All Chapters of รักร้อน ออนไลน์: Chapter 121 - Chapter 130

พอออกมานอกคาเฟ่ เบียร์เปิดประตูรถให้เนยอย่างรีบร้อนจนเธอรู้สึกว่าเขาไม่ปกติ แววตาของเขามีแววจริงจังแฝงอยู่ภายใต้ท่าทีขี้เล่น“รีบขนาดนี้เชียว?” เนยถามพลางหันไปมองเบียร์ที่ขึ้นมานั่งประจำที่คนขับแล้วสตาร์ทรถทันที“อืม ฉันก็แค่รู้สึกว่า...ไม่อยากให้ลูกค้าของเธอมีโอกาสชวนเธอไปกินข้าวเย็นอีกแล้ว” เบียร์พูดเสียงทุ้มอย่างจริงจัง ขณะที่มองตรงไปข้างหน้า แต่สายตายังคงแฝงไปด้วยแววหึงหวงเล็กๆเนยขำเบาๆ พลางวางมือไว้บนมือของเขาที่วางอยู่บนพวงมาลัยรถ“เฮ้อ...หึงเป็นเด็กไปได้ นายรู้ว่าฉันไม่ไปกับใครหรอกนอกจากนาย” เธอยิ้มหวานให้เขา“แน่ใจเหรอ?” เบียร์หันมาหาเธอแล้วเลิกคิ้วด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความขี้เล่น ก่อนจะเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วรถ พาเธอออกจากคาเฟ่มุ่งหน้ากลับไปยังคอนโดอย่างรวดเร็ว“โอเคๆ นายชนะแล้ว” เนยหัวเราะเบาๆ ยอมเขาแต่โดยดีขณะที่รถแล่นไปตามท้องถนน เบียร์ขับไปด้วยความเงียบสงบ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่แววตาที่มองเนยบ่อยครั้งเต็มไปด้วยความรักไม่นานนัก รถก็แล่นมาถึงคอนโดของเบียร์ เขาลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูให้เนย มือเขายื่นมาให้เธอจับ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินขึ้นไปที่ห้องเมื่อเข้ามาในห้

“แต่ละคนพูดจาหยาบคายจริงๆ นะ” เสียงหวานละมุนของแม่เนยดังขึ้นจากด้านหลังทุกคนหันไปตามเสียงพร้อมกัน แม่ของเนยยืนอยู่ตรงนั้นในชุดฝึกเต็มยศ ประกอบไปด้วยเสื้อเกราะอ่อนแบบนักฝึกศิลปะการต่อสู้สีดำ ที่มีแถบเข็มขัดคาดเอวสีขาวตามระดับความสามารถ กางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าบูทหนังสีดำที่เหมาะกับการเคลื่อนไหวรวดเร็ว ผมของเธอรวบตึงอย่างเรียบง่ายแต่ดูสง่างาม บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งและเป็นระเบียบแม่ของเนยชื่อว่า ‘คุณอารดา’ หรือ ‘อาราดะ มิซากิ’ ที่แปลว่าความแข็งแกร่งและสง่างาม เธอเป็นน้องสาวของโซจิโร่ ไทระ หัวหน้าแก๊งไทระ หนึ่งในแก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุดในญี่ปุ่น เธอมีความสง่างามและความแข็งแกร่งที่ถ่ายทอดมาจากครอบครัว ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีทักษะในการต่อสู้และการเจรจา ที่ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ได้รับการยอมรับจากทั้งแก๊ง“แม่...” เนยยิ้มแหยๆ เมื่อเห็นแม่ในชุดเต็มยศแบบนี้ เธอรู้ทันทีว่าวันนี้เบียร์คงต้องเจอกับบททดสอบที่ไม่ง่ายแน่คุณอารดามองหน้าเบียร์ด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น“งั้น...มาคุยกันหน่อย เบียร์”บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนไปเล็กน้อย ความนิ่งและสง่างามของคุณอารดาทำให้ทุกคนต่างยืนนิ่งไม

ภายในคอนโดของเบียร์ เนยนั่งอยู่บนตักของเขาในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่ดูใหญ่เกินตัว มือของเธอกำลังทายาตามรอยฟกช้ำบนร่างกายของเขาที่เกิดจากการต่อสู้กับแม่ของเธอในวันนี้ เบียร์มองเธออย่างไม่ละสายตา รู้สึกว่าการสู้ในวันนี้มันคุ้มค่าอย่างยิ่งเมื่อได้อยู่กับเธอในตอนนี้“อื๊อ...นายอยู่นิ่ง ๆ หน่อยสิ” เนยบ่นเบา ๆ เมื่อเบียร์เริ่มก้มลงจรดริมฝีปากร้อนของเขาไปตามแก้มนวลของเธอ จากนั้นก็ไซร้ลงไปตามลำคอขาว ทำให้เนยสะท้านไปทั้งตัว“ก็นิ่งแล้วไง...” เบียร์พึมพำเสียงแผ่วเบา แต่ริมฝีปากของเขายังคงไล้ต่อไปยังต้นคอของเธอ สัมผัสร้อนนั้นทำให้เนยรู้สึกวาบหวามอย่างควบคุมไม่อยู่“ฉันทายาให้นายอยู่นะ!” เนยดุเขา น้ำเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยจ้องเขาเขม็ง แต่เบียร์กลับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์"รู้แล้ว..." เขาพูดอย่างไม่ยี่หระ พลางใช้มือรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาใกล้ แล้วจูบลงที่ริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน ร่างของเธอสั่นสะท้านกับความรู้สึกที่เขามอบให้ ลิ้นของเขาไล้ไปตามริมฝีปากของเธอ ก่อนจะสอดลึกเข้าไปอย่างรวดเร็ว“อื๊อๆ ...” เนยทุบไหล่เขาเบา ๆ ด้วยกำปั้น เมื่อเขาเริ่มจูบเธออย่างร้อนแรง เสียงหายใจหนักหน่วงของเบี

