All Chapters of หวนรักหนีลิขิต: Chapter 331 - Chapter 340

“ฉันคิดว่าถ้าเธอเพิ่มองค์ประกอบที่เป็นตัวของเธอเองเข้าไป มันจะยิ่งดีขึ้น จริงอยู่ว่าสามารถหยิบแรงบันดาลใจจากธรรมชาติมาใช้ได้ แต่ในหลาย ๆ ครั้งก็ควรใส่ความคิดของตัวเองเข้าไปด้วย เธอเป็นคนฉลาดและมีเสน่ห์เฉพาะตัว หากนำองค์ประกอบแบบตะวันออกมาใส่ในผลงานแบบตะวันตก มันจะเกิดการปะทะทางความคิดที่ทรงพลังมาก”เขาสามารถเข้าใจแนวคิดของฉันได้อย่างดีเยี่ยม นั่นทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจ แต่ฉันก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแต่ฉันกลับไม่ได้สังเกตเลยว่าไม่ไกลจากตรงนั้น มีกล้องตัวหนึ่งกำลังถ่ายภาพของเราสองคนไว้ด้วยการได้พูดคุยกับซูข่ายเหวินในระยะเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงนี้ทำให้ฉันเกิดการรับรู้ใหม่ เขาเหมือนกับคนที่สวรรค์ส่งมาเพื่อถ่ายทอดความรู้มากมายให้กับฉันไม่เพียงแต่ทำให้ฉันได้เรียนรู้ความรู้ที่ไม่สามารถหาได้จากในห้องเรียนเท่านั้น แต่ยังทำให้ฉันได้สัมผัสถึงความงดงามในงานออกแบบแฟชั่นอีกด้วยในฐานะนักออกแบบเสื้อผ้า ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ออกแบบเสื้อผ้าที่คนอื่นชื่นชอบ และเขายังสอนฉันถึงวิธีการออกแบบผลงานที่ตัวเองรู้สึกพอใจได้อีกด้วย“ยินดีที่ได้รู้จักนายนะ ถึงแม้เราจะเพิ่งเจอกันเป็นครั้งแ

เรื่องตลกจะเป็นเรื่องตลกก็ต่อเมื่อคนอื่นคิดว่ามันตลก แต่คำพูดของเขากลับทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจอยู่ลึก ๆแต่ครั้งนี้ฉันยังคงรักษาความสงบของจิตใจไว้ได้ เพราะฉันไม่ต้องการให้ใครมารบกวนแนวคิดการออกแบบของฉัน และไม่อยากให้เรื่องของฉันกลายเป็นปัญหาใด ๆฉันหวังเพียงแค่ว่าจะสามารถทุ่มเททำการแข่งขันครั้งนี้ให้สำเร็จลุล่วงไปได้อย่างมั่นคง และให้ผลงานของฉันได้รับการยอมรับจากผู้คนมากขึ้น เพื่อที่ฉันจะได้รับคำแนะนำและแนวทางพัฒนาจากคนอื่น ๆ มากขึ้นเช่นกันหลังจากเก็บภาพวาดนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันไม่ได้รีบร้อนที่จะหาข้อมูลติดต่อของซูข่ายเหวินทันทีเพราะฉันรู้ว่าเควินเป็นคนฉลาด และเขาคงไม่ยอมล้มเลิกได้ง่าย ๆ“ต่อจากนี้ พวกเราสองคนต้องรีบแล้วนะ เวลามีไม่มาก หากยังคงเสียเวลาไปเรื่อย ๆ ก็คงไม่สามารถออกแบบผลงานที่ดียิ่งขึ้นได้แน่นอน”ฉันเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเวลา ในช่วงไม่กี่วันนี้ฉันตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ และเมื่อหมดคาบเรียน ฉันก็ใช้เวลาค้นคว้าข้อมูลอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งฉันพบจุดเช็กอินแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆที่นี่มีนักท่องเที่ยวมากมายที่มาสัมผัสกับบรรยากาศอันแปลกตา ส่วนฉันกลับมองเห็นความเป็นธรรมช

