ตอนที่ 104 ยิงคนทรยศลูกน้องทำท่าทางละล้าละลังมองหน้ากันไปมา ด้วยเข้าใจในสถานการณ์ที่เจ้านายของพวกเขาเข้าใจผิดกับลูกน้องคนสนิทดี เพราะพวกตัวเองก็ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ต้น จึงยังไม่มีใครกล้าที่จะยื่นมัจจุราชมันวาวที่เหน็บอยู่ข้างเอวให้กับผู้ที่เป็นเจ้านาย เพราะเกรงว่าจะเกิดลั่นจนทำให้ใครต้องสังเวยชีวิตให้แก่มันเพราะความเข้าใจผิด“กูบอกให้เอามา!!!” เสียงตวาดลั่นจนลูกน้องทั้งหลายตัวสั่นเลิ่กลั่กยื่นปืนส่งให้ผู้เป็นนายแทบไม่ทัน“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะเซฟ ปล่อยเขาทั้งคู่ไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาเลย” เสียงแหลมเอ่ยเอื้อนเนิบนาบบอกกับเขา ที่ฟังยังไงก็ดูเหมือนกับว่ามีความสะใจอยู่ในนั้น เนื่องจากเห็นว่าฉันกับพี่กิตกำลังจะโดนเขาพิพากษา“มึงหุบปากไปเลย!!” เสียงเหี้ยมตะคอกใส่ผู้หญิงที่กำลังเกาะแขนของเขา โดยไม่ลืมที่จะสะบัดมือบางนั้นออกให้พ้นตัวฉันที่ไม่สนใจคำพูดของเขาทั้งสอง ยังคงพยายามประคองให้พี่กิตลุกขึ้นเพื่อเดินพาไปทำแผล“ผมไม่เป็นไรครับนายหญิง ผมผิดเองที่ไม่ระมัดระวังกิริยาที่มีต่อนายหญิง ผมสมควรโดนนายต่อยแล้วครับ นายหญิงอย่าไปโกรธนายเลยนะครับ” พี่กิตที่ยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล ยังไม่วายเป็นห่วงกลัวว่าฉั
ตอนที่ 105 ตัดเพื่อน--- เซฟ Talk ---ผมที่กำลังโกรธเลือดขึ้นหน้า ยิ่งแทบคลั่งเมื่อเห็นเธอออกหน้าปกป้องไอ้กิตลูกน้องคนสนิทของผม แม้ว่าผมจะรู้จักนิสัยของไอ้กิตมันดี แต่เพราะว่าผมมันรักเธอจนแทบบ้าเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้ามันก็ยิ่งทำให้ผมหน้ามืดตามัวในความหึงเข้าไปอีกผมที่ไม่คิดจะทำร้ายเธออยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกอึ้งในความใจเด็ดของเธอ ที่ค่อยๆ ย่างก้าวเข้ามาหากระบอกปืนที่กำลังจ่อไปทางเธอ แม้จะไม่ได้ตั้งใจที่จะจ่อไปที่ตัวเธอก็ตามผมมองเธอที่หลับตาพริ้ม เดินเอาหน้าอกมาจรดที่ปลายกระบอกปืน อย่างไม่เกรงกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้น ถ้าหากมันเกิดลั่นขึ้นมาถึงผมจะโมโหมากแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดที่จะทำร้ายเธออีกเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น จึงหันกระบอกปืนยิงไปที่อื่นเพื่อระบายอารมณ์โกรธแทนแต่ใครจะไปคิดว่า เมื่อสิ้นเสียงลั่นไก ร่างทั้งร่างของเธอก็ทิ้งร่วงลงพื้นทันที ถึงผมจะตกใจแต่ผมก็ยังไวพอที่จะรีบทิ้งปืนที่อยู่ในมือ แล้วเข้าไปประคองร่างบางด้วยความเป็นห่วง มือผมสั่นไปหมด ได้แต่ภาวนาในใจขอให้เธออย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ไม่เช่นนั้นผมไม่มีทางที่จะให้อภัยตัวเองเด็ดขาดผมอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ด้วยความหวั่นกลัวที
