Sakit mo sa pusoooo, Seraaaa 😭😭😭 pinalala mo sipon koooo 😭
I rested my head on my desk as I stared at Ethan, who’s quietly reading his book. Wala itong ibang ginagawa kun’di magbasa ng magbasa lang. Ilag rin sa mga tao—stupid people to be exact. Ayaw na ayaw niya ng gano’ng tao, well except for me.“Tantan! Lunch! Let’s go!” nakangiting saad ko sa kanya sabay hila ng kamay nito para mapatayo siya sa kinauupuan niya.“I’m not hungry.” Malamig nitong wika.I leaned closer to his face, but he didn’t flinch. Sanay na ito sa paganito ko sa kanya, kaya hindi na ito nagugulat pa. Ngumiti ako sa, tsaka ko pinitik ang noo niya. Napapikit siya, at huminga ng malalim, halata ang inis sa mukha niya ng gawin ko iyon sa kanya. I giggled when I saw that he’s controlling his anger towards me. Hindi niya naman magawang nagalit sa akin, ako pa.“I told you, Sera, I’m not hungry.” Ngumuso ako sa kanya pero hindi ako nagpatalo. I grabbed his book and immediately ran outside of our classroom. Narinig ko pa ang pagsigaw nito sa pangalan ko, kaya sumilip ako sa kan
“Ethan! Wait up!” I shouted at him. Nagmamadali akong ligpitin ang mga gamit ko para mahabol ko si Ethan. Bakit ba kasi nakaligpit na ang mga gamit niya? Hindi naman siya mukhang excited umuwi ano?!As soon as I finished picking up my things, ay kaagad din akong tumakbo para habulin si Ethan nang may humila sa bag ko. Nilingon ko iyon at nakita ko ang nakangisi na si Liam, kaya sumimangot ako. “It’s Friday, pupunta ako ng mall, sama ka?” Aniya.Napatigil ako saglit sa sinabi niya, at tinignan ang direksyon ni Ethan, pero wala na ito sa paningin namin.“Libre mo ba?” Tanong ko kay Liam. Kinuha niya ang mga librong hawak ko, maging ang bag ko, na siyang lagi niya namang ginagawa sa tuwing pauwi na kami.“Oo naman, bakit hindi? Ikaw pa e, malakas ka sa akin!” Natatawang sabi ni Liam.I grinned at him. “Sige! Sabi mo e!” I giggled.Nakarating kami sa parking lot, pero nagulat ako nang makita si Ethan na nakasandal sa sasakyan nito, na para bang may hinihintay. Nakapamulsa siya at nakayu
Naging maayos ang lagay ni mama noong sumapit ang sabado. Kaya naman ay pumasok na ako ulit sa school. Ethan brought me his notes and assignments at tinuruan din ako lalo na sa math namin, dahil may quiz daw kami ngayong Lunes. Hindi ako matalino, inaamin ko. And having Ethan as a friend who could teach me is a blessing for me. “Ethan~” I called out his name when I saw him walking in the hallway. Hindi ito lumingon kaya tumakbo ako papalapit sa kanya at kinabit ang braso ko sa braso niya. Napatingin siya saglit sa akin, at muling napatingin sa harapan. “Thank you!” Saad ko sa kanya. Hindi ko kasi siya napasalamatan sa pagtuturo niya sa akin at sa pagyakap ko sa kanya. Wala naman siyang sinabi, pero lumawak ang ngiti ko. Maybe mama saw us that night, kaya nag-decide siya na magpagaling ng tuluyan para sa akin. Hindi pa rin nakakapagsalita si mama, pero ngumingiti na ito. Umuuwi naman si papa, pero hindi siya pinapansin ni mama. Halata naman sa mukha ni papa ang pag-sisisi. “S
