หลังอาหารมื้อกลางวัน แทนไทขับรถมาส่งหญิงสาวที่บริษัทแห่งหนึ่ง“คุณเสร็จงานกี่โมงล่ะ ผมจะได้มารับ” เขาเอ่ยถามขึ้น“ไม่แน่นอนค่ะ เพราะหลังจากส่งแบบ คุยรายละเอียดที่นี่เรียบร้อยแล้วฉันต้องไปสถานีโทรทัศน์อีกค่ะ” เธอบอกเขา“แล้วทำไมไม่บอกผมแต่แรก” แทนไทกล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง“ถ้าฉันบอกคุณยังไงคุณก็ต้องมาส่งฉันอยู่ดีใช่ไหมล่ะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นพลางทำหน้าบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ เพราะเขาไม่ยอมให้ขับรถมาเอง อยากจะไปส่งเธอแล้วทีนี้มาทำเป็นโมโห คนที่โมโหควรจะเป็นเธอมากกว่า“ใช่” เขาตอบสั้น ๆ“ช่างเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปก็ได้” หญิงสาวพูดตัดปัญหาก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แทนไทคว้ามือของณัฐกฤตาเอาไว้ ทำให้เธอหันมามองที่ข้อมือ พร้อมถามเขาด้วยน้ำเสียงรำคาญ “มีอะไรอีกคะ”“ผมจะรอรับคุณไปส่งที่สถานี” เขาเอ่ยขึ้นณัฐกฤตาเธอทำสีหน้าตกใจเดาใจไม่ถูก แต่ก็ตวาดใส่เขาไปด้วยความเหลืออด “คุณจะบ้าหรือไง งานการมีไม่ไปทำ จะมารอฉันทำไม”เขาเป็นสามีเธอนะ ไม่ใช่ผู้ปกครอง !“ก็ผมห่วงคุณไง” เขาตอบพร้อมยิ้มให้กับเธอ“คนบ้า จะมาห่วงอะไรฉันโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก ๆ”แทนไทหัวเราะออกมากับท่าทางที่ไม่พอใจของหญิงสาว“คุณไม่ใช
Last Updated : 2024-11-07 Read more