here's the late update, peps! Buti nakahabol pa. May flu pa rin me until now, pero keri naman. Bukas around 10-11 pm po ang update. Keep safe everybody!
"I want my family to be safe, Natasha.” Sumunod si Alhaj kay Natasha nang tumuloy ito sa malawak na bakuran.“I’d give them to you, Alhaj. Babawiin natin si Bella at ang mga anak mo. But I wonder, what would happen after we take them back? Tingin mo ba hindi sasabihin ni Greig ang mga nalalaman niya kay Ysabela? He would probably insist to make her remember their past.”Humugot ng malalim na hininga si Alhaj. Alam niyang may posibilidad na pagdudahan na siya ngayon ni Bella, pero hindi iyon ang priority niya.Gusto niya lang mabawi ang mag-iina at makaalis ng Sicily. Saka na siya hahanap ng solusyon sa mga problemang kahaharapin nilang magkasama.“Mahihirapan si Bella na maalala si Greig dahil hindi naging maganda ang huli niyang mga alaala sa g*g*ng ‘yon. Kaya bago pa tuluyang bumalik ang alaala ni Bella, kailangan mabawi na natin sila. Aalis ako agad, di-diretso kami ng Germany. O sa Iceland. O kahit saang lugar na malayo kay Greig!” Frustrated niyang saad.“Hindi ka kasi sa akin ag
“Is this really necessary? What are we doin’ here?” Humarap sa kaniya si Greig. Lumamlam paunti-unti ang ekspresyon ng mukha nito. Mula sa malamig na ekspresyon, naging malambot iyon. “Pumasok muna tayo, at sasagutin ko ang lahat ng tanong mo.” Hindi na hinintay ng lalaki na sumagot siya. Nag-squat ito at binuhat si Niccolò. “Let’s go inside, Nics.” Maingat na sabi ni Greig sa batang lalaki. Lumingon si Niccolò sa kaniya. Magkasalubong ang kilay nito at nagtataka sa nangyayari. “Mom?” “We’re goin’ to follow.” Napipilitan siyang ngumiti para papanatagin ang loob ng kaniyang anak. Nagbaba siya ng tingin kay Athalia at hinawakan ang kamay nito. Nakasimangot naman ang batang babae. “I don’t want to go inside, Mom! Those were the bad guys!” Pagmamaktol nito. “Athy.” Pinisil niya ang kamay ni Athalia. Nilingon niya saglit si Archie at nakitang sumunod na ito kay Greig. Ngunit tumigil ang dalawa sa marmol na hagdan nang mapansin na hindi naman sila sumusunod. “They are not the ba
“I don’t think that would be easy, Greig.” Ani Archie.It wouldn’t be easy, but it would be harder for him to live without Ysabela and his children. “And rather fight for my chance, than lose them.” Sagot niya.Naupo si Archie sa mahabang sofa. Sumandal ito at tumingin sa kawalan.“You know, sometimes, I think it’s quite unfair for Ysabela. Maayos naman ang buhay niya nang wala ka, tapos ngayon magiging magulo ulit dahil babawiin mo siya. I’m your friend and I would support you with your decision if you want to take her back, but at least be gentle to her. May sakit si Ysabela, at kung ipipilit natin sa kaniya ang mga gusto mong mangyari baka hindi niya kayanin.”Natahimik siya sa sinabi ni Archie.Maayos ang buhay ni Ysabela no’ng wala siya?Nagtagis ang kaniyang bagang. Somehow, he couldn't deny that.Nakita niyang malaki nga ang pinagbago ni Ysabela, sa pananamit, pananalita, at pagdala ng sarili. Ramdam niyang parang ibang tao na ito.Nang una niyang makita ang babae, agad na bum
