Sh*t. Napapamura nalang talaga si Greig sa kaniyang sarili habang tinitingnan ang laman ng kaniyang refrigerator. Ayaw niyang mapahiya kay Niccolò. Ngayon pa lamang sila magkakaroon ng pagkakataon na magkausap at gumawa ng isang bagay na magkasama, tapos papalpak lang siya. Wala gaanong laman ang refrigerator sa kaniyang hotel room. Nakalimutan niyang magstock ng mga pagkain dahil nasanay siyang tumatawag nalang sa restaurant ng hotel para magpadala ng pagkain sa kaniya. Nakatayo sa kaniyang tabi si Niccolò, kuryuso ang mga mata at nagtataka kung bakit wala pa siyang inilalabas na lulutuin. “Ah.” He cleared his throat. “Naubos na ang bacon.” Aniya, medyo kabado. “I will try to call the restaurant so they can send us some food stock and ingredients we need.” Nagsalubong ang kilay ni Niccolò. “You don't have food here?” Tanong nito. Kumurap siya ng ilang beses. Kung pagkain lang, kaya niyang magpaakyat ng buffet kung iyon ang ang gusto ni Niccolò, pero wala siyang stock ng pagka
May kakaibang lungkot sa puso ni Greig habang pinagmamasdan si Niccolò na mag-ayos ng dining table.Napalaki ito ng tama ni Ysabela, kahit na wala siya sa tabi nito. Hindi maitatanggi na naging matagumpay na magulang si Ysabela sa pag-aaruga sa mga bata.Inilapag niya ang carbonara sa gitna ng mesa. Nagpaakyat rin siya ng ilan pang pagkain mula sa restaurant ng hotel, kaya medyo marami ang nakahanda ngayon sa mesa.“Nics?”Narinig niya ang boses ni Ysabela, nag-angat siya ng tingin at nakitang medyo magulo pa ang buhok nito, halatang kagigising lang.Sa tabi ni Ysabela ay si Athalia na nagkukusot pa ng mga mata.“Tong batang ‘to, akala ko kung saan na nagpunta.” Turan ni Ysabela.“Good morning, Mommy.” Lumapit si Niccolò, hinawakan ang kamay ni Ysabela at hinila.Sumunod si Athalia, pero nakasimangot.“Where's my good morning?” Nakabusangot na tanong ni Athalia na ang tingin ay diretso sa kaniyang kapatid.“Good morning, Athy.” Saad ni Niccolò.“Tito Greig cooked for our breakfast.” N
Tumango si Alhaj, nagpapasalamat sa tulong ni Domingo. “We really need a lot of men.” Aniya. Alam niyang maraming tauhan si Greig at Archie, kaya para makasigurado na may laban sila, kailangan nila ng maraming tauhan. “Walang problema sa mga taong tutulong sa iyo, Alhaj, kung may pera ka. Asahan mong nabibili ng pera ang katapatan at serbisyo ng mga tao rito sa Sicily. Hindi takot mamatay ang mga tao rito sa Sicily, Alhaj. Trabaho na nila ang pumatay… at mamatay.” Kyumpansang saad ni Domingo. “Kuya. Era’s here.” Singit ni Alessandra na nag-aalala sa kaniyang anak dahil naririnig ang kanilang pag-uusap. “Hindi naman niya naiintindihan, Ale.” Sagot ni Domingo. Mapagpaumanhin niyang tiningnan ang babae. Umiling lamang si Alessandra, hindi siya ang sinisisi kung hindi ang kapatid na masyadong bulgar sa pagsasalita. Tinapunan niya ng tingin si Era, inosinte ang bata at tila hindi nauunawaan ang kanilang pag-uusap. Kagaya ni Athalia at Niccolò, hindi rin lubos na nakakaunawa ng Tagalo
