การเป็นแม่คนตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเด็กอายุแค่เพียงสิบแปดปีอย่างนับดาว บางวันเธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมเจ้าก้อนที่ขยันร้องงอแงกลางดึกเสียเหลือเกินทำเอาเธอแทบจะไม่ได้พักผ่อน แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก้อนของเธอก็ไม่ได้งอแงโยเยกวนใจเธอทุกวันเป็นเพียงแค่บางวันเท่านั้นมันเลยทำให้นับดาวได้มีเวลานอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มบ้าง#กองทัพในวัยสามเดือน#“กินนมเก่งเชียวเจ้าก้อนของแม่”นับดาวที่ตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อให้นมกองทัพที่กำลังดูดนมจากเต้าเธอด้วยความหิว ดวงตาเล็ก ๆ หลับสนิท แต่ปากยังไม่ยอมหยุดขยับหรือผละออกจากเต้าอวบอิ่มของผู้เป็นมารดาเลยสักนิด ผ่านไปสักพักเด็กน้อยก็หลับสนิทในที่สุดโดยที่ในมือมีรูปของเก้าทัพที่นับดาวมักจะชอบเอามาวางไว้ข้าง ๆ กองทัพเวลาที่เด็กน้อยนอนหลับเสมอ“แม่รักหนูมาก ๆ เลยนะคะกองทัพน้อยของแม่”นับดาวก้มลงจูบหน้าผากเล็กอย่างแสนรัก น้ำตามิวายไหลหยดลงบนหน้าผากของลูกน้อยด้วยความคิดถึงเก้าทัพ ถึงเธอจะเดินออกมาจากชีวิตเขาได้ปีกว่าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีวันไหนเลยที่นับดาวไม่เคยคิดถึงพ่อของลูกเธอยังคงคิดถึงเขาเสมอทุกลมหายใจนับดาวค่อย ๆ หลับตาลงท
สนามบิน“เดินทางปลอดภัยนะแพทไปอยู่ที่นู่นก็ดูแลตัวเองให้ดีแล้วรีบ ๆ กลับมานะ”ปิ่นมุกบอกเพื่อนรักที่กำลังจะเดินทางไปเรียนต่อที่เมืองนอกด้วยความอาลัยอาวรณ์ หลังจากที่เรียนจบแพทตี้ก็วางแผนที่จะไปเรียนต่อที่เมืองนอกทันที เพราะเธออยากออกไปหาประสบการณ์ชีวิตก่อนที่จะกลับมารับช่วงต่อธุรกิจของที่บ้าน“แค่สองปีแป๊บเดียวไม่นานหรอก ถึงตอนนั้นกองทัพก็ห้าขวบรอป้าแพทกลับมาแล้ว”นับดาวบอกเพื่อนก่อนที่จะหันมามองเด็กชายกองทัพที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ เด็กน้อยได้แต่ส่งยิ้มให้ทุกคนด้วยความซุกซนในมือมีขนมถุงใหญ่ที่กำลังหยิบกินอย่างเอร็ดอร่อย ทำเอาป้า ๆ ถึงกับพากันยิ้มด้วยความเอ็นดูกับความกินเก่งของเด็กชายกองทัพที่กินเก่งจนแก้มป่องน่าบีบด้วยความมันเขี้ยว“กองทัพครับสัญญากับป้าแพทนะครับว่าจะไม่ดื้อกับแม่นับ”แพทตี้ขยับเข้ามาใกล้ ๆ หลานชายก่อนที่จะหยิบทิชชูมาเช็ดปากเช็ดมือให้หลานด้วยความเอ็นดู เด็กชายเงยหน้ามองผู้เป็นป้าก่อนที่จะพยักหน้ารับตามประสาเด็กที่เริ่มจะเข้าใจในประโยคคำถามของผู้ใหญ่“ไม่ดื้อค้าบ ทัพไม่ดื้อ” เสียงเล็กที่ตอบกลับมาทำเอานับดาวถึงกับยิ้มออกมาก่อนที่จะส่ายหัวไปมาเล็กน้อย ไม่ดื้อของกองทัพไม่ม