ขณะเดียวกัน แพรก็ชวนเนมาช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าเดียวกัน“พี่แพร ยังต้องซื้ออะไรอีกเหรอ?” เนบ่นอุบพลางหิ้วถุงของที่ซื้อสำหรับทำขนมจนเต็มมือไปหมด สีหน้าดูอิดโรย“นายนี่ ขี้บ่นจริงนะ ฉันอุตส่าห์จะทำขนมโปรดของนายให้กินซะหน่อย จะไม่กินใช่มะ?” แพรค้อนใส่เนอย่างหงุดหงิด“โห...ขนมโมจิไส้ช็อกโกแลตพี่แพรใครจะไม่กินล่ะ!” เนรีบแก้ตัวทันที สายตาเป็นประกายเมื่อได้ยินชื่อขนมโปรดของตัวเอง“อย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย” แพรยิ้มพอใจ ก่อนจะลากเนให้เดินตามไปซื้อของเพิ่มเติมที่ร้านคาเฟ่ 'Sweet Haven' บรรยากาศอบอุ่น สบายๆ การตกแต่งภายในร้านเป็นสไตล์วินเทจผสมผสานกับความโมเดิร์น โต๊ะไม้สีอ่อนวางเรียงรายพร้อมเก้าอี้เบาะนุ่ม หน้าต่างกระจกบานใหญ่เปิดรับแสงอ่อน ๆ ของวัน ทั้งเนยและเนมาที่นี่เป็นประจำ เพราะชอบความเงียบสงบและขนมอร่อยๆ ของที่นี่เนยกับเบียร์เดินเข้ามาในร้านและเห็นเนกับแพรกำลังนั่งอยู่ที่มุมสุดของร้านที่พวกเขาจองไว้เป็นประจำ“อ้าว บังเอิญจัง” เนยทักขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ แพรยิ้มขำเล็กน้อย พลางชี้ไปที่ขนมบนโต๊ะ“ฉันมาเลี้ยงขนมนายเน เพราะช่วยถือของให้อะ” แพรว่าพลางพยักเพยิดไปที่ถุงช้อปปิ้งเยอะแยะข้างๆ

“ในซองยังมีอะไรอีกมั้ย?” เบียร์ถามเนยเบาๆ ขณะที่ตอนนี้ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง หลังจากที่แพรและเจี๊ยบขอตัวไปห้องน้ำ โดยมีบีคอยพาไป ทั้งคู่มีอาการคลื่นไส้จนจะอาเจียน เมื่อเห็นนิ้วมือที่ถูกตัด“อืม...” เนยก้มลงไปตรวจดูในซองอีกครั้ง แล้วพบว่ามีซองจดหมายสีขาวซ่อนอยู่ เธอหยิบมันออกมา เปิดออกดู ก่อนที่ความรู้สึกเย็นวาบจะแล่นเข้ามาเต็มหัวใจ“นี่มัน...” เนยพึมพำเบาๆ เมื่อเห็นรูปถ่ายที่อยู่ในซอง“อะไร?” เบียร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะหยิบรูปจากมือของเนยมาดูเอง เขาถึงกับหยุดนิ่ง เพราะในภาพเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ถูกมัดมือ มัดเท้า และมัดปากติดอยู่กับเก้าอี้อย่างแน่นหนา ทุกภาพแสดงให้เห็นท่าทางที่เธอถูกบังคับให้ถ่ายในมุมต่างๆ โดยที่แต่ละรูปมีความทารุณชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเบียร์นิ่งไปเมื่อภาพสุดท้ายซูมชัดไปที่นิ้วนางซึ่งสวมแหวน วงนั้นเป็นแหวนวงเดียวกับที่ติดมากับนิ้วมือในซองพลาสติก“นุช…” เนยพูดชื่อเพื่อนเบาๆ ใบหน้าของเธอซีดลงเล็กน้อย ขณะที่ความจริงเริ่มปรากฏชัดว่า เพื่อนสาวของเธอถูกจับตัวไปอย่างทารุณ และสิ่งที่พวกเขาเจอในวันนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวเบียร์มองไปที่เนย เขาเห็นเธอกำห