิดติดกับผนังโรงพยาบาล มองเขาอย่างเงียบงัน"พูดคำนี้ออกมา คุณเชื่อเองหรือเปล่า?"หนึ่งปีที่แล้ว ฉันทำงานเสร็จแล้วรีบกลับมาจากต่างจังหวัดเพื่อที่จะบอกข่าวดีเรื่องการตั้งครรภ์ให้เสิ่นเจ๋อเฉิงฟังแต่เมื่อฉันเปิดประตูเข้าไป กลับพบว่าบ้านยุ่งเหยิงไปหมดที่บันได ภาพถ่ายพรีเวดดิ้งของเราก็แตกกระจายอยู่ที่พื้นฉันขึ้นบันไดไปดูสถานการณ์แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะมีสบู่ลื่นอยู่ที่บันไดฉันเหยียบและลื่นกลิ้งตกบันไดไปเพราะแบบนี้จึงทำให้ฉันสูญเสียลูกในท้องไป"ตอนนั้นคุณบอกฉันว่า เป็นลูกของญาติที่มาก่อความวุ่นวายที่บ้าน""จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุแบบนั้น""เสิ่นเจ๋อเฉิง คุณมีจิตสำนึกบ้างไหม?"เขาอ้าปาก พยายามจะพูด แต่ก็พูดไม่ออกสักคำ

พอฉันก้าวออกจากบันได เจียงชิงฉือก็ยืนอยู่ด้านนอกเมื่อเห็นฉันออกมา ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวดวงตาคู่นั้นเหมือนกระต่ายที่ถูกตื่นตระหนก มีสีแดงระเรื่อ"คุณหนูหลี คุณอย่าทำร้ายลูกของคุณเลย"เธอทำมือประนมอยู่ที่อก ดวงตาเต็มไปด้วยความวิงวอน"ฉันจะพาไจ่ไจไปจากที่นี่ ขอเพียงคุณอย่าทำร้ายเขาเลย""อย่าพูดจาไร้สาระเลย คุณจะไปไหนได้?"เสิ่นเจ๋อเฉิงก้าวไปคุณงหน้า คอยปกป้องเจียงชิงฉือไว้ในอ้อมแขน"มีผมอยู่ที่นี่ ไม่มีใครกล้าทำร้ายพวกคุณหรอก"คำนี้ กล่าวออกมาให้ใครฟัง ไม่ต้องบอกก็รู้ในใจฉันเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย และตาก็เริ่มเศร้า"ขอโทษนะคะ รบกวนพวกคุณสองคนหน่อย""ไจ่ไจรู้ไหมว่าแม่ของเขาคือเมียน้อย เขาเองเป็นลูกนอกสมรสเหรอ?"สีหน้าของเจียงชิงฉือทันทีเปลี่ยนเป็นขาวซีดเผือดทันทีเธอจับชายเสื้อของเสิ่นเจ๋อเฉิง มองเขาอย่างหวั่นกลัว"ไจ่ไจไม่ใช่...ไจ่ไจไม่ใช่..."เธอกัดริมฝีปาก สะท้านและอ่อนแอใบหน้าที่มีน้ำตาคลอเบ้า ทำให้ฉันรู้สึกเห็นใจอย่างยิ่งเสิ่นเจ๋อเฉิงเห็นใจ รีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าเธอจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองฉัน ด้วยสีหน้ารู้สึกรำคาญและเย็นชา"หลีซู รู้ไหมว่าทำ

ในวันที่บริษัทเข้าสู่ตลาดหุ้น เสิ่นเจ๋อเฉิงยืนกล่าวคำขอบคุณอยู่บนเวที ขณะที่ใกล้จบคำกล่าว เขาพูดถึงฉัน "ณ ที่แห่งนี้ ผมขอขอบคุณภรรยาของผมเป็นพิเศษ" "เพราะมีเธอ ผมถึงมีวันนี้" "นอกจากนี้ เรายังมีข่าวดีที่จะมาแบ่งปันกับทุกท่าน" สายตาของฉันลอดผ่านฝูงชนและสบตาเข้ากับเขา เพียงชั่วพริบตา ฉันก็รู้ถึงแผนการของเขา ตามคาด รอยยิ้มของเขาปรากฏขึ้นที่ริมฝีปาก แสดงความสุขล้น "ภรรยาของผมตั้งครรภ์แล้ว" "ต่อไปนี้ เธอจะลาออกจากตำแหน่งรองประธานเพื่อพักผ่อนที่บ้าน" ท้ายสุด เขากล่าวว่าเขารักฉัน ดวงตาเต็มไปด้วยความรักลึกซึ้ง เสียงปรบมือดังก้องรอบห้องทันที หลังจากกล่าวคำขอบคุณเสร็จ เขาพาเจียงชิงฉือเดินมาที่ด้านหน้าของฉัน ใบหน้าที่มีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย "หลีซู ในเมื่อคุณเชื่อฟังไม่มากพอ" "จากนี้ไป ชิงฉือจะเข้ามาแทนที่คุณ" เขาคิดจะใช้บริษัทบีบให้ฉันยอมทำตาม หลายปีที่ผ่านมา ฉันเป็นคนสร้างบริษัทขึ้นมากับมือ เขารู้ดีว่าฉันผูกพันกับบริษัทมากแค่ไหน แต่คืนนี้ บางทีเขาคงต้องผิดหวังแล้ว ฉันสะบัดมือเขาออก และดึงเจียงชิงฉือมาอยู่ตรงหน้า แม้เธอจะพยายามขัดขืน แต่ฉันกระชากผมของเธออย่

ฉันมองเขาอย่างนิ่งๆ และอ้าปากถามเขาอย่างตรงไปตรงมา "ที่คุณไม่อยากหย่า เพราะหวังให้ฉันกลับไปจัดการปัญหาของคุณงั้นเหรอ?" เขากำหมัดแน่น หลังจากนั้นนานพอสมควร เขาก็ค่อยๆ กลับสู่ความสงบเหมือนเดิม "ทั้งคุณและผม สำหรับเราต่างรู้ดีว่าการแต่งงานหมายถึงอะไร" "มันคือการร่วมมือกันในธุรกิจ และยังเป็นหลักฐานแห่งความรักของเรา" "ซูซู คุณรู้อยู่แล้ว" "การหย่าจะกลายเป็นรอยด่างบนชื่อเสียงของเรา และกลายเป็นเรื่องคุยกันในสังคม" เขายื่นมือมาแตะที่ขมับฉัน เสียงของเขานุ่มนวลและมีความมั่นคง "และเราก็เดินทางมาด้วยกันถึงสิบสี่ปีแล้ว" "ซูซู นอกจากผม คุณจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้" "อย่างอแงอีกเลยนะ หืม?" เสิ่นเจ๋อเฉิงไม่ทำให้ผิดหวัง เขาคือเสือในวงการธุรกิจ มีวาทศิลป์ที่งดงามและการแสดงที่ดี ฉันละสายตากลับมา พร้อมกลับตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า "คุณผิดแล้ว คนที่ใส่ใจคำพูดของคนอื่นเกินไปมีเพียงคุณเท่านั้น" "คำพูดเก่าๆ เหล่านี้ของคุณไม่มีทางโน้มน้าวใจฉันได้" "อีกทั้งไม่ใช่ว่าคุณไม่อยากหย่า" "เพียงแต่คุณรู้ดีว่า คุณจะหาคนที่มีพลังช่วยเหลือคุณมากกว่าฉันไม่ได้" ฉันหันไปมองเขาอย่างลึกซึ้ง