Nararamdaman ni Danica na may mga matang nakatingin sa kanya na parang sinusubaybayan ang kanyang bawat pagkilos. Dahan dahan siyang naglakad, at tinitingnan kung sino ang taong humahabol ng tingin sa kanya. Sa mahabang pasilyo ng opisina, nagmamadali siyang tumakbo at nagtago. Ihahanda na niya ang hawak na papel pang hampas sa taong iyon. "patay ka sa aking bwesit ka.. gugulpihin kita!" Narinig niya ang mga yabag na papalapit. Hinigpitan niya ang hawak sa folder. Handa na siya, ano man ang mangyari. Office hours iyon kaya walang tao sa paligid at nakasarado ang mga pintuan ng opisina. Pagtapat sa kanya, agad niya iyong pinukpok sa ulo, "sino kang hayup ka! manyak! manyak!" talagang ang buong lakas niya ay kanyang ginamit upang mahampas ito ng malakas. "Aray! aray!" agad itong napaupo sa kanyang ginawa at nakasangga ang mga kamay sa kanyang ulo. Sinabunutan niya ito ng hindi tinitingnan kung sino ang taong iyon. "Danica!" saway nito sa kanya. Doon pa lang siya huminto, at tining
"Maaari akong sumugal sa Isang relasyon kung nais ko. Ayoko lang ng nabibigo," seryoso na naman ang mukha ni Jethro na parang inaarok ang pagiging sensiridad niya. Nababahala siya sa ganitong klase ng mood swings nito, dahil pakiramdam niya, nagtitimbang siya ng bulak. Hindi siya makapaniwala, na ang taong ito ay siyang lider ng buong kumpanya. Magaling lang ito marahil magdesisyon sa negosyo, subalit sa personal na buhay, ay hindi.Habang pinagmamasdan ni Danica si Jethro, hindi niya maiwasang magtaka kung paano nagiging ganito ka-komplikado ang mga bagay sa pagitan nila. Ang lalaking nasa harap niya, na isang respetadong lider ng kanilang kumpanya, ay tila hindi ganap na kayang hawakan ang sariling emosyon. Sa negosyo, si Jethro ay determinado, matapang, at tila walang kinatatakutan. Pero sa personal na buhay, parang bata itong nangangapa sa dilim.Matapos ang sinabi ni Jethro, tila naging mas mabigat ang hangin sa paligid nila. Ramdam ni Danica ang tensyon, pero sa kabila nito,
"Danica!" muling tawag ni Siren, mas malakas na ngayon, at ramdam na ramdam ni Danica ang pagkadismaya sa boses nito. Nilingon niya si Siren, na mabilis namang lumapit, bitbit ang nag-aalalang ekspresyon sa mukha. Kasunod ni Siren si Vohn, tahimik ngunit halatang naiirita rin, nakakunot ang noo habang dahan-dahang lumalapit sa kanila. Kapwa sila parehong nakasimangot, nagpapahiwatig na seryoso ang kanilang pakay. "Ano bang nangyayari sa'yo, ha?" agad na tanong ni Siren, ang tono nito'y matalim at nagtatanong ng kasagutan. "Matagal na naming nararamdaman na iniiwasan mo kami. Pero bakit si Ian—nakikipag-usap ka naman sa kanya? Ano bang problema?" Hindi agad nakasagot si Danica. Naramdaman niya ang bigat ng mga tanong ni Siren, na tila bawat salita ay nag-iiwan ng bahid ng kirot sa kanyang dibdib. Ayaw niyang umamin, ngunit alam niyang hindi na niya maitatanggi pa. Alam ng mga kaibigan niya na may kakaiba sa kanya nitong mga huling araw. At ngayon, hinaharap na nila ito. Napatitig s
