All Chapters of สามีเอายาที่ฉันแลกมาด้วยชีวิตให้สาวในดวงใจ: Chapter 1 - Chapter 8

เพื่อรักษาโรคมะเร็งตับอ่อนของลูกสาว ฉันจึงใช้อายุขัยที่เหลือแลกยารักษากับระบบสามีฉันทำมาว่าฉันเสียสติ แต่แล้วเขากลับแอบเอายานี้ไปมอบให้ผู้หญิงในดวงใจของเขาเพื่อรักษารอยแผลเป็นบนหน้าของเธอขณะที่ฉันกำลังสิ้นหวังเสียสติอยู่นั้น เขายังมีหน้ามาอธิบายว่า“เวยเวยมีความฝันอยากเป็นนักแสดง เธออายุยี่สิบสี่ปีแล้ว รอไม่ไหวแล้ว”“อีกอย่างยานี้เธอไม่ได้เอาตัวเข้าแลกมาเหรอ? ไม่งั้นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วอยู่แต่บ้านอย่างเธอจะไปเอายาดีอย่างนี้มาได้ยังไง ถ้าคิดอยากช่วยลูกสาวก็ไปขายตัวอีกครั้ง จะทำให้เธอตายเชียวเหรอ?”แต่ว่า ฉันไม่มีชีวิตจะไปแลกยาอีกเม็ดแล้วจริงๆ...หลังแลกเปลี่ยนกันเสร็จแล้ว ระบบให้เวลาฉันจัดการเรื่องต่างๆ แค่เจ็ดวันเท่านั้นวันแรก ฉันกับเจียงเฉิงตบตีกันเพราะฉันพยายามบังคับให้เขาคืนยากลับมาด้วยสภาพสมบูรณ์วันที่สอง ฉันได้แต่ร้องไห้จนเป็นลมนอกห้องพักผู้ป่วยของลูกสาว แค้นตัวเองที่เชื่อใจเจียงเฉิงมากเกินไปจนทำลายโอกาสสุดท้ายในการรอดชีวิตของลูกสาวเองกับมือวันนี้เป็นวันที่สาม ฉันตระหนักได้แล้วว่าฉันกำลังจะตายจริงๆ แล้วจึงสงบสติอารมณ์และจัดการเรื่องต่างๆ หลังสิ้นใจตอนเจียงเฉิงจู

“แม่ มีคนรังแกแม่เหรอคะ?”เสี่ยวย่วนกะพริบตา ปลายนิ้วที่ผอมแห้งแตะฝ่ามือของฉัน ฉันแทบจะไม่รู้สึกถึงน้ำหนักนิ้วของเธอ“จะเป็นไปได้ยังไง...อย่าคิดเพ้อเจ้อสิจ๊ะ...”ฉันสะกดกลั้นความอดสู ลูบหน้าผากเธอเบาๆผมที่ก่อนหน้านี้ถูกโกนทิ้งมีเส้นผมออกมาแล้ว เป็นปลายแหลมๆ ลูบแล้วเหมือนหมาน้อยขนแข็งฉันยังจำได้ว่าตอนโน้มน้าวเธอโกนผม ฉันหลอกลูกสาวว่าหลังโกนผมแล้วจะมีผมสวยที่ทั้งดำและเงางามงอกออกมาใหม่น่าเสียดายที่ฉันรอไม่ถึงแล้ว“แต่พี่พยาบาลบอกว่า...” เสี่ยวย่วนหลุบตาลง “ฉันเป็นลูกของหญิงมือที่สาม”เธอยังเล็ก ไม่รู้ว่าอะไรคือ “มือที่สาม”แต่เธอรับรู้ได้ถึงเจตนาร้ายที่คนอื่นตั้งใจแสดงออกมาพยาบาลที่เมื่อก่อนอ่อนโยนกับเธอขนาดนั้น ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนไป เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร ได้แต่คาดเดาว่าบางทีอาจจะมีคนรังแกฉัน“ไม่มีอะไร พวกเรานอนสักตื่นก็จะดีเองนะจ๊ะ”ฉันกล่อมเธอเสียงเบา เสียงแหบพร่าจนร้องเพลงกล่อมเด็กไม่ได้แล้วเสี่ยวย่วนของฉันว่านอนสอนง่ายมาโดยตลอด ตอนฉันบอกให้นอน เธอก็ห่มผ้าด้วยตนเอง ตั้งใจปิดตาลงแต่เธอในวันนี้กลับไม่เชื่อฟังเลยไม่เพียงไม่ปิดตา ยังกระอักเลือดคำโตออกมาอีกหลาย

ลูกสาวจากไปแล้ว เจียงเฉิงไม่มีกระทั่งความคิดที่จะโทรศัพท์มาตรวจสอบกับโรงพยาบาลข่าวครั้งก่อนทำให้เหอเซี่ยงเวยดังขึ้นมาบ้าง เธออาศัยจังหวะนี้ลงทะเบียนไอดีทำคลิปวิดีโอของตัวเอง มาถึงวันนี้ก็มีแฟนคลับนับแสนคนแล้วเธอกำลังถ่ายทอดสดพิธีเปิดกล้องภาพยนตร์ภายในภาพ เจียงเฉิงสวมชุดสูทตัดเย็บเฉพาะที่ตั้งใจรีดมาเป็นอย่างดี เส้นผมถูกจัดแต่งให้ได้ทรงเป็นระเบียบ สีหน้ามีความองอาจที่ปกปิดไม่มิด ราวกับพริบตาย้อนกลับไปวัยยี่สิบปียากจะจินตนาการได้ว่า ตอนลูกสาวป่วยหนัก เขาดำเนินชีวิตด้วยสภาพอารมณ์แบบไหนตอนเขากับเหอเซี่ยงเวยจับมือกันตัดริบบิ้น ฉันกดปิดช่องถ่ายทอดสด เดินไปเก็บกระดูกของเสี่ยวย่วนเธอเปลี่ยนจากสาวน้อยที่กำลังเติบโตกลายเป็นโกศกระดูกขนาดเล็ก หลบอยู่ในอุ้งมือของฉันเงียบๆก่อนกลับบ้าน ฉันได้รับสายแปลกเบอร์หนึ่งเป็นเสิ่นเยี่ยนเขากับฉันไม่ได้เจอกันมาเจ็ดปี ความแตกต่างของสถานะทำให้พวกเราไม่มีหัวข้อสนทนาอะไรร่วมกันอีกเขาเห็นข่าวดังในแง่ลบจำนวนมากที่โถมมาใส่ฉันจึงติดต่อมาเสิ่นเยี่ยนออกหน้าให้สื่อข่าวลบข่าวที่เกี่ยวกับฉันทิ้งก่อนจะโทรศัพท์มาบอกให้ฉันไม่ต้องเป็นกังวลฉันมองโกศกระเบื้อ

ยังดี เขากลับมาได้ทันเวลาพอดีสองคนเพิ่งเข้าสู่ช่วงสำคัญกัน ฉันเอามือปิดตาเสี่ยวย่วนไปนานแล้ว ด้วยกลัวว่าพวกเขาจะสร้างภาพบาดตาเธอ“เธอกล้าหักหลังฉัน?”เจียงเฉิงที่ถูกทำสะเทือนใจก็รู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาด“พวกเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน จะเรียกว่าหักหลังได้ไง?” เหอเซี่ยงเวยเถียงด้วยเหตุผล “ฉันจะมีแฟนต้องได้รับอนุญาตจากนายด้วย?”“ฉันเป็นคนรักษาใบหน้าให้เธอและก็ลงทุนสร้างหนังให้เธอ เธอกล้า...”ฝ่ายหญิงยืดเอว “เรื่องพวกนี้นายเต็มใจเอง ฉันไม่ได้ขอร้องนายนะ อีกอย่าง นายก็ไม่มีเงินแล้ว ไม่มีทางลงทุนหนังให้ฉันอีกเรื่องได้ แต่ผู้กำกับจย่ายังถ่ายทำให้ฉันได้อีกสิบกว่าเรื่อง!”เธอไม่จำเป็นต้องให้เจียงเฉิงช่วยแล้วจึงสามารถยกเท้าถีบเขาทิ้งได้เจียงเฉิงมองใบหน้าเต่งตึงของเหอเซี่ยงเวย โกรธจนจุกอกเขา เพื่อใบหน้าใบนี้แล้วถึงกับทำให้ลูกสาวตัวเองต้องตาย ทำให้อิ่นเนี่ยนต้องตาย!“เธอคืนเนี่ยนเนี่ยนมาให้ฉัน คืนเสี่ยวเนี่ยนมาให้ฉัน!”“คนที่ติดค้างพวกเธอคือนาย ไม่ใช่ฉัน!” เหอเซี่ยงเวยตวาดกลับไปสามคนโต้เถียงกันไปมา จนฉันปวดหูไปหมดจนกระทั่งเจียงเฉิงคว้ามีดขึ้นมากรีดใบหน้าของเหอเซี่ยงเวยเป็นลายตาราง