บททั้งหมดของ รักร้อน ออนไลน์: บทที่ 71 - บทที่ 80

ด้านเบียร์ยืนอยู่ด้านนอกรถตู้ พยายามข่มอารมณ์ให้เย็นลง ใจเขาแทบอยากจะกระโจนเข้าไปในโกดังให้ได้ตอนนี้ทันที กำหมัดแน่น จนเส้นเลือดปูดขึ้นที่ข้อมือ“ไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้มาก่อนเลย” มิสเตอร์พีเดินตามออกมาจากรถ เอ่ยขึ้นเสียงเรียบเบียร์ไม่ตอบ ยังคงนิ่งเงียบ พยายามควบคุมความโกรธที่เดือดพล่านอยู่ในใจ“ปกตินายเยือกเย็นกว่านี้ ต่อให้มีเรื่องใหญ่แค่ไหน นายก็ไม่เคยแสดงอารมณ์ออกมา... เธอคงจะสำคัญกับนายมากสินะ”เบียร์สูดหายใจลึก ก่อนจะพูดออกมาเสียงเข้ม “สำคัญสิ... เธอคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม”ทันใดนั้น เสียงจากลูกน้องของมิสเตอร์พีก็ดังขึ้นในหูฟัง “หัวหน้าครับ มีกลุ่มคนไม่ทราบฝ่าย จอดรถอยู่ด้านหน้าโกดัง พวกเขาดูเหมือนจะเตรียมเข้าไปด้านในครับ”เบียร์และมิสเตอร์พีรีบกลับขึ้นรถทันที เพื่อตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดเมื่อหน้าจอฉายภาพชายคนหนึ่งที่ก้าวออกมาจากรถ เบียร์กับมิสเตอร์พีต่างก็อุทานออกมาอย่างตกใจ“หมอนั่น!!”“เคน!” เบียร์ตะโกนเรียกชื่อคนที่ปรากฏตัวบนจอ ซึ่งเป็นคนที่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอในคืนนี้“ผู้หญิงคนนั้น... ชิท! ทุกคนเตรียมพร้อม เราจะบุกเข้าไปใน 10 นาที!” มิสเตอร์พีรีบออกคำสั่งกับล

หลังจากจบเหตุการณ์ทั้งหมด เบียร์นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องพักภายในโกดัง ทีมแพทย์ของเอฟบีไอกำลังทำแผลให้เขา ขณะที่เบียร์มีสีหน้าครุ่นคิด สายตาของเขาจ้องไปที่แขนที่พันผ้าอย่างเหม่อลอย“ไง” เสียงทุ้มของเคนดังขึ้น พร้อมกับควันที่ลอยออกมาจากปลายบุหรี่ที่เขาจุดสูบ เคนเดินเข้ามานั่งตรงข้ามเบียร์ด้วยท่าทีสบายๆเบียร์เงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย“พวกคุณมาได้ไง?”“ทั้งหมดเป็นแผนของพวกฉันอยู่แล้ว” เคนพูดเรียบๆ ก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งแล้วพ่นควันออกมาอย่างผ่อนคลาย“รวมทั้งเนยด้วย?” เบียร์เลิกคิ้ว นึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเนย เขาเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างมีแบบแผน“ยัยหนูนั่นล่ะ ตัวดีเลย” เคนหัวเราะเบาๆ ดวงตาของเขาฉายแววภาคภูมิใจในตัวน้องสาวเบียร์นิ่งไป ไม่พูดอะไรต่อ แต่ในใจกลับว้าวุ่นยิ่งกว่าเดิม เขารู้ดีว่าเนยเก่งแค่ไหน แต่การเห็นเธอเข้าไปเผชิญหน้ากับอันตรายแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูกเคนเหลือบตามองเบียร์อย่างสำรวจ“นี่ขนาดนายเจ็บแค่นี้นะ ยัยหนูยังคลั่งได้ขนาดนั้น” เขาแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย“ถ้านายเป็นอะไรไปมากกว่านี้... คงมีคนตายหลายคนแน