Umawang ang labi ni Ysabela. Even her DNA result was manipulated. “And then, what?” “You were announced dead. The case was immediately closed.” Sagot ng lalaki. “That’s why, I believe that Alhaj, that liar, had plotted all this. May kasabwat siya para dukutin ka.” He concluded. Napapikit saglit si Ysabela, parang pinukpok ng martilyo ang kaniyang ulo. Isang beses lang, pero malakas. Ininda niya iyon. Tumitig naman sa kaniya ng mariin si Greig, nag-aalala na baka ang pag-uusap nila’y hindi maganda para sa kalusugan niya. “Are you alright?” Maingat na tanong ng lalaki. Marahan siyang tumango. “I told you about my dream. I was running in the woods. Then I saw a creek. Sa kabila ng batis, may nakita akong babae. She was waving at me. Then there's a gunshot.” Aniya, inaalala ang kaniyang panaginip. “Then suddenly, I was drowning in the creek. Dati, madalas akong managinip ng ganoon.” Aniya. Kinagat niya ang ibabang labi at may naalala. “I… I had a gunshot.” Sa pagkakataong ito,
Nasa sasakyan na si Greig at Archie, kapwa sila tahimik habang binabaybay ang isa pang bahay na kanilang ni-rentahan, hindi gaanong malayo sa burol na kanilang pinagdalhan sa kaniyang pamilya.“Use this.” Ibinigay sa kaniya ni Archie ang isang kalibre 45 na klase ng baril.Inalis niya ang magazine no’n at nakitang puno iyon ng bala.“Magpa-patrol ang mga tauhan ko, at magbabantay rin mula sa mas mataas na bahagi ang isa sa kanila para masiguradong makakapasok muna sila bago kami sumunod.”Huminga siya ng malalim.“How about the family you paid to stay in that house?”“Nasa loob lang naman sila, nasa mas pribado at ligtas na silid. Huwag kang mag-alala, hindi sila masasaktan.” Sagot ng lalaki.Kasabay ng paglipat nila kay Ysabela at sa mga bata, may binayaran silang pamilya na gagamitin nila para mailigaw ang mga nagmamanman sa kanila.Unang inilipat sila Ysabela, sa likod lamang ng hotel sila dumaan. Sinigurado niyang walang nakaalam sa paglabas ng kaniyang pamilya sa hotel.Sumunod a
Lumubog ang araw, at unti-unting kumagat ang dilim. Nasa kuwarto siya, nakikiramdam at naghahanda. Ang pamilyang kasama niya ay nasa ligtas na silid at kagaya niya, nakikiramdam lang din at naghihintay na magkagulo. Mas matanda ang dalawang batang kasama nila kumpara kay Niccolò at Athalia. Walong taong gulang na ang lalaki, pito naman ang babae. Hindi sila kambal, pero dahil magkasingtangkad lang at halos pareho ang pangangatawan ay pwede nang mapagkamalang kambal. Mabuti na lamang, kahit na maglilimang taong gulang palang ang kaniyang mga anak, namana naman nila ang kaniyang genes. Kapwa matangkad si Niccolò at Athalia, kaya ang mga batang kasama niya ngayon ay hawig kahit paano sa kaniyang mga anak. Mayroong surveillance camera, siyam lahat. Dalawa sa likod, isa malapit sa kitchen door, at ang isa pa ay nasa sala. Dalawa sa harap, isa sa may garage at dalawa malapit sa malaking gate. Ang monitor ay nasa kaniyang kuwarto kaya nakikita niya kung may posibleng pumasok. Lumi
Bumukas ang pinto dahil sa malakas na pagkakasipa ng mga taong nasa labas. Patuloy pa rin ang putukan at mas lalong bumilis ang tibok ng puso ni Ysabela. Niyakap niya ang kaniyang mga anak na sumiksik naman sa kaniya.Tumama sa kaniyang mukha ang liwanag mula sa flashlight na dala ng mga tauhan.“We found them!” Sigaw ng isang garalgal na boses.“Mommy. I’m scared.” Iyak ni Athalia.Mas lalo niyang hinigpitan ang yakap sa mga bata. Kahit siya, natatakot para sa kaligtasan nila.“Mommy’s here, don’t be afraid, Athy.” Bulong niya.Lumapit ang dalawang lalaki sa kanila. May dala silang flashlight at mahahabang baril. Ang isa ay hinawakan si Niccolò para ilayo sa kaniya, pero pinalis niya agad ang kamay ng lalaki.“Don’t touch them!” Sigaw niya.“You have to come with us. We are Señor Alhaj’s men.” Imporma nito.Mas lalong naghurumintado ang kaniyang puso.Totoo, pinuntahan talaga sila ni Alhaj kasama ang mga tauhan nito.“Where’s Daddy?” Si Niccolò na napukaw ang interes dahil sa sinabi
