All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 101 - Chapter 110

ตอนที่ 102 ขยะแขยง!!ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตก เมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าผมกับมันไปหมั้นหมายอะไรกันตอนไหน ก่อนจะปรับสีหน้าเรียบจ้องกลับไปที่มันอย่างขอให้มันอธิบายให้ผมฟัง“กูว่ามึงมีเรื่องที่ยังไม่บอกกูนะ...เรน่า” ผมเอ่ยเสียงเรียบที่ทรงพลังกดดันไปที่คนตรงหน้า เพราะมันรู้ดีว่าถ้าเมื่อไรที่ผมใช้น้ำเสียงนี้ มันไม่ควรที่จะมีอะไรปิดบังผม“เอ่อ...” ร่างทรงเสน่ห์ยืนบิดไปมาดูกระวนกระวายเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหน“พูด!!” เสียงตวาดลั่นของผมทำให้เรน่าถึงกับสะดุ้งทันที“บอกแล้วๆ โอ๊ยยย...อย่าเสียงดังสิ ตกอกตกใจหมด” เรน่าลนลานตอบอย่างคนทำอะไรไม่ถูก“ก็พวกท่านส่งเรน่ามาให้ถามเรื่องผู้หญิงคนนั้น แล้วก็...เอ่อ...” เรน่าดูลังเลที่จะพูดประโยคต่อไป“ถ้ามึงยังลีลาไม่เลิก ก็ไม่ต้องพูด กลับไปซะ” ผมหงุดหงิดเริ่มที่จะหมดความอดทน ไม่รู้มันจะประวิงเวลาโอ้เอ้ไปถึงเมื่อไหร่เรน่าหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนจะโพล่งสิ่งที่พูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกไปอีกครั้ง...“พวกท่านให้เซฟรับผิดชอบเรื่องการหมั้นของเราสองคนด้วย” สิ้นประโยค เรน่ากลั้

ตอนที่ 104 ยิงคนทรยศลูกน้องทำท่าทางละล้าละลังมองหน้ากันไปมา ด้วยเข้าใจในสถานการณ์ที่เจ้านายของพวกเขาเข้าใจผิดกับลูกน้องคนสนิทดี เพราะพวกตัวเองก็ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ต้น จึงยังไม่มีใครกล้าที่จะยื่นมัจจุราชมันวาวที่เหน็บอยู่ข้างเอวให้กับผู้ที่เป็นเจ้านาย เพราะเกรงว่าจะเกิดลั่นจนทำให้ใครต้องสังเวยชีวิตให้แก่มันเพราะความเข้าใจผิด“กูบอกให้เอามา!!!” เสียงตวาดลั่นจนลูกน้องทั้งหลายตัวสั่นเลิ่กลั่กยื่นปืนส่งให้ผู้เป็นนายแทบไม่ทัน“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะเซฟ ปล่อยเขาทั้งคู่ไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาเลย” เสียงแหลมเอ่ยเอื้อนเนิบนาบบอกกับเขา ที่ฟังยังไงก็ดูเหมือนกับว่ามีความสะใจอยู่ในนั้น เนื่องจากเห็นว่าฉันกับพี่กิตกำลังจะโดนเขาพิพากษา“มึงหุบปากไปเลย!!” เสียงเหี้ยมตะคอกใส่ผู้หญิงที่กำลังเกาะแขนของเขา โดยไม่ลืมที่จะสะบัดมือบางนั้นออกให้พ้นตัวฉันที่ไม่สนใจคำพูดของเขาทั้งสอง ยังคงพยายามประคองให้พี่กิตลุกขึ้นเพื่อเดินพาไปทำแผล“ผมไม่เป็นไรครับนายหญิง ผมผิดเองที่ไม่ระมัดระวังกิริยาที่มีต่อนายหญิง ผมสมควรโดนนายต่อยแล้วครับ นายหญิงอย่าไปโกรธนายเลยนะครับ” พี่กิตที่ยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล ยังไม่วายเป็นห่วงกลัวว่าฉั

