สัปดาห์ของการทำงานเริ่มต้นใหม่ เนยนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตาจ้องจอคอมพิวเตอร์ที่ค้างเป็นหน้าจอฟ้าอีกครั้ง เธอถอนหายใจยาวจนเหมือนจะหมดแรง “โอย เบื่อจะแย่แล้ว คอมรวนไม่เลิก” เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง“บ่นอะไรแต่เช้า” เสียงทักคุ้นเคยของเบียร์ดังขึ้นจากด้านหลัง เนยเงยหน้ามองเขา พลางพ่นลมออกจมูก “ก็จอมันค้างอีกแล้วสิ เป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้”เบียร์หัวเราะเบา ๆ ขำกับท่าทางของเธอ ก่อนจะเดินเข้ามาดูใกล้ๆ “เดี๋ยวฉันดูให้” เขาว่าพลางจับไหล่เธอเบาๆ เหมือนจะดึงให้เธอลุกขึ้นเนยหันไปมองเขา แอบยิ้มในใจแต่ก็แกล้งทำหน้ามุ่ย“นายดูให้ฉันมากี่รอบแล้ว มันก็ยังพังอยู่ดีนั่นแหละ” เธอบ่นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหงุดหงิดเบียร์ยักไหล่ก่อนยิ้มกวนๆ “งั้นเย็นนี้ไปซื้อแล็ปทอปกันเลยมั้ยล่ะ จบปัญหาคอมรวนซะทีไง”เนยเลิกคิ้วขึ้น “หืม? จริงเหรอ?”“จริงดิ” เบียร์หันมายิ้ม “จะได้แก้ปัญหานี่ให้จบๆ ไปซะที”เนยครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “อืม...ก็ดีนะ แต่ฉันต้องไปบอกพี่เหมยก่อน”เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปหาพี่เหมยที่ห้องทำงาน ขณะที่ในใจรู้สึกโล่งขึ้นเล็กน้อย อย่างน้อยเย็นนี้เธอก็จะได้แล็ปทอปเครื่องใหม่ ท
ยามเย็นหลังเลิกงาน อากาศเย็นสบาย เนยกับเบียร์เดินเคียงข้างกันเข้าไปในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เนยยังคงบ่นเรื่องคอมพิวเตอร์เก่าของเธอที่ค้างบ่อยจนทำงานลำบาก ขณะที่เบียร์ก็ฟังไปพลางยิ้มขำกับความหงุดหงิดของเธอ“ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้แล็ปทอปใหม่จริงๆ” เนยพูดพลางมองรอบๆ อย่างตื่นเต้น“วันนี้เราจัดเต็มเลยไง” เบียร์ตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง สายตาเขามองตรงไปยังร้านขายแล็ปทอปที่อยู่ข้างหน้า “แล้วคิดไว้หรือยังว่าจะเอารุ่นไหน?”“ยังเลย นายเลือกให้ทีดิ” เนยหันไปยิ้มอ้อน ยักคิ้วให้เขาอย่างท้าทาย “นายเก่งเรื่องพวกนี้กว่าฉันเยอะ”“หืม...แบบนี้คืนนี้ต้องมีรางวัลนะ” เบียร์ยิ้มมุมปากเล็ก ๆ อย่างเจ้าเล่ห์ แววตาวิบวับ“ลามกตลอด...” เนยแกล้งบ่นเบาๆ พลางกลอกตาเบียร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะสวนกลับอย่างรวดเร็ว “กับเธอคนเดียวแหล่ะ”เนยส่ายหัวอย่างอ่อนใจ แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ทั้งคู่เดินเข้าไปในร้านขายอุปกรณ์ไอที ซึ่งตกแต่งด้วยไฟสีขาวสว่าง ทันสมัยและสะอาดตา เนยเดินดูแล็ปทอปบนชั้นวางอย่างสนใจ แต่ก็ยังลังเลว่าจะเลือกเครื่องไหนดี“ตัวนี้เป็นไง?” เบียร์ชี้ไปที่แล็ปทอปเครื่องหนึ่ง “เบา สเปกดี เหมาะกับงานเธอ”เนยมอง