ในที่สุด หลังจากการรอคอยอันยาวนาน เสียงของกรรมการก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น“ขอแสดงความยินดีกับผู้เข้าแข่งขันยี่สิบห้าอันดับแรกที่ผ่านเข้ารอบในการแข่งขันครั้งนี้ พวกคุณได้ผ่านด่านแรกมาเรียบร้อยแล้ว ต่อไป พวกคุณจะเข้าสู่การแข่งขันรอบที่สองซึ่งจะดุเดือดยิ่งขึ้น หวังว่าพวกคุณจะรักษาฟอร์มและพยายามต่อไป”ฉันเห็นแสงสีฟ้าส่องสว่างขึ้นตรงหน้าฉัน ขณะที่รอบตัวคนอื่นเป็นแสงสีแดงเฉพาะแสงสีฟ้าเท่านั้นที่หมายถึงการถูกเลือกจริง ๆ และผ่านเข้ารอบต่อไปได้อย่างราบรื่น ส่วนแสงสีแดงหมายความว่าพวกเขาถูกคัดออกแล้วบางครั้งความจริงก็เป็นเช่นนี้ คุณจำเป็นต้องยอมรับความจริงว่าถูกคัดออก และต้องยอมรับทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันสูดหายใจเข้าไปลึก ๆ ยกภูเขาออกจากอกได้เสียทีความพยายามของฉันไม่สูญเปล่า ฉันผ่านเข้ารอบได้สำเร็จ!อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น การแข่งขันที่กำลังจะมาถึงจะยิ่งยากขึ้นกว่าเดิมสายตาของกู้จือโม่ตกลงมาที่ฉันอีกครั้ง ฉันบ่ายหน้าหนีเล็กน้อยด้วยไม่อยากมองเขาฉันไม่ต้องการมีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับเขา และก็ไม่ต้องการมีอะไรที่แตกต่างไปจากเขาเลยฉันรู้ว่าระหว่างเราสองคนยังมีปัญหาอีกมากมาย แต่

ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองเดินออกมาจากที่นั่นได้อย่างไร แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุดที่แท้โลกนี้เต็มไปด้วยความมืดมนมากมาย เพียงแต่ว่าฉันสามารถหลีกเลี่ยงมันมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้มองดูเหมือนโชคดี แต่ฉันก็ไม่รู้เลยว่าในครั้งต่อไป ฉันจะถูกดึงเข้าไปในวังวนเหล่านั้นหรือไม่ ดังนั้น สิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือทำให้ตัวเองดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่ยอมให้สิ่งใดมารบกวนจิตใจฉันได้ขณะที่ฉันกำลังเตรียมตัวออกจากสถานที่แข่งขัน ทันใดนั้นฉันก็เห็นเด็กสาวสองคนที่มีใบหน้าหวานถูกพาขึ้นรถสีดำคันหนึ่ง และชายที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ก็คืออาจารย์แซ่จางคนนั้น!เขาสามารถเป็นผู้รับผิดชอบการแข่งขันครั้งนี้ได้ ทำให้ฉันรู้สึกตกตะลึงอยู่แล้ว คนแบบนี้สมควรจะมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร? แต่ตอนนี้เขากลับพาเด็กสาวสองคนขึ้นรถไปอีก ซึ่งยิ่งทำให้ฉันอดสงสัยในความจริงแท้ของเขาไม่ได้เขาต้องการพาเด็กสาวสองคนไปแล้วทำเรื่องผิดกฎหมาย จริง ๆ เหรอ? แค่คิดก็รู้สึกว่าน่ารังเกียจและไร้ยางอายอย่างถึงที่สุด!ฉันกัดฟันแน่น ต้องการจะสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้ แต่กลับพบว่ากำลังของตัวเองช่างเล็กน้

ดังนั้นข่าวลือทั้งหมดต้องใช้เวลาในการพิสูจน์ และความจริงก็เป็นไปตามที่คนกลุ่มนั้นคาดการณ์ไว้ประมาณสามวันต่อมา ฉันได้รับอีเมลฉบับหนึ่ง แต่ฉันไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก ไม่นานหลังจากนั้นฉันก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง โดยอ้างว่าเป็นอาจารย์จางซึ่งเป็นกรรมการของการคัดเลือกครั้งนี้ และมีรายละเอียดสำคัญเพิ่มเติมที่ต้องการพูดคุยกับฉัน สิ่งนี้ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากก็แค่การแข่งขัน ทำไมถึงจะมีรายละเอียดอะไรที่ต้องการพูดคุยกับฉันได้ล่ะ? เว้นเสียแต่ว่าเขาต้องการพบฉันจริง ๆแต่ฉันยังคงไม่มั่นใจนัก จึงอยากลองทดสอบความจริงของเรื่องนี้ดู เลยถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง“ช่วงนี้ฉันยุ่งกับการเรียนมาก ไม่ทราบว่ารายละเอียดเหล่านี้สามารถพูดคุยทางโทรศัพท์ได้หรือไม่? หรือจะนัดเวลาที่สะดวก แล้วฉันโทรวิดีโอหาอาจารย์จาง แบบนี้พอได้ไหมคะ?” ฉันแกล้งทำเป็นยุ่งมากเพื่อพยายามทำให้ฝ่ายตรงข้ามสับสน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจมากนัก แล้วก็ตอบฉันอย่างมั่นใจทันที“ผู้เข้าแข่งขันท่านนี้ หวังว่าเธอจะสามารถยืนยันสถานะของตัวเองได้ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีให้ทุกคน อาจารย์จางต้องการพูดคุยรายละเอียดกับเธอเป็นการส่วนตัว