All Chapters of หย่า…มารักฉันเลย: Chapter 321 - Chapter 330

"อ้าว ยังอยู่กันอีกเหรอ?" ฉันพูดออกไปตามสัญชาตญาณ ขณะที่ขยับตัวให้พวกเขาเข้ามาในลิฟต์ และขอบคุณพระเจ้าที่เสียงไม่ได้สั่นเครือเหมือนที่มันควรจะเป็น"อยู่สิ เนี่ยกำลังทุ่มสุดตัวกับโปรเจกต์ที่บอสสั่งให้ทำ ใครจะไม่อยากทำให้เจ้านายคนใหม่ประทับใจกันล่ะ?" คนหนึ่งตอบขณะกดปุ่มไปยังชั้นที่พวกเขาต้องการพระเจ้า พวกเราทั้งหมดกำลังจะไปชั้นสุดท้าย นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้วยิ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันต้องออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดพวกเขายังคุยกันต่อ ฉันแทบไม่ได้จับใจความอะไรเลย จนกระทั่งคนหนึ่งขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น"แปลกใจจัง ปกติเธอออกไปเร็วกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?"โอ้ ปกติฉันออกเร็วเพราะต้องไปรับลูกสาวที่โรงเรียน แต่ตอนนี้เธอกลับต้องนอนรักษาตัวในโรงพยาบาล และโกรธฉันเพราะเธอไม่มีพ่อ"ฉันก็ทำงานล่วงเวลาเหมือนกันน่ะสิ" ฉันตอบเรียบ ๆ "หลังจากที่ไปทริปมา งานฉันก็ค้างเป็นอาทิตย์ เลยต้องเร่งสะสางให้เร็วที่สุด""จริงด้วย" คนหนึ่งที่ยืนด้านหลังพยักหน้า "พวกที่ไปทริปด้วยกันก็บ่นเหมือนกันว่ากลับมาต้องเคลียร์งานหนักพอสมควร""แต่ก็ไม่มีใครเสียใจที่ได้ไปนะ" อีกคนเสริมขึ้นมา ทำให้ทุกคนหัวเราะออกม

"ใช่ไหมล่ะ!" เธอพูดเสียงใส "ฉันมีความสุขมากจริงๆ" เธอถอนหายใจอย่างฝันหวาน "ไอเดนเป็นผู้ชายที่แสนดีและเป็นคนรักที่อบอุ่นมาก ฉันโชคดีสุด ๆ ที่กำลังจะแต่งงานกับเขา""เราจะจัดงานแต่งเร็ว ๆ นี้ค่ะ รอแป๊บนะ" เธอทำเป็นวุ่นวายกับกระเป๋าแบรนด์เนมหรูของตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน"โธ่ ฉันขอโทษนะ" เธอทำปากยื่นด้วยสีหน้าเสียดาย "ฉันตั้งใจจะเอาการ์ดเชิญงานแต่งมาให้คุณน่ะค่ะ แต่ดันลืมหยิบติดมาด้วยเลย" เธอไม่รอให้ฉันตอบอะไรก่อนจะตบมือเข้าหากัน ดวงตาเป็นประกายราวกับเด็กที่เพิ่งคิดอะไรสนุกๆ ออก "ดิฉันขอเชิญคุณมางานแต่งงนเราในฐานะแขกวีไอพีเลยนะคะ! คุณสมควรได้รับเกียรตินั้นจริงๆ" เธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุข "ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่ช่วยหล่อหลอมไอเดนให้เป็นผู้ชายที่เขาเป็นในวันนี้ มันน่าเสียดายจริงๆ ที่ทั้งสองคนไปกันไม่รอด"ฉันกลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ เป็นก้อนที่ฉันพยายามกลืนมาตั้งแต่เธอเริ่มพูด ฉันต้องต่อสู้กับตัวเองอย่างหนักเพื่อกักเก็บน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ฉันไม่ต้องการพังทลายลงตรงนี้ ตรงหน้าผู้หญิงคนนี้ ฉันแค่อยากออกไปจากตรงนี้ กลับไปที่ห้องของฉัน มุดตัวลงบนเตียง แล้ว