"I want my family to be safe, Natasha.” Sumunod si Alhaj kay Natasha nang tumuloy ito sa malawak na bakuran.“I’d give them to you, Alhaj. Babawiin natin si Bella at ang mga anak mo. But I wonder, what would happen after we take them back? Tingin mo ba hindi sasabihin ni Greig ang mga nalalaman niya kay Ysabela? He would probably insist to make her remember their past.”Humugot ng malalim na hininga si Alhaj. Alam niyang may posibilidad na pagdudahan na siya ngayon ni Bella, pero hindi iyon ang priority niya.Gusto niya lang mabawi ang mag-iina at makaalis ng Sicily. Saka na siya hahanap ng solusyon sa mga problemang kahaharapin nilang magkasama.“Mahihirapan si Bella na maalala si Greig dahil hindi naging maganda ang huli niyang mga alaala sa g*g*ng ‘yon. Kaya bago pa tuluyang bumalik ang alaala ni Bella, kailangan mabawi na natin sila. Aalis ako agad, di-diretso kami ng Germany. O sa Iceland. O kahit saang lugar na malayo kay Greig!” Frustrated niyang saad.“Hindi ka kasi sa akin ag
“Is this really necessary? What are we doin’ here?” Humarap sa kaniya si Greig. Lumamlam paunti-unti ang ekspresyon ng mukha nito. Mula sa malamig na ekspresyon, naging malambot iyon. “Pumasok muna tayo, at sasagutin ko ang lahat ng tanong mo.” Hindi na hinintay ng lalaki na sumagot siya. Nag-squat ito at binuhat si Niccolò. “Let’s go inside, Nics.” Maingat na sabi ni Greig sa batang lalaki. Lumingon si Niccolò sa kaniya. Magkasalubong ang kilay nito at nagtataka sa nangyayari. “Mom?” “We’re goin’ to follow.” Napipilitan siyang ngumiti para papanatagin ang loob ng kaniyang anak. Nagbaba siya ng tingin kay Athalia at hinawakan ang kamay nito. Nakasimangot naman ang batang babae. “I don’t want to go inside, Mom! Those were the bad guys!” Pagmamaktol nito. “Athy.” Pinisil niya ang kamay ni Athalia. Nilingon niya saglit si Archie at nakitang sumunod na ito kay Greig. Ngunit tumigil ang dalawa sa marmol na hagdan nang mapansin na hindi naman sila sumusunod. “They are not the ba
“I don’t think that would be easy, Greig.” Ani Archie.It wouldn’t be easy, but it would be harder for him to live without Ysabela and his children. “And rather fight for my chance, than lose them.” Sagot niya.Naupo si Archie sa mahabang sofa. Sumandal ito at tumingin sa kawalan.“You know, sometimes, I think it’s quite unfair for Ysabela. Maayos naman ang buhay niya nang wala ka, tapos ngayon magiging magulo ulit dahil babawiin mo siya. I’m your friend and I would support you with your decision if you want to take her back, but at least be gentle to her. May sakit si Ysabela, at kung ipipilit natin sa kaniya ang mga gusto mong mangyari baka hindi niya kayanin.”Natahimik siya sa sinabi ni Archie.Maayos ang buhay ni Ysabela no’ng wala siya?Nagtagis ang kaniyang bagang. Somehow, he couldn't deny that.Nakita niyang malaki nga ang pinagbago ni Ysabela, sa pananamit, pananalita, at pagdala ng sarili. Ramdam niyang parang ibang tao na ito.Nang una niyang makita ang babae, agad na bum
Umawang ang labi ni Ysabela. Even her DNA result was manipulated. “And then, what?” “You were announced dead. The case was immediately closed.” Sagot ng lalaki. “That’s why, I believe that Alhaj, that liar, had plotted all this. May kasabwat siya para dukutin ka.” He concluded. Napapikit saglit si Ysabela, parang pinukpok ng martilyo ang kaniyang ulo. Isang beses lang, pero malakas. Ininda niya iyon. Tumitig naman sa kaniya ng mariin si Greig, nag-aalala na baka ang pag-uusap nila’y hindi maganda para sa kalusugan niya. “Are you alright?” Maingat na tanong ng lalaki. Marahan siyang tumango. “I told you about my dream. I was running in the woods. Then I saw a creek. Sa kabila ng batis, may nakita akong babae. She was waving at me. Then there's a gunshot.” Aniya, inaalala ang kaniyang panaginip. “Then suddenly, I was drowning in the creek. Dati, madalas akong managinip ng ganoon.” Aniya. Kinagat niya ang ibabang labi at may naalala. “I… I had a gunshot.” Sa pagkakataong ito,
