All Chapters of ผัวแก่เลี้ยงเด็ก: Chapter 11 - Chapter 20

หญิงสาวนิ่งอึ้งไปเลย เพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเปิดตัวเธอกับพนักงานคนอื่น ความจริงแล้วเธอยังไม่พร้อมสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าเพิ่งกลับมาเจอกันไม่นาน หลายปีผ่านมาอะไรก็คงเปลี่ยนไปเยอะ จึงจำเป็นจะต้องปรับจูนกันใหม่ แต่เท่าที่ดูตอนนี้ก็ยังไม่มีปัญหากันเลย คงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะมั้ง"เปิดตัวแบบนี้เลยเหรอคะ หนูยังไม่พร้อมเลยนะ""ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เรื่องแค่นี้เอง ยังไงพนักงานทุกคนก็ต้องรู้จักหนูอยู่แล้ว เปิดตัวไปเลยเนี่ยแหละ จะทำอะไรได้สะดวกขึ้น"เขายื่นมือไปกุมมือภรรยาเอาไว้ ก่อนจะพากันเดินเข้าไปข้างในร้าน ซึ่งตอนนี้ผู้จัดการสาขาใหญ่กำลังเตรียมเอกสารให้ท่านประธานตรวจเช็กความเรียบร้อยอยู่"คุณดาคะ นายหัวมาแล้วค่ะ""บุรินทร์มาแล้วเหรอ"ดาริกายิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนสนิท เธอมาช่วยงานนายหัวบุรินทร์ได้หลายปีแล้ว เรียกว่าสนิทกันมาก และเธอก็ยังโสดมาจนถึงตอนนี้ เพราะว่าแอบรักเขามานานแล้ว มีความหวังเสมอว่าอนาคตเราสองคนจะลงเอยกันได้ เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร"บุรินทร์มาแล้วเหรอคะ... เอ่อ"เธอนิ่งเงียบไปทันทีเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอรู้จักดีว่าเจ้าหล่อนเป็

เมื่อสองสามีภรรยาเดินทางกลับมาที่คฤหาสน์ ก็พากันไปอยู่กับลูกชายจอมแสบ ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าจะติดคุณปู่กับคุณย่ามาก ก็ไม่แปลกหรอกสำหรับเด็กที่ถูกตามใจแบบนั้น พออยู่กับคุณแม่ก็จะถูกอบรมสั่งสอน บางสิ่งอย่างที่ดูจะไม่น่ารักคนเป็นแม่ก็จะคอยตักเตือน ใจเธอในตอนนี้อยากจะพาลูกกลับไปอยู่ที่เกาะเหมือนเดิม เพราะการที่เจอแต่คนสปอยอาจจะทำให้เสียนิสัยได้"อยู่นานกว่านี้ไม่ได้หรือไง พ่อกับแม่จะคิดถึงหลานแย่น่ะสิ""เอาหลานไว้ที่นี่ไม่ได้เหรอ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะเป็นคนส่งเสียน้องบลูเบลให้เรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด จะดูแลให้ความสุขสบายทุกอย่าง สัญญาเลย"คุณปู่กับคุณย่าเริ่มหว่านล้อมลูกชายแล้วก็ลูกสะใภ้ เพราะว่าอยากให้หลานตัวน้อยมาอยู่ด้วยที่นี่ คนแก่ก็รู้สึกเหงาเป็นธรรมดา แต่สำหรับเนตรนภาแล้ว เธอไม่อยากอยู่ห่างจากลูกน้อยเลย โดยเฉพาะตอนนี้เพิ่งอายุอานามไม่เยอะ แต่ถ้าเกิดว่าอนาคตโตขึ้น และสามารถตัดสินใจเองได้ อยากจะมาอยู่กับคุณปู่คุณย่าเธอก็จะไม่ว่าอะไรทั้งนั้น"ถ้าเกิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่คิดถึงหลานก็ไปอยู่ด้วยกันที่เกาะก็ได้นะคะ ตอนนี้น้องบลูเบลยังเด็กอยู่เลยค่ะ เนตรอยากจะอยู่กับลูกให้นานกว่านี้หน่อย ถ้าเกิดว่า