Samantalang hindi makapasok ang mga tauhan ni Greig, kahit sa sala lang dahil nakapwesto sa taas ang mga tauhan ni Alhaj. Nasa likod sila ng pinto, naghihintay na maubusan ng bala ang mga bumabaril sa taas nang makapasok na sila. Maraming patay na katawan ang nagkalat sa labas ng mansyon, at iilan na lamang ang tauhan ni Alhaj na buhay pa. Hula niya, nahati ang mga tauhan ni Alhaj, ang ilan ay dumiretso rito at ang ilan ay sa isa pang mansyon dahil may sumubok rin na pumasok sa kabilang mansyon. Tatlong lalaki lang, pero agad na napatumba ng kaniyang mga tauhan. “Sa likod kami dadaan.” Imporma ni Archie sa kaniyang tabi. “Don’t let them catch us. Kunin niyo lang ang atensyon nila, kami na ang papasok.” Saad ng lalaki. Tumango siya. Nakipagpalitan sila ng putok ng kaniyang mga kasama, samantalang ang ilang tauhan ay sumunod kay Archie para sa likod ng mansyon dumaan. There’s a fire exit in the back. Naalala niya. Pwede silang dumaan doon, at tumuloy sa kusina para masalisihan a
“Siguro tama si Archie.” Tinitigan siya ni Greig, puno ng pangungulila.“My heart would always find you. Kahit saang lupalop ng mundo, mahahanap kita.”Umiling siya, hindi alam ang sasabihin.“Even after death, I would find you. I’d fight for my chance just… to be with you again. Dahil mahirap at masakit mabuhay, kung wala ka.”Pero mahirap at masakit din mabuhay para kay Ysabela kung nariyan siya.Mariin na pumikit si Ysabela, nawawalan ng lakas na sumagot pa. Hindi niya alam kung ano ang naging buhay ni Greig sa loob ng limang taon nilang pagkawalay sa isa’t isa.Siguro naging mahirap para kay Greig dahil sinisi nito ang sarili sa nangyari sa kaniya, samantalang nabuhay naman siya ng payapa at malayo sa mga bagay na makakasakit sa kaniya.Kung iisipin niya ng mabuti, naging maayos ang buhay niya sa piling ni Alhaj. Naging payapa. Naging matiwasay.Pero hindi siya naging masaya.Parang may kulang. Parang may kahungkagan sa puso niya na hindi kayang punan ni Alhaj.Marahang idinampi n
“ I still have an effect on you.” Mahinang turan ni Greig.Dahan-dahang umawang ang labi ni Ysabela. Tinitigan niya ang seryosong mukha ng lalaki. Ipinikit niya ang mga mata nang maramdaman na nangilid agad ang kaniyang mga luha.Bakit ganoon?Bakit hindi pa rin sapat ang limang taon para mabago ang epekto ni Greig sa kaniya? Sana… sana kaya niyang itanggi na hindi na siya apektado sa lalaki, pero hindi niya magawa dahil alam niyang totoo ang sinabi nito.Hanggang ngayon, si Greig lamang, at tanging si Greig lamang ang kayang magpabilis ng tibok ng kaniyang puso. Ito lamang ang kayang kumuryente sa kaniyang sistema sa isang haplos lang. Ito lamang ang tanging lalaki na magagawang buhayin ang akala niya’y manhid na damdamin.Nang imulat niya ang mga mata, nakita niyang titig na titig sa kaniya si Greig. Bumuka ang kaniyang bibig.“How could you awaken the love that I have forgotten already?” Nasasaktan niyang tanong.Bumakas ang gulat sa mga mata ni Greig.“Ano?”Iniangat niya ang mga