ชารอนแค่นหัวเราะออกมา "ว้าว ฉันเป็นใครเนี่ย? เป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งหรือไง?"ผมไม่ตอบเธอ กลับไปสนใจงานตรงหน้าต่อผมจะไม่ได้พักจากเรื่องพวกนี้เลยใช่ไหม?ผ่านไปครู่หนึ่ง ผมตัดสินใจจะพูดขึ้น "ชารอน…" แต่เธอก็ตัดบทผมทันที"นี่คุณกำลังนอกใจฉันอยู่หรือเปล่า?"มือหยุดกลางอากาศ ขณะที่กำลังจะเอื้อมไปหยิบแฟ้มที่อยู่ข้างใต้เสื้อเบลเซอร์ของเธอ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?"อะไรนะ?" ผมวางมือกลับลงแล้วหันไปมองเธอเต็มตา"ทำไมคุณถึงถามแบบนั้น?" ผมทวนคำถามของเธอ ขณะที่เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ "หมายถึง มันไม่ใช่ว่าเรามีสถานะพิเศษอะไร…"เธอแทบจะกลอกตาใส่ผม "จะให้พิเศษไปกว่านี้ได้ยังไงอีก ไอเดน?"จากนั้นเธอก็มองตรงเข้ามาในตาผม พร้อมกับส่ายหัวช้า ๆ เธอดูเหนื่อยใจจริงๆ"ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราต้องมาคุยเรื่องนี้กัน""เราหมั้นกันแล้วนะ! คุณเป็นของฉัน และฉันเป็นของคุณ เราผูกพันกันไปตลอดชีวิต" เธอตบมือลงบนโต๊ะเบา ๆผมยกมือขึ้นนวดขมับ ปฏิเสธที่จะให้คำตอบกลับไป เท่าที่ผมรู้สึกตอนนี้ ผมไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น และไม่มีใครเป็นของผมเกิดความเงียบยาวขึ้น ผมหันกลับไปสนใจงานต่อ แสร้งทำเป็นไม่สนใจสายตาของเธอที่กำลังจ้

เขาไม่ได้ส่งข้อความมาหาฉันเรื่อยเปื่อยเหมือนอย่างที่เขาเคยทำ หลังจากที่เรามีเซ็กส์กัน เขาไม่ได้นอนกอดฉันไว้ในอ้อมแขนและคุยเรื่องงานกัน หรือชวนคุยเรื่องสัพเพเหระอื่น ๆ เขาจะหันหลังกลับไปนอน และเริ่มทำงานเขาไม่ได้หัวเราะมากเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว และเมื่อใดก็ตามที่เขาหัวเราะ ดวงตาก็ปราศจากความสุข และเสียงหัวเราะก็ราบเรียบ ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพูดคุยกับฉัน อะไรก็ได้ที่จะหยุดเขาไม่ให้หลุดลอยไปจากฉัน แต่มันเหมือนกับว่าเขาได้สร้างกำแพงที่ไม่มีใครสามารถทะลวงเข้าไปได้รอบตัว คอยปิดกั้นตัวเองจากทุกคนฉันพยายามที่จะเข้าใจว่า “เขาแค่รู้สึกเครียด” ฉันคิดและเชื่อแบบนั้น เพราะฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันการแต่งงานไม่ใช่เรื่องง่าย หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วระหว่างเรา และในระหว่างที่อยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับผู้ชายที่ฉันตกหลุมรักอย่างบ้าคลั่ง ฉันก็รู้สึกท่วมท้นและหวาดกลัว แต่เชื่อว่าตราบใดที่เรายังมีกันและกัน เราก็จะรอดพ้นจากทุกมรสุมได้แต่ไอเดนไม่ได้คิดแบบเดียวกัน เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หาข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้นและออกจากประเทศไปอย่างน้อยตอนที่เราอยู่ด้วยกัน เขาก็เพิกเ

เธอกำลังจะเรียกแท็กซี่ตอนที่ฉันร้องเรียกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและวางอำนาจที่สุดเท่าที่เคยมีมา ลูกค้าทุกคนต่างก็หลงใหลมัน “คุณทำนี่หล่นค่ะ”อนาสตาเซียหันกลับมาด้วยความประหลาดใจ และชั่วขณะหนึ่ง ฉันก็ตกตะลึงช่างภาพคนไหนก็ตามที่นักสืบคนนั้นจ้างมาคงจะเป็นพวกหลอกลวง รูปพวกนั้นไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความงามของเธอเลย เธอสวยมาก ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวไม่น่าดึงดูดและหน้าบวมแค่ไหนก็ตาม เธอร้องไห้เพราะเห็นฉันกับไอเดนหรือเปล่า? ดีแล้ว“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดอย่างหยาบคายและหันหลังกลับไม่นะ ฉันยังไม่จบกับเธอ“อนาสตาเซีย ใช่ไหมคะ?” ฉันเข้าประเด็นทันที และเมื่อเธอหันกลับมา ความประหลาดใจก็ปรากฏชัดบนใบหน้าที่สวยงามเธอไม่พูดอะไร จากนั้นฉันก็เสริมว่า “แฟนเก่าของไอเดน” เธอดูตกใจยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่พูดอะไร ก็ ไม่มีอะไรจำเป็น ฉันไม่อยากได้ยินเธอพูดด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันจึงเริ่มบอกความจริงกับเธอเรื่องฉันและไอเดนฉันชูนิ้วนางให้เธอดูด้วยความตื่นเต้น “ดิฉันขอเชิญคุณมางานแต่งของเราในฐานะแขกวีไอพีเลยค่ะ!”ตลอดเวลาที่ฉันพูด เธอเพียงแค่มองฉันโดยไม่พูดอะไรเลย เมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอก็เลิกทำท่าทางน่าสงสาร และสีหน้าก็แข็งกร