ใบหน้าสวยหวานที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาทำเอาเก้าทัพชะงักไปเช่นกันด้วยคาดไม่ถึงว่าคนที่เขาเกือบจะลืมและลบออกไปจากใจรวมถึงเฝ้าตามหามาตลอดสามปีก่อนที่เขาจะไปเรียนต่อที่เมืองนอก อยู่ ๆ ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าด้วยความบังเอิญ เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่กำลังวิ่งข้ามถนนท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาหกล้มโดยที่มีเด็กชายตัวน้อยหกล้มตามแรงจูงไปด้วยถึงแม้เขาจะไม่ใช่คนที่ดีมาก แต่เขาก็ไม่เคยละเลยที่จะช่วยเด็กเล็กและสตรีเขาจึงเปิดประตูรถและหยิบร่มลงมาเพื่อกันฝนให้ทั้งสองคนใครเลยจะคาดคิดว่าผู้หญิงที่หกล้มอยู่กลางถนนคือนับดาวแถมเด็กชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันก็คือเด็กผู้ชายที่แอบแลบลิ้นใส่เขาก่อนที่เขาจะบินไปเรียนต่อที่อิตาลีเมื่อสองปีที่แล้วถ้าอย่างนั้นผู้หญิงที่เขาวิ่งตามเมื่อสองปีก่อนก็คือนับดาวอย่างแน่นอนเขาไม่ได้จำคนผิดอยู่ ๆ มือเล็กของเด็กชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นับดาวก็วางลงบนมือของเก้าทัพแทนมารดาพร้อมกับยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ ทำเอาเก้าทัพรู้สึกหมั่นไส้เล็กน้อย ก่อนที่จะฉุดรั้งเด็กชายตัวน้อยให้ลุกขึ้นยืนในขณะที่นับดาวรีบลุกขึ้นยืนด้วยตัวของเธอเองก่อนที่จะรีบจูงมือลูกชายเข้าไปหลบฝนที่ศาลาใกล้ ๆ โดยที่มีเ
“เอาไปตรวจให้ทีขอผลด่วนที่สุด”กฤษฎิ์ยื่นขวดเล็ก ๆ ที่บรรจุหลักฐานที่ใช้ตรวจหาความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกให้เรียวที่รับไปและรีบออกจากห้องทำงานของผู้เป็นนายเพื่อนำของสิ่งนี้ไปให้แผนกที่รับผิดชอบทันที กฤษฎิ์เอนตัวพิงพนักโซฟาก่อนที่จะจมอยู่กับความคิดที่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดออกไปจากหัวได้เลย เดิมทีเขาก็ไม่ได้อยากจะแอบทำอะไรที่ดูเหมือนจะเป็นการละเมิดสิทธิ์ของนับดาวแบบนี้หรอกแต่ใบหน้าของกองทัพช่างละม้ายคล้ายกับเก้าทัพตอนเด็ก ๆ ไม่ผิดเพี้ยนเหมือนกันเสียจนเขาไม่สามารถที่จะปล่อยผ่านไปได้ อีกอย่างข้อพิรุธหลายอย่างที่นับดาวหลุดออกมาก็ทำให้เขาคิดเป็นอื่นไปไม่ได้นอกเสียจากว่าเก้าทัพลูกชายของเขาคือพ่อของเด็กชายกองทัพ ครั้งแรกที่นับดาวรู้ตัวว่าท้องเด็กสาวร้องไห้ออกมาอย่างหนักราวกับถูกทอดทิ้งจากผู้ชายสารเลวที่ไร้ความรับผิดชอบแต่ในความเป็นจริงแล้วคนที่ทอดทิ้งพ่อของลูกไปอาจจะเป็นนับดาวเองก็เป็นได้ นี่เป็นแค่การคาดเดาของเขาเพียงเท่านั้น เพราะสายตายามที่ลูกชายของเขาจับจ้องแม่หนูคนนั้นเต็มไปด้วยความรักและโหยหาอย่างชัดเจน ลูกชายของเขา ๆ เลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเก้าทัพรู้สึกอย่างไรกับนั