Kaagad kong inayos ang tayo ko at parang bumalik sa dati ang takbo ng paligid. Napakurap akong napatingin kay Ethan na ngayon ay naglalakad na palayo sa akin.I ran again towards him at bigla akong tumalon sa likod niya.“Buhatin mo ako, masakit ang paa ko dahil sa batong iyon!” Pagdadahilan ko.Natigilan si Ethan at narinig ko pa ang mahinang mura niya kaya napatingin ako sa kanya pero hindi pa ako nakakalingon ay inayos niya na ang pagkakabuhat sa akin, tsaka ito lumakad.“Don’t do that again, Seraphina.” He muttered.“Alin?” Tanong ko sa kanya, pero itinago ko ang ulo ko sa leeg ni Ethan dahil nakita ko ang mga masamang titig ng mga schoolmates namin.Bakit hindi, e may mga gusto sila kay Ethan! Hindi nga lang nila magawang makalapit sa kanya dahil sa takot nila kay Ethan. But not me. Ako lang ata ang tanging babae na nakakalapit kay Ethan.Natigilan si Ethan at muli itong napamura ng mahina, pero rinig ko naman. “Can you walk now, Sera?” Tanong nito kaya napatingin ako sa kanya, k
Ethan rolled me to the other side dahilan para ako na itong nakahiga sa kama, habang siya naman ay nasa ibabaw ko. His hands roamed around my body with gentleness, and he’s kissing me torridly. Parang uhaw na uhaw kami sa isa’t isa at halos ayaw nang bitawan ang mga sarili.Hingal na hingal kaming pareho nang mapabitaw si Ethan ng halik. Napamura ito tsaka lumayo sa akin. Napansin ko ang pamumula ng tenga ni Ethan, bago ito tumalikod sa akin.Habang ako naman ay napatulala at napatitig sa kesame tsaka napahawak sa labi. Ilang saglit lang, after processing what just happened. I screamed. Hindi dahil sa gulat, kun’di dahil sa kilig.Kaagad namang tinakpan ni Ethan ang bibig ko para hindi ako marinig ng mga tao sa mansyon nila.“Shut up, Sera!” Inis na saad nito sa akin.Kaagad ko namang tinanggal ang kamay nito sa bibig ko. “Edi tayo na?” I asked. Hindi sa pagiging delulu ha, pero hindi niya naman ako hahalikan nang wala siyang gusto sa akin hindi ba?“What?” Gulat na tanong niya.“You
“Can you stay?” I asked Ethan, who was tucking me into bed.“No,” Ethan fixed my comforter, “but I’ll stay until you fall asleep. Now, sleep.” Malamig na saad ni Ethan. Tumalikod ako sa kanya at niyakap ang unan ko. Naiiyak ako. It’s my birthday, yet Mama and Papa didn’t greet me. Nakakatampo sila. I miss them. I miss my old family.Napapikit ako nang tumulo ang luha ko. Pilit na makatulog kahit iyak na iyak na ako. At habang pilit na makatulog, Ethan humms me a song while gently caressing my hand to make me fall asleep.Just as I was drifting to sleep, I heard Ethan’s voice and his kiss on my forehead. “Goodnight, clumsy. Happy birthday.”MAAGA akong nagising at kaagad na napatakbo sa baba para salubungin sila mama, pero nagulat ako nang si Manang Jona lang ang nakita ko sa kusina na naghahanda ng almusal.“Hindi pa rin po ba nakakauwi sila mama?” Tanong ko.Malungkot na napailing si Manang Jona.Napatingin ako sa pintuan. Pero wala talaga. Akala ko, they will prank me like they used
Ilang araw ang nagdaan at hindi pa rin tumatawag sila mama at papa. Kinakabahan na ako sa kanila at sa tuwing tatawag ako ay ayaw rin sagutin ang tawag ko. Am I really alone now? Tinawagan ako ni Liam para magpa-enroll kaming dalawa. Kaya ay sumang-ayon ako sa kanya, kesa maboryo ako rito sa bahay. Sinundo ako ni Liam pagkatapos kong mag-ayos. “Hindi pa rin ba sila umuuwi?” Liam asked as he drove the car on the way to our school. Tumango lang ako habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Alam ni Liam ang nangyari sa mga magulang ko. Kaya pati siya ay nag-aalala para sa akin. Kaya halos samahan na niya ako araw-araw para hindi ako makapag-isip ng kung ano-ano, lalo na’t summer e wala talaga akong magawa sa bahay. “Papansinin mo ba sila kapag nakauwi sila?” Natawa ako sa tanong ni Liam. “Oo naman bakit hindi? Mga magulang ko pa rin sila.” “Paano kapag hindi na sila umuwi?” Natigilan ako. Hindi ko talaga alam ang isasagot. I’ve been questioning myself with the same question for
