All Chapters of Shadows of the Heart (Ethan Sierra): Chapter 71 - Chapter 80

Naalimpungatan ako nang makaramdam na mainit na kamay na siyang gumagapang sa buo kong katawan kasabay no’n ang maliliit na halik sa leeg at balikat ko pababa sa kamay ko.Umungol ako at gumalaw para harapin si Darius. Napadilat siya nang maramdaman niyang kaharap ko na siya. He smiled and said “Good morning.”“I have a lot of things to do today, hubby. Ayokong mapagod,” mahinahon kong saad sa kanya.Aside sa marami akong gagawin, iniiwasan ko talaga ang magkaroon ng intimate moment with Darius.I love him. Pero sa tuwing hinahalikan niya ako, ay naaalala ko ang mga kasungalingan niya. Hindi ko kayang sikmurahin ang mga pinaggagawa niya sa’kin.“Alright. I will fetch you in your office later.”Hinalikan niya ang labi ko at nang hindi ko iyon tinugunan ay napatingin siya sa’kin na may pagtataka. Ngiti lang ang tinugon ko at nauna nang tumayo mula sa pagkakahiga sa kama.Kinuha ko ang roba ko at pumasok sa banyo saka naligo. Nang matapos ako ay isang sleeveless white satin dress ang kin

It’s been a week since the last time I saw Liam and Ethan. Mabuti na rin ng sa gano’n ay hindi ako ma-distract sa mga kailangan kong gawin.“Miss Mildred, Mr. Darius Gavillo is here,” ani Marlene na siyang sekretarya ko.Inayos ko ang upo ko pero nang bumukas ang pintuan ay napatayo rin ako agad nang makitang may dalang bulaklak si Darius. It was a rose. A bouquet of roses with wine in his left hand.“Congrats, my love,” aniya saka lumapit sa’kin at hinalikan ako sa pisngi.“Thank you,” nakangiting tugon ko at tinanggap ang bulaklak na dala nito.I had an investment deal with a famous artist this morning. It was a big help for me and for my company to expand more not just in London and in the Philippines, but also around the world. Hindi lang naman kasi tungkol sa pagpapalago ng kompanya ang main goal ko at sumikat, I also value nature. Kaya lahat ng projects at furnitures namin ay gawa lahat iyon mula sa basura na nakukuha ng mga tauhan ko mula sa mga dagat, ilog, kalsada at kung sa

“Ah,” aniya saka ako muling tinignan. Napatawa siya saglit bago magsalita. “I realize that you didn’t have too, Sera! There’s someone who’s willing to spill blood on his hand for your sake!” Palakas ng palakas ang tawa niya. Nakakairita. Nakakabingi. Pero hindi ko magawang magalaw ang buo kong katawan. Maging takpan ang mga tenga ko para hindi ko marinig ang tawa niya. No… Ethan won’t do that… He won’t risk everything just for me. Muling lumapit si Darius sa’kin. Napaupo siya at nagulat na lamang ako nang iangat niya ang suot kong gown at hinaplos ang balat ko. “Hindi naman masama kung tikman kita, right, Sera? Hindi pwedeng si Darius lang. Total, kasal naman kayo, right?” Nakangisi niyang tanong at idinampi ang kanyang labi sa hita ko. Napasinghap ako at pilit kong manlaban pero parang tinakasan ako ng lakas ko dahil sa mga nalaman ko. Tahimik na lamang akong umiiyak habang nakahiga sa kama at patuloy lang siya sa paghahaplos ng hita ko at paghahalik roon hanggang umabot iyon s

DARIUS CAELUM BERNARDOWARNING: Chapter 76 delves into sensitive and potentially disturbing themes related to mental health, including depression, anxiety, psychological manipulation, and existential crises. It also addresses topics such as abuse and trauma experienced by the protagonist. Additionally, the chapter contains discussions of self-harm that may be triggering to some readers. Also includes explicit sexual content and discussions of intimacy between characters. Reader discretion is strongly advised.I thought that would be the last time I would see her. Mama brought us to Manila for years until Tita Mara brought me back to Cebu with Kendra, my cousin.Masyadong malagim ang buhay ko habang kasama ko lang si Ate Cae sa bahay. Wala lagi si Mama dahil kailangan niyang asikasuhin ang business ni daddy nang makulong ito dahil sa pagsumbong ko sa kanya sa pulis.Akala ko ay magiging okay na kami ni Ate Cae, but it got worse almost everyday. Rinig na rinig ko ang malalakas niyang iya

ETHAN SIERRAI was sitting under a coconut palm tree, flipping through the pages of my book while the waves crashed against the shore. The birds were humming, and the wind made the trees sway, their leaves rustling softly. It was calm, peaceful—one of those moments where everything just felt right—or just I thought so.“Ayoko pa kasing umuwi, Mama! Ayoko!” Sigaw ng batang babae at mabilis na tumatakbo palayo sa tinatawag niyang mama.She’s small, but runs like a cheetah. Hingal na hingal ang Mama niyang napahinto habang ang kamay ay nakasenyas sa bata na lumapit sa kanya.Pero inilabas niya lang ang dila niya sa Mama niya at nakwembot pa. Hindi ko mapigilang matawa dahil ang cute niyang tignan.“Seraphina, please. I still have a lot of work to do, hmm? Listen to Mama, okay?” Hinihingal pa rin ang ginang habang tuwang-tuwa naman ang babae at hindi pa rin natigil sa pagkembot.“Mama naman kasi! Ayoko nga. Hindi na sana tayo nagpunta dito kung magtatrabaho ka lang. You didn’t bring me he