บททั้งหมดของ ผัวแก่เลี้ยงเด็ก: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลายวันต่อมา...นายหัวบุรินทร์เดินทางไปส่งลูกชายที่โรงเรียนนานาชาติชื่อดัง และกำชับคุณครูเอาไว้ว่าห้ามให้ใครมารับโดยเด็ดขาด จะต้องเป็นเขาหรือภรรยาเท่านั้นที่จะรับลูกได้ ซึ่งทางโรงเรียนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี"ถ้าเกิดว่ามีคนมารับน้องบลูเบล ห้ามให้ไปเด็ดขาดนะครับ""ได้ค่ะคุณพ่อ ทางเราจะดูแลน้องอย่างดีที่สุดเลยค่ะ ถ้าไม่ใช่คุณพ่อกับคุณแม่ ทางโรงเรียนจะกำชับคุณครูทุกคนว่าห้ามให้น้องไปกับใครเด็ดขาด""ขอบคุณมากเลยนะครับ น้องบลูเบลตั้งใจเรียนนะครับ เดี๋ยวเย็นนี้คุณพ่อมารับ"เด็กน้อยกระโดดกอดคุณพ่อก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาอย่างเอาอกเอาใจ ตอนที่อยู่คฤหาสน์หลังใหญ่เจ้าตัวเล็กก็อ้อนแบบนี้แหละ คนเป็นพ่อถึงกับหลงไม่ยอมที่จะไปทำการทำงาน โชคดีที่น้องบลูเบลมาเรียนหนังสือ จึงทำให้คนเป็นพ่อยอมออกไปทำงานบ้าง"รักคุณพ่อที่สุดเลยครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ""พ่อก็รักหนูเหมือนกันลูก เจอกันตอนเย็นนะครับ เดี๋ยววันนี้ให้คุณแม่เข้าครัวทำของอร่อยให้กินดีไหม""ดีเลยครับ น้องบลูเบลอยากกินสปาเกตตีครับ""ได้เลยครับเดี๋ยวพ่อบอกคุณแม่ให้นะ มาหอมแก้มซิจะได้ไปเรียนได้แล้ว"เขาอุ้มลูกชายขึ้นไว้ในอ้อมแขนก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาอย่

ทางด้านของพรรครักประชาชนตอนนี้พวกเขากำลังประชุมทีมกันอยู่ที่ข้างหลังเวที พี่ชายของเนตรนภา หรือเนติ ตั้งใจฟังคุณพ่อกำลังบรีฟประโยคคำพูดต่าง ๆ ที่ต้องขึ้นเวทีปราศรัย ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้เขาทำตามที่คุณพ่อสั่งทุกอย่าง ไม่ว่าท่านอยากจะให้ทำอะไรก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่ให้ไม่ได้ก็คือการมีหลาน เพราะเขาไม่ได้มีใจรักเพศหญิง จึงไม่สามารถมีทายาทมาสืบสกุลได้"แกต้องพูดให้เข้มแข็งที่สุดนะ ทำยังไงก็ได้ให้ประชาชนเชื่อ ว่าแกจะสามารถทำได้อย่างที่พูดจริง ๆ อย่าให้ฉันผิดหวังล่ะ""ครับพ่อ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง""ก็ดี"ท่านสมเกียรติเอ่ยออกมาก่อนจะหันไปมองยังเบื้องหน้าของเวทีปราศรัย ซึ่งเป็นที่ไม่ค่อยน่าพอใจสักเท่าไหร่ เนื่องจากว่าอีก 20 นาทีจะถึงเวลาแล้ว แต่หน้าเวทียังมีจำนวนคนไม่มากพอที่เขาคาดคิดไว้"ทำไมประชาชนถึงมาไม่เยอะ ไปตามพวกกำนันผู้ใหญ่บ้านมาเจอฉันเดี๋ยวนี้!""ได้ครับท่าน"นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันเดินเข้าไปในตึกซึ่งเป็นที่ทำการพรรคชั่วคราว และตอนนี้เขาต้องการที่จะคุยกับกำนันผู้ใหญ่บ้าน ซึ่งพวกนั้นรับปากแล้วว่าประชาชนจะมาเวทีปราศรัยให้มากที่สุด แต่เท่าที่เขาเห็นไม่เป็นที่น่าพอใจเลยสักนิด"เชิญทุกคน