ในห้องลับใต้ดินที่ซ่อนอยู่หลังผนังของอาคารร้างย่านชานเมือง สมาชิกระดับสูงของแก๊ง ไวท์สตาร์ (White Star) นั่งล้อมวงกันรอบโต๊ะยาว แสงไฟสลัวๆ ส่องผ่านโคมไฟบนเพดาน เผยให้เห็นใบหน้าของแต่ละคนอย่างชัดเจน บนโต๊ะมีแล็ปทอปหลายเครื่องเปิดทิ้งไว้ ข้าง ๆ มีแฟ้มเอกสารที่รวบรวมข้อมูลของเหยื่อรายใหม่อเล็กซานเดอร์ "อเล็กซ์" ไรส์ตัน หัวหน้าแก๊งนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เขาเป็นชายหนุ่มชาวอังกฤษ ผิวขาว หน้าตาดูดี มีความนิ่งและสุขุม แต่ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลานั้นแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม เขามองไปยังแฟ้มในมืออย่างพินิจ ก่อนจะวางมันลงกลางโต๊ะ ภาพของเหยื่อคนล่าสุดปรากฏอยู่บนปก“รายต่อไปคือผู้หญิงคนนี้” อเล็กซ์พูดเสียงเย็น พร้อมกับชี้ไปที่รูปของสกายลาร์ (Skylar) เจค วอล์ช ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ผมบลอนด์ ยิ้มเล็กๆ อย่างเจ้าเล่ห์ในขณะที่หยิบแฟ้มขึ้นมาดู “สกายลาร์ วัยทำงาน ฐานะมั่นคง เป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหว...เธอคนนี้เป็นเป้าหมายที่สมบูรณ์แบบ” เขาพูดพลางเหลือบมองอเล็กซ์ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ เจคคือคนที่เชี่ยวชาญในการใช้เสน่ห์ลวงเหยื่อ เขาคือมือชั้นหนึ่งในการสร้างโปรไฟล์ปลอมอเล็กซ์พยักหน้า ก่อนจะวางแผนการอย่างละ
เมื่อเบียร์กับแพรเดินมาถึงเรือนซ้อม ก็เห็นเนนั่งหมดสภาพพิงผนังอยู่ มีคนกลุ่มหนึ่งยืนมุงดูการต่อสู้ในสนามซ้อม“อ้าว เนหมดสภาพแล้วเหรอเนี่ย?” แพรทักพลางหัวเราะเบาๆ“ไง” เบียร์ยกมือทักเพื่อนเนหันมามอง ก่อนจะยิ้มแห้ง ๆ “พี่แพร มายังไงเนี่ย? แล้วมึงก็มาด้วยเหรอ เบียร์?”“แล้วเนยล่ะ?” แพรถามต่อเนพยักพเยิดไปที่กลางสนามซ้อม “โน่น”ทั้งคู่มองตามสายตาของเน ก็เห็นเนยกับเคน กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดกลางสนามซ้อม เนยและเคนต่างเผชิญหน้ากันอย่างจริงจัง เสียงลมหายใจหอบถี่ของทั้งคู่สะท้อนผ่านห้องกว้าง ทุกสายตาจับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและทรงพลังของพวกเขาเคนพุ่งเข้าหาเนยด้วยหมัดซ้ายที่รวดเร็วและแม่นยำ เนยเบี่ยงตัวหลบได้ทันเวลา ก่อนจะสวนกลับด้วยการเตะสูง เคนยกแขนขึ้นบล็อกทัน แต่แรงกระแทกจากเท้าของเนยทำให้เขาต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว“เก่งนี่” เคนพูดพลางยิ้มกวน แม้ใบหน้าจะเริ่มมีเหงื่อเกาะเต็มเนยไม่ตอบ ทำเพียงแค่ยกยิ้มมุมปาก เธอขยับเข้าใกล้เคนอีกครั้ง ก่อนจะส่งหมัดขวาออกไป เคนบล็อกหมัดของเธอได้ แต่ไม่ทันตั้งตัว เนยหมุนตัวแล้วถีบเข้าที่สีข้างเขาเต็มแรง ส่งเคนถอยหลังไปอีกเสียงฝีเท้าของทั้งสองคน
