บททั้งหมดของ Lesson of love ❤️ทวงรัก NC18++: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากวันนั้นเก้าทัพก็สั่งให้คนของเขาออกตามหานับดาวเรื่อยมา แต่ตามหาเท่าไรก็หาไม่เจอ การจากไปของนับดาวในครั้งนี้คือการหายไปอย่างไร้ร่องรอยซึ่งแม้กระทั่งปิ่นมุกกับแพทตี้เพื่อนสนิททั้งสองคนของนับดาวก็ไม่รู้เช่นกันว่านับดาวหายไปอยู่ที่ไหนซึ่งเขาพยายามจับผิดทั้งคู่โดยให้คนเฝ้าตามจับตาดู แต่ก็ไม่พบพิรุธใด ๆ ทั้งสิ้น จากวันเป็นอาทิตย์จากอาทิตย์เข้าสู่เดือนและจากหนึ่งเดือนเป็นห้าเดือนล่วงเลยมาจนเข้าเดือนที่เจ็ดที่นับดาวหายไปราวกับสายน้ำที่ไม่มีวันหวนคืนมา“ไม่เจอเลยครับนาย”จินกับฮารุลูกน้องที่กฤษฎิ์คอยให้ดูแลเก้าทัพเข้ามารายงานผู้เป็นนายที่กำลังนั่งมองวิวยามค่ำคืนที่สวยงามของใจกลางเมืองกรุงเทพผ่านกระจกบางใส แต่หัวใจเขากลับรู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินประโยคที่เขาฟังซ้ำไปซ้ำมานานถึงเจ็ดเดือน แก้วไวน์ในมือถูกเขย่าเบา ๆ ก่อนที่จะยกขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดแก้วแล้วเขวี้ยงลงพื้นด้วยความโมโหเพล้ง!!แก้วที่ตกกระทบพื้นแตกกระจายจนเศษแก้วกระเด็นมาบาดแก้มเนียนใสของเก้าทัพเป็นทางยาวก่อนที่เลือดจะค่อย ๆ ไหลหยดลงบนเสื้อ แต่เขากลับไม่สนใจ ความรู้สึกสิ้นหวังกลับมาอีกครั้งทำไมรักครั้งแรกมันถึงฝังใจและยากที่จะลืม

การเป็นแม่คนตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเด็กอายุแค่เพียงสิบแปดปีอย่างนับดาว บางวันเธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมเจ้าก้อนที่ขยันร้องงอแงกลางดึกเสียเหลือเกินทำเอาเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อน แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก้อนของเธอก็ไม่ได้งอแงโยเยกวนใจเธอทุกวันเป็นเพียงแค่บางวันเท่านั้นมันเลยทำให้นับดาวได้มีเวลานอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มบ้าง#กองทัพในวัยสามเดือน#“กินนมเก่งเชียวเจ้าก้อนของแม่”นับดาวที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมกองทัพที่กำลังดูดนมจากเต้าเธอด้วยความหิว ดวงตาเล็ก ๆ หลับสนิท แต่ปากยังไม่ยอมหยุดขยับหรือผละออกจากเต้าอวบอิ่มของผู้เป็นมารดาเลยสักนิด ผ่านไปสักพักเด็กน้อยก็หลับสนิทในที่สุดโดยที่ในมือมีรูปของเก้าทัพที่นับดาวมักจะชอบเอามาวางไว้ข้าง ๆ กองทัพเวลาที่เด็กน้อยนอนหลับเสมอ“แม่รักหนูมาก ๆ เลยนะคะกองทัพน้อยของแม่”นับดาวก้มลงจูบหน้าผากเล็กอย่างแสนรัก น้ำตามิวายไหลหยดลงบนหน้าผากของลูกน้อยด้วยความคิดถึงเก้าทัพ ถึงเธอจะเดินออกมาจากชีวิตเขาได้ปีกว่าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีวันไหนเลยที่นับดาวไม่เคยคิดถึงพ่อของลูกเธอยังคงคิดถึงเขาเสมอทุกลมหายใจนับดาวค่อย ๆ หลับตาลงท

