All Chapters of After Divorce : Marrying My First Husband Again: Chapter 101 - Chapter 107

Dasha's Point Of View.Tahimik lang ako habang naglalakad kami papunta sa aming kwarto, ibang-iba ang lugar na ito kaysa doon kila Dr. Naomi. Hindi kalakihan ang lugar at wala rin kahit anong design, tanging kulay grey lang. May mga pintuan kaming nadadaanan ngunit wala namang bintana ang mga iyon kaya hindi ko makita ang mga nasa loob. Huminto ang nagbabantay sa amin at may pintuan na binuksan. Pinapasok niya kami isa-isa, mayroong 10 na kulungan na parang katulad sa kulungan namin ni Caroline. 20 kaming lahat kaya naman sa isang kulungan ay tagdadalawa. Mabuti na lang at si Emma ang kasama ko, pumasok kami sa kulungan at kaagad kong napansin ang isang plato na naglalaman ng kaunting kanin at isang pritong isda, mayroon ding isang pirasong water bottle.Huwag nilang sabihin na ito ang pagkain namin?"Nandiyan na rin ang pananghalian niyo kaya kumain na kayo, pagsapit ng hapon ililibot ko kayo sa buong lupain para maging pamilyar kayo," saad ng nagbabantay sa amin bago isarado ang pi

Dasha's Point Of View.Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita ko, nandito na ulit kami sa kulungan at gabi na. Matulog daw kami ng maaga dahil maaga kaming kailangang gumising bukas para magtrabaho. Pero hindi ko magawang ipikit ang aking mga mata dahil sa nakita ko kanina. Hindi ako pwedeng magkamali, simula pagkapanganak ko hanggang sa magkaroon ako ng sariling utak. Alam ko na kung si Mama ba iyon kahit pa nakatalikod. Kaya hindi ako pwedeng magkamali, hindi pwedeng hindi siya iyon...Pero wala na si Mama... Matagal na siyang wala, paano nangyaring nandito siya?Napansin ko ang kapayatan niya, pero kahit may nagbago sa kaniyang katawan, iyong mga mata niya—siyang siya iyon. Siya ang Mama ko.Pero paano iyon nangyari?Tapos kasama niya pa si Tita Elysa... Na alam na alam kong wala na rin sa mundo. Naunang namatay si Mama bago si Tita... Nandoon pa ako sa burol, paanong nangyari 'to?Possible kayang sila nga talaga iyon? Lalapit na sana ako sa kanila noon ng tawagin ako ni Emma, ma

Dasha's Point Of View.Kinabukasan ay maaga akong nagising, hindi ko na lang pinapansin pa ang antok na nararamdaman ko dala ng ilang oras ko lang na tulog. Hindi ako makapaghintay na makita ulit ang kamukha ni Mama... Kailangan kong kumpirmahing siya nga iyon kahit na malakas ang pakiramdam kong tama ang kutob ko."Tandaan niyo iyong mga tinuro ko sa inyo kahapon, ha? Kapag kayo nagkamali ako ang malilintikan kay Dr. Reyes," paalala ng nagbabantay sa amin na hindi ko pinagtutuonan dahil ang mga mata ko ay nililibot ang buong paligid para hanapin ang kamukha ni Mama ngunit bigo ako.Nandito na kami sa mahabang lupain at kitang-kita ko ang mga trabahanteng halos karamihan ay matatanda na ang nagtatrabaho. Mayroong mga napapalingon sa amin ngunit babalik din naman sa mga gawain, lahat ay pokus lang sa pagtatanim at halos ayaw magsalita dahil sa takot sa kanilang mga nagbabantay.Hindi na nakakapagtaka iyon dahil sinabi sa amin ng aming tagabantay na walang makikipag-usap sa aming mga ka

Dasha's Point Of View.Naging malapit kaming apat pagkatapos noong simpleng sabay-sabay naming pagkain. Nakakatuwa ngang isipin na kahit silang maawala, naging magkaibigan pa rin silang dalawa ni Tita Elysa na para bang iyon talaga ang nakatadha at walang makakahadlang.Ngayon na napatunayan kong buhay nga sila, mas lalong hindi na ako makapaghintay na makaalis dito at magkasama-sama kaming lahat. Lalong-lalo na si Mama at Papa... Ilang taon na ang nakaraan simula ng makasama nila ang isa't isa, sigurado akong magiging masaya sila."Talaga? Marunong kang magbake?" tanong sa akin ni Mama, isang tanghali na magkakasama na naman kaming kumain. Si Tita Elysa at Emma ay nakapila pa para kumuha ng pagkain kaya kaming dalawa pa lang ang nandito.Ngumiti ako, parang gusto ko na lang siya palaging makausap. Ni-ayoko ngang mawala ang paningin ko sa kaniya... Baka kasi hindi ko na naman siya makita o baka magising ako sa panaginip na hindi pala totoo lahat ng mga nakikita ko ngayon."Opo... Tinu