หลังจากที่เนยซ้อมเสร็จ เธอหันไปเห็นแพรและเบียร์ที่ยืนอยู่กับเนและเคน เนยยิ้มกว้างก่อนจะเดินตรงเข้าไปหา“ทำไมมาเร็วจัง?” เนยถามเบียร์ขณะรับผ้าขนหนูจากมือแพร“กลัวเธอลืมไง” เบียร์ยิ้มตอบ แต่สายตาคมกริบของเขาเหลือบมองที่ช่วงท้องของเนยอย่างเงียบๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัว“แล้วแพรอะ?” เนยถามต่อ“ว่าจะมายืมตัวเนไปช่วยช้อปปิ้งหน่อยน่ะแพรตอบยิ้มๆ“อืม เอาไปเลย” เนยตอบเสียงสบายๆ“อ้าว พี่ ไหงงั้น?” เนบ่นเบาๆ พลางทำหน้าเซ็ง“หืม?” เนยหันไปเหลือบมองน้องชายนิ่งๆเนรีบยิ้มแหยๆ เปลี่ยนท่าทีทันที “โอเค พี่แพรจะไปไหน เดี๋ยวผมพาไปเองครับ” เขาพูดอย่างกระตือรือร้น พร้อมกับรีบลุกขึ้นดันหลังแพรให้เดินออกจากสนามซ้อมทันที“นายตามไปเถอะ ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อน” เนยหันไปบอกเบียร์พร้อมรอยยิ้ม เบียร์พยักหน้ารับเงียบๆ ก่อนจะเดินตามแพรกับเนออกไป“หมอนั่นห่วงเรามากนะ” เคนพูดขึ้นหลังจากที่ทุกคนเดินออกไปหมดแล้วเนยยิ้มบาง ๆ ก่อนตอบ “อืม หนูก็ห่วงเขาเหมือนกัน ไม่อยากให้เขาต้องมาเจ็บตัวอีกเหมือนคราวก่อน” “หึหึ พิสูจน์ความรักจนได้เรื่องสินะ” เคนหัวเราะเบา ๆ พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเนยเหลือบตามองเขา ตวัดดวงตาคมสวยใส่ “พูด
“พี่เบียร์” มะปรางโผเข้ากอดเบียร์ทันทีที่เห็นเขา แววตาเปล่งประกายด้วยความดีใจ แต่ด้านหลังเนย กลับแสดงอาการไม่พอใจอย่างชัดเจน คิ้วสวยขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นภาพนั้น“เป็นไงมั่ง” เบียร์ดันตัวมะปรางออกอย่างนุ่มนวล พยายามรักษาระยะห่าง มะปรางชะงักเล็กน้อย ใบหน้าที่เคยสดใสเริ่มมีร่องรอยความผิดหวัง“ฉันไปหากาแฟกินแป๊บนะ พวกนายคุยกันตามสบาย” เนยพูดเสียงเรียบ ก่อนพ่นลมออกจากจมูกอย่างหงุดหงิด เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องไป โดยไม่รอคำตอบใดๆ เบียร์มองตามเธอพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ขำกับท่าทีแอบหึงหวงที่เธอพยายามปิดบัง แต่ก็แสดงออกมาจนเห็นได้ชัด“ปราง เธอรู้แล้วใช่มั้ยว่า...” เบียร์พยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแต่มะปรางกลับเอ่ยขึ้นมาก่อน“ปรางชอบพี่เบียร์” คำพูดของเธอทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลงทันที“ปราง...” เบียร์ถึงกับอึ้งไปกับสิ่งที่เธอพูด น้ำเสียงของเขาอ่อนลงอย่างไม่แน่ใจ“ปรางรู้ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น...” มะปรางพูดต่อ น้ำเสียงเธอสั่นเล็กน้อย “ปรางมันโง่เองที่เชื่อพี่ไผ่ แต่ถ้า...พี่เบียร์รับได้... ปรางก็ไม่สน...” น้ำตาใส ๆ เริ่มเอ่อล้นในแววตาของเธอ แต่เธอก็ยังพยายามกลั้นไว้ พูดออกมาด้วยคว
