All Chapters of Unexpected Wife of a Billionaire: Chapter 31 - Chapter 40

"Bakit Panay ang ngiti mo?" Tanong ni Santi Kay Jethro, "anong nangyayari sayo?" "Wala lang.." nakangiti pa rin siya na parang nakadikit na ito doon. "Babae ba yan?" Tila nakocurious ito sa nangyayari sa kanya. "Secret.." Sininghap ni Santi ang hangin, mas lalo siyang naging mausisa. "Secret? Parang may malaking nangyari, ah! Hindi mo ba ako kayang pagtiwalaan?" Tumingin si Jethro sa kanyang kaibigan, nakangiti pa rin ngunit sa loob-loob niya ay naguguluhan. Kung sakaling malaman ni Santi ang katotohanan, tiyak na hindi ito mapipigilan sa pagbibigay ng komentaryo o mga tanong na tila walang katapusan. “Hindi talaga,” sagot ni Jethro, sinisikap na hindi magpahalata na may mga alalahanin sa kanyang isip. “Minsan, mas masaya ‘yung may mga bagay kang itinagong para sa sarili mo.” “Bakit parang nagiging misteryoso ka na?” kumunot ang noo ni Santi. “Tandaan mo, kaibigan kita. Wala akong balak na manghimasok, pero masyadong mabango ang hangin. Anong nangyayari?” Napatigil si Jethro.

"Maaari akong sumugal sa Isang relasyon kung nais ko. Ayoko lang ng nabibigo," seryoso na naman ang mukha ni Jethro na parang inaarok ang pagiging sensiridad niya. Nababahala siya sa ganitong klase ng mood swings nito, dahil pakiramdam niya, nagtitimbang siya ng bulak. Hindi siya makapaniwala, na ang taong ito ay siyang lider ng buong kumpanya. Magaling lang ito marahil magdesisyon sa negosyo, subalit sa personal na buhay, ay hindi.Habang pinagmamasdan ni Danica si Jethro, hindi niya maiwasang magtaka kung paano nagiging ganito ka-komplikado ang mga bagay sa pagitan nila. Ang lalaking nasa harap niya, na isang respetadong lider ng kanilang kumpanya, ay tila hindi ganap na kayang hawakan ang sariling emosyon. Sa negosyo, si Jethro ay determinado, matapang, at tila walang kinatatakutan. Pero sa personal na buhay, parang bata itong nangangapa sa dilim.Matapos ang sinabi ni Jethro, tila naging mas mabigat ang hangin sa paligid nila. Ramdam ni Danica ang tensyon, pero sa kabila nito,

Nakahinga nang malalim si Danica habang pinagmamasdan ang mga paang papalayo nina Siren at Vohn. Ramdam niya ang bigat ng kanilang tampo, at sa bawat hakbang nila, parang lalo pang lumiliit ang espasyo sa pagitan niya at ng kanyang mga kaibigan. Hindi niya inakalang aabot sa ganito ang lahat. Puno ng kalituhan ang isip niya, at alam niyang hindi niya sila masisisi sa nararamdaman nila ngayon.Naiwan siyang nag-iisa sa pasilyo. Kumikirot ang kanyang puso. Hindi niya inakala na ang pagtatago ng kanyang sitwasyon ay magbubunga ng ganitong lamat sa kanilang pagkakaibigan. Alam niyang hindi niya maaaring isisi sa kanila ang lahat ng ito, pero paano nga ba niya ipapaliwanag ang lahat? Paano niya sasabihin na ang lahat ng pagbabago sa kanya ay dahil sa isang lihim na pilit niyang tinatago, isang lihim na bumabalot sa kanya ng takot at kahihiyan?Habang naririnig niyang papalayo ang mga yabag nina Siren at Vohn, nagpasya si Danica na kailangan na niyang ayusin ito. Hindi siya pwedeng magtagal

Nagbuntong-hininga si Siren, ngunit ngumiti rin nang bahagya. "O sige, pero sana nga, Danica, matapos ng dinner na 'yan, malinaw na sa amin ang lahat. Hindi mo naman kami kailangang iwasan o itago ang mga problema mo, alam mo 'yan." Tumango si Vohn, bagaman may halong pag-aalala pa rin sa kanyang mga mata. "Oo, tama si Siren. Gusto lang naming malaman kung okay ka talaga. Hindi mo kailangang dalhin mag-isa 'yang bigat na 'yan." Nakangiti si Danica, pero sa loob-loob niya, ramdam pa rin niya ang bigat ng mga alalahanin. Alam niyang marami pa siyang dapat ipaliwanag, at ang katotohanan ay mas komplikado kaysa sa nais niyang ipakita. Pero masaya siyang kahit papaano, handa pa rin ang kanyang mga kaibigan na makinig at suportahan siya. "Basta mamaya, dinner's on me," sabi ni Danica, pilit na pinapalitan ang usapan ng mas magaan na tono. "Gusto ko rin kayong i-treat, para makabawi ako sa inyo." Nagpalitan ng tingin sina Siren at Vohn, na parang nagkakaintindihan. Alam nilang hindi

"Shit, namatay!" naiinis na Sabi ni Danica, nalowbat ako. Malamang magalit na naman sa akin ang lalaking iyon at isipin na pinagpatayan ko siya ng phone," bulong niya sa sarili habang hinihintay si Ian na kumuha ng sasakyan, "Oh, bakit parang nalukot ang mukha mo?" papalapit sa kanya si Siren habang may kinukutingting sa bag, "malayo pa lang ako, napapansin ko na yang inaarte mo." "Wa-wala naman.. ang tagal ni Ian," nakanguso siya at itinago ang phone, "nalowbat kasi ako." "Naku, hayaan mo na, hindi natin kailangan ng phone kapag nandun na tayo,"humawak ito sa kanyang braso, "oh, ayan na pala sila," natanaw na nila ang sasakyan na papalapit sa kanilang dalawa. Pagdating nila sa Tramo, tumigil siya saglit upang ayusin ang sandals "mauna na kayo, hahanapin ko na lang kayo sa loob," Sabi niya. Paborito nila ang lugar na ito, dahil masasarap ang pagkain at may live band pa. Pag angat niya ng kanyang ulo, nabangga ito ng isang lalaki. Agad siyang inalalayan nito, dahil muntik na s