Semua Bab You're Hired! Carry My Child: Bab 21 - Bab 30

Third-person's POV Kapansin-pansin kung paano kalabitin ni Selya si Armando matapos nitong sabihin ang mga salitang kaniyang binitiwan. Tila pinipigilan nito ang mister na sabihin ang dapat nitong sabihin kay Keith. "Ito na ang panahon, Selya. Matanda na tayo pareho at matagal na tayong ginugulo ng nakaraan. Kaya hindi makausad ang buhay natin at ang mga anak natin hanggang ngayon dahil sa maling bagay na ginawa ko noon," usal ni Armando habang pailing-iling ang ulo. Kaniyang sinasariwa ang mga nangyari. Ang lahat ng senaryo na malinaw na malinaw sa kaniyang isipan na para bang kahapon lamang nangyari. "Una sa lahat, gusto kong humingi ng tawad sa iyo. Kung hindi ako nagpadala sa malaking halaga ay baka nabigyan agad ng hustisya ang mga magulang mo, Keith. Napakabait nila para sapitin ang ganoon at sa mura mong edad ay naulila ka," pagpapatuloy nito habang nakatanaw sa malayo. Napayuko na lamang si Keith ng kaniyang ulo habang nakikinig. Alam niya naman kung gaano siya kaawa-awa n

Third-Person's POV Kinabukasan, isang galit na Frank ang nagtungo sa opisina ni Keith upang komprontahin ito ngunit hindi siya pinapasok ng mga personal bodyguard ng kaniyang pamangkin. "What is wrong with you people?!" nanggagalaiti niyang bulyaw sa mga ito na dinig na dinig sa loob ng saradong opisina ni Keith. "Tell your boss I need to talk to him!" utos niya sa isa sa mga bodyguard. Saktong oras na ng pag-alis ni Keith nang mga sandaling 'yon upang kausapin ang abogado sa isang coffee shop di kalayuan sa gusali ng kanilang kompanya. "There he is!" saad ni Frank nang makita ito. Nagtangka siyang humakbang palapit sa binata ngunit hinarang siya ng mga bodyguard at hinila sa gilid upang bigyan ng daan ang kanilang boss. Napamura ito sa kanilang ginawa sa kaniya. Kitang-kita sa namumula nitong mukha ang galit at panggigigil sa mga ito higit para kay Keith na pinagbawalan siya sa paglapit sa kaniyang walang malay na ina sa ospital. "What is your problem, kid?!" habol niya sa

Keith's POVPagkatapos namin nakipagkita kay Attorney Herald, I decided to go back to the company ngunit hindi pa man nakalalayo ang sinasakyan namin, isang tawag ang natanggap ni Elias mula kay Amanda gamit ang numero ng kaniyang ama. I asked Elias to put it into loudspeaker. Agad naman itong tumalima."H-hello? We need help! Somebody blocking our way," she said habang nanginginig ang boses. "H-he's about to go...he has a gun!" she added."Let's go back!" utos ko sa driver. Mabilis itong naghanap ng daan na pwedeng mapaglikuan dahil nasa kalagitnaan kami ng main road nang mga oras na 'yon. "We're on our way now! Try to calm do—" "How can I? He's pointing the gun in front of us. He might have shot any of us in a nick of seconds. This car isn't bulletproof—"Bang!"No!" Napasigaw si Amanda nang biglang magpaputok ang lalaking humarang sa kanila. Ang sakit sa tainga ang nilikha nitong feedback."Labas!" Nadinig kong sigaw mula sa kabilang linya."Hello, Amanda?" wika ko ngunit walang

"Hindi ko alam kung kaya tayong matulungan ng kaklase ko noon. He's a retired general," sagot nito sa kaniya. "Sino, Lolo?" Salubong ang kilay na tanong ni Elias sa matanda."Si Lolo Renato mo." "N-no way! He's a retired general?""Oo, hindi mo ba alam?" "Lolo Renato is a clown. Walang bakas na galing sa militar o nagkaroon ng mataas na ranggo noong araw," bulalas ng di makapaniwalang si Elias."Iyan ang sinasabi nila na don't judge the book by its cover, apo. Isang magaling na sundalo ang isang 'yon. Hindi nga lang halata," natatawang wika ni Patricio.Keith enjoyed hearing how the two talk. Parang magbarkada lang ang mga ito. He never had a chance to meet his Lolo dahil maagang nabawian ng buhay. "Saan po namin siya p'wedeng makita?" singit ni Keith sa dalawa."Madalas nasa farm ang isang 'yon kaya naman mahirap makontak e, but I will try to visit him and personally talk to him para malaman kung matutungan niya ba tayo.""I think it's better kung sasama na lang kami sa'yo, Lolo,

Merrill's POVMula ng araw na nakakuha ako ng mensahe mula sa apo ni Madam ay hindi na muli itong nagparamdam. Akala ko ay hindi niya ako titigilan kulitin na sumama na sa kanilang resthouse pero madali ko rin pala siyang makukumbinsi. Nakakapagtaka lang dahil tatlong araw na akong walang balita mula sa kaniya. "Grabe talaga ang pamilyang 'yon, sila-sila lang din ang sumisira sa mga pangalan nila. Mantakin mo habang nasa coma ang matanda e nagkakagulo naman ang mga kamag-anak niya." Nadinig kong sabi ni Mama habang inaayos ang mga maruruming damit sa isang bag.Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niya pero mukhang hindi gusto ni Papa ang paksa nila."Parang hindi mo naman alam ang nangyari noon. Sila-sila lang din 'yon at nandamay pa sila ng taong inosente. Karma na nila kung anuman ang nangyayari ngayon," sagot ni Papa na labis akong naintriga.Nasa ospital pa rin kami ngunit pinayagan na si Papa na makauwi nang araw na 'yon. Hinihintay na lang namin ang permit niya na ibinigay