ร้านโคซี่คอร์เนอร์ (Cozy Corner) วันนี้ยังคงเต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นเหมือนเคย คาเฟ่เล็ก ๆ ที่เป็นมุมโปรดของเนยสำหรับการพักผ่อนพร้อมกับเค้กโฮมเมดแสนอร่อย วันนี้เธอสั่งช็อกโกแลตบราวนี่มาทานคู่กับเครื่องดื่มโปรดเหมือนทุกครั้ง แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือวันนี้เธอไม่ได้มาคนเดียวชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ทรงผมที่ดูยุ่งอย่างเป็นธรรมชาติ นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ ซึ่งเรียกสายตาสนใจจากสาว ๆ หลายคนในร้าน ไม่ว่าจะเดินผ่านไปทางไหน ก็อดไม่ได้ที่จะหันมองหรือทิ้งสายตาไว้ที่เขา เนยสังเกตเห็นชัดเจนว่ามีหลายสายตาที่มองมายังเบียร์ และมันก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่“เป็นไร?” เบียร์ถามพร้อมกับยิ้มขำ ๆ เมื่อเห็นเนยพ่นลมออกจากจมูกอย่างหงุดหงิด“เปล่านี่” เนยปฏิเสธเสียงสูงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ใบหน้าของเธอดูมีแววไม่พอใจเล็กน้อยเบียร์ยิ้มมุมปาก เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังแอบหึงเล็ก ๆ แม้จะพยายามปิด แต่เขาก็จับสังเกตได้ทุกครั้ง“เปื้อนหมดแล้ว” เบียร์หัวเราะเบาๆ ก่อนหยิบทิชชู่ขึ้นมา แล้วเอื้อมมือไปเช็ดริมฝีปากของเนยให้อย่างนุ่มนวลเนยไม่สนใจท่าทีของเขา พลางยิ้มและตัดเค้กยื่นไปตรงหน้าเบียร์“นายลองดิ หร่อยนะ” เบียร์หั
เบียร์จอดรถที่คอนโดพลางเหลือบมองเนยซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับการตอบแชทในมือถือ“เมื่อกี้ทำไร?” เบียร์ถามเสียงเรียบ แต่สายตาจับจ้องมาที่เธอ“หืม? อะไรเหรอ?” เนยตอบกลับโดยไม่ละสายตาจากหน้าจอมือถือเบียร์ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะดึงมือถือจากมือของเธออย่างรวดเร็ว“เฮ้ย!” เนยร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่เบียร์เปิดประตูลงจากรถทันที“เดี๋ยวสิ! เอามือถือฉันคืนมา!” เนยรีบลงจากรถตาม พร้อมพยายามจะเอามือถือคืน แต่เบียร์ยกมือถือขึ้นสูง“ไหนดูซิ... เธอคุยกะใคร?” เบียร์กดดูมือถือผ่านๆ ด้วยสายตาจับจ้อง ขณะที่เนยพยายามแย่งคืนแต่ก็เอื้อมไม่ถึงจู่ ๆ เบียร์หยุดชะงักเมื่อเห็นบางอย่าง “รอยสักรูปดาว? เธอหาข้อมูลเรื่องนี้ไปทำไม?” เขาขมวดคิ้วหันมามองเนยด้วยความสงสัย เนยทำหน้าไม่รู้เรื่อง ตอบเสียงเรียบ “ไม่มีอะไร ก็แค่เห็นว่ามันสวยดีเท่านั้นแหละ”เบียร์เลิกคิ้ว หรี่ตามองเธออย่างไม่เชื่อ “หืม... สวยดีเหรอ?”เนยพยายามทำเป็นไม่สนใจ แต่รู้สึกถึงสายตาที่กดดันจากเบียร์ “งั้นมาดูซิ...” เบียร์พูดพลางดึงตัวเนยเข้ามาใกล้ สายตาแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์และรอยยิ้มร้ายกาจ“ว่าเธอจะทนฉันได้กี่รอบ...ถึงจะยอมบอกความจริง”เนยเบิกตากว้าง