Hindi ako umuwi sa bahay, at pinagpaalam naman ako ni Tita Karina kay mama, para hindi ito mag-alala. Nasa kwarto na ako na nilaan ni Tita para sa akin, kasama si Samantha ang fiancé ni Eros.“Do you love him?” I suddenly asked Samantha. Napatingin naman siya sa akin na nagtataka kaya napadapa ako para tignan siya na nasa kabilang kama.“I mean, engage kayo ni Eros, right? At alam ko naman na dahil lang sa parents mo at sa lolo ni Eros. But… Do you have feelings for him?” Napatitig naman si Samantha sa kesame, tsaka ito nagsalita. “Oo, pero I don’t think that he felt the same way.” Tumango naman ako sa sinabi niya. Natatakot ako. Kasi Ethan will know his fiancé too once he reaches 18. At hindi ako iyon, dahil hindi naman kami kasing yaman ng mga Sierra para maging fiancé niya ako.“Do you love Ethan?” tanong ni Sam. Tumango ako kaagad sa kanya at napaupo sa kama. “Kaso mukhang hindi niya rin ako mahal,” sagot ko dahilan para mapaupo din si Samantha sa kama.Pareho kaming natawa dahil
Of course, taking them down won’t be easy. Especially that Mara Valencia—eww. Valencia. Ang kapal ng mukha para magpakasal kay Papa sa oras nang malaman nilang patay na ako. Hindi ata naging sapat ang pagkamatay ni Mama para kunin ang lahat ng meron ang ina ko. Hindi niya naman kasi talaga makukuha ang kayamanan ni Mama hangga’t buhay pa ako.And now that I have died. She married my dad, to fully get what she wants. Tignan ko na lang kung hanggang saan siya aabutin ng halakhak niya. Or kung may halakhak pa ba siyang mailalabas sa oras na malaman niyang buhay pa ang nag-iisang anak ni Sarah Valencia.I won’t be merciful and back down. I am Seraphina Valencia who once backed down but now will never do that again and will fight for the rights I have. To reclaim what’s supposed to be mine.I am not the same Seraphina who they once knew. A weak. Kind and can be easily taken for granted. Ipaglalaban ko hangga’t makakaya ko—no, kakayanin ko lahat ng hakbang lalakarin ko para maibalik ang m
Naalimpungatan ako nang makaramdam na mainit na kamay na siyang gumagapang sa buo kong katawan kasabay no’n ang maliliit na halik sa leeg at balikat ko pababa sa kamay ko.Umungol ako at gumalaw para harapin si Darius. Napadilat siya nang maramdaman niyang kaharap ko na siya. He smiled and said “Good morning.”“I have a lot of things to do today, hubby. Ayokong mapagod,” mahinahon kong saad sa kanya.Aside sa marami akong gagawin, iniiwasan ko talaga ang magkaroon ng intimate moment with Darius.I love him. Pero sa tuwing hinahalikan niya ako, ay naaalala ko ang mga kasungalingan niya. Hindi ko kayang sikmurahin ang mga pinaggagawa niya sa’kin.“Alright. I will fetch you in your office later.”Hinalikan niya ang labi ko at nang hindi ko iyon tinugunan ay napatingin siya sa’kin na may pagtataka. Ngiti lang ang tinugon ko at nauna nang tumayo mula sa pagkakahiga sa kama.Kinuha ko ang roba ko at pumasok sa banyo saka naligo. Nang matapos ako ay isang sleeveless white satin dress ang kin