Nakahinga nang malalim si Danica habang pinagmamasdan ang mga paang papalayo nina Siren at Vohn. Ramdam niya ang bigat ng kanilang tampo, at sa bawat hakbang nila, parang lalo pang lumiliit ang espasyo sa pagitan niya at ng kanyang mga kaibigan. Hindi niya inakalang aabot sa ganito ang lahat. Puno ng kalituhan ang isip niya, at alam niyang hindi niya sila masisisi sa nararamdaman nila ngayon.Naiwan siyang nag-iisa sa pasilyo. Kumikirot ang kanyang puso. Hindi niya inakala na ang pagtatago ng kanyang sitwasyon ay magbubunga ng ganitong lamat sa kanilang pagkakaibigan. Alam niyang hindi niya maaaring isisi sa kanila ang lahat ng ito, pero paano nga ba niya ipapaliwanag ang lahat? Paano niya sasabihin na ang lahat ng pagbabago sa kanya ay dahil sa isang lihim na pilit niyang tinatago, isang lihim na bumabalot sa kanya ng takot at kahihiyan?Habang naririnig niyang papalayo ang mga yabag nina Siren at Vohn, nagpasya si Danica na kailangan na niyang ayusin ito. Hindi siya pwedeng magtagal
Napatigil si Danica sa pagsagot nang mapansin niyang papalapit sina Ryza at ang mga kasamahan nito. Halata sa mukha ni Ryza ang masamang intensyon, at tila may nag-aalab na galit sa kanyang mga mata. Sa kanilang opisina, hindi lihim na madalas mang-away si Ryza, lalo na’t may halong tsismis at intriga ang mga usapan. Ngayong nakita niya sina Danica, Siren, at Vohn na tila nag-uusap ng seryoso, mukhang hindi nito palalampasin ang pagkakataong manggulo."Oh, ano na naman ang drama n'yo diyan?" matalim ang tono ni Ryza habang lumalapit. "May bagong isyu na naman ba, Danica? Alam mo ikaw, wala ka pang kalahating taon dito, Pero ang isyu mo, daig pa ang mga artista!"Si Danica, bagama't kinakabahan, ay nagpasya na hindi magpapadala sa parunggit ni Ryza. Alam niyang wala itong alam tungkol sa tunay na nangyayari sa kanya at ayaw niyang palakihin pa ang sitwasyon."Wala, Ryza," sagot ni Danica, pinipilit maging kalmado ang boses. "May inaayos lang kaming problema, na hindi ka kasali.""Probl
Nagbuntong-hininga si Siren, ngunit ngumiti rin nang bahagya. "O sige, pero sana nga, Danica, matapos ng dinner na 'yan, malinaw na sa amin ang lahat. Hindi mo naman kami kailangang iwasan o itago ang mga problema mo, alam mo 'yan." Tumango si Vohn, bagaman may halong pag-aalala pa rin sa kanyang mga mata. "Oo, tama si Siren. Gusto lang naming malaman kung okay ka talaga. Hindi mo kailangang dalhin mag-isa 'yang bigat na 'yan." Nakangiti si Danica, pero sa loob-loob niya, ramdam pa rin niya ang bigat ng mga alalahanin. Alam niyang marami pa siyang dapat ipaliwanag, at ang katotohanan ay mas komplikado kaysa sa nais niyang ipakita. Pero masaya siyang kahit papaano, handa pa rin ang kanyang mga kaibigan na makinig at suportahan siya. "Basta mamaya, dinner's on me," sabi ni Danica, pilit na pinapalitan ang usapan ng mas magaan na tono. "Gusto ko rin kayong i-treat, para makabawi ako sa inyo." Nagpalitan ng tingin sina Siren at Vohn, na parang nagkakaintindihan. Alam nilang hindi
DANICA: Hindi ako pwede ngayon. Napakunot ang kanyang noo ng mabasa ang mensahe ni Danica. Hindi siya makapaniwala na tumanggi ito. Minessage niya ulit ito.. JETHRO: Bakit hindi? DANICA: Aalis kami ng friends ko. JETHRO: Saan kayo pupunta? Hindi na sumagot si Danica. Naghintay pa siya ng ilang minuto, hanggang umabot ng dalawang oras, talagang binalewala na siya ng babaeng iyon. Nag iinit na ang punong Tenga niya dahil sa pandedeadma nito. Sinubukang niyang tawagan ang babae, ngunit magaling! pinagpatayan siya ng cellphone! Lalo lang tumindi ang pagkainis niya. Naipangako pa naman niya sa mga kaibigan na isasama ito sa gabing iyon. Subalit mapapahiya ata siya. Muli niyang sinubukang tawagan ang babae, ngunit nanindigan na ata ito na hindi siya kontakin. Nahimas niya ang kanyang baba. Ang kanyang pagkairita ay umaabot na sa bumbunan. Hindi niya inaasahan na ang kanyang plano ay mapupurnada. "Ano naman ba ang pinagkakaabalahan ng buntis na iyon at hindi man
"Shit, namatay!" naiinis na Sabi ni Danica, nalowbat ako. Malamang magalit na naman sa akin ang lalaking iyon at isipin na pinagpatayan ko siya ng phone," bulong niya sa sarili habang hinihintay si Ian na kumuha ng sasakyan, "Oh, bakit parang nalukot ang mukha mo?" papalapit sa kanya si Siren habang may kinukutingting sa bag, "malayo pa lang ako, napapansin ko na yang inaarte mo." "Wa-wala naman.. ang tagal ni Ian," nakanguso siya at itinago ang phone, "nalowbat kasi ako." "Naku, hayaan mo na, hindi natin kailangan ng phone kapag nandun na tayo,"humawak ito sa kanyang braso, "oh, ayan na pala sila," natanaw na nila ang sasakyan na papalapit sa kanilang dalawa. Pagdating nila sa Tramo, tumigil siya saglit upang ayusin ang sandals "mauna na kayo, hahanapin ko na lang kayo sa loob," Sabi niya. Paborito nila ang lugar na ito, dahil masasarap ang pagkain at may live band pa. Pag angat niya ng kanyang ulo, nabangga ito ng isang lalaki. Agad siyang inalalayan nito, dahil muntik na s
Hindi siya makapaniwala, saka siya bumaba..Nanginginig ang kanyang laman, habang binabaybay ang patungo sa likod ng sasakyan..Doon.. may umaagos na mapulang likido.. subalit mukhang hindi naman iyon dugo.."A--ano yan?" tanong niya sa mga pulis."Ma'am, mabuti pang buksan niyo yan, para makita niyo kung ano ang nasa loob.." sagot ng isang pulis.Nanginginig ang kanyang mga daliri.. saka itinaas ang likod na bahagi ng sasakyan.Unti unti, tumambad sa kanya, ang bahaging iyon ng sasakyan..May mga larawan nila doon nina Jethro at ng mga anak nila.Nakaayos ang bulaklak doon, at parang ibinuhos ang wine sa parteng iyon upang umagos.Natutop niya ang kanyang bibig at hindi makapaniwala sa sorpresang nakita. Ngunit.. nasaan na ang lalaki? Bakit gamit lang iyon? totoo bang mag aabroad na si Jethro?Dumaan ang isang van, at saglit na tumigil. Pag alis muli ng van, naroon si Jethro sa kabilang kalsada. Nakangiti, habang may dalang bulaklak.Nakasuot ito ng isang suit, na bagay na bagay sa
Nanatili siyang nakatayo sa harap nina Siren, Ian, at Vohn, habang ang kanyang puso ay tila binuhusan ng malamig na tubig. Umalis na si Jethro? Papunta na ito sa Amerika?Bakit hindi niya alam?Hindi man lang nito nais na magpaalam sa kanya? Tuluyan na lang itong aalis?Paano ang kanilang mga anak?Nakita niya ang saglit na palitan ng tingin ng tatlo, tila nag-aalangan kung dapat pa bang ipagpatuloy ang usapan. Pero si Vohn, na palaging prangka, ang hindi nakatiis."Danica, matagal na niyang plano iyon. Matapos ang lahat ng nangyari, siguro naisip niyang mas mabuting lumayo na lang muna. Hindi ka na rin naman niya makausap nang maayos, di ba? Ayaw mo rin naman ata siyang makita, kaya nakapagdisisyon siya ng ganoon."Gusto niyang magprotesta, gusto niyang sabihin na hindi totoo, pero paano? Hindi niya rin naman tinangka ang makipag-usap kay Jethro nitong mga nakaraang buwan. Sa tuwing susubukan niyang isipin ang gagawin, lagi na lang siyang nauunahan ng sama ng loob, hiya, o kaya nama'
Eksaktong anim na buwan, simula nong mawala si Vinz, unti unti na si Danica na nakakabangon.Ang kanyang katawan ay nakakabawi na, at maganda na ang takbo ng kanyang negosyo.Ang pagiexport ng mga damit ang kanyang ginawang negosyo. Hindi siya umasa sa mga pamana nina Vinz at Lovely, bagkus, kumilos siya para sa kanila.Walang bakas ni Jethro sa kanyang bahay, ngunit nalalaman niya sa kanilang mga anak at sa yaya, na pumupunta ang lalaki doon, kapag wala siya.Minsan, nalulungkot siya, dahil naiisip niyang tama si Vinz.. kailangang buuin nila ang kanilang pamilya ni Jethro, ngunit siya naman ay inaatake ng hiya.Hindi na kailanman kumontak sa kanya si Jethro..Mukhang sumuko na ang lalaki, panunuyo at pakikipag usap sa isang gaya niyang kasing lamig ng yelo makitungo.Mahalaga naman sa lalaki ang kanyang mga anak, subalit hindi niya maintindihan ang kanyang sarili.Ano ang hungkag na damdamin na pilit lumalabas sa kanyang damdamin? bakit tila ba, ang alaala ng lalaki ay palaging nasa
May isang susi sa bag ni Vinz, para sa closet nito sa kanilang bahay.Kinuha niya iyon. At binasa ang isa, na naka date, noong panahong nakita niya ito sa isang bar...Mahal kong Danica..Ang una kong pagkakita sa iyo, marahil ay hindi sinasadya, kundi isang tadhana.. Ang puso ko ay tumibok ng mabilis, na parang isang barena.Wala akong ibang tinitigan ngayong gabi, kundi ikaw lamang. Sayang, at may nauna na pala sa akin.Kung nauna lang sana ako, ng kahit ilang buwan na makalapit saiyo, ginawa ko na..Nagkakilala na tayo, sa Manila. At dahil sa ganda mo, at pinalibutan ka ng mga tao, hindi ko na nakuhang lumapit. Nginitian mo ako, ng minsang magtama ang ating mga mata.. subalit mukhang hindi mo ako natandaan..Naalala ni Danica ang lalaking iyon, na nakatitig sa kanya buong gabi, at binigyan niya ng isang ngiti. Ngunit dahil hindi siya interesado dito, hindi na niya natandaan ang mukhang iyon. Bumuntunghininga siya, saka ipinagpatuloy ang pagbabasa ng liham ni Vinz..Hindi na kita ma
"IWANAN mo na ko, Jethro.." sabi ni Danica sa lalaki, "hayaan mo muna akong mag isa.."Umalis ito, kasama ang mga bata. Halos dalawang linggo itong nananatili sa kanilang tahanan. Hindi ito umaalis at inaasikaso ang mga bata.Nakita niya, na gustong gusto ito nina Juls at Julia. Kaya hinayaan na lang niya ito.Lumalapit lang ito sa kanya kapag aayain siyang kumain, o kukumustahin. Kapag hindi siya nagsalita, umaalis na ito.Si Jethro din ang kumuha ng vault sa bahay ni Lovely, pati ang bag sa bahay ni Vinz.Nasa harapan niya ngayon, ang mga bagay na sinasabi ng mga ito sa kanyang panaginip, at ayun din sa naiwang will ng dalawa, kailangang ibigay sa kanya ang mga gamit na iyon.Una niyang kinuha ang susi ng vault ni Lovely. Customize iyon. Kaya ang btanging susi para mabuksan ito ay nag iisa lang.Tumambad sa kanyang mga mata, ang punong pera na nasa vault ay may nakasulat na Juls at Julia, sa bandang secret case naman, may isang telepono, saka isang sulat.Una niyang binuksan ang so
"DANICA...." hinawakan ni Jethro ang kanyang balikat, "halika na, naghihintay na ang mga bata.."Hindi niya alam, kung paano mabubuhay ngayon. Si Vinz ang nagsilbing best friend niya, sa mga panahong down na down siya.Hindi ito nag take advantage sa kanya kahit minsan.Isang beses lang siya nahalikan nito, at sa noo pa iyon.Ang pagsasakripisyo nito sa kanilang mag iina, ay walang katumbas. Kaya hindi niya alam kung paano magsisimula muli, ng wala ito sa paligid.Sa loob ng isang linggo na pagdadalamhati, wala siyang ginawa, kundi umiyak. Mag dalamhati. Magmukmok.Ni hindi na niya alam ang nangyayari sa kanyang mga anak, na lumalapit sa kanya para i-comfort siya.Nakikita niya ang mga itong kumakain. Bagong ligo, bagong bihis.May mga yaya naman ang mga bata, kaya tiwala siya sa mga iyon.Sa harap ng puntod ni Vinz, tila bumabalik ang lahat ng alaala nilang magkakasama.Walang dull moment kapag kasama niya ito. Laging nagpapatawa, laging may sense kausap. Hindi nauuubusan ng jokes.M
Ang damdaming iyon na pilit niyang kinakalimutan, ay muling nabuhay.'Bakit? bakit akala ko ay wala na? bakit akala ko ay tapos na?'Ang mga katanungan ni Danica ay kusang lumabas at pilit na kumakawala sa kanyang isipan.Hindi pala nawala ang pagmamahal niya kay Jethro, ito ay natakpan lamang ng poot, at sakit.Mas nanaig sa kanya ang matinding galit na dulot ng nakaraan. At ngayon, ng aminin na ni Lovely ang lahat ,parang mas gumaan na ang pagdadala niya ng kasalanan ni Jethro.Ang kanyang pagmumuni muni, ay nagbalik ng kanyang mga lumang alaala na tila ba kumakatok sa kanyang puso. Yung panahong sila ay masaya pa, at panahong wala pa silang pinag aawayan.Ang buhay nila noon ay talagang matatawag na ideal, lalo na, ng iopen ng lalaki sa kanya ang tungkol sa kasal.Isa iyon sa pinakamagandang bahagi ng kanyang buhay. Lahat naman ng babae ay nangangarap na maikasal. Nais niyang bumuo sana ng pamilyang mapayapa at masaya, na ipinagkait noon sa kanya.Subalit bakit ba napakadamot ng ta
Subalit ang kaligayahang iyon, ay hindi nagtagal.Hindi dumating ang puso sa tamang panahon.At hindi na iyon makukuha kailan man.Bumagsak ang helicopter na pinagkargahan nito, at nasunog iyon na parang barbecue.Nang malaman nina Danica ang nangyari, nagpanic sila, lalo na ang mga doctor.Mahinang mahina na si Vinz. Mukhang hindi na nito kayang magsurvive sa loob ng 24 oras."Anong gagawin natin," lumuluhang sabi ni Danica kay Lovely.."Maghahanap ako ng paraan, maghintay ka dito!" paalam nito sa kanya.Lutang na lutang ang pakiramdam ni Danica.Hindi na niya alam kung ano ang nangyayari sa paligid.Biglang may tumawag sa kanyang pangalan. Ang tinig na iyon!"Jethro?" bulong niya."Okay lang ba si Vinz?" agad hinawakan ni Jethro ang wala sa sariling si Danica, "magsalita ka..""Jethro.." hilam ng luha ang mga mata ng babae, habang nakatingin sa kanya.Hindi ito makapagsalita ng maayos ,na parang takut na takot.Agad niyang niyakap ito at pinakalma. Si Santi naman ay nagpaalam sa kan
Danica, na nakikipaglaro pa sa mga bata sa labas, ay napalingon nang marinig ang hysterical na sigaw ni Lovely. Agad niyang binitiwan ang mga laruan at mabilis na tumakbo papasok sa bahay. Pagkarating niya sa loob, bumungad sa kanya ang walang malay na si Vinz, nakasandal sa sofa habang nanginginig ang mga kamay ni Lovely sa paghawak sa kanya."D-Danica! Tumawag ka ng ambulansya! Bilis!" nanginginig na utos ni Lovely, habang pinipilit niyang alalayan si Vinz.Hindi na nag-aksaya ng oras si Danica. Agad niyang kinuha ang cellphone niya at tumawag sa emergency hotline. Nanginginig ang boses niya habang ibinibigay ang address nila at sinasabing may emergency—may taong nangangailangan ng agarang atensyong medikal."Vinz! Vinz! Kaya mo 'to!" halos maiyak si Danica habang hinahaplos ang mukha ng lalaking mahal niya. "Huwag kang bibitiw, ha? Please, andito ako..."Mahina na ang paghinga ni Vinz, at kitang-kita ang panghihina sa kanyang katawan. Walang malay ngunit may bahagyang paggalaw sa k