ตอนที่ 108 จับฉันมาทำไม!!--- เรน่า Talk ---หลังจากที่ฉันโดนเขาไล่ชนิดที่ไม่เหลือเยื่อใย อีกทั้งยังต้องมานั่งมองภาพเขาที่อุ้มผู้หญิงคนนั้นเดินจากไป ด้วยความรู้สึกที่แตกสลายไม่เหลือชิ้นดีความรักที่เขาให้กับเธอคนนั้น เป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันได้รับ ถึงแม้ว่าฉันจะอิจฉามากแค่ไหน แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาเองก็ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้เข้าไปแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองได้ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้ฉันเสียใจที่อาจหาญมั่นใจในตัวเองมากเกินไป จนไปล้ำเส้นเขา...ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่น่าเลยจริงๆ ถ้าฉันไม่ตัดสินใจอยากจะเอาชนะ ไม่ประมาณตน อย่างน้อย ในวันนี้เขาก็ยังมีคำว่าเพื่อนให้กับฉันอยู่“ฮือออ...ฮึก...ฮึก” ฉันนั่งก้มเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างไม่อายลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่บริเวณนั้นเลยฉันปล่อยตัวเองให้นั่งจมอยู่กับความคิดสักพัก โดยที่สายตาได้แต่แหงนมองขึ้นไปยังชั้นสอง ที่ที่เขาอยู่ด้วยกัน ป่านนี้เขาคงปรับความเข้าใจกันแล้ว และฉันควรจะต้องทำใจได้แล้วทั้งที่ฉันน่าจะรู้ตัวดีว่าฉันไม่มีวันที่จะแทนที่ผู้หญิงคนนั้นได้... ‘ผู้หญิงที่เป็น...’ และมันก็เป็นแบบนั้นมาตลอด เพียงแต่ฉันเองที่ดื้
ตอนที่ 109 ร่วมมือกันผมคิดถึงสิ่งที่ผมอยากรู้ ก่อนที่จะบอกถึงสิ่งที่ผมต้องการออกไป“คุณตอบคำถามบางอย่างที่ผมอยากรู้มาก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” ผมยื่นข้อแลกเปลี่ยนให้กับเธอ“เชอะ...แล้วทำไมฉันต้องมานั่งตอบคำถามของคุณด้วยไม่ทราบ ในเมื่อตอนนี้คุณกำลังลักพาตัวฉันอยู่ ฉันสามารถแจ้งจับคุณได้เลยนะ” เธอยังคงกอดอกเชิดหน้าทำท่าทางหยิ่งทะนงเหมือนเดิม ท่าทางยโสไม่ยอมใครมันยิ่งทำให้ผมอยากจะเอาชนะเธอ“ก็ถ้าไม่ทำ ผมก็ไม่ปล่อย นั่งมันอยู่ในรถนี่แหละ” ผมเอ่ยเสียงเรียบด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะเอนตัวเข้ากับเบาะเพื่อผ่อนคลาย“เอ๊ะ!...คุณนี่” เธอหันมาแว๊ดใส่ผมอีกครั้งผมเหลือบตามองเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดออกมาโดยที่ตัวผมเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้พูดแบบนั้นออกไป“หรือว่าจริงๆ แล้ว ที่คุณประวิงเวลาต่อล้อต่อเถียงกับผมอยู่เนี้ย มันเป็นเพราะว่าคุณกำลังหลงเสน่ห์ผมอยู่จนอยากจะอยู่กับผมนานๆ ใช่ไหมครับ” ผมอดไม่ได้ที่จะยั่วอารมณ์เธอ ทั้งที่ผมก็อดแปลกใจในตัวเองไม่ได้ที่ทำไมถึงทำอะไรแบบนี้ลงไป เพราะปกติผมจะไม่ใช่คนที่จะมานั่งกวนใครแบบนี้เธอตาโตเผยอปากค้างด้วยความอึ้งทันทีที่ได้ยินคำที่ออกจากปากของผม พร้อมกับเ
