All Chapters of วิวาห์ปล้นรัก: Chapter 51 - Chapter 60

พาลินกลับมาถึงบ้านประมาณสองทุ่มกว่า ๆ หลังจากที่วศินพาเธอไปทานข้าวมื้อเย็นพร้อมกับคุยเรื่องเกี่ยวกับณัฐกฤตา เธอเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเขาเป็นถึงดาราพระเอกชื่อดัง ไม่น่าตอนที่เข้ามาในร้านพนักงานต่างจ้องมองด้วยสายตาหวานซึ้งขนาดนั้น แต่ทว่าเรื่องที่เขาเป็นพระเอกดังนั้นไม่ค่อยใส่ใจเท่ากับคำพูดที่เขาพูดกับเธอตอนอยู่ในรถก่อนเข้าบ้าน‘ถ้าคุณอยากได้คุณแทนกลับคืนมาผมมีวิธี แต่คุณต้องร่วมมือกับผม’ วศินพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแต่เรียบนิ่ง‘หมายความว่ายังไงคะ’‘คุณก็แค่พาคุณแทนให้ออกห่างจากคุณขวัญก็เท่านั้นแหละครับ’ วศินเอ่ยขึ้น แต่พาลินกลับมองด้วยสายตาลังเลและเดาอารมณ์เขาไม่ออกเลยสักนิดว่ากำลังคิดอะไรอยู่‘ให้ฉันแยกคุณแทนกับคุณขวัญเหรอคะ’‘ใช่ครับ ถ้าคุณตกลงร่วมมือกับผม ก็โทรบอกผมได้นะครับ’ วศินตอบพร้อมกับยิ้มให้ ทว่าหญิงสาวนั้นไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มที่ส่งให้เป็นรอยยิ้มที่อาบด้วยแผนร้ายอยู่นั่นเองหญิงสาวนั่งอยู่บนปลายเตียงขนาดใหญ่ สายตามองไปอย่างไร้จุดหมาย นานหลายนาทีที่นั่งคิดทบทวนคำพูดของชายหนุ่มที่พูด

“หัวใจผมมีเพียงดวงเดียว และหัวใจดวงนี้ผมมอบให้กับภรรยาผมไปแล้ว ต่อให้คุณเป็นผู้หญิงผมก็ไม่มองใครอีก ส่วนเรื่องข่าวขอให้จบลงแต่เพียงเท่านี้...ไม่งั้นเราคงได้เจอกันในศาลแน่นอน” เมื่อพูดจบแทนไทก็หมุนตัวและรีบเดินออกไปจากห้องทันทีบรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความเศร้าตั้งแต่แทนไทเดินออกจากห้องไปมีเพียงวศินที่ยืนนิ่งไม่ขยับ สายตาคู่ของชายหนุ่มยังคงมองไปที่ประตูด้วยความเสียใจที่เกาะกุมอยู่ เขารู้ดีว่าเพียงคำพูดประโยคเดียวไม่สามารถช่วยให้ตัดใจจากผู้ชายที่เฝ้ามองอยู่ได้...ทางด้านแทนไทหลังจากที่เดินออกจากห้องมาแล้วสีหน้าก็มีแต่เคร่งเครียด เขาเหลือบมองภรรยาสาวที่ยืนรออยู่ขณะเดินเข้าไปหา“คุยกันแล้วเป็นยังไงบ้างคะ ?” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นพลางมองใบหน้าของแทนไทที่ตั้งแต่เดินออกมาจากห้องเหมือนช็อกกับอะไรมาบางอย่าง“ผมว่าเดี๋ยวเราค่อยคุยกันดีกว่าครับ”แทนไทบ่ายเบี่ยงไม่พูด เพราะเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะพูดด้วยซ้ำไป แต่หญิงสาวยังคงเดินถามเขาเรื่อย ๆ จนถึงรถ“จริงสิคะ ฉันขับรถมาเอง ถ้างั้นฉันจะขับไปทำงานต่อนะคะ” ณัฐกฤตาพูดขึ้นพร้