หลังจากที่นายหัวบุรินทร์ทราบว่าภรรยาสุดที่รักได้มีทายาทเพิ่มให้เขาอีกคนหนึ่ง กลายเป็นว่าตอนนี้ติดหนึบคนรักไม่ยอมห่างไปไหน เธออยากได้อะไรหรือแม้กระทั่งอยากกินอะไรเขาก็หามาให้ทุกอย่าง ส่วนลูกชายจอมแสบก็ติดหนึบคุณแม่ไม่แพ้กัน ยิ่งรู้ว่าตอนนี้กำลังจะมีน้องด้วย กลายเป็นว่าสองพ่อลูกหลงเธอไม่ยอมอยู่ห่างเลย"ไปหาอะไรอย่างอื่นทำบ้างดีไหมคะ เฝ้าหนูทำไมนักหนา""ก็เผื่อว่าหนูอยากจะได้อะไรไงคะ ช่วงนี้กำลังท้องอ่อน ๆ ถ้าเกิดว่ามีอุบัติเหตุหรืออะไรจะได้ช่วยเหลือกันทันไง"ไม่พูดเปล่า ยังเอามือทั้งสองข้างมานวดเท้าให้เธออีก อะไรจะดูแลกันดีขนาดนั้นก็ไม่รู้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ แต่เขาควรที่จะไปทำงานดูแลลูกน้อง เพราะเธอเองก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว อยู่ที่บ้านกินนอนไม่เป็นอะไรหรอก"จะมาแช่งหนูทำไมคะ คุณณดลโทรมาตามหลายรอบแล้วมั้งคะ เข้าไปทำงานบ้างเถอะค่ะ หนูอยู่ได้""คุณพ่อไปทำงานเถอะครับ เดี๋ยวน้องบลูเบลจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่เองครับ""น่ารักที่สุดเลยลูกชายพ่อ เอางั้นก็ได้เดี๋ยวพ่อไปทำงานดีกว่า แล้วเราล่ะทำการบ้านด้วยนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วรู้หรือเปล่า"บลูเบลโอบกอดรอบคอคุณพ่อเอาไว้ จากนั้นก็โน้มใบหน้าเข้

ช่วงเย็น...แล้วก็ถึงเวลาในการไปรับลูกชายที่โรงเรียนนานาชาติ ซึ่งวันนี้เนตรนภาเดินทางไปกับนายหัวบุรินทร์ด้วย วางแผนกันไว้ว่าจะพาลูกชายไปช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง เที่ยวเล่นให้เบื่อแล้วค่อยกลับ"เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีวันนี้""กินอาหารยุโรปก็ได้นะคะ หนูว่าลูกน่าจะคิดถึงเหมือนกัน ตั้งแต่กลับมาอยู่กับพี่ที่นี่ ได้กินแต่อาหารทางภาคใต้ บลูเบลคงจะเบื่อค่ะ""หนูก็ไม่บอกพี่นี่นา ถ้าเกิดว่าไม่ชอบอาหารใต้เดี๋ยวพี่จ้างเชฟมาทำให้ส่วนตัวก็ได้นะ พี่เพิ่งอยู่กับลูกได้ไม่กี่เดือนยังไม่ค่อยรู้อะไรเยอะ หนูเข้าใจพี่ใช่ไหม"เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับกุมมือภรรยาเอาไว้ ตอนนี้อยู่ในช่วงเรียนรู้ลักษณะนิสัย ความชอบ และอีกหลายอย่างทั้งลูกชายแล้วก็ภรรยา ความห่างตั้ง 5 ปีทำให้เขาต้องกลับมาทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง โชคดีที่เนตรนภาไม่ได้เปลี่ยนไปมาก บางอย่างเขาก็จดจำได้ไม่ลืม จึงเอาอกเอาใจได้ง่ายกว่าลูกชาย"หนูไม่ได้หมายถึงแบบนั้นค่ะ เราสองคนไม่ได้มีปัญหากับการกินอาหารใต้นะ เพียงแค่เราเปลี่ยนบรรยากาศก็เท่านั้น"หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มของชายหนุ่ม ก็คงจะเป็นห่วงแหละถึงได้พูดออกมาแบบนั้น"แบบนี้นี่

เมื่อเดินทางกลับมาถึงที่บ้าน เนตรนภาก็กุมมือลูกชายเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน พาไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ซึ่งในระหว่างนั้นน้องบลูเบลก็เอ่ยถามออกมาไม่หยุด"ทำไมคุณแม่กับคุณตาดูไม่ค่อยพูดกันดีเลยครับ""ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่มีเรื่องไม่เข้าใจกันนิดหน่อย ว่าแต่เราเถอะทำไมถึงออกไปกับคนอื่นล่ะ พ่อกับแม่ยังไม่ได้ไปรับเลย คราวหลังไม่ทำแบบนี้อีกนะครับ ถ้าเกิดมีคนไม่หวังดีพาหนูไปทำไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง"เธอพยายามพูดให้ลูกชายเข้าใจ ว่าการออกไปกับคนแปลกหน้าก่อเกิดอันตรายได้ แต่เด็กน้อยยังไม่ค่อยเข้าใจ เพราะคนที่มารับมีศักดิ์เป็นคุณยายของตัวเอง จึงไว้ใจ และยอมออกมาด้วย"แต่ว่าบลูเบลก็ไม่ได้ไปกับคนแปลกหน้านี่ครับ คุณยายเป็นคนมารับเองเลยนะ""แม่หมายถึงคนอื่นไง แต่คราวหน้าถึงจะเป็นคุณตาคุณยายก็ห้ามไปด้วยนะรู้ไหม""ก็ได้ครับ"เด็กน้อยไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมคุณแม่ถึงห้ามแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ถกเถียงอะไรอีก ทั้งสองคนออกมาจากห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูกชายเรียบร้อย จากนั้นก็พาไปนอนหลับพักผ่อน"นอนพักอยู่ในห้องนี้ก่อนนะ ถ้าหนูหิวก็บอกพี่เลี้ยง เดี๋ยวเขาจะเอาของอร่อยมาให้กินนะ""แล้วคุณแม่จะไปไหนครับ""แม่จะไป