ตอนที่ 110 ขอแต่งงานณ เกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลฉันที่ไม่คาดคิดว่าการมาเที่ยวทะเลครั้งนี้ จะเป็นการนั่งเครื่องบินส่วนตัวมา ฉันนึกว่าจะแค่ขับรถกันมาสองคนแล้วแวะตามจุดต่างๆ พร้อมกับหาของกินให้เต็มท้อง เพราะในระหว่างที่นั่งรอเขาเคลียร์งาน ฉันก็อุตส่าห์หาร้านอาหารเก๋ๆ คาเฟ่สวยๆ เอาไว้ แต่กลับผิดแผนไปหมดเลยถึงจะเสียดายเมื่อยามที่คิดถึงรูปอาหารน่ากินเหล่านั้นแล้วมันทำให้อดฉันน้ำลายสอไม่ได้ ไม่รู้ทำไมหมู่นี้ฉันถึงรู้สึกหิวบ่อยเหลือเกิน ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อน รูปอาหารแบบนั้นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอะไรเลยสักนิดจากที่ตอนแรกรู้สึกเสียดายนิดๆ ไปกับการเดินทางที่ผิดแผน แต่พอได้มองวิวจากที่สูงๆ เหนือน้ำทะเลสีครามใส มันกลับทำให้ฉันรู้สึกเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจอย่างบอกไม่ถูก จนแทบจะนั่งไม่อยู่สุข ได้แต่ชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะอยากจะเก็บความงามที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้ในความทรงจำให้มากที่สุดความตื่นเต้นที่ได้เห็นภาพสวยน้ำใส กลับหมองลงไปในทันทีเมื่อฉันได้รู้ว่า เกาะที่เรากำลังมุ่งหน้าไปนั้นเป็นถึงเกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล ผู้ที่ถือกรรมสิทธิ์ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว นั่นก็แปลว่
ตอนที่ 111 สิ่งที่หัวใจปรารถนา--- เซฟ Talk ---หลังจากที่ผมแพลนไว้ว่าการพาเธอไปเที่ยวเกาะส่วนตัวของตระกูลผมในครั้งนี้ ผมต้องทำอะไรบางอย่าง เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะครบกำหนดสัญญาหนึ่งเดือนที่เราสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันแล้ว บวกกับสิ่งที่ไอ้เรน่ามันทำกับผมในวันนี้ มันเป็นสัญญาณเตือนบอกว่าถึงเวลาที่ผมต้องทำสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตเพื่ออนาคตของเราสองคนแล้วดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำเพื่อที่จะทำการผูกมัดเธอเอาไว้ไม่ให้จากผมไปไหนได้อีกและป้องกันพวกริ้นไรอย่างไอ้มาคินทร์มารอฉวยโอกาสแย่งเธอไป นั่นก็คือการ...ขอเธอแต่งงาน...ตลอดการเดินทางผมคอยลอบสังเกตอากัปกิริยาของเธอ เพื่อดูลาดเลาก่อนว่าสิ่งที่ผมกำลังจะตัดสินใจทำลงไป มันจะไม่ไปทำให้เธอต้องอึดอัดใจถึงขั้นปิดกั้นผม แต่ท่าทางเดี๋ยวดีใจตื่นเต้นที่ได้เห็นวิวสวยๆ บางทีก็ทำหน้าหงอยๆ เหมือนเสียดายอะไรสักอย่างของเธอมันทำให้ผมอดอมยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้ ความเป็นเธอทุกอย่างมันเยียวยาและมีผลกระทบต่อความรู้สึกของผมจริงๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มสวยๆ กับแววตาสุกใสคู่นั้น มันทำให้โลกของผมหยุดหมุนทุกครั้งที่ได้มองมันและสิ่งที่เธอคงจะยังไม่รู้ว่าผมในตอนนี้เนี้ยตื่นเต้น
