All Chapters of รักร้อน ออนไลน์: Chapter 61 - Chapter 70

วันหยุด เบียร์พาเนยมาที่โรงหนังแห่งหนึ่งในย่านหรูของเมือง หลังจากที่ทั้งคู่กินข้าวด้วยกันเรียบร้อยแล้ว“นายพาฉันมาดูหนังเนี่ยนะ” เนยพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจพลางมองไปรอบๆ“ก็มาเดท กินข้าว ดูหนังไง” เบียร์ยิ้มบางๆ พลางจองตั๋วผ่านแอปพลิเคชัน“ดูเรื่องอะไรล่ะ?” เนยถามพร้อมทั้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ จอมือถือของเบียร์“เรื่อง Secret Love in the City” เบียร์ตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“หืม...หนังรักเหรอ?” เนยเลิกคิ้วถามด้วยความประหลาดใจ“ก็เธอชอบไม่ใช่เหรอ?” เบียร์ตอบพร้อมส่งสายตาหวานให้เธอเนยทำเป็นเบ้ปาก แต่หัวใจกลับเต้นแรงเมื่อเห็นรอยยิ้มและสายตาของเขา เธอยอมให้เขาลากเธอเข้ามาในโรงหนังอย่างไม่มีข้อโต้แย้งเมื่อหนังเริ่ม ทั้งคู่ก็นั่งข้างกันที่ที่นั่งริมสุด เบียร์ยื่นป๊อปคอร์นให้เนย แต่เธอกลับหัวเราะเบาๆ แล้วกระซิบ“ฉันไม่ได้อยากกินป๊อปคอร์น แค่อยากนั่งข้างนายแค่นั้น”เบียร์หันมามองเธอ ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองเธอราวกับกำลังจะจูบเธอในทันที“เธอนี่น่ารักจริงๆ” เขาพูดพลางจับมือเธอเบาๆ กุมไว้ตลอดทั้งเรื่องหนังดำเนินไปเป็นเรื่องราวของคู่รักสองคนที่บังเอิญเจอกันในเมืองใหญ่และพัฒนาความสัมพันธ์จากคนแปลกหน้

ช่วงพักกลางวัน เนยที่นั่งรอระบบคอมพิวเตอร์ประมวลผลยอดขายประจำสัปดาห์ แต่ในใจกลับคิดถึงเรื่องสัญลักษณ์นกสีแดงที่เธอเห็น จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเคน‘เฮีย เคยเห็นสัญลักษณ์รูปนกสีแดงมั้ย?’‘รูปร่างเป็นยังไง?’ เคนตอบกลับทันที‘นกสีแดงบินขึ้นจากเปลวไฟ’ เนยพิมพ์ไปสั้นๆ‘รอแป๊บ’ เคนพิมพ์กลับมาขณะที่เนยกำลังรอคำตอบจากเคน หน้าจอคอมของเธอก็ค้างไปเฉยๆ ไม่ตอบสนอง“จอเธอค้างแล้ว” เสียงคุ้นเคยของเบียร์ดังขึ้นจากข้างหลัง“เฮ้อ! เวร ยอดขายฉัน!” เนยบ่นเสียงดัง วางมือถือไว้ข้างๆ ก่อนจะเอามือตบหน้าจอเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด“ใจเย็น เดี๋ยวพังหมด” เบียร์หัวเราะเบาๆ พลางจับมือเธอไว้“นี่ เยลลี่ กินรอฉันซ่อมคอมไป” เขายัดถ้วยเยลลี่ใส่มือเธอ“ค่อยยังชั่วหน่อย” เนยยิ้ม พลางลุกขึ้นให้เบียร์นั่งแทนที่เธอ“ลองเปลี่ยนไปใช้แล็ปท็อปดีมั้ย? จะได้สะดวกเวลาเธอไปไหนมาไหน” เบียร์ถามขณะรีสตาร์ทเครื่องเพื่อเข้าไปแก้ไขใน BIOS“งั้นฉันต้องซื้อเองน่ะสิ” เนยทำหน้าเบื่อๆ“ก็ซื้อสิ เดี๋ยวฉันช่วยเลือก แล้วลงโปรแกรมให้ ทีนี้เธอก็สะดวกแล้ว” เบียร์พูดไปพลางยิ้ม“ต้องถามพี่เหมยก่อน” เนยกลอกตา“งั้นลองไปถามดูสิ” เบียร์บอกพลางหั

เบียร์นั่งมองข้อมูลบนหน้าจอด้วยความกังวล แม้จะได้ข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับแก๊งเรดสปาร์คมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการข้อมูลที่มากกว่านี้ ข้อมูลที่จะสามารถช่วยให้เขาปกป้องเนยจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้สายตาของเขาเหลือบไปมองตู้เซฟที่อยู่ในมุมห้องอย่างลังเล พลันนึกถึงคนคนหนึ่งที่เขาไม่อยากติดต่อด้วยเท่าไหร่นัก“เฮ้อ...ต้องให้หมอนั่นช่วยจริงๆ เหรอเนี่ย” เบียร์ถอนหายใจยาว ก่อนตัดสินใจเดินไปที่ตู้เซฟ กดรหัสและหยิบโทรศัพท์ดาวเทียมออกมา เขากดโทรออกไปหาคนที่เขาเคยหวังว่าจะไม่ต้องพึ่งพาอีกเสียงสัญญาณรอสายดังขึ้นไม่นาน ก่อนที่ปลายสายจะรับ“ไง ไม่คิดว่านายจะโทรมานะเนี่ย” เสียงจากปลายสายฟังดูเจ้าเล่ห์และแฝงด้วยความกวนประสาท“ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะต้องโทรหาคุณ" เบียร์พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย“แต่ฉันดีใจที่นายโทรมานะ มีอะไรล่ะ? คงไม่ใช่แค่อยากคุยเล่นแน่” ปลายสายถามกลับด้วยน้ำเสียงขี้เล่น แต่แฝงไปด้วยความจริงจัง“ผมอยากได้ข้อมูลเกี่ยวกับแก๊งเรดสปาร์ค” เบียร์บอกจุดประสงค์ของเขาตรงๆปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น “เรื่องนี้ไม่ใช่เล่นๆ งั้นเราเจอกันดีกว่า จะได้ค

ที่บ้านของกรธวัชในยามเย็น แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่ ทำให้บ้านดูอบอุ่นและสงบ มะปรางนั่งอยู่ที่โซฟา ข้างๆ พี่ชายสุดที่รักของเธอ กรธวัช หรือที่เธอเรียกเขาว่า ‘พี่กร’ ขณะที่กรธวัชกำลังนั่งอ่านเอกสารงานอยู่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ส่วนมะปรางกำลังเล่นแชทกับเพื่อนร่วมคณะและรุ่นพี่รหัสของเธออย่างเพลิดเพลินอยู่ๆ ไผ่ รุ่นพี่รหัสของมะปรางก็ส่งข้อความผ่านแอปแชทมา ด้วยข้อความที่ดูเหมือนชวนกันไปงานสนุกๆ ทั่วไป‘มะปราง ศุกร์นี้มีงานรับน้องของคณะที่ผับ เดอะมิสท์ ไปด้วยนะ’มะปรางอ่านข้อความแล้วรู้สึกตื่นเต้น งานรับน้องกับรุ่นพี่คณะนิเทศฯ ที่เธอชื่นชมและเคารพ ฟังดูน่าสนุกและน่าตื่นเต้นมาก เธอไม่คิดอะไรมาก ตอบรับไปทันที‘โอเคค่ะพี่ไผ่ เจอกันวันศุกร์ค่ะ’มะปรางหันมามองพี่ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วตัดสินใจบอกเขา“พี่กรขา...วันศุกร์นี้ปรางมีงานรับน้องนะคะ อาจกลับดึกหน่อย” มะปรางพูดเสียงอ่อนอ้อน พยายามไม่ให้ดูน่าสงสัยกรธวัช ชายหนุ่มผู้สุขุมและเยือกเย็น มองน้องสาวที่เขารักมากที่สุดในชีวิต เขามีใบหน้าจริงจังเสมอ และไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร แต่สำหรับมะปราง เขามีความอ่อนโยนเสมอ“ใครไปมั่ง?” กรธวัชถามเสียงเข้มเล็ก

ค่ำคืนที่ผับ ‘เดอะมิสท์’ บรรยากาศเต็มไปด้วยแสงไฟหลากสี เสียงเพลงดังกระหึ่มสร้างความครึกครื้นให้กับผู้คนที่มารวมตัวกันในค่ำคืนนี้ มะปรางและเพื่อนๆ จากคณะนิเทศศาสตร์ก้าวเข้ามาในผับด้วยความตื่นเต้น ในงานรับน้องที่จัดขึ้นเพื่อเลี้ยงฉลองให้กับนักศึกษารุ่นใหม่ ไผ่และเพื่อนๆ รุ่นพี่ของเขาคอยดูแลกลุ่มน้องๆ อยู่ใกล้ๆ พร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กันอย่างรู้ใจมะปรางดูมีความสุขมาก เธอสนุกสนานกับบรรยากาศในผับที่คึกคัก ไผ่ที่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่แสนดี เขาพูดจาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คอยชวนคุยและเอาอกเอาใจเธอเป็นพิเศษ ราวกับเขาเป็นคนที่แสนดีสำหรับงานนี้“สนุกมั้ยปราง?” ไผ่ถามเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง“สนุกมากเลยพี่! ไม่เคยมาแบบนี้มาก่อน” มะปรางตอบกลับพร้อมรอยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นขณะที่กลุ่มนักศึกษาเต้นกันอย่างเพลิดเพลิน ไผ่ก็แอบส่งสายตาไปทางบาร์เทนเดอร์ที่เคาน์เตอร์ พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ เป็นสัญญาณที่รู้กัน บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่ได้รับคำสั่งก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเตรียมแก้วเครื่องดื่มพิเศษสำหรับมะปราง“พี่เลี้ยงแก้วนี้นะปราง นี่สูตรพิเศษของที่นี่เลย ลองดู” ไผ่ยื่นแก้วเครื