“ที่รักแล้วคุณไม่ไปอาบน้ำหรือครับ” ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาภรรยาที่กำลังยืนหยิบของอยู่หน้าโต๊ะ“ทำงานก่อนค่ะ คุณไปอาบก่อนเลย” เธอพูดเหมือนว่าไม่ค่อยสนใจอะไรสักเท่าไหร่เพราะงานที่กำลังรัดตัวอยู่นั้นมีมากเกินกว่าที่จะว่างคุยกับเขา“แต่ผมอยากอาบน้ำพร้อมกับคุณนะ” ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงดูอ้อนภรรยา พร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอดทางด้านหลัง“คุณแทนคะ ฉันต้องทำงานค่ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่หาก แทนไทกลับเริ่มซุกไซ้ที่แผ่นหลัง มือเขาเริ่มเลื่อนขึ้นมากุมส่วนอ่อนนุ่มของภรรยาอย่างรวดเร็ว“คุณแทน !”“เมียจ๋า คุณแทนอยากจะกินเมียแล้วนะ อย่าห้ามเลยนะคนดี” เขาพูดโดยรอฟังคำจากปากภรรยาซ้ำยังเริ่มที่จะเลื่อนไปรูดซิปชุดเดรสข้างหลังออกอีก“คุณ...แทนฉันต้องทำงานค่ะ”เธอพยายามพูดบอกแต่ดูเหมือนจะไม่มีผลเลยแม้แต่น้อย“งานไว้ก่อนนะครับ ตอนนี้คุณแทนอยากกินเมียจะแย่แล้ว”ริมฝีปากของเขาจูบแผ่นหลังเธออย่างแผ่วเบา กระตุ้นความรู้สึกภายในจิตใจและร่างกายของภรรยา แม้ว่าอยากจะทำงาน

“เรื่องอะไรบอกพี่มาพาลิน !”“พี่แทนแพงเจ็บค่ะ ปล่อยแพงก่อน...” หญิงสาวยกมือขึ้นจับมือของเขาที่บีบไหล่เธออยู่ให้ปล่อยออก“บอกพี่มา ขวัญทำไม ?”“พี่แทนรับปากว่าจะไม่เกลียดแพง...”“บอกพี่มา” แทนไทกัดฟันพูด“คุณวศิน...เขาจะวางแผนข่มขืนคุณขวัญ...เลยให้แพงมาถ่วงเวลา...” เพียงแค่ได้ยินหัวใจของแทนไทก็ร้อนรนจนแทบทำอะไรไม่ถูก เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูแตกต่างไปจากเดิม“บอกมาว่าตอนนี้วศินอยู่ที่ไหน ! ถ้าขวัญเป็นอะไรไป พี่จะโทษแพงคนเดียว !” แทนไทพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม มองพาลินตรงหน้าด้วยแววตาโกรธเคือง“คุณวศินจะพาคุณขวัญไปที่โรงแรม...”ทันทีที่ได้ฟังจบแทนไทก็ผลักพาลินออกอย่างไม่แยแส เขาก้าวฉับไวเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เธอมองชายหนุ่มเดินจากไปทั้งน้ำตา“พี่แทน...แพงขอโทษ” พาลินพูด ขณะมองไปทางประตูพร้อมกับหยดน้ำตาที่เปรอะบนใบหน้าที่ทำไปเพราะรักพี่แทน...แต่แพงทำใจไม่ได้ที่ต้องเห็นพี่แทนเสียใจเกือบเที่ยงหลังจากที่ลูกค้านั้นออกจ

สามวันแล้วที่ณัฐกฤตายังไม่ฟื้นขึ้นมา ทำให้แทนไทเริ่มเป็นห่วงว่าหญิงสาวจะเป็นอะไรไป เขาไม่ได้เข้าทำงานตลอดสามวัน เพราะว่าจิตใจตอนนี้ไม่อยู่กับงานเลยแม้แต่น้อย ส่วนวศินนั้นอาการสาหัสเพราะเป็นอัมพาตส่วนล่างโดยทั้งหมดเพราะถูกแรงกระแทกอย่างแรง จะกลับมาเดินได้ใหม่คงต้องใช้เวลาอีกสักปีหรือสองปีตามที่หมอบอกแทนไทเอื้อมมือไปลูบที่เส้นผมบางของภรรยาด้วยความรักแล้วความห่วง ส่งสายตามองหญิงสาวในยามหลับ เขาอยากจะให้เธอตื่นขึ้นมาคุย นี่ก็ผ่านมาแล้วสามวันช่างทรมานใจเขาเหลือเกิน คิดถึง...จนแทบปวดใจ“ที่รัก ตื่นขึ้นมานะครับ ผมคิดถึงคุณ” แทนไทพูดพร่ำพร้อมพรมจูบไปทั่วมือสวยของภรรยา“ได้เวลาเช็ดตัวคนไข้แล้วนะคะ”ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เมื่อพยาบาลเดินเข้ามาพร้อมกับถาดเช็ดตัวคนไข้แทนไทเดินออกจากห้อง ขณะที่พยาบาลเลื่อนผ้าม่านปิดล้อมเตียงไว้ เขาเดินออกมาตามทางเดินเรื่อย ๆ ก่อนหยุดเดินลงเมื่อเห็นพาลินเดินเข้ามาหา“พี่แทน”พาลินเรียกชายหนุ่มในสรรพนามที่เหมือนเดิม แต่แววตาที่เขามองแตกต่างออกไปอย่างชัดเจ