ตอนที่ 112 เข็มฉีดยาส่วนตัว ป้าสายที่รู้ดีว่าไม่ควรขัดใจเจ้านายคนนี้ แล้วยิ่งในเวลาแบบนี้ด้วย ทำให้แกรีบเดินออกไปทันที แม้ว่าในใจจะเต็มไปด้วยคำถามและความอยากรู้อยากเห็นมากแค่ไหนก็ตามแกที่ออกมายังนอกห้องนอนของผู้เป็นนายได้เพียงเล็กน้อย ก็ยังไม่วายเอี้ยวตัวกลับไปมองยังทิศทางที่ตัวเองเพิ่งเดินจากมา พร้อมกับพรั่งพรูความสงสัยที่อยู่ภายในใจออกมาขบคิดเพื่อหาความจริง‘เอ...ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นเมียนายท่านเซบาสเธีย แล้วคุณหนูเรน่าที่เคยมาเกาะเราบ่อยๆ พร้อมกับพวกนายท่านใหญ่กับนายหญิงใหญ่ล่ะ นายท่านเซบาสเธียเอาเธอไปไว้ที่ไหน ได้ข่าวมาว่ากำลังจะหมั้นหมายกันด้วยไม่ใช่หรอ’ ป้าสายได้แต่คิดวนไปมาเกี่ยวกับปัญหารักสามเส้าของเจ้านายอย่างใคร่รู้ แต่ก็ทำได้เพียงเก็บงำความสงสัยที่ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากถามเอาไว้กับตัว พร้อมกับครุ่นคิดถึงวิธีการในการตามหาความจริง ก่อนที่จะปิ๊งไอเดียเด็ดๆ ได้‘อ๋อ...รู้แล้ว...สงสัยงานนี้คงต้องโทรไปถามพี่เสริมซะหน่อยแล้วว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไงมายังไง’ ป้าสายตาลุกวาวคิดถึงป้าเสริมพี่สาวแท้ๆ ของตัวเองขึ้นมาทันที เพราะแกรู้ดีว่าป้าเสริมทำงานเป็นแม่บ้านใกล้ชิดกับคุณเซฟที่สุด...ณ
ตอนที่ 113 นานกว่านี้คงได้... แต่ดูจากท่าทางแล้วคนเจ้าเล่ห์น่าจะพูดจริงทำจริงไม่ได้คิดแค่จะล้อเล่น เพราะดวงตาทรงเสน่ห์ยังคงจับจ้องมาที่ใบหน้าหวานด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือ จนฉันอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้ในความหื่นของเขาอยากจะแกล้งเขาคือนบ้าง“เอลิซหายแล้วจริงๆ นะคะ...นี่ไงเดี๋ยวเอลิซกระโดดให้ดูเลย...ฮึบ...จุ๊บ ~~ “ฉันทำทีเป็นแสดงกระโดดให้เขาดู เพื่อเป็นการสำทับว่าฉันหายแล้วจริงๆแต่สิ่งที่พิเศษกว่านั้นก็คือ ฉันไม่ใช่แค่กระโดดให้เขาดูอย่างเดียว แต่ฉันกระโดดขึ้นไปจุ๊บปากเขาด้วย ~~เขาเบิกตาด้วยความตกใจ ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาด้วยความชอบใจที่โดนฉันจู่โจมขโมยจูบโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว สองมือหนารีบโอบกอดกระชับร่างของฉันให้เขาแนบหาร่างกายของเขาทันที จนใบหน้าของฉันปะทะเข้ากับอกแกร่งของเขาฉันที่ใบหน้าซุกอยู่ที่กลางอกของเขาได้แต่ร้องอู้อี้เพราะหายใจไม่ออก ก่อนจะหาจังหวะรีบขยับหัวเงยหน้าขึ้นมาทันที แต่กลับต้องมาพบกับใบหน้าคมเข้มที่ก้มมารอฉันอยู่ก่อนแล้วด้วยความที่ระยะห่างของใบหน้าของเราทั้งสองคนมันใกล้กันมากจนแทบจะหายใจรดกันอยู่แล้ว เหลือเพียงแค่เขาโน้มใบหน้าลงมาอีกนิดเดียวก็สามารถประทับริมฝีปากลง