หลังจากที่ลงจากเวทีปราศรัย ทุกคนก็พากันกลับไปยังที่ทำการพรรคชั่วคราว ซึ่งคราวนี้ท่านสมเกียรติค่อนข้างที่จะโดนตักเตือนมาจากผู้บริหารของพรรค เกี่ยวกับการจัดเวทีปราศรัยโดยไม่ดูว่าวันนั้นมีกิจกรรมภายในจังหวัดอะไรบ้าง ซึ่งเขาเลือกที่จะเงียบ และถูกด่าไม่แก้ตัวใด ๆ เพราะถ้าบอกเหตุผลที่เป็นส่วนตัวไปจะต้องถูกเพ่งเล็ง แคนดิเดตนายกอันดับหนึ่งอาจจะต้องหลุดลอยจากมือไป"อย่าทำแบบนี้อีกนะท่านสมเกียรติ ถือว่าครั้งนี้ท่านรู้เท่าไม่ถึงการณ์แล้วกัน เพราะถ้ามีอีกครั้งทางเราอาจจะพิจารณาตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนต่อไปของท่าน""ครับท่าน ผมขอโทษจากใจจริง"ที่ปรึกษาพรรคถอนหายใจออกมาเล็กน้อย บางทีคนเราก็ต้องนึกถึงพรรคการเมืองให้มากกว่านี้ เขาเป็นคนก่อตั้งพรรครักประชาชนขึ้นมา ก็เพื่อประชาชนในประเทศนี้ ไม่ใช่จะเอาแต่ใจตัวเองยังไงก็ได้ ต้องคำนึงถึงส่วนรวมให้มากที่สุดซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของการก่อตั้งพรรคนี้ขึ้นมาเมื่อ 20 ปีก่อน"ช่างมันเถอะเดินทางกลับกรุงเทพกันได้แล้ว พรุ่งนี้จะต้องไปปราศรัยที่ภาคเหนือ ใกล้จะถึงเวลาเลือกตั้งเราไม่มีเวลามากหรอก""ครับท่าน"ท่านสมเกียรติกำมือแน่นพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่ให้หงุดหงิ

หลังจากที่ท่านสมเกียรติ และเพื่อนรักแยกย้ายกัน เขาก็เดินทางกลับมาที่คฤหาสน์สุดหรูของตัวเอง หยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาลูกสาว ซึ่งได้เบอร์ติดต่อมาจากลูกน้องอีกทีในขณะที่เนตรภากำลังเอาลูกเข้านอนพร้อมกับสามี ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็ปล่อยให้น้องบลูเบลนอนเล่นอยู่กับคุณพ่อ ส่วนเธอก็ไปรับโทรศัพท์ก่อน"สวัสดีค่ะเนตรนภาพูดสายค่ะ"หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย จากนั้นก็เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนจะชะงักไปเมื่อเสียงปลายสายตอบกลับมา ซึ่งเป็นเสียงอันคุ้นเคยดี(นี่พ่อเอง)"คุณพ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ"หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเหลือบสายตาหันไปมองชายคนรัก ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับคุณพ่ออยู่ เธอกดเปิดลำโพงเพื่อให้ได้ยินทั่วห้อง จะได้ไม่ต้องมานั่งอธิบายกับสามีว่าเมื่อครู่คุยอะไรกัน(จะชวนมากินข้าวที่บ้าน พรุ่งนี้เจอกันตอนเย็นพาหลานมาด้วยล่ะพ่ออยากเจอ)"พ่อไม่ได้คิดที่จะทำอะไรไม่ดีใช่ไหมคะ ตอนนี้คุณพ่อกำลังทำให้หนูระแวง"หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง คนแบบนั้นไม่มีทางที่จะชวนเธอไปกินข้าวเพราะคิดถึงหรอก ยิ่งให้พาหลานกลับไปด้วยต้องมีอะไรบางอย่างแน่(แกจะคิดกับพ่อในแง่ร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง

เนตรนภากุมมือลูกชายเดินออกมาตรงหน้าบ้าน ซึ่งตอนนี้รถตู้คันหรูที่เธอนั่งมาเคลื่อนที่เข้ามาพอดี และเมื่อประตูถูกเปิดออก ใบหน้าของหญิงสาวก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา นายหัวบุรินทร์เดินลงมาจากรถ เข้าไปสวมกอดภรรยาเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยปลอบโยนเสียงหวาน"ไม่ร้องนะคนดี""ฮึก! หนูคิดว่าคุณพ่อจะเปลี่ยนไปแล้วซะอีก""คนบ้าอำนาจแบบนั้นไม่มีทางคิดได้จนกว่าจะสูญเสียทุกอย่าง เพราะฉะนั้นพี่จะทำให้พ่อของหนูหมดอำนาจเอง"เขาเอ่ยออกมาก่อนจะจ้องมองเข้าไปข้างในตัวบ้าน หลังจากนี้เขาจะไม่เป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว และคุณพ่อของเนตรนภาจะต้องได้รับผลกรรมที่เขาทำไว้ทั้งหมด"ทำไมคุณตาใจร้ายจังเลยครับคุณพ่อ""คุณตาไม่ได้ใจร้ายหรอกครับ เขาแค่หลงระเริงกับอำนาจที่มี บลูเบลไม่ต้องเป็นห่วงนะ พ่อจะทำให้คุณตากลับมาเป็นคนใจดีให้ได้"เขายื่นมือเป็นลูบของลูกชายก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน กุมมือภรรยาเดินไปขึ้นรถ จากนั้นก็พากันเดินทางออกไปจากคฤหาสน์ที่เป็นเหมือนนรก มันร้อนรุ่มภายในใจจนใครก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้หลังจากที่เดินทางกลับมาถึงที่บ้าน เขาก็พาภรรยา และลูกไปนอนพักผ่อน เนตรนภาร้องไห้ในรถจนตาบวม ตั้งแต่ที่เธอมีลูกแ