Matapos kong makuha ang bulaklak ay dumiretso ako sa sementeryo. Nakita kong nag-uusap sina Ethan at Kuya Lance. Napangiti ako.Ang daming nagbago kay Kuya Lance. Si Liam kaya?Lumakad silang dalawa kaya tahimik ko silang sinusundan hanggang sa mapatigil kami sa puntod kung saang nakikita kong umiiyak si Liam na para bang lasing at wala sa sarili.Five years. Limang taon na nang malamang patay na ako. Limang taon na rin silang nagluluksa sa kamatayan ko.Parang pinipiga ang puso ko nang makitang nagluluksa pa rin hanggang ngayon si Liam. He really loves me. Nakaramdam naman ako ng konsensya. Kung siya ba ang pinili ko, magiging ganito ba ang lahat?Liam is too good to be true. Totoo siyang magmahal, at ramdam na ramdam ko naman iyon noong kami pa lamang. Just like how Darius is taking care of me now. Pero kahit na labis ang pagmamahal nila sa’kin, si Ethan pa rin talaga.Hinatak na ni Kuya Lance si Liam paalis. Nabigla pa si Kuya Lance nang makita ako, pero tinitigan ko lang siya na
Kumikirot ang ulo ko nang mapalabas ako sa opisina ni Mr. Ethan Sierra. Halos maduwal din ako nang makaramdam ng labis na panginginig. Anong nangyayari?Kinuha ko ang phone kong nakatago sa bag ko at tinawagan ang number ng asawa ko.“Darius, nahihirapan akong huminga…” saad ko agad nang sagutin niya ang tawag ko.[Fuck. Where are you, wife?] Bakas ang takot at pag-aalala sa kanyang boses.“Ano… Nasa Black Stone Investment Company ako…” hinihingal kong saad habang hawak ang dibdib ko.Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa elevator ng nanlalabo ang paningin at grabe ang tibok ng puso ko. Para akong hina-hyper sa sobrang bilis ni hindi naman ako kumain ng matatamis.[What?] Bakas ang gulat sa kanyang boses pero hindi ko iyon pinansin. Umiikot ang paningin ko at ramdam kong nawawalan na ako ng balanse.“Bilisan mo…” mahina kong bulong sa telepono.[I’m coming. Stay still. Close your eyes and breathe. Sundin mo ako, inhale] ginawa ko ang inuutos niya. Huminga ako ng dahan-dahan pero
Limang taon ng lumipas ay buhay na buhay pa rin ang mga ala-ala ni Sera sa isipan nina Ethan at Liam. Walang araw na hindi nila nakakalimutan ang pinakamamahal nila kahit na wala na ito sa mundong ginagalawan nila. Liam tried to move on, pero hindi niya magawa. Sa tuwing susubukan niya ay parang sinasaksak ang puso niya. He promised to himself na si Sera lang ang mamahalin niya habambuhay at ayaw niyang humanap ng iba para lang kalimutan ang unang babaeng nagpatibok ng puso niya. Habang si Ethan naman ay walang magawa sa engagement nito kay Kendra at hanggang ngayon ay gusto pa rin ipakasal ni Don Antonio sa kanya. Kung tutuusin, hindi namam mapapakinabangan ang yaman ng mga Valencia sa mga Sierra kaya hindi lubos maisip ni Ethan kung bakit… Unless his grandfather is hiding from him—na hanggang ngayon ay hindi niya pa rin alam kung ano. Masyadong malihim si Don Antonio at tulad niya, malamig at walang ka-ekspresyon ito sa mukha kaya hindi kailanman mabasa ang nilalaman ng isip
Nang sumabog ang helicopter na sinasakyan nila Darius at Seraphina ay siyang pagkawala naman ni Ethan nang makita ang buong nangyari.Halos gusto niyang takbuhin ang sumabog na helicopter para lang hanapin at makita si Sera na hindi niya alam kung buhay pa ba ang kanyang kasintahan.“No! Sera!” Ilang-ulit na sigaw ni Ethan nang makitang pabagsak ang mga parte ng helicopter sa dagat.Sa pagsabog na iyon, alam niyang wala nang makakatakas pa roon. Ngunit hindi niya sinukuan si Sera at umaasa na buhay pa ang babae.“This is all your fault.” Malamig na tugon ni Ethan sa kanyang lolo nang tuluyan na silang mapalayo sa lugar. Walang ibang ginawa si Ethan kun’di pagmasdan ang lugar na iyon.“This won't happen if you just obey me, Ethan. Alam na alam mo ‘yan simula pa lang noong una. So, don’t blame me as if it was my fault.” Kung anong lamig ni Ethan ay sig lamig din ang kanyang lolo.Ethan clenched his fist. His teeth gritted while his eyes were full of anger and regret. His lolo is right.