ตอนที่ 114 ร่างกายต้องการแคลเซียมฉันสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจก่อนจะร้องบอกเตือนเขาไปด้วยท่าทีหวาดระแวง“อุ้ย!!เฮียเดี๋ยวมีคนมาเห็น” ฉันที่หันซ้ายหันขวามองไปทั่ว ด้วยเพราะกลัวว่าจะมีใครผ่านมาเห็น“ก็เฮียบอกแล้วว่าในบ้านนี้มีแค่เราสองคน เพราะว่าเฮียสั่งไม่ให้ใครมารบกวนการพักผ่อนของเอลิซ เห็นไหมว่าเฮียเป็นห่วงเอลิซมาแค่ไหน เพราะฉะนั้นต้องมีรางวัลทำความดีให้เฮียนะคะ” ฟอด ~~ เขาที่ดูเหมือนว่าจะไม่สะทกสะท้านต่อคำเตือนของฉัน แถมยังพูดทวงขอรางวัลทำความดี ที่ฉันรู้ดีว่าหวังผลขนาดไหนคำพูดที่ออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา เป็นเพราะใบหน้าคมซุกเข้าที่ซอกคอเพื่อสูดดมความหอมกรุ่นจากกายสาว ที่ไม่เพียงแค่ปลายจมูกที่ซุกไซ้ซอกซอนไปทั่วลำคอขาวเท่านั้น มือหนาทั้งสองข้างยังเลื่อนขึ้นมากอบกุมสองเต้ากลมกลึงแล้วออกแรงบีบเคล้นเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยวอีกด้วย“อ๊ะ...เฮีย...” ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวว่าจะโดนเขาจู่โจมแบบนี้ ถึงกลับยืนทรงตัวแทบไม่อยู่ความเสียวกระสันเริ่มก่อตัวขึ้นภายในร่างกายสาว นับตั้งแต่เริ่มโดนลมร้อนที่มาจากปลายจมูกเป่ารดลงมาตามซอกคอขาว ทั้งยังโดนสองมือของคนร่างโต บุกเข้าขยำอกอวบเป็นจังหวะรับเข้ากับริมฝ
ตอนที่ 115 สวรรค์ล่มตัวเขาเองความเสียวซ่านก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าฉันสักเท่าไร น่าจะกำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกำยำเหมือนกัน ถึงกับเอ่ยเสียงกระเซ้าร้องขอให้ฉันช่วยเหลือเพื่อปลดปล่อยเขา“เอลิซขาาาา...เฮียจะไม่ไหวแล้ว ช่วยเฮียหน่อยน่ะ” เขาที่ผละปากออกจากความนุ่มนิ่มของสองเต้า ขึ้นมากระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ด้วยน้ำเสียงหวานจนคนฟังร่างอ่อนระทวยฉันที่ตอนนี้ร่างกายตอบสนองเขาไปจนหมดสิ้นแล้ว ยิ่งพอมาได้ยินคำหวานชโลมหัวใจ จึงทำได้เพียงพยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบให้กับเขาใบหน้าคมระบายยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะกลับลงมาสาละวนกับอกอวบของฉันอีกครั้ง เมื่อตัวเองได้คำตอบที่พึงพอใจแล้วแผล็บๆๆ จ๊วบๆๆ“อ๊ะ...อืมมมม” ฉันที่ยังคงส่งเสียงครวญครางเพลิดเพลินไปกับรสลิ้นที่เขาปรนเปรอให้เต็มสองเต้า ก่อนจะค่อยๆ ย้ายมือเคลื่อนลงไปหาจุดกึ่งกลางที่อยู่เบื้องล่างของเขาในขณะที่มือกำลังจะเข้าเลื่อนรูดซิปกางเกง เพื่อจะปลดปล่อยตัวตนขนาดใหญ่ของเขาให้ออกมาสิ่งที่ฉันกังวลใจไว้ตั้งแต่ต้นก็ได้เกิดขึ้น...“นายท่านค่ะ...นายท่าน”“....ว๊ายยย!!!ตาเถร!!” ป้าสายที่ไม่ทันได้คิดว่าจะต้องมาพบมาเจอกับภาพชวนสยิวอะไรแบบนี้ ถึงกับร้องลั่นทำอะไรไ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