All Chapters of บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง: Chapter 141 - Chapter 150

เยียนเซียวหรานไม่มีทีท่าว่าจะสนใจนาง เคลื่อนไหวฝีเท้าเดินหน้าอย่างไม่มีหยุดพัก เสื้อคลุมพลิ้วไหวในยามราตรี แผ่รังสีสง่างามและสุขุมซือเจ๋อเยว่เอามือกอดอก บึนปากเล็กน้อยนางรีบถกแขนเสื้อขึ้นดูเส้นสีแดงบนข้อมือ เป็นดังที่นางคาดไว้ เส้นสีแดงยาวขึ้นอีกนิดแล้วนางหัวเราะอย่างมีความสุข ที่แท้เข้าใกล้เขาในระยะประชิดแบบนี้ ก็ต่อชีวิตของนางได้เช่นนั้นต่อไปนางแค่หาโอกาสเข้าใกล้เขา ก็ไม่ต้องลำบากลำบนหาหนทางหลับนอนกับเขาอีกแล้วนี่เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างมากสำหรับนาง!เพราะเข้าใกล้เขาง่าย ร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขานั้นยากแสนยากนักแววตาที่นางมองเขาพลันเป็นกระกายลุกวาวในพริบตาเดียวเขาก็คืออุปกรณ์ต่อชีวิตเคลื่อนที่ของนางดี ๆ นี่เอง!จากนี้นางต้องหาโอกาสเข้าใกล้เขาให้มาก ๆ จะได้สะสมเวลาชีวิตไว้เยอะ ๆเยียนเซียวหรานสัมผัสได้ถึงแววตาร้อนแรงของนาง เขาพลันเกิดความรู้สึกสับสนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หรือว่านางชอบเขา?หลังจากความคิดนี้แล่นปราดเข้ามาในหัว เพลิงราคะราวกับถูกจุดขึ้นให้ลุกโชนเขาสูดลมหายใจเข้าลึกติดต่อกันหลายที พร่ำบอกตนเองว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้ นางคงแค่เย้าแหย่เขาอยู่เท่านั้

เยียนเซียวหรานไม่รู้ ยามนี้ก็ไร้ซึ่งหนทางที่จะจัดการด้วยวิธีที่ดีที่สุดเหมือนว่าเขาคงต้องแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่องนี้ แล้วปฏิบัติต่อนางเหมือนเช่นที่ผ่านมาเพียงแต่เพิ่งมีความคิดนี้ผุดขึ้นมา เขาก็นึกถึงค่ำคืนอันแสนงดงามอย่างหาที่สุดมิได้นั้นอีกครั้งบัดนี้เขารู้แล้วว่าซือเจ๋อเยว่ก็คือสตรีผู้นั้น ภาพในค่ำคืนนั้นจึงซ้อนทับกับภาพเมื่อไม่กี่คืนก่อนอย่างสมบูรณ์เดิมทีเขาจำได้ไม่ชัดเจนนัก แต่กลับนึกขึ้นมาได้เพราะเรื่องนี้เยียนเซียวหรานสบถเสียงค่อย “คนลวงโลกที่หาความจริงจากปากไม่ได้เลย!”ซือเจ๋อเยว่ยามนี้กำลังจัดวางค่ายกลอยู่ที่ห้องของนาง เกิดจามดังลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ “ใครกันที่กำลังด่าข้า?”นางเอ่ยจบก็หัวเราะ “คงจะเป็นตาแก่นิสัยแย่ไร้มโนธรรมพวกนั้นแน่นอน”นางเติบโตขึ้นมาโดยมีอาจารย์ทั้งเก้าคอยเลี้ยงดู แม้พวกเขาล้วนไม่ใช่คนจริงจังอะไรมากนัก และดูไม่ค่อยเหมือนนักพรตที่น่าเคารพนับถือแต่ภายในใจของนาง แม้พวกเขาจะน่ารำคาญ ทว่าก็เป็นคนใกล้ชิดที่นางไว้เนื้อเชื่อใจมากที่สุดนางคิดถึงท่าทางไม่สนใจไยดีต่อสิ่งใดของพวกเขา เดาว่ายามนี้ก็คงกำลังหลอกลวงผู้คนอยู่ ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งเป็นแน่ นา

สามวันต่อมา ทานด้านศาลต้าหลี่ได้สรุปสำนวนคดีการตายของจ้าวซือหว่านออกมาแล้ว ซึ่งสำนวนความสลับซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง ทว่าพอสรุปออกมาก็เป็นเพียงประโยคเดียวจ้าวซือหว่านถูกฆ่าตายโดยผู้ใช้คาถามนตร์ดำ ทางราชสำนักจะสืบสวนลัทธิชั่วร้ายนี้อย่างเข้มงวดซือเจ๋อเยว่ได้ยินคำสรุปสำนวนคดีนี้แล้ว มุมปากกระตุกเล็กน้อยก่อนนี้นางคิดว่าเหวยอิ้งหวนเป็นคนเที่ยงตรง ตอนนี้ดูแล้วเขาก็ไม่เห็นจะเที่ยงตรงอย่างที่คิดไว้นักนางรู้สึกว่าบางทีคืนนั้นนางคงเปิดเนตรวิเศษให้เขามากไปหน่อย มันกระตุ้นเขาเข้า จึงโยงไปถึงลัทธิชั่วร้ายอย่างนี้ทว่าเรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้ นับว่านางและเยียนเซียวหรานถูกลบออกจากสมการแล้ว นางคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้วเพียงแต่เมื่อนางนึกถึงเยียนเซียวหราน ก็รู้สึกขึ้นมาว่าหลายวันนี้พอเจอนางเขามีท่าทางแปลก ๆ ชอบกลแต่นางก็บอกไม่ได้ว่าแปลกตรงไหน มันเป็นแค่สัญชาตญาณบอกเท่านั้นเหมือนกับตอนนี้ นางทำท่าจะเข้าไปพูดกับเขาใกล้ ๆ ทว่านางยังไม่ทันขยับตัว เขาก็ถอยหลังไปก้าวใหญ่เขาเอ่ยเสียงเรียบ “องค์หญิงมีเรื่องอันใดก็พูดดี ๆ เถิด”เมื่อครั้งอยู่ที่แท่นดาราคราวก่อนซือเจ๋อเยว่ค้นพบว่าแค่เข้าใกล้เขา