ใบหน้าสวยหวานที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาทำเอาเก้าทัพชะงักไปเช่นกันด้วยคาดไม่ถึงว่าคนที่เขาเกือบจะลืมและลบออกไปจากใจรวมถึงเฝ้าตามหามาตลอดสามปีก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อที่เมืองนอก อยู่ ๆ ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าด้วยความบังเอิญ เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่กำลังวิ่งข้ามถนนท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาหกล้มโดยที่มีเด็กชายตัวน้อยหกล้มตามแรงจูงไปด้วยถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนที่ดีมาก แต่เขาก็ไม่เคยละเลยที่จะช่วยเด็กเล็กและสตรีเขาจึงเปิดประตูรถและหยิบร่มลงมาเพื่อกันฝนให้ทั้งสองคนใครเลยจะคาดคิดว่าผู้หญิงที่หกล้มอยู่กลางถนนคือนับดาวแถมเด็กชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันก็คือเด็กผู้ชายที่แอบแลบลิ้นใส่เขาก่อนที่เขาจะบินไปเรียนต่อที่อิตาลีเมื่อสองปีที่แล้วถ้าอย่างนั้นผู้หญิงที่เขาวิ่งตามเมื่อสองปีก่อนก็คือนับดาวอย่างแน่นอนเขาไม่ได้จำคนผิดอยู่ ๆ มือเล็กของเด็กชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นับดาวก็วางลงบนมือของเก้าทัพแทนมารดาพร้อมกับยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ ทำเอาเก้าทัพรู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อย ก่อนที่จะฉุดรั้งเด็กชายตัวน้อยให้ลุกขึ้นยืนในขณะที่นับดาวรีบลุกขึ้นยืนด้วยตัวของเธอเองก่อนที่จะรีบจูงมือลูกชายเข้าไปหลบฝนที่ศาลาใกล้ ๆ โดยที่มีเ

“อะไรของมึงวะไอ้เหี้ยพอร์ชกูเพิ่งกลับเมืองไทยได้แค่วันเดียวมึงก็เรียกกูมาใช้งานเลยนะ”เก้าทัพเดินเข้ามาในสตูดิโอแห่งหนึ่งอย่างหัวเสีย เพราะเขาตั้งใจว่าเย็นนี้จะไปรับกองทัพที่โรงเรียนและแวะไปรับนับดาวที่มหาวิทยาลัย เพราะตารางเรียนของเธออยู่ในมือเขาหมดแล้ว แต่อยู่ดี ๆ เพื่อนรักก็ดันโทรหาเขาให้มาที่นี่ เพราะมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือด่วนแต่พอเดินเข้ามาที่นี่กลับเต็มไปด้วยคนมากมายที่เขาไม่รู้จักหน้าค่าตาส่วนเพื่อนตัวดีนั่งหน้าซีดอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบทำให้เก้าทัพต้องรีบเดินเข้าไปหาทันทีพร้อมกับร้องด่าเพื่อนไปด้วยอย่างหงุดหงิดใจเล็กน้อยเขาจะไปจีบสาวทำไมเพื่อนไม่เข้าใจเขาเลยนะ“โทษทีว่ะเพื่อน สงสัยกูจะท้องเสีย เพราะไปแดกเหล้าต้อนรับมึงเมื่อวาน ฉะนั้นวันนี้มึงก็ช่วยรับผิดชอบกูด้วยการมาทำงานแทนกูหน่อยนะเพื่อนนะ”พอร์ชบอกเก้าทัพด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดซึ่งมันซีดมากเสียจนเขาอดที่จะเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ เมื่อวานพวกเขาไปดื่มกันที่ผับของเฮียกายลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่ไอ้พอร์ชจอมตะกละกลับดื่มไปด้วยกินไปด้วยผลมันเลยออกมาอย่างที่เห็น“มึงจะให้กูช่วยอะไรรีบพูดมา กูมีเวลาไม่เยอะอย่าลีลา”เก้าทัพนั่งลงข้าง ๆ

“นับขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ” หลังจากที่เสียน้ำตากันจนตาบวมทั้งคู่และนับดาวอธิบายถึงเหตุผลที่ทำให้เธอทิ้งเก้าทัพไป อยู่ ๆ เก้าทัพก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหันจากที่กำลังเศร้าก็กลายเป็นหน้างอคอหักบึนปากงอนเธอเสียอย่างนั้นทำเอานับดาวถึงกับงงกับอารมณ์ของเก้าทัพ“หายโกรธนับนะคะ นะ นะ”นับดาวขยับเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนที่จะจับมือของเก้าทัพมากุมเอาไว้แน่นแต่ถึงอย่างนั้นคนขี้งอนที่โดนทิ้งก็ไม่ยอมหันหน้ากลับมาคุยกับนับดาวเลยสักนิด ทำเอานับดาวถึงกับใจแป้วที่เก้าทัพไม่ยอมหายงอนเธอ หัวใจดวงน้อยถึงกับห่อเหี่ยวเมื่อถูกพ่อของลูกงอนหนักมาก หารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนแกล้งงอนของเก้าทัพเพื่อให้นับดาวง้อต่างหาก“พี่เก้าคะนับผิดไปแล้วยกโทษให้นับนะคะ”นับดาวพยายามง้องอนเก้าทัพจนกระทั่งใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมาก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับเข้ามาชิดนับดาวที่ค่อย ๆ ขยับถอยหนี เพราะสายตาที่เก้าทัพมองเธอคล้ายมีบางอย่างซ่อนอยู่ แต่เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนที่เขาจะกักขังเธอเอาไว้ด้วยแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามซึ่งตอนนี้นับดาวไม่สามารถถอยหนีไปไหนได้อีก เพราะเธอขยับหนีมาจนสุดความยาวของโซฟาแล้ว“ความผิดของนับมันใหญ่มากเลยรู้ไหมคนดี”น้ำเสียง