Sa’yo ako.Sa’yo ako.Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-pi-play sa utak ni Ysabela ang mga salitang iyon.Anong sa akin pa rin siya?Imposible.Nagtatagis ang kaniyang bagang sa tuwing nararamdaman na bumibilis ang ritmo ng kaniyang puso kapag naiisip ang sinabi ni Greig.Imposible.No'ng mawala ang kaniyang alaala, naniwala siyang si Alhaj nga ang lalaki sa buhay niya. Hindi niya naisip na kay Greig siya, dahil no’ng mga panahon na iyon hindi niya pa maalala ang lalaki.Isn’t it unfair? That he could just easily say those words to me?Kung sa simula palang akin siya. Bakit… bakit nagpakasal siya kay Natasha?Hindi ba siya nahulog kay Natasha? Hindi ba siya nakaramdam ng kahit na anong espesyal para kay Natasha? Matagal silang nagsama, imposibleng hindi man lang nadevelop ang feelings ni Greig kay Natasha.Maybe he is just making things up?Nakakainis.Nang sumunod na mga araw, madalas na si Greig ang nagdadala ng kaniyang pagkain sa kuwarto. Minsan ay ito pa ang nagluluto ng
Maayos na ang buhay ni Ysabela sa piling niya. Masaya na sila. Tahimik na ang buhay nila. Bakit kailangan pang guluhin ng p*t*ng*n*ng Ramos na ‘yon? Masaya naman sila ni Ysabela. Kuntento na sila kung ano ang meron noon. Si Athalia at Niccolò, anak na niya kung ituring. Minahal niya ng buong puso, at tinuring na kaniya. Wala siyang pagkukulang kay Ysabela. Pinagsilbihan at minahal niya ito higit sa kaniyang makakaya. Ano pa ba ang kulang? Bakit kailangan na magkaganito ang pamilyang iningatan at pinaglaban niya? Hindi niya namalayan na hilom na pala ng luha ang kaniyang mga mata dahil sa emosyong nag-uumalpas sa kaniyang dibdib. Muli siyang nagsalin ng alak sa kaniyang baso at miserableng uminom. T*ng*na mo Greig. Bulong niya sa hangin. Sa oras na makauwi siya ng Pilipinas at magkita sila, sisiguraduhin niyang buburahin niya ito sa mundong ibabaw. Iyon lang ang tanging paraan para masolo niya si Ysabela. Dahil hangga't nabubuhay si Greig Ramos, hindi niya makakamtan ang kapayapa
Nililinis ni Ada ang sugat ni Natasha nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Nang makitang international call pa iyon, mabilis niyang sinagot ang tawag.“What happened to your card, Natasha?” Galit na tanong ni Alhaj sa kabilang linya.Kahapon pa niya pina-cut ang kaniyang card, pero ngayon lang siguro napansin ni Alhaj ang bagay na iyon.Humugot siya ng malalim na hininga, pilit kinakalma ang kaniyang sarili.“I have to cut it for awhile, Alhaj. May nag-iimbestiga sa akin at pilit inaalam maski ang mga bagay na pinaglalaanan ko ng pera. I can't let them catch me!”Narinig niyang marahas na nagbuntong-hininga si Alhaj.“So, what would happen to us now, ha? Alam mong hindi ko rin pwedeng gamitin ang cards ko! How do you expect us to live here without money?!”Nagtagis ang bagang ni Natasha. Ang kapal ng mukha ng lalaking ito, pera na nga niya ang ginagasta ay may lakas pa ng loob na sigaw-sigawan siya.Magsasalita na dapat siya nang maunahan siya ni Alhaj.“Babalik ako ng Pilipinas. Isa
Patrick. Kumurap siyang muli. Malaki na rin ang pinagbago ni Patrick, halos hindi na niya makilala. Mas naging matured na itong tingnan. Kapansin-pansin ang well-trimmed beard nito na bumagay lalo sa dirty look ng lalaki. Teka. Hindi ba’t si Archie ang ganoon ang pamormahan noon? Naisip niya si Archie. Mas maayos na itong tingnan ngayon kumpara noong nakaraang limang taon. Mas pormal na si Archie. Tila isang kagalang-galang na tao. Ibinuka niya ang kaniyang bibig, ngunit walang salitang lumalabas. Kaya huminga na lamang siya ng malalim. “Come on, Athy. Kukuha tayo ng tubig.” Ani Patrick na agad na umalis sa kaniyang harap, dala ang kaniyang anak. Ilang minuto lang ay bumalik ito, dala ni Athalia ang baso ng tubig habang buhat-buhat pa rin ni Patrick ang bata. Dahan-dahan ibinaba ni Patrick si Athalia at saka lumapit sa kaniya ang lalaki. May inayos ito sa kaniyang bed, naramdaman niyang umaangat ang parte sa kaniyang ulo hanggang sa kaniyang likod. Ngayon ay tila nakaupo na si