เยียนเซียวหรานเอ่ยเสียงเรียบ “เรื่องนี้ง่ายนัก ขอเพียงข้าบอกเขาว่าข้ารู้ว่าจ้าวซือหว่านจัดวางค่ายกลชั่วร้ายเพื่อทำร้ายข้า และรู้ความลับของพวกเขาก็เพียงพอแล้ว”เยียนเหนียนเหนียนดวงตาลุกวาวเป็นประกาย “ดังนั้นพี่สามใช้กลอุบายหลอกล่อให้เขาติดกับสินะ?”ซือเจ๋อเยว่ทอดถอนใจพลางกล่าว “พี่สามเจ้ามิได้วางกลลวงเขาหรอก แต่กำลังหยั่งเชิงเขาต่างหาก อยากดูว่าเขารู้มากน้อยเพียงใด”นางเอ่ยถึงตรงนี้หันมองไปที่เยียนเซียวหรานก่อนกล่าว “หากข้าเดาไม่ผิด น้องสามส่งคนติดตามเขาไปแล้วสินะ?”เยียนเซียวหรานพยักหน้า “ถูกต้อง”เยียนเหนียนเหนียนมองซือเจ๋อเยว่สลับกับเยียนเซียวหราน แล้วทำปากยื่นพลางเอ่ย “องค์หญิง ทำไมท่านรู้ไปเสียหมดทุกอย่าง?”“ตอนนี้ข้าสงสัยว่าเจ้าต่างหากที่เป็นครอบครัวเดียวกับพี่สาม ส่วนข้าเป็นคนนอก”ตอนนี้เยียนเซียวหรานไม่อาจทนฟังคำพูดในเชิงนี้ที่กล่าวว่าเขาเป็นครอบครัวเดียวกับซือเจ๋อเยว่ได้ เขายื่นมือมาเขกหัวนางแล้วกล่าว “สมองเป็นสิ่งที่ดี เสียดายที่เจ้าไม่มี”“ไว้ข้าจะบอกในครัวให้ซื้อสมองหมูกลับมาตุ๋นให้เจ้ากินเยอะ ๆ เจ้าจะได้บำรุงสักหน่อย”เยียนเหนียนเหนียนกุมหัวพลางพูด “ท่านเขกหัวข้าอี

เขาเอ่ยถึงตรงนี้น้ำเสียงพลันเย็นเยียบ “นางมีความคิดชั่วร้าย ศึกษาคาถามนตร์ดำ วางแผนทำร้ายผู้อื่น สวรรค์จึงไม่อาจละเว้น”เขาพูดไปพลาง ทำมือส่งสัญญาณบอกเยียนเหนียนเหนียนไปพลาง ให้นางหาโอกาสพาซือเจ๋อเยว่หนีไปเยียนเหนียนเหนียนเห็นแล้วกัดริมฝีปากเบา ๆ มิได้เอ่ยสิ่งใดความสนใจของซือเจ๋อเยว่กลับไม่ได้อยู่ที่จุดเดียวกับพวกเขา นางได้กลิ่นอายความชั่วร้ายที่ลอยคละคลุ้งในอากาศอย่างผิดปกติกลิ่นอายความชั่วร้ายนั้นคละเคล้ากับกลิ่นที่ทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมากอยู่ด้วยหลายส่วนนางพิเคราะห์อยู่ชั่วครู่ ก็พบว่านั่นคือดวงชะตาของเยียนเซียวหรานที่หายไป มันคือวัตถุที่ลงอาคมดูดดวงชะตาของเยียนเซียวหรานเอาไว้นางหลับตาลง ใช้ใจสัมผัสโดยรอบ อยากรู้ว่ากลิ่นอายความชั่วร้ายนั้นถูกปลดปล่อยออกมาจากที่ใดทว่ากลิ่นอายนั้นมา ๆ หาย ๆ กว่านางจะคาดเดาตำแหน่งคร่าว ๆ ได้ กลิ่นนั้นก็จางไปเสียแล้วจ้าวอวี่ชุนเอ่ยด้วยสีหน้าขึงขัง “หากจวนเยียนอ๋องยังเป็นจวนเยียนอ๋องในอดีต เจ้าก็พอถูไถเป็นเขยของข้าได้อยู่หรอก”“ทว่าตอนนี้เจ้าลองตรึกตรองบ้างสิ จวนเยียนอ๋องตกต่ำถึงเพียงนั้นแล้ว เจ้าไม่คู่ควรแต่งงานกับซือหว่านของข้า