Nasa sasakyan na si Greig at Archie, kapwa sila tahimik habang binabaybay ang isa pang bahay na kanilang ni-rentahan, hindi gaanong malayo sa burol na kanilang pinagdalhan sa kaniyang pamilya.“Use this.” Ibinigay sa kaniya ni Archie ang isang kalibre 45 na klase ng baril.Inalis niya ang magazine no’n at nakitang puno iyon ng bala.“Magpa-patrol ang mga tauhan ko, at magbabantay rin mula sa mas mataas na bahagi ang isa sa kanila para masiguradong makakapasok muna sila bago kami sumunod.”Huminga siya ng malalim.“How about the family you paid to stay in that house?”“Nasa loob lang naman sila, nasa mas pribado at ligtas na silid. Huwag kang mag-alala, hindi sila masasaktan.” Sagot ng lalaki.Kasabay ng paglipat nila kay Ysabela at sa mga bata, may binayaran silang pamilya na gagamitin nila para mailigaw ang mga nagmamanman sa kanila.Unang inilipat sila Ysabela, sa likod lamang ng hotel sila dumaan. Sinigurado niyang walang nakaalam sa paglabas ng kaniyang pamilya sa hotel.Sumunod a
Sa’yo ako.Sa’yo ako.Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-pi-play sa utak ni Ysabela ang mga salitang iyon.Anong sa akin pa rin siya?Imposible.Nagtatagis ang kaniyang bagang sa tuwing nararamdaman na bumibilis ang ritmo ng kaniyang puso kapag naiisip ang sinabi ni Greig.Imposible.No'ng mawala ang kaniyang alaala, naniwala siyang si Alhaj nga ang lalaki sa buhay niya. Hindi niya naisip na kay Greig siya, dahil no’ng mga panahon na iyon hindi niya pa maalala ang lalaki.Isn’t it unfair? That he could just easily say those words to me?Kung sa simula palang akin siya. Bakit… bakit nagpakasal siya kay Natasha?Hindi ba siya nahulog kay Natasha? Hindi ba siya nakaramdam ng kahit na anong espesyal para kay Natasha? Matagal silang nagsama, imposibleng hindi man lang nadevelop ang feelings ni Greig kay Natasha.Maybe he is just making things up?Nakakainis.Nang sumunod na mga araw, madalas na si Greig ang nagdadala ng kaniyang pagkain sa kuwarto. Minsan ay ito pa ang nagluluto ng
Maayos na ang buhay ni Ysabela sa piling niya. Masaya na sila. Tahimik na ang buhay nila. Bakit kailangan pang guluhin ng p*t*ng*n*ng Ramos na ‘yon? Masaya naman sila ni Ysabela. Kuntento na sila kung ano ang meron noon. Si Athalia at Niccolò, anak na niya kung ituring. Minahal niya ng buong puso, at tinuring na kaniya. Wala siyang pagkukulang kay Ysabela. Pinagsilbihan at minahal niya ito higit sa kaniyang makakaya. Ano pa ba ang kulang? Bakit kailangan na magkaganito ang pamilyang iningatan at pinaglaban niya? Hindi niya namalayan na hilom na pala ng luha ang kaniyang mga mata dahil sa emosyong nag-uumalpas sa kaniyang dibdib. Muli siyang nagsalin ng alak sa kaniyang baso at miserableng uminom. T*ng*na mo Greig. Bulong niya sa hangin. Sa oras na makauwi siya ng Pilipinas at magkita sila, sisiguraduhin niyang buburahin niya ito sa mundong ibabaw. Iyon lang ang tanging paraan para masolo niya si Ysabela. Dahil hangga't nabubuhay si Greig Ramos, hindi niya makakamtan ang kapayapa