“Ysa.”Mabagal niyang ikinurap ang kaniyang mga mata. Sa kaniyang harap ay ang lalaki sa kaniyang mga panaginip.Greig Rain Ramos. The man I loved.Pagod siyang pumikit, kahit pa naririnig niyang hinihiling ni Greig na manatiling bukas ang kaniyang mga mata.Unti-unting bumalik lahat ng sakit, lahat ng masasakit na alaala kasama si Greig, bumalik lahat sa kaniya. Parang kahapon lang nangyari lahat. Bumukas muli ang sugat na akala niya’y hinilom na ng panahon.Somehow, I felt grateful that I forget him for awhile.Sa ilang taon na hindi niya ito maalala, hindi rin nagparamdam ang sakit sa kaniyang puso. Sa limang taon na pinunan ni Alhaj ang responsabilidad ni Greig, hindi niya naisip na baka nga may iba siyang minahal.Akala niya noon si Alhaj ang tanging lalaki sa kaniyang buhay, kaya kahit may pagdududa siya, umaasa pa rin siyang sana bumalik ang alaala niya para tuluyan nang mawala ang mga pagdududang iyon.Ilang beses na nag-play sa kaniyang isip ang una nilang pagkikita ni Greig.
“Sana magising na si Ysabela… para, para makabalik na kayo ng Pilipinas.” Mahina niyang sabi. Somehow, guilt creeped inside her. Alam niyang may problema rin na naghihintay dito sa Pilipinas kung sakaling bumalik na ang pamilya ni Greig. “Pumunta si Natasha sa bahay.” Bigla’y saad ni Greig. Nagsalubong ang kilay ni Gretchen. “H-huh?” “Pinuntahan ka niya, hindi ba?” Tanong ni Greig. Umawang ang labi ni Gretchen. Hindi niya inaasahan na alam ni Greig na pumunta sa kaniya si Natasha. Napakurap siya ng ilang beses. Paano nalaman ni Greig? “Nagkausap na kayo ni Natasha?” Sambit niya. Umiling si Greig bilang tugon. “Hindi pa. What did she tell you?” Natigilan si Gretchen, parang tumigil din ang tibok ng kaniyang puso. May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan dahil sa tanong ni Greig. Ito na ba ang tamang panahon para sabihin kay Greig ang kaniyang nalaman? Hindi na siya makakapagsinungaling pa, alam ng kaniyang anak na bumisita si Natasha. Ibigsabihin, may nagbabalita sa la
“Nababaliw na ako, dahil kahit anong pilit kong ayusin ang pagsasama namin ni Greig, ang dami pa rin humahadlang! I just want a happy and complete family. Bakit ang hirap no’n? Bakit ayaw ibigay sa akin?”Maagap niyang pinunasan ang kaniyang luha nang tumulo iyon. Totoong nasasaktan siya at hindi niya iyon itatago kay Gretchen.“I’m also ready to let him go, Mom. I was more than willing to sign the divorce paper if it’s the only way that I'd make him happy. Pero paano ako? Paano ang baby namin? Paano kami ng dinadala ko?”Nilunok niya ang mga hikbi.“What would happen to us in the future? Ano? Kukutyain siya dahil hindi maayos ang pamilyang pinagmulan niya? Ganoon ba? Hindi ba't mas maganda na habang wala pa ay putulin na agad ang hirap na kahaharapin niya?”“Natasha.” Nanghihilakbot si Gretchen sa kaniyang naririnig.Kahit paano, nagdududa siya sa pagdadalang-tao ni Natasha, pero kung totoo man na buntis ito at si Greig ang ama, dadalhin habang buhay ng kaniyang konsensya kung hahaya