Days had passed, naging normal ang pamumuhay namin ni Ethan. Simula nang may mangyari ulit sa’min ay todo alaga na ito sa’kin, lalo na alam naming pareho na sinadya niyang buntisin ako kaya mala-prinsesa ang pag-aalaga niya sa’kin.Nasa may isla kami. Sa hindi masyadong kilalang isla at malayo sa ikinagisnan naming buhay.The island was owned by him. He secretly purchased it under my name. Pero may mga mamamayan namang nakatira sa paligid kaya kahit paano ay hindi lang kaming dalawa ang tao sa islang ito.Papalubog na ang araw nang huminto ang maliit na bangka sa shore at bumaba roon si Ethan kasama ang iilang mangingisda.Nakasuot ito ng puting long-sleeves katulad ng mga suot ng mangingisda. Naka loose track pants din ito na nakatupi ang bawat dulo hanggang sa baba ng kanyang tuhod na para bang maiwasan na mabasa iyon, pero nang makababa ito sa bangka ay nabasa rin kaya walang kwenta ang kanyang pagtupi roon. Habang nasa kanyang likod naman ay ang sumbrero na gawa sa puno ng niyog.N
[Third Person’s POV]Pinagmasdan ng isang lalaki sina Ethan at Sera na magkahawak ang kamay na dahan-dahan na lumabas mula sa silid ng dalaga. Ang kanyang mga kamay ay nasa magkabilang gilid ng kanyang bulsa.Blangko itong nakatitig sa dalawa, pero sa kanyang loob, naiinis ito. Ethan just ran away with his bribe.“Go, magpakasaya kayong dalawa ngayon. Saakin pa rin ang huling halakhak, Ethan.” Lumakad papalayo ang binata pero natigilan rin ito sa silid ng kung saan nananatili ang ama ni Sera at ang kabit nito. Nakaawang ng bahagya ang kanilang pintuan kaya’t naririnig ang kanilang pinag-uusapan.“Shut your mouth!” sigaw ni Mara na siyang umalingawngaw sa buong silid.“Paano, Mara? We killed Sarah! And now you want to take over the company? Sobra na naman ata iyon! Malaki na ang ninakaw natin sa kanya noon! Pwede ba? Huwag mo nang kunin ang lahat kay Sera!” Isang malakas na sampal ang natanggap ni Gabriel mula kay Mara para patigilin ito sa pagsasalita.“Kulang pa lahat ng iyon, Gab!
I rejected Darius. I’m not into relationships or marriage. And I am having a hard time to fix myself, to heal myself from the pain and hurt I felt for the entire time since my mother had gone. It’ll hurt me even more if I push myself. Bumalik kami ng siyudad matapos namin magpalipas ng araw sa tabing-dagat. Gusto pa sana ni Darius na doon na lang magpalipas ng gabi, pero may pasok pa ako sa trabaho.Next week na ang pasukan, kaya kailangan kong mag-trabaho para may allowance ako bago ako maging part-timer ulit. Mas maliit kasi kikitain ko kung part-time lang.Habang nasa restaurant e doon ko lang naalala na ngayong gabi nga pala ang engagement party nina Kendra at Ethan. Ayaw ko man pumunta ay kailangan dahil kung hindi, hahanapin ako ni papa.“Sera, may naghahanap sa’yo sa labas,” saad ni Fiona na siyang ka-workmate ko.Napakunot-noo akong naglakad palabas para tignan kung sino ang naghahanap sa’kin. Kasi kung si Darius iyon e, sasabihi