“อะไรของมึงวะไอ้เหี้ยพอร์ชกูเพิ่งกลับเมืองไทยได้แค่วันเดียวมึงก็เรียกกูมาใช้งานเลยนะ”เก้าทัพเดินเข้ามาในสตูดิโอแห่งหนึ่งอย่างหัวเสีย เพราะเขาตั้งใจว่าเย็นนี้จะไปรับกองทัพที่โรงเรียนและแวะไปรับนับดาวที่มหาวิทยาลัย เพราะตารางเรียนของเธออยู่ในมือเขาหมดแล้ว แต่อยู่ดี ๆ เพื่อนรักก็ดันโทรหาเขาให้มาที่นี่ เพราะมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือด่วนแต่พอเดินเข้ามาที่นี่กลับเต็มไปด้วยคนมากมายที่เขาไม่รู้จักหน้าค่าตาส่วนเพื่อนตัวดีนั่งหน้าซีดอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบทำให้เก้าทัพต้องรีบเดินเข้าไปหาทันทีพร้อมกับร้องด่าเพื่อนไปด้วยอย่างหงุดหงิดใจเล็กน้อยเขาจะไปจีบสาวทำไมเพื่อนไม่เข้าใจเขาเลยนะ“โทษทีว่ะเพื่อน สงสัยกูจะท้องเสีย เพราะไปแดกเหล้าต้อนรับมึงเมื่อวาน ฉะนั้นวันนี้มึงก็ช่วยรับผิดชอบกูด้วยการมาทำงานแทนกูหน่อยนะเพื่อนนะ”พอร์ชบอกเก้าทัพด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดซึ่งมันซีดมากเสียจนเขาอดที่จะเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ เมื่อวานพวกเขาไปดื่มกันที่ผับของเฮียกายลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่ไอ้พอร์ชจอมตะกละกลับดื่มไปด้วยกินไปด้วยผลมันเลยออกมาอย่างที่เห็น“มึงจะให้กูช่วยอะไรรีบพูดมา กูมีเวลาไม่เยอะอย่าลีลา”เก้าทัพนั่งลงข้าง ๆ
ผัวะ ผัวะขุนพลถึงกับหน้าหันด้วยความเจ็บปวดเมื่ออยู่ ๆ เก้าทัพที่เดินเข้ามาในร้านก็ตรงเข้ามาปล่อยหมัดใส่เขาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวทำเอาเขาถึงกับปากแตกเลือดกลบปากกันทีเดียว“มึงเป็นเหี้ยไรวะไอ้เก้า” ขุนพลตะโกนถามเก้าทัพด้วยความตกใจปนโมโห เขารู้ว่าเก้าทัพกลับมาจากเรียนต่อที่อิตาลีแล้ว เพราะนับดาวโทรมาหาเขาด้วยความกระวนกระวายใจว่าเจอเก้าทัพโดยบังเอิญ แถมเก้าทัพยังรู้แล้วว่าเธอมีลูกเหลือแค่พ่อของลูกที่เก้าทัพคงยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองคือพ่อของกองทัพ“แล้วมึงปิดบังอะไรกูไว้ล่ะไอ้เหี้ยเฮีย”เก้าทัพกระชากคอเสื้อของขุนพลขึ้นมาก่อนจะตะคอกถามขุนพลด้วยน้ำเสียงดุดันทำเอาขุนพลที่กำลังตกใจอยู่ถึงกับชะงักไปก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเมื่อในที่สุดความจริงนานนับหกปีที่เขาช่วยนับดาวปิดบังมาตลอดก็จบสิ้นลงเสียที ก่อนที่ขุนพลจะมองหน้าเก้าทัพด้วยสายตาที่เต็มไปความรู้สึกผิด เขารู้ว่าเก้าทัพเองก็เจ็บปวดไม่น้อยกับการที่นับดาวหายไป แต่จะให้เขาทำอย่างไรในเมื่อนับดาวขอร้องเขาทั้งน้ำตา“ก็ไม่ได้อยากจะปิดบัง แต่มึงจะให้กูทำอย่างไรในเมื่อน้องมันร้องไห้ขอร้องกูให้ช่วยพาหนีไปไกล ๆ จากชีวิตมึงอะ เป็นมึง ๆ จะทำอย่างไรกูถามหน่อย
“นับขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ” หลังจากที่เสียน้ำตากันจนตาบวมทั้งคู่และนับดาวอธิบายถึงเหตุผลที่ทำให้เธอทิ้งเก้าทัพไป อยู่ ๆ เก้าทัพก็เปลี่ยนอารมณ์กะทันหันจากที่กำลังเศร้าก็กลายเป็นหน้างอคอหักบึนปากงอนเธอเสียอย่างนั้นทำเอานับดาวถึงกับงงกับอารมณ์ของเก้าทัพ“หายโกรธนับนะคะ นะ นะ”นับดาวขยับเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนที่จะจับมือของเก้าทัพมากุมเอาไว้แน่นแต่ถึงอย่างนั้นคนขี้งอนที่โดนทิ้งก็ไม่ยอมหันหน้ากลับมาคุยกับนับดาวเลยสักนิด ทำเอานับดาวถึงกับใจแป้วที่เก้าทัพไม่ยอมหายงอนเธอ หัวใจดวงน้อยถึงกับห่อเหี่ยวเมื่อถูกพ่อของลูกงอนหนักมาก หารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนแกล้งงอนของเก้าทัพเพื่อให้นับดาวง้อต่างหาก“พี่เก้าคะนับผิดไปแล้วยกโทษให้นับนะคะ”นับดาวพยายามง้องอนเก้าทัพจนกระทั่งใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมาก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับเข้ามาชิดนับดาวที่ค่อย ๆ ขยับถอยหนี เพราะสายตาที่เก้าทัพมองเธอคล้ายมีบางอย่างซ่อนอยู่ แต่เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนที่เขาจะกักขังเธอเอาไว้ด้วยแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามซึ่งตอนนี้นับดาวไม่สามารถถอยหนีไปไหนได้อีก เพราะเธอขยับหนีมาจนสุดความยาวของโซฟาแล้ว“ความผิดของนับมันใหญ่มากเลยรู้ไหมคนดี”น้ำเสียง
“อ๊ะ พะ พี่ทัพ”นับดาวร้องครางเสียงหวานเมื่อเก้าทัพก้มหน้าลงมาซบที่อกอวบพร้อมกับสูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ เข้าเต็มปอด ก่อนที่จะตะโบมจูบยอดปทุมถันอย่างมูมมาม ในใจนึกอิจฉาลูกชายที่ได้ดื่มนมจากเต้าตั้งแต่เกิดส่วนตัวเองนั้นเพิ่งได้ชิมความหอมหวานแค่เพียงครั้งเดียวก็โดนแม่ของลูกทิ้งไป แต่ไม่เป็นไรต่อจากนี้ไปในทุก ๆ วันเขาจะทวงคืนความหวานที่หายกลับมาหึ จะเอาให้เจ้าทัพมีน้องไปเลยคอยดูคิดแผนร้ายกาจอยู่ในใจริมฝีปากนุ่มก็จูบยอดปทุมถันอย่างดูดดื่มทั้งดูดทั้งเลียจนทำเอาคนที่ไร้ประสบการณ์แบบนับดาวถึงกับเสียวซ่านหลุดเสียงครางออกมาเบาหวิว มือบางยกขึ้นขย้ำผมนุ่มของเก้าทัพเพื่อระบายความเสียวจนผมยุ่งไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นหน้าอกอวบกลับแอ่นเข้าหาริมฝีปากหนาด้วยความกระสันในอารมณ์“จุ๊บ รู้สึกนมจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมถูกใจพี่เก้ามากเลยค่ะ”คำพูดที่ทะลึ่งปนทะเล้นหลุดออกมาจากริมฝีปากหนาเมื่อเขาถอดจูบออกจากเม็ดบัวสีหวานก่อนที่จะค่อย ๆ ยื่นมือเข้าไปรูดรั้งแพนตี้สีหวานของนับดาวออกมาแล้วเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ไยดี ตามมาด้วยกระโปรงนักศึกษาที่ลอยไปตกลงใกล้ ๆ กันร่างบางขาวผ่องยั่วยวนปรากฏแก่สายตาของเก้าทัพยิ่งทำให้อารมณ์กระหายในค