"Danica!" muling tawag ni Siren, mas malakas na ngayon, at ramdam na ramdam ni Danica ang pagkadismaya sa boses nito. Nilingon niya si Siren, na mabilis namang lumapit, bitbit ang nag-aalalang ekspresyon sa mukha. Kasunod ni Siren si Vohn, tahimik ngunit halatang naiirita rin, nakakunot ang noo habang dahan-dahang lumalapit sa kanila. Kapwa sila parehong nakasimangot, nagpapahiwatig na seryoso ang kanilang pakay. "Ano bang nangyayari sa'yo, ha?" agad na tanong ni Siren, ang tono nito'y matalim at nagtatanong ng kasagutan. "Matagal na naming nararamdaman na iniiwasan mo kami. Pero bakit si Ian—nakikipag-usap ka naman sa kanya? Ano bang problema?" Hindi agad nakasagot si Danica. Naramdaman niya ang bigat ng mga tanong ni Siren, na tila bawat salita ay nag-iiwan ng bahid ng kirot sa kanyang dibdib. Ayaw niyang umamin, ngunit alam niyang hindi na niya maitatanggi pa. Alam ng mga kaibigan niya na may kakaiba sa kanya nitong mga huling araw. At ngayon, hinaharap na nila ito. Napatitig s
Nakahinga nang malalim si Danica habang pinagmamasdan ang mga paang papalayo nina Siren at Vohn. Ramdam niya ang bigat ng kanilang tampo, at sa bawat hakbang nila, parang lalo pang lumiliit ang espasyo sa pagitan niya at ng kanyang mga kaibigan. Hindi niya inakalang aabot sa ganito ang lahat. Puno ng kalituhan ang isip niya, at alam niyang hindi niya sila masisisi sa nararamdaman nila ngayon.Naiwan siyang nag-iisa sa pasilyo. Kumikirot ang kanyang puso. Hindi niya inakala na ang pagtatago ng kanyang sitwasyon ay magbubunga ng ganitong lamat sa kanilang pagkakaibigan. Alam niyang hindi niya maaaring isisi sa kanila ang lahat ng ito, pero paano nga ba niya ipapaliwanag ang lahat? Paano niya sasabihin na ang lahat ng pagbabago sa kanya ay dahil sa isang lihim na pilit niyang tinatago, isang lihim na bumabalot sa kanya ng takot at kahihiyan?Habang naririnig niyang papalayo ang mga yabag nina Siren at Vohn, nagpasya si Danica na kailangan na niyang ayusin ito. Hindi siya pwedeng magtagal
Napatigil si Danica sa pagsagot nang mapansin niyang papalapit sina Ryza at ang mga kasamahan nito. Halata sa mukha ni Ryza ang masamang intensyon, at tila may nag-aalab na galit sa kanyang mga mata. Sa kanilang opisina, hindi lihim na madalas mang-away si Ryza, lalo na’t may halong tsismis at intriga ang mga usapan. Ngayong nakita niya sina Danica, Siren, at Vohn na tila nag-uusap ng seryoso, mukhang hindi nito palalampasin ang pagkakataong manggulo."Oh, ano na naman ang drama n'yo diyan?" matalim ang tono ni Ryza habang lumalapit. "May bagong isyu na naman ba, Danica? Alam mo ikaw, wala ka pang kalahating taon dito, Pero ang isyu mo, daig pa ang mga artista!"Si Danica, bagama't kinakabahan, ay nagpasya na hindi magpapadala sa parunggit ni Ryza. Alam niyang wala itong alam tungkol sa tunay na nangyayari sa kanya at ayaw niyang palakihin pa ang sitwasyon."Wala, Ryza," sagot ni Danica, pinipilit maging kalmado ang boses. "May inaayos lang kaming problema, na hindi ka kasali.""Probl
Nagbuntong-hininga si Siren, ngunit ngumiti rin nang bahagya. "O sige, pero sana nga, Danica, matapos ng dinner na 'yan, malinaw na sa amin ang lahat. Hindi mo naman kami kailangang iwasan o itago ang mga problema mo, alam mo 'yan." Tumango si Vohn, bagaman may halong pag-aalala pa rin sa kanyang mga mata. "Oo, tama si Siren. Gusto lang naming malaman kung okay ka talaga. Hindi mo kailangang dalhin mag-isa 'yang bigat na 'yan." Nakangiti si Danica, pero sa loob-loob niya, ramdam pa rin niya ang bigat ng mga alalahanin. Alam niyang marami pa siyang dapat ipaliwanag, at ang katotohanan ay mas komplikado kaysa sa nais niyang ipakita. Pero masaya siyang kahit papaano, handa pa rin ang kanyang mga kaibigan na makinig at suportahan siya. "Basta mamaya, dinner's on me," sabi ni Danica, pilit na pinapalitan ang usapan ng mas magaan na tono. "Gusto ko rin kayong i-treat, para makabawi ako sa inyo." Nagpalitan ng tingin sina Siren at Vohn, na parang nagkakaintindihan. Alam nilang hindi
DANICA: Hindi ako pwede ngayon. Napakunot ang kanyang noo ng mabasa ang mensahe ni Danica. Hindi siya makapaniwala na tumanggi ito. Minessage niya ulit ito.. JETHRO: Bakit hindi? DANICA: Aalis kami ng friends ko. JETHRO: Saan kayo pupunta? Hindi na sumagot si Danica. Naghintay pa siya ng ilang minuto, hanggang umabot ng dalawang oras, talagang binalewala na siya ng babaeng iyon. Nag iinit na ang punong Tenga niya dahil sa pandedeadma nito. Sinubukang niyang tawagan ang babae, ngunit magaling! pinagpatayan siya ng cellphone! Lalo lang tumindi ang pagkainis niya. Naipangako pa naman niya sa mga kaibigan na isasama ito sa gabing iyon. Subalit mapapahiya ata siya. Muli niyang sinubukang tawagan ang babae, ngunit nanindigan na ata ito na hindi siya kontakin. Nahimas niya ang kanyang baba. Ang kanyang pagkairita ay umaabot na sa bumbunan. Hindi niya inaasahan na ang kanyang plano ay mapupurnada. "Ano naman ba ang pinagkakaabalahan ng buntis na iyon at hindi man
"Shit, namatay!" naiinis na Sabi ni Danica, nalowbat ako. Malamang magalit na naman sa akin ang lalaking iyon at isipin na pinagpatayan ko siya ng phone," bulong niya sa sarili habang hinihintay si Ian na kumuha ng sasakyan, "Oh, bakit parang nalukot ang mukha mo?" papalapit sa kanya si Siren habang may kinukutingting sa bag, "malayo pa lang ako, napapansin ko na yang inaarte mo." "Wa-wala naman.. ang tagal ni Ian," nakanguso siya at itinago ang phone, "nalowbat kasi ako." "Naku, hayaan mo na, hindi natin kailangan ng phone kapag nandun na tayo,"humawak ito sa kanyang braso, "oh, ayan na pala sila," natanaw na nila ang sasakyan na papalapit sa kanilang dalawa. Pagdating nila sa Tramo, tumigil siya saglit upang ayusin ang sandals "mauna na kayo, hahanapin ko na lang kayo sa loob," Sabi niya. Paborito nila ang lugar na ito, dahil masasarap ang pagkain at may live band pa. Pag angat niya ng kanyang ulo, nabangga ito ng isang lalaki. Agad siyang inalalayan nito, dahil muntik na s
Habang nakatayo si Vinz, hindi niya mapigilan ang pag-alala sa babaeng kanyang nakita. Hindi ito mawala sa kanyang isip. Parang isang pagkakataon na hindi niya puwedeng palampasin. Kailangan niyang malaman kung sino siya. Sa kabilang banda, hindi rin niya alam kung paano siya lalapit. Maraming mga bagay na maaaring magkamali, pero mas malakas ang kanyang determinasyon kaysa sa takot. Sa loob ng bar, nakaupo si Danica kasama ang kanyang mga kaibigan, ngunit tila wala siya sa sariling mundo. Hindi mawala sa isip niya ang lalaki na kanyang nabangga kanina. Ibang klase ang tingin nito sa kanya, at ang mga mata nito ay tila bumabaon sa kanyang isip. Hindi rin niya maiwasang mapansin kung gaano kagwapo ito, pero sinaway niya agad ang sarili. Hindi niya kailangan ng ganitong distractions ngayon. “Hoy, Danica! Dito ka naman sa amin, para kang lutang!” biglang sabi ni Siren, sabay kalabit sa kanya. Napatingin si Danica sa mga kaibigan at ngumiti. “Sorry, may iniisip lang ako.” “Ano ba kasi
"Tara na sa loob, nariyan na yung ipapakilala ko sa Inyo," yaya ni Jethro sa dalawa, "sigurado, maiinggit kayo sakin kapag nakilala niyo siya." mayabang pa niyang sabi. "Ako sin, makikilala ko na diyan sa loob ang babaeng pangarap ko," nakangiting Sabi ni Vinz. "Oh? may nakilala Kang babae?" nakakunot ang noo na tanong ni Santi, "ang bilis mo naman ata.," "Basta,," nakangiti si Vinz habang nakasunod Kay Jethro. "Danica.." Napatingin si Siren sa pinto habang kinakalabit siya. Lumingon siya, pati SI Ian. Si Jethro iyon, may kasamang mga kaibigan. Bigla siyang namutla ng makita ito. Hindi siya makahuma. Ang kabog ng kanyang dibdib ay patuloy na bumibilis. Papalapit sa table niya ang mga ito. Hindi na niya kayang magtago pa. Inaatake siya ng nerbiyos, habang ang mga tingin ni Jethro ay sa kanya naka focus. Natuwa naman si Vinz, ng makitang sa table nina Danica sila lalapit. Malamang, iyong cute ang girlfriend ni Jethro. