บทที่ 7

ยังดี เขากลับมาได้ทันเวลาพอดี

สองคนเพิ่งเข้าสู่ช่วงสำคัญกัน ฉันเอามือปิดตาเสี่ยวย่วนไปนานแล้ว ด้วยกลัวว่าพวกเขาจะสร้างภาพบาดตาเธอ

“เธอกล้าหักหลังฉัน?”

เจียงเฉิงที่ถูกทำสะเทือนใจก็รู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาด

“พวกเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน จะเรียกว่าหักหลังได้ไง?” เหอเซี่ยงเวยเถียงด้วยเหตุผล “ฉันจะมีแฟนต้องได้รับอนุญาตจากนายด้วย?”

“ฉันเป็นคนรักษาใบหน้าให้เธอและก็ลงทุนสร้างหนังให้เธอ เธอกล้า...”

ฝ่ายหญิงยืดเอว “เรื่องพวกนี้นายเต็มใจเอง ฉันไม่ได้ขอร้องนายนะ อีกอย่าง นายก็ไม่มีเงินแล้ว ไม่มีทางลงทุนหนังให้ฉันอีกเรื่องได้ แต่ผู้กำกับจย่ายังถ่ายทำให้ฉันได้อีกสิบกว่าเรื่อง!”

เธอไม่จำเป็นต้องให้เจียงเฉิงช่วยแล้วจึงสามารถยกเท้าถีบเขาทิ้งได้

เจียงเฉิงมองใบหน้าเต่งตึงของเหอเซี่ยงเวย โกรธจนจุกอก

เขา เพื่อใบหน้าใบนี้แล้วถึงกับทำให้ลูกสาวตัวเองต้องตาย ทำให้อิ่นเนี่ยนต้องตาย!

“เธอคืนเนี่ยนเนี่ยนมาให้ฉัน คืนเสี่ยวเนี่ยนมาให้ฉัน!”

“คนที่ติดค้างพวกเธอคือนาย ไม่ใช่ฉัน!” เหอเซี่ยงเวยตวาดกลับไป

สามคนโต้เถียงกันไปมา จนฉันปวดหูไปหมด

จนกระทั่งเจียงเฉิงคว้ามีดขึ้นมากรีดใบหน้าของเหอเซี่ยงเวยเป็นลายตาราง