ตอนที่ 106 ปรับความเข้าใจ“มันจะคิดจริงหรือคิดเล่นก็ไม่เกี่ยวกับเฮียสักหน่อย เพราะยังไงเฮียก็จะมีเอลิซเป็นเมียเพียงคนเดียวเท่านั้น” ฟอด~~ เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกกับฉันด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเขา ก่อนจะแอบขโมยหอมแก้มของฉันเสียฟอดใหญ่ฉันที่ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของเขา เกี่ยวกับเรื่องระหว่างเขากับเรน่า เพราะมีหรือถ้าคนเราไม่เล่นด้วยอีกฝ่ายจะมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นถึงขนาดกล้าพูดเรื่องแบบนี้แต่เนื่องจากเพราะฉันไม่อยากจะทะเลาะหรือสาวเอาความอะไรกับเขาอีกแล้วในตอนนี้ เพราะฉันยังรู้สึกมึนหัวอยู่ สงสัยจะเป็นเพราะทั้งร้องไห้ คิดมาก และตกใจ จากเหตุการณ์ที่ได้เจอะเจอมาในวันนี้ เลยได้แต่เลยตามเลย ไม่ซักไซ้อะไรเขาอีกแล้วเขาที่ถือโอกาสในตอนที่ฉันไม่ถือสา และไม่ปัดป้องต่อการกระทำของเขา ยิ่งได้ใจเข้ามานัวเนียเดี๋ยวกอด เดี๋ยวระดมจูบไปทั่ว ก่อนที่สุดท้ายคนตัวโตจะตีมึนโน้มตัวลงมานอนที่ตักฉัน แล้วทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“นายครับ ยากับอาหารมาส่งแล้วครับ” เสียงพี่กิตเอ่ยบอกจ๊อก ~~ จ๊อก ~~ ฉันที่ได้ยินคำว่าอาหาร ถึงกับท้องร้องออกมาทันที“ฮ่าๆๆ “ เขาที่นอนหนุนตักหูแนบอ
ตอนที่ 107 พาไปเที่ยว จ๊อก ~~ จ๊อก ~~...ฮ่าๆๆๆ / จ๊อก ~~ จ๊อก ~~...ฮ่าๆๆๆ เสียงท้องร้องทั้งของฉันและเขาก็ดังขึ้นมาพร้อมกัน จนเราอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาฉันรีบผละตัวออกจากเขาแล้วเดินไปตามกลิ่นอาหารทันทีอาหารหลากหลายอย่างที่อยู่ตรงหน้าดูน่ากินชวนน้ำลายไหล แต่เมื่อก้มลงสูดดมใกล้ๆ ฉันกลับมีความรู้สึกว่ามันมีกลิ่นแปร่งๆ แปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสู้ความหิวที่ฉันมีตอนนี้ไม่ได้เลยเราสองคนกินข้าวกันโดยที่ไม่ได้พูดอะไร มีแค่คอยผลัดกันตักอาหารให้แก่กันเท่านั้น จนกระทั่งเมื่อกินอิ่ม“อะ...” เขายื่นแล็บท็อปมาให้ฉัน“อะไรค่ะ” ฉันรับมาดู ก่อนจะเห็นภาพเสื้อผ้าบนหน้าจอฉันมองหน้าเขาด้วยความงงงวยว่าต้องการให้ฉันทำอะไร“เลือกเสื้อผ้าสักสามสี่ชุดสิ เดี๋ยวเฮียจะพาไปเที่ยวทะเล” เขาเอนตัวพิงไปกับพนักเบาะโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ“อ๋อ...ไปทะเล......ห๊ะ!!! เฮียจะพาเอลิซไปทะเลจริงๆ หรอค่ะ” ฟอด ~~ ^-^ ฉันที่มึนๆ ในตอนแรก ถึงกับดีใจกระโดดโลดเต้นโผล่ตัวเข้ากอดเขาทันทีที่ได้ยินว่าเขาจะพาฉันไปทะเล แถมหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ พร้อมกับยิ้มหน้าบาน ก่อนจะหันกลับมาเลือกเสื้อผ้าในแล็บท็อปต่อแต่พอคิดถึงเส
