All Chapters of รักร้อน ออนไลน์: Chapter 141 - Chapter 150

หลังจากกลับมาถึงโอเชียนพาราไดซ์ เนยขอตัวเข้าไปอาบน้ำทันที เพื่อล้างคราบเลือดและสิ่งสกปรกที่ติดอยู่ตามร่างกาย เธอรู้สึกถึงความเหนื่อยล้า ความตึงเครียดที่กดทับจิตใจมาตลอดทั้งวันภายในห้องน้ำอันเงียบสงบ เนยเปิดน้ำอุ่นให้เต็มอ่าง ก่อนจะค่อยๆ แช่ตัวลงไป เธอหลับตาพลางเอนศีรษะพิงขอบอ่าง ผ่อนลมหายใจยาว ปล่อยให้ความอบอุ่นของน้ำช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าที่สะสมอยู่ในร่างกาย สายน้ำอุ่นทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายได้ชั่วขณะ ความโกรธ ความเศร้าจางหายไปเพียงเล็กน้อย แม้ในใจยังคงเต็มไปด้วยภาพที่ยากจะลืม“ฉันจะไม่ให้เธอตายฟรีนะ นุช...” เนยพึมพำเบาๆ ขณะที่หลับตาพริ้ม รู้สึกถึงความโกรธที่ยังคงเกาะกุมใจแต่ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของเบียร์ก็ลอยเข้ามาในความคิดของเธอ รอยยิ้มอบอุ่นของเขา และอ้อมกอดที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย แม้จะผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายมาแล้ว แต่เขาก็ยังคงอยู่เคียงข้างเธอเสมอเนยถอนหายใจเบาๆ พยายามผ่อนคลายจิตใจและปล่อยให้ช่วงเวลานี้เป็นของเธอคนเดียวแกรก!เนยลืมตาขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด ก่อนที่เธอจะทันได้ลุกขึ้น เบียร์ที่ร่างเปลือยเปล่าก็เข้ามาทิ้งตัวลงในอ่างอาบน้ำเดียวกันกับเธอ“เฮ้ย! นาย! ฉันย

หลังจากที่ได้รับข้อความจากเคน เบียร์เหลือบมองเนยที่นอนหลับอย่างอ่อนล้า รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก เมื่อเขานึกถึงแผนการที่เตรียมไว้ มือของเขาลูบไปศีรษะของเธอเบาๆ ก่อนจูบหน้าผากอย่างอ่อนโยน“ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง” เบียร์พึมพำ พลางลุกจากเตียงอย่างเงียบๆ ไม่อยากปลุกเธอให้ตื่นเบียร์นั่งลงที่โต๊ะทำงานมุมห้อง เปิดแล็ปท็อปขึ้นมาและเชื่อมต่อกับเครือข่ายที่เขาเตรียมไว้ เขาบิดข้อมือไปมา พลางยิ้มอย่างร้ายกาจ“แก๊งเรดสเคลเรอะ...หึ ฉันจะถล่มให้พวกแกหายไปจากโลกใบนี้เอง”เสียงพิมพ์คีย์บอร์ดดังขึ้นอย่างรวดเร็ว เบียร์เริ่มต้นจากการเจาะเข้าสู่ระบบธนาคารต่างประเทศที่แก๊งเรดสเคลใช้ฟอกเงิน เขาใช้เวลาหาโอกาสและช่องโหว่ในระบบรักษาความปลอดภัยของธนาคาร จนสามารถเข้าถึงข้อมูลการโอนเงินที่ถูกฟอกผ่านหลายบัญชี จากนั้น เบียร์ก็เริ่มถ่ายโอนเงินของแก๊งออกไปยังบัญชีที่เขาปลอมแปลงขึ้นมา“เงินทั้งหมดที่แกฟอกมานาน จะหายวับไปเหมือนฝุ่น”เบียร์พึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะที่เงินหลายล้านดอลลาร์ถูกถ่ายโอนไปยังบัญชีที่ไม่สามารถติดตามได้ เบียร์ทำทุกอย่างอย่างรวดเร็ว เงินของเรดสเคลถูกย้ายออกจนเกลี้ยงในเวลาไม่กี่นาทีแต่เขาไม่หยุดแค

