All Chapters of Fake Marriage With The CEO: Chapter 191 - Chapter 200

“Sh*t!” Pinunit ni Alhaj ang kaniyang pulo para itali sa dumudugo niyang braso. Sumabit iyon sa lumang bakal malapit sa bukana ng tunnel na kaniyang nilabasan. Hindi niya napansin na may matulis na bakal sa gilid, hindi rin kasi kasya ang buo niyang katawan kaya sasabit talaga ang kaniyang braso sa kaniyang paglabas. “Sh*t!” Nagtagis ang kaniyang bagang nang makita ang dugong tumutulo mula sa sugat hanggang sa kaniyang mga daliri. Paulit-ulit siyang nagmura at tanging pagsuntok na lamang sa lupa ang nagawa. Matinding galit ang namuno sa kaniyang puso, may sumisiksik na awa para sa sarili, at sumisipa rin ang pagkabigo. Maayos niyang trinato si Ysabela. Wala siyang ibang ginawa kung hindi mahalin at paglingkuran ang babae sa loob ng limang taong pagsasama nila. Hindi niya kailanman naisip na darating pa ang araw na ito, dahil buong akala niya, magsasama na silang dalawa hanggang sa huli nilang hininga. “F*ck this life!” Pagod siyang nahiga sa bermuda. Sobrang dilim ng ka

Sarkastiko itong ngumiti at may madilim na emosyon ang naglalaro sa mga mata ni Domingo.“Si Archie Garcia ang lalaking nagpabagsak sa mga Chua at Buenavista, hindi ba? Siya rin ang nasa likod ng pagbagsak ng Rivero’s Shipping Company.”Nabalitaan niya ang nangyari noong pagkakalugmok ng mga Garcia, at ang paghihigante nito sa mga pamilyang nagpahirap sa kanila. Ang mga nabanggit na mga pamilya ay pamilyar sa kaniya, ngunit hindi niya alam ang eksaktong nangyari para bumagsak ang bawat isa sa kanila.“He even wants to acquire the sugarmill in Ilocos del Sur. Naunahan ko lang siya. Ang alam ko, binibili niya maging ang mga lupain at ari-arian ng mga taong may kasalanan sa kaniya. He’s filthy rich. He has a good connection with powerful Mafia in Italy.”Saad ni Domingo na tila kilalang-kilala si Archie. Mukhang maraming alam si Domingo sa buhay ng kaibigan ni Greig.“Marami ang mga tauhan niya. Napasok nila ang mansyon. Tingin ko hindi rin naman ako matutulungan ng mga pulis kung sakali

Hindi makatulog si Ysabela kahit na madaling araw na. Pagod na ang kaniyang katawan, ngunit hindi ang kaniyang isip. Nasa tabi siya ni Athalia at ayaw niya sanang magising ang kaniyang mga anak dahil sa paglilikot niya.Isang malalim na buntong-hininga ang kumawala sa labi niya. Bumaba siya ng kama at naglakad palabas ng kuwarto. Madilim na ang buong sala at kusina, ang tanging liwanag na lamang sa paligid ay nagmumula sa mga downright torch na nakadikit sa pader.Naglakad siya at tumuloy siya sa teresa, binuksan niya ang sliding door at itinulak iyon. Agad na umihip ang malamig na hangin papasok ng silid.Mula rito, matatanaw ang dikit-dikit na kabahayan ng mga Sicilian na nakatayo sa mabatong bahagi na malapit sa dagat. Maganda ang view ng hotel room dahil nakaharap sa dagat at tanaw ang kumunidad ng Sicily.Inilagay niya ang mga kamay sa ibabaw ng barandilya. Malungkot siyang ngumiti sa kaniyang sarili habang pinagmamasdan ang madilim na karagatang nakalatag. Nagkikislapan ang daan

Nagtagis ang bagang ni Ysabela. Tiningnan niya ng masama si Greig at humakbang siya palapit. Nawala ang takot at gulat, napalitan iyon ng matinding galit.“I don’t know anything about you Mr. Ramos, except for being a client to us. So, please, I hope this won’t confuse you. Wala kang karapatan na halikan ako.” Mariin niyang sabi.“Kaya sa susunod na gawin mo iyon, asahan mong dadapo na ang palad ko diyan sa mukha mo!”Tinalikuran niya si Greig. Nagngingitngit pa rin ang kaniyang loob-loob at hindi maunawaan kung bakit may kakaibang lamig sa kaniyang tiyan.Bumalik siya sa kuwarto at madaling nahiga muli sa tabi ni Athalia. Mukhang hindi rin pala sila ligtas kung nasa puder sila ni Mr. Ramos.Hindi niya gusto na pinagsasamantalahan nalang lagi ng mga tao ang kaniyang kahinaan. Hindi niya alam kung kanino pa magtitiwala. Una, ilang taon siyang niloko ni Alhaj at ginawang t*ng*. Ngayon naman ay pagtatangkaan pa siyang bastusin ni Greig!Pumatak ang kaniyang mga luha. Gulong-gulo na siya,

May kakaibang lungkot sa puso ni Greig habang pinagmamasdan si Niccolò na mag-ayos ng dining table.Napalaki ito ng tama ni Ysabela, kahit na wala siya sa tabi nito. Hindi maitatanggi na naging matagumpay na magulang si Ysabela sa pag-aaruga sa mga bata.Inilapag niya ang carbonara sa gitna ng mesa. Nagpaakyat rin siya ng ilan pang pagkain mula sa restaurant ng hotel, kaya medyo marami ang nakahanda ngayon sa mesa.“Nics?”Narinig niya ang boses ni Ysabela, nag-angat siya ng tingin at nakitang medyo magulo pa ang buhok nito, halatang kagigising lang.Sa tabi ni Ysabela ay si Athalia na nagkukusot pa ng mga mata.“Tong batang ‘to, akala ko kung saan na nagpunta.” Turan ni Ysabela.“Good morning, Mommy.” Lumapit si Niccolò, hinawakan ang kamay ni Ysabela at hinila.Sumunod si Athalia, pero nakasimangot.“Where's my good morning?” Nakabusangot na tanong ni Athalia na ang tingin ay diretso sa kaniyang kapatid.“Good morning, Athy.” Saad ni Niccolò.“Tito Greig cooked for our breakfast.” N