“อย่าคิดว่าฉันจะให้เธอพักนะ” เบียร์กระซิบเสียงกระเส่า สายตาเต็มไปด้วยแรงปรารถนา เขามองเธออย่างเร่าร้อน ก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างดุดัน ริมฝีปากของเขาบดขยี้ริมฝีปากของเธอจนเธอสะท้านไปทั้งร่าง“อื๊อ” เนยยังไม่ทันตั้งตัว รับจูบที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาอันร้อนแรงและลึกซึ้งจนทำให้เธอหายใจติดขัด ลิ้นของเขาสอดแทรกเข้ามาในปากของเธออย่างรวดเร็ว เธอตอบสนองด้วยความเร่าร้อน จนร่างกายของทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้น มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเธอ ขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงจูบอย่างดูดดื่มและเต็มไปด้วยความเร่าร้อนเสียงหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้น เมื่อมือของเขาสัมผัสส่วนล่างของเธอเบาๆ ปลุกเร้าความต้องการที่เพิ่มมากขึ้น“พร้อมมั้ย?” เขากระซิบเบาๆ ขณะหยิบถุงยางอนามัยจากลิ้นชัก ใช้ปากฉีกซองออกอย่างชำนาญ ก่อนสวมถุงยางอย่างรวดเร็ว เขาจับเธอไว้แน่น แล้วเริ่มต้นด้วยความร้อนแรงที่ทำให้ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยแรงปรารถนา“อึ๊...เบาหน่อย..” เนยกัดริมฝีปากแน่น ทุกครั้งเธอยังไม่ชินกับความคับแน่นที่รู้สึกด้านล่าง“อืม...เบาแล้ว..” เบียร์พึมพำ ขณะสอดตัวเข้าไปในตัวเธออย่างช้าๆ ความอุ่นจากเขาทำให้เธอครางเบาๆ ร่างกายของเธอตอบสนอง

ระหว่างที่เนยกำลังนั่งรอเบียร์อยู่ในห้องประชุม มิสเตอร์พีก็เดินถือกาแฟเข้ามาพร้อมกับส่งให้เนย ก่อนจะเอ่ยขึ้น“ไม่เจอกันนานเลย...สวยขึ้นเยอะเลยนะ” มิสเตอร์พีพูดด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า รอยยิ้มมุมปากที่บ่งบอกถึงความล้อเลียนอย่างชัดเจนเนยหันมามองเขา ก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อย “พี่ยังปากหวานเหมือนเดิมนะ”“ฉันพูดความจริงนี่” มิสเตอร์พียักไหล่ พลางจ้องมองเธอด้วยสายตาวาววับ “จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกัน เธอยังเป็นสาวน้อยอยู่เลย แต่ตอนนี้...กลายเป็นสาวเต็มตัวแล้ว”เนยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันไปจิบกาแฟ “แล้วไง? พี่คิดจะจีบฉันเหรอ?”“โห...อย่าพูดแบบนั้นสิ ฉันไม่อยากโดนหมอนั่นฆ่าหรอก” มิสเตอร์พีตอบพลางหัวเราะในลำคอ แต่แววตาของเขายังคงมองเนยด้วยความชื่นชมเนยยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอนตัวเข้ามาใกล้มิสเตอร์พีเล็กน้อย ดวงตาของเธอฉายแววซุกซน “อ้าวเหรอ...แล้วถ้าฉันบอกว่า พี่มีโอกาสล่ะ?”มิสเตอร์พีชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขายิ้มกว้างขึ้น แต่ยังคงรักษาท่าทีไว้ “เธอนี่มันร้ายเหมือนเดิมนะ...คิดจะยั่วให้ฉันลำบากใจเหรอ?”เนยหัวเราะเบาๆ พลางโน้มตัวเข้ามาใกล้เขาอีกนิด “ก็ถ้าพี่กลัวเบียร์ขนาดนั้น ฉันคงทำอะไร

สัปดาห์ของการทำงานเริ่มต้นใหม่ เนยนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตาจ้องจอคอมพิวเตอร์ที่ค้างเป็นหน้าจอฟ้าอีกครั้ง เธอถอนหายใจยาวจนเหมือนจะหมดแรง “โอย เบื่อจะแย่แล้ว คอมรวนไม่เลิก” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง“บ่นอะไรแต่เช้า” เสียงทักคุ้นเคยของเบียร์ดังขึ้นจากด้านหลัง เนยเงยหน้ามองเขา พลางพ่นลมออกจมูก “ก็จอมันค้างอีกแล้วสิ เป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้”เบียร์หัวเราะเบา ๆ ขำกับท่าทางของเธอ ก่อนจะเดินเข้ามาดูใกล้ๆ “เดี๋ยวฉันดูให้” เขาว่าพลางจับไหล่เธอเบาๆ เหมือนจะดึงให้เธอลุกขึ้นเนยหันไปมองเขา แอบยิ้มในใจแต่ก็แกล้งทำหน้ามุ่ย“นายดูให้ฉันมากี่รอบแล้ว มันก็ยังพังอยู่ดีนั่นแหละ” เธอบ่นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหงุดหงิดเบียร์ยักไหล่ก่อนยิ้มกวนๆ “งั้นเย็นนี้ไปซื้อแล็ปทอปกันเลยมั้ยล่ะ จบปัญหาคอมรวนซะทีไง”เนยเลิกคิ้วขึ้น “หืม? จริงเหรอ?”“จริงดิ” เบียร์หันมายิ้ม “จะได้แก้ปัญหานี่ให้จบๆ ไปซะที”เนยครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อืม...ก็ดีนะ แต่ฉันต้องไปบอกพี่เหมยก่อน”เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปหาพี่เหมยที่ห้องทำงาน ขณะที่ในใจรู้สึกโล่งขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยเย็นนี้เธอก็จะได้แล็ปทอปเครื่องใหม่ ท