ตอนที่ 106 ปรับความเข้าใจ“มันจะคิดจริงหรือคิดเล่นก็ไม่เกี่ยวกับเฮียสักหน่อย เพราะยังไงเฮียก็จะมีเอลิซเป็นเมียเพียงคนเดียวเท่านั้น” ฟอด~~ เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกกับฉันด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเขา ก่อนจะแอบขโมยหอมแก้มของฉันเสียฟอดใหญ่ฉันที่ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของเขา เกี่ยวกับเรื่องระหว่างเขากับเรน่า เพราะมีหรือถ้าคนเราไม่เล่นด้วยอีกฝ่ายจะมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นถึงขนาดกล้าพูดเรื่องแบบนี้แต่เนื่องจากเพราะฉันไม่อยากจะทะเลาะหรือสาวเอาความอะไรกับเขาอีกแล้วในตอนนี้ เพราะฉันยังรู้สึกมึนหัวอยู่ สงสัยจะเป็นเพราะทั้งร้องไห้ คิดมาก และตกใจ จากเหตุการณ์ที่ได้เจอะเจอมาในวันนี้ เลยได้แต่เลยตามเลย ไม่ซักไซ้อะไรเขาอีกแล้วเขาที่ถือโอกาสในตอนที่ฉันไม่ถือสา และไม่ปัดป้องต่อการกระทำของเขา ยิ่งได้ใจเข้ามานัวเนียเดี๋ยวกอด เดี๋ยวระดมจูบไปทั่ว ก่อนที่สุดท้ายคนตัวโตจะตีมึนโน้มตัวลงมานอนที่ตักฉัน แล้วทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“นายครับ ยากับอาหารมาส่งแล้วครับ” เสียงพี่กิตเอ่ยบอกจ๊อก ~~ จ๊อก ~~ ฉันที่ได้ยินคำว่าอาหาร ถึงกับท้องร้องออกมาทันที“ฮ่าๆๆ “ เขาที่นอนหนุนตักหูแนบอ

ตอนที่ 108 จับฉันมาทำไม!!--- เรน่า Talk ---หลังจากที่ฉันโดนเขาไล่ชนิดที่ไม่เหลือเยื่อใย อีกทั้งยังต้องมานั่งมองภาพเขาที่อุ้มผู้หญิงคนนั้นเดินจากไป ด้วยความรู้สึกที่แตกสลายไม่เหลือชิ้นดีความรักที่เขาให้กับเธอคนนั้น เป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันได้รับ ถึงแม้ว่าฉันจะอิจฉามากแค่ไหน แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาเองก็ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้เข้าไปแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองได้ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้ฉันเสียใจที่อาจหาญมั่นใจในตัวเองมากเกินไป จนไปล้ำเส้นเขา...ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่น่าเลยจริงๆ ถ้าฉันไม่ตัดสินใจอยากจะเอาชนะ ไม่ประมาณตน อย่างน้อย ในวันนี้เขาก็ยังมีคำว่าเพื่อนให้กับฉันอยู่“ฮือออ...ฮึก...ฮึก” ฉันนั่งก้มเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างไม่อายลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่บริเวณนั้นเลยฉันปล่อยตัวเองให้นั่งจมอยู่กับความคิดสักพัก โดยที่สายตาได้แต่แหงนมองขึ้นไปยังชั้นสอง ที่ที่เขาอยู่ด้วยกัน ป่านนี้เขาคงปรับความเข้าใจกันแล้ว และฉันควรจะต้องทำใจได้แล้วทั้งที่ฉันน่าจะรู้ตัวดีว่าฉันไม่มีวันที่จะแทนที่ผู้หญิงคนนั้นได้... ‘ผู้หญิงที่เป็น...’ และมันก็เป็นแบบนั้นมาตลอด เพียงแต่ฉันเองที่ดื้

ตอนที่ 110 ขอแต่งงานณ เกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลฉันที่ไม่คาดคิดว่าการมาเที่ยวทะเลครั้งนี้ จะเป็นการนั่งเครื่องบินส่วนตัวมา ฉันนึกว่าจะแค่ขับรถกันมาสองคนแล้วแวะตามจุดต่างๆ พร้อมกับหาของกินให้เต็มท้อง เพราะในระหว่างที่นั่งรอเขาเคลียร์งาน ฉันก็อุตส่าห์หาร้านอาหารเก๋ๆ คาเฟ่สวยๆ เอาไว้ แต่กลับผิดแผนไปหมดเลยถึงจะเสียดายเมื่อยามที่คิดถึงรูปอาหารน่ากินเหล่านั้นแล้วมันทำให้อดฉันน้ำลายสอไม่ได้ ไม่รู้ทำไมหมู่นี้ฉันถึงรู้สึกหิวบ่อยเหลือเกิน ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อน รูปอาหารแบบนั้นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอะไรเลยสักนิดจากที่ตอนแรกรู้สึกเสียดายนิดๆ ไปกับการเดินทางที่ผิดแผน แต่พอได้มองวิวจากที่สูงๆ เหนือน้ำทะเลสีครามใส มันกลับทำให้ฉันรู้สึกเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจอย่างบอกไม่ถูก จนแทบจะนั่งไม่อยู่สุข ได้แต่ชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะอยากจะเก็บความงามที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้ในความทรงจำให้มากที่สุดความตื่นเต้นที่ได้เห็นภาพสวยน้ำใส กลับหมองลงไปในทันทีเมื่อฉันได้รู้ว่า เกาะที่เรากำลังมุ่งหน้าไปนั้นเป็นถึงเกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล ผู้ที่ถือกรรมสิทธิ์ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว นั่นก็แปลว่