Nililinis ni Ada ang sugat ni Natasha nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Nang makitang international call pa iyon, mabilis niyang sinagot ang tawag.“What happened to your card, Natasha?” Galit na tanong ni Alhaj sa kabilang linya.Kahapon pa niya pina-cut ang kaniyang card, pero ngayon lang siguro napansin ni Alhaj ang bagay na iyon.Humugot siya ng malalim na hininga, pilit kinakalma ang kaniyang sarili.“I have to cut it for awhile, Alhaj. May nag-iimbestiga sa akin at pilit inaalam maski ang mga bagay na pinaglalaanan ko ng pera. I can't let them catch me!”Narinig niyang marahas na nagbuntong-hininga si Alhaj.“So, what would happen to us now, ha? Alam mong hindi ko rin pwedeng gamitin ang cards ko! How do you expect us to live here without money?!”Nagtagis ang bagang ni Natasha. Ang kapal ng mukha ng lalaking ito, pera na nga niya ang ginagasta ay may lakas pa ng loob na sigaw-sigawan siya.Magsasalita na dapat siya nang maunahan siya ni Alhaj.“Babalik ako ng Pilipinas. Isa
Patrick. Kumurap siyang muli. Malaki na rin ang pinagbago ni Patrick, halos hindi na niya makilala. Mas naging matured na itong tingnan. Kapansin-pansin ang well-trimmed beard nito na bumagay lalo sa dirty look ng lalaki. Teka. Hindi ba’t si Archie ang ganoon ang pamormahan noon? Naisip niya si Archie. Mas maayos na itong tingnan ngayon kumpara noong nakaraang limang taon. Mas pormal na si Archie. Tila isang kagalang-galang na tao. Ibinuka niya ang kaniyang bibig, ngunit walang salitang lumalabas. Kaya huminga na lamang siya ng malalim. “Come on, Athy. Kukuha tayo ng tubig.” Ani Patrick na agad na umalis sa kaniyang harap, dala ang kaniyang anak. Ilang minuto lang ay bumalik ito, dala ni Athalia ang baso ng tubig habang buhat-buhat pa rin ni Patrick ang bata. Dahan-dahan ibinaba ni Patrick si Athalia at saka lumapit sa kaniya ang lalaki. May inayos ito sa kaniyang bed, naramdaman niyang umaangat ang parte sa kaniyang ulo hanggang sa kaniyang likod. Ngayon ay tila nakaupo na si
“Ysa.”Mabagal niyang ikinurap ang kaniyang mga mata. Sa kaniyang harap ay ang lalaki sa kaniyang mga panaginip.Greig Rain Ramos. The man I loved.Pagod siyang pumikit, kahit pa naririnig niyang hinihiling ni Greig na manatiling bukas ang kaniyang mga mata.Unti-unting bumalik lahat ng sakit, lahat ng masasakit na alaala kasama si Greig, bumalik lahat sa kaniya. Parang kahapon lang nangyari lahat. Bumukas muli ang sugat na akala niya’y hinilom na ng panahon.Somehow, I felt grateful that I forget him for awhile.Sa ilang taon na hindi niya ito maalala, hindi rin nagparamdam ang sakit sa kaniyang puso. Sa limang taon na pinunan ni Alhaj ang responsabilidad ni Greig, hindi niya naisip na baka nga may iba siyang minahal.Akala niya noon si Alhaj ang tanging lalaki sa kaniyang buhay, kaya kahit may pagdududa siya, umaasa pa rin siyang sana bumalik ang alaala niya para tuluyan nang mawala ang mga pagdududang iyon.Ilang beses na nag-play sa kaniyang isip ang una nilang pagkikita ni Greig.