เบียร์ขับรถพาเนยกลับเข้ากรุงเทพ ระหว่างที่อยู่ในรถ เขาหันมองเนยเป็นระยะๆ เมื่อเห็นว่าเธอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เขายิ้มบางๆ อย่างเอ็นดูเมื่อพวกเขามาถึงคอนโดของเบียร์ในช่วงเย็น เบียร์ช่วยเนยขนกระเป๋าเข้าห้องพัก ทันทีที่ประตูปิดลง เบียร์ก็ถอนหายใจเบาๆ รู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมายังที่พักที่เงียบสงบเสียที“นายเหนื่อยมั้ย?” เนยถามเบาๆ หลังจากที่เธอนั่งพักบนโซฟาแล้วมองหน้าเบียร์ที่กำลังจัดของ“ไม่เท่าไหร่” เบียร์ตอบยิ้มๆ พลางเดินเข้ามานั่งข้างเธอ ดึงตัวเธอมากอดเอาไว้“เธอสิ...เหนื่อยมั้ย?” เบียร์โอบเอวเธอไว้หลวมๆ พลางกระซิบถามเธอเบาๆ ที่ข้างหู“นิดหน่อย...” เนยพึมพำเบาๆ พลางเอนตัวพิงอกของเบียร์ สองแขนโอบรอบคอเขา ใบหน้าซุกลงที่ซอกคอ ลมหายใจอุ่นที่รดอยู่ใกล้ๆ ทำให้หัวใจของเบียร์เต้นแรงขึ้น“หืม? ทำแบบนี้จะไม่ได้พักนะ” เบียร์กระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า“ยังไงนายก็ไม่ให้ฉันพักอยู่แล้วนี่” เนยเงยหน้าขึ้น ยิ้มยั่วยวน ก่อนจะใช้นิ้วไล้ไปตามกรอบหน้าคมของเขาเบาๆ“นั่นสินะ...” เบียร์ตอบเสียงแผ่ว รั้งท้ายทอยเธอเข้ามาประกบริมฝีปาก จูบอย่างดูดดื่ม รสสัมผัสร้อนแรงและล้ำลึก เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก

เบียร์นั่งอยู่หน้าแล็ปท็อปในห้องพักของเขา แสงไฟสลัวจากหน้าจอส่องกระทบใบหน้าที่เคร่งขรึม เขารู้ดีว่า แม้พวกแก๊งเรดสเคลจะถูกโจมตีไปบ้างแล้ว แต่พวกมันไม่มีทางยอมจบเรื่องแค่นี้ การสืบค้นข้อมูลเพิ่มเติมจึงเป็นเรื่องสำคัญที่เขาต้องทำในตอนนี้นิ้วของเบียร์กดลงบนแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว เขาเจาะเข้าไปในระบบที่ซับซ้อนของแก๊งเรดสเคล เพื่อดูว่าใครที่ยังคงเป็นสมาชิกคนสำคัญในเครือข่ายนี้ การแฮกข้อมูลของเขาดำเนินไปอย่างคล่องแคล่ว ด้วยทักษะที่มีระดับสูง เบียร์สามารถข้ามผ่านระบบรักษาความปลอดภัยหลายชั้นได้โดยไม่มีใครทันรู้ตัวไม่กี่นาทีต่อมา ข้อมูลสำคัญก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ชื่อของสมาชิกคนสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการฟอกเงินและการยักย้ายทรัพย์สินของแก๊งเรดสเคลทั้งหมด เบียร์ไล่ดูรายชื่อทีละคน มีหลายคนที่เขารู้จัก และหลายคนที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน“ไม่แปลกใจเลย พวกมันมีคนในวงการธุรกิจอีกเยอะ”เบียร์พึมพำเบาๆ ขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชื่อสำคัญชื่อหนึ่ง นั่นคือ ‘ลักษณ์ เดชากุล’ หรือ ‘ลูคัส เดลกาโด้’ ชื่อที่เขาได้ยินจากข้อมูลของมิสเตอร์พีแล้ว แต่อีกชื่อหนึ่งที่ปรากฏทำให้เขาชะงักธีรวัฒน์ พงศ์พิสุทธิ์ ผู้อำนวยการ

เมื่อมาถึงห้องควบคุม เคนรอพวกเขาอยู่แล้ว เขายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องใต้ดินได้อย่างชัดเจน“มาทันเวลาพอดี” เคนพูดขณะจ้องไปยังภาพที่ปรากฏตรงหน้า ดาร์โก้ที่ถูกล้อมรอบด้วยลูกน้องของดานเต้ กำลังถูกทรมานอย่างไร้ความปรานีเนยเดินไปยืนข้างเคน มองผ่านกระจกด้วยแววตาไร้อารมณ์ สายตาของเธอว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึกผิดหรือเสียใจ ราวกับกำลังมองละครฉากหนึ่งที่ไม่มีความหมายใดๆ ฮิโร่ยืนข้างๆ สายตาของเขาก็เยือกเย็นไม่แพ้กันภาพตรงหน้าของดาร์โก้ช่างโหดร้ายและน่าสยดสยองเกินกว่าจะบรรยาย ลูกน้องของดานเต้กำลังทรมานเขาอย่างไร้ความปรานี พวกมันใช้มีดกรีดเนื้อของดาร์โก้อย่างไม่เหลือความเมตตา แต่ความรุนแรงนี้ยังไม่จบเพียงเท่านั้น—บางคนยังคงทารุณเขาจากด้านหลังอย่างต่อเนื่อง เสียงกรีดร้องของดาร์โก้ที่สะท้อนก้องไปทั่วห้องเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโหดร้ายเหล่านั้น เสียงครางอย่างสุขสมอันวิปริตกลับดังขึ้นพร้อมกัน ยายูโฟเรีย-เอ๊กซ์ที่เขาถูกบังคับให้เสพทำให้ร่างกายของเขาตอบสนองในแบบที่ผิดปกติ ราวกับเป็นการบิดเบือนความจริง ทั้งหมดนี้ยิ่งทำให้บรรยากาศในห้