ตอนที่ 108 จับฉันมาทำไม!!--- เรน่า Talk ---หลังจากที่ฉันโดนเขาไล่ชนิดที่ไม่เหลือเยื่อใย อีกทั้งยังต้องมานั่งมองภาพเขาที่อุ้มผู้หญิงคนนั้นเดินจากไป ด้วยความรู้สึกที่แตกสลายไม่เหลือชิ้นดีความรักที่เขาให้กับเธอคนนั้น เป็นสิ่งที่ฉันไม่มีวันได้รับ ถึงแม้ว่าฉันจะอิจฉามากแค่ไหน แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะเขาเองก็ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้เข้าไปแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองได้ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้ฉันเสียใจที่อาจหาญมั่นใจในตัวเองมากเกินไป จนไปล้ำเส้นเขา...ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่น่าเลยจริงๆ ถ้าฉันไม่ตัดสินใจอยากจะเอาชนะ ไม่ประมาณตน อย่างน้อย ในวันนี้เขาก็ยังมีคำว่าเพื่อนให้กับฉันอยู่“ฮือออ...ฮึก...ฮึก” ฉันนั่งก้มเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างไม่อายลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่บริเวณนั้นเลยฉันปล่อยตัวเองให้นั่งจมอยู่กับความคิดสักพัก โดยที่สายตาได้แต่แหงนมองขึ้นไปยังชั้นสอง ที่ที่เขาอยู่ด้วยกัน ป่านนี้เขาคงปรับความเข้าใจกันแล้ว และฉันควรจะต้องทำใจได้แล้วทั้งที่ฉันน่าจะรู้ตัวดีว่าฉันไม่มีวันที่จะแทนที่ผู้หญิงคนนั้นได้... ‘ผู้หญิงที่เป็น...’ และมันก็เป็นแบบนั้นมาตลอด เพียงแต่ฉันเองที่ดื้
ตอนที่ 109 ร่วมมือกันผมคิดถึงสิ่งที่ผมอยากรู้ ก่อนที่จะบอกถึงสิ่งที่ผมต้องการออกไป“คุณตอบคำถามบางอย่างที่ผมอยากรู้มาก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” ผมยื่นข้อแลกเปลี่ยนให้กับเธอ“เชอะ...แล้วทำไมฉันต้องมานั่งตอบคำถามของคุณด้วยไม่ทราบ ในเมื่อตอนนี้คุณกำลังลักพาตัวฉันอยู่ ฉันสามารถแจ้งจับคุณได้เลยนะ” เธอยังคงกอดอกเชิดหน้าทำท่าทางหยิ่งทะนงเหมือนเดิม ท่าทางยโสไม่ยอมใครมันยิ่งทำให้ผมอยากจะเอาชนะเธอ“ก็ถ้าไม่ทำ ผมก็ไม่ปล่อย นั่งมันอยู่ในรถนี่แหละ” ผมเอ่ยเสียงเรียบด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะเอนตัวเข้ากับเบาะเพื่อผ่อนคลาย“เอ๊ะ!...คุณนี่” เธอหันมาแว๊ดใส่ผมอีกครั้งผมเหลือบตามองเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดออกมาโดยที่ตัวผมเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้พูดแบบนั้นออกไป“หรือว่าจริงๆ แล้ว ที่คุณประวิงเวลาต่อล้อต่อเถียงกับผมอยู่เนี้ย มันเป็นเพราะว่าคุณกำลังหลงเสน่ห์ผมอยู่จนอยากจะอยู่กับผมนานๆ ใช่ไหมครับ” ผมอดไม่ได้ที่จะยั่วอารมณ์เธอ ทั้งที่ผมก็อดแปลกใจในตัวเองไม่ได้ที่ทำไมถึงทำอะไรแบบนี้ลงไป เพราะปกติผมจะไม่ใช่คนที่จะมานั่งกวนใครแบบนี้เธอตาโตเผยอปากค้างด้วยความอึ้งทันทีที่ได้ยินคำที่ออกจากปากของผม พร้อมกับเ
ตอนที่ 110 ขอแต่งงานณ เกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลฉันที่ไม่คาดคิดว่าการมาเที่ยวทะเลครั้งนี้ จะเป็นการนั่งเครื่องบินส่วนตัวมา ฉันนึกว่าจะแค่ขับรถกันมาสองคนแล้วแวะตามจุดต่างๆ พร้อมกับหาของกินให้เต็มท้อง เพราะในระหว่างที่นั่งรอเขาเคลียร์งาน ฉันก็อุตส่าห์หาร้านอาหารเก๋ๆ คาเฟ่สวยๆ เอาไว้ แต่กลับผิดแผนไปหมดเลยถึงจะเสียดายเมื่อยามที่คิดถึงรูปอาหารน่ากินเหล่านั้นแล้วมันทำให้อดฉันน้ำลายสอไม่ได้ ไม่รู้ทำไมหมู่นี้ฉันถึงรู้สึกหิวบ่อยเหลือเกิน ทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อน รูปอาหารแบบนั้นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอะไรเลยสักนิดจากที่ตอนแรกรู้สึกเสียดายนิดๆ ไปกับการเดินทางที่ผิดแผน แต่พอได้มองวิวจากที่สูงๆ เหนือน้ำทะเลสีครามใส มันกลับทำให้ฉันรู้สึกเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจอย่างบอกไม่ถูก จนแทบจะนั่งไม่อยู่สุข ได้แต่ชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะอยากจะเก็บความงามที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้ในความทรงจำให้มากที่สุดความตื่นเต้นที่ได้เห็นภาพสวยน้ำใส กลับหมองลงไปในทันทีเมื่อฉันได้รู้ว่า เกาะที่เรากำลังมุ่งหน้าไปนั้นเป็นถึงเกาะส่วนตัวของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล ผู้ที่ถือกรรมสิทธิ์ครอบครองแต่เพียงผู้เดียว นั่นก็แปลว่
ตอนที่ 111 สิ่งที่หัวใจปรารถนา--- เซฟ Talk ---หลังจากที่ผมแพลนไว้ว่าการพาเธอไปเที่ยวเกาะส่วนตัวของตระกูลผมในครั้งนี้ ผมต้องทำอะไรบางอย่าง เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะครบกำหนดสัญญาหนึ่งเดือนที่เราสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันแล้ว บวกกับสิ่งที่ไอ้เรน่ามันทำกับผมในวันนี้ มันเป็นสัญญาณเตือนบอกว่าถึงเวลาที่ผมต้องทำสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตเพื่ออนาคตของเราสองคนแล้วดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำเพื่อที่จะทำการผูกมัดเธอเอาไว้ไม่ให้จากผมไปไหนได้อีกและป้องกันพวกริ้นไรอย่างไอ้มาคินทร์มารอฉวยโอกาสแย่งเธอไป นั่นก็คือการ...ขอเธอแต่งงาน...ตลอดการเดินทางผมคอยลอบสังเกตอากัปกิริยาของเธอ เพื่อดูลาดเลาก่อนว่าสิ่งที่ผมกำลังจะตัดสินใจทำลงไป มันจะไม่ไปทำให้เธอต้องอึดอัดใจถึงขั้นปิดกั้นผม แต่ท่าทางเดี๋ยวดีใจตื่นเต้นที่ได้เห็นวิวสวยๆ บางทีก็ทำหน้าหงอยๆ เหมือนเสียดายอะไรสักอย่างของเธอมันทำให้ผมอดอมยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้ ความเป็นเธอทุกอย่างมันเยียวยาและมีผลกระทบต่อความรู้สึกของผมจริงๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มสวยๆ กับแววตาสุกใสคู่นั้น มันทำให้โลกของผมหยุดหมุนทุกครั้งที่ได้มองมันและสิ่งที่เธอคงจะยังไม่รู้ว่าผมในตอนนี้เนี้ยตื่นเต้น
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