“Sana magising na si Ysabela… para, para makabalik na kayo ng Pilipinas.” Mahina niyang sabi. Somehow, guilt creeped inside her. Alam niyang may problema rin na naghihintay dito sa Pilipinas kung sakaling bumalik na ang pamilya ni Greig. “Pumunta si Natasha sa bahay.” Bigla’y saad ni Greig. Nagsalubong ang kilay ni Gretchen. “H-huh?” “Pinuntahan ka niya, hindi ba?” Tanong ni Greig. Umawang ang labi ni Gretchen. Hindi niya inaasahan na alam ni Greig na pumunta sa kaniya si Natasha. Napakurap siya ng ilang beses. Paano nalaman ni Greig? “Nagkausap na kayo ni Natasha?” Sambit niya. Umiling si Greig bilang tugon. “Hindi pa. What did she tell you?” Natigilan si Gretchen, parang tumigil din ang tibok ng kaniyang puso. May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan dahil sa tanong ni Greig. Ito na ba ang tamang panahon para sabihin kay Greig ang kaniyang nalaman? Hindi na siya makakapagsinungaling pa, alam ng kaniyang anak na bumisita si Natasha. Ibigsabihin, may nagbabalita sa la
“Nababaliw na ako, dahil kahit anong pilit kong ayusin ang pagsasama namin ni Greig, ang dami pa rin humahadlang! I just want a happy and complete family. Bakit ang hirap no’n? Bakit ayaw ibigay sa akin?”Maagap niyang pinunasan ang kaniyang luha nang tumulo iyon. Totoong nasasaktan siya at hindi niya iyon itatago kay Gretchen.“I’m also ready to let him go, Mom. I was more than willing to sign the divorce paper if it’s the only way that I'd make him happy. Pero paano ako? Paano ang baby namin? Paano kami ng dinadala ko?”Nilunok niya ang mga hikbi.“What would happen to us in the future? Ano? Kukutyain siya dahil hindi maayos ang pamilyang pinagmulan niya? Ganoon ba? Hindi ba't mas maganda na habang wala pa ay putulin na agad ang hirap na kahaharapin niya?”“Natasha.” Nanghihilakbot si Gretchen sa kaniyang naririnig.Kahit paano, nagdududa siya sa pagdadalang-tao ni Natasha, pero kung totoo man na buntis ito at si Greig ang ama, dadalhin habang buhay ng kaniyang konsensya kung hahaya
Pilit iniinda ni Natasha ang sugat sa kaniyang tagiliran. Mabuti na lamang at hindi gaanong malalim ang sugat, dahil kung hindi, napuruhan na siya.Kinagat niya ang ibabang labi, habang pinagmamasdan siya ni Ada na nag-aayos ng kaniyang sarili.“Are you really going to see his Mom, Nat?” May pag-aalang tanong ni Ada.“What else could I f*ck*ng do, Ada? Maghintay hanggang sa makabalik si Greig kasama si Ysabela at ang anak niya? I wouldn't let that happen without making a scene—ah!”Hinawakan niya ang sugat sa kaniyang tagiliran nang kumirot iyon dahil sa kaniyang pagsigaw. Napapamura na lamang siya dahil sa pagkirot no’n.Kaninang umaga lamang siya nakalabas ng ospital, at hiniling ng doktor na magpahinga siya ng mabuti, pero hindi niya kayang manatili nalang sa bahay habang nagkakagulo ang mundo sa labas.“Alam mong hindi ka gusto ni Gretchen, baka magkasagutan na naman kayo.” Paalala ni Ada sa kaniya.Tiningnan niya ang repleksyon ni Ada sa salamin. Lately, napapansin niya na madala
Nang sumunod na araw, dumating si Patrick. Sinundo ito ng mga tauhan ni Greig sa airport at dumiretso agad sa ospital. Nang makita ni Patrick si Ysabela, hindi pa rin makapaniwala ang lalaki na totoo ngang buhay pa rin ito. Ilang taon rin siyang napapaniwala na wala na nga ang babae at sumakabilang-buhay na. Akala niya'y hindi na ulit sila magkikita pa, pero ito ngayon at lumalaban pa rin pala si Ysabela. Wala masyadong nagbago kay Ysabela. Sa isang tingin ay mamumukhaan ito agad, kaya naging sigurado agad si Archie nang makita ang babae, dahil kung siya rin naman ang unang nakakita kay Ysabela, makikilala niya ito agad. “Hi, Ysabela.” Bati ni Patrick sa nakapikit na babae. “Who is he?” Nilingon ni Patrick ang nagsalita, at nakita si Athalia na nakayakap na ngayon kay Greig. Kanina nang dumating siya, natutulog pa ito sa mahabang sofa. Mukhang naalimpungatan dahil medyo mapula pa ang namumungay na mga mata. Tumitig siya sa mukha ni Athalia. T*ng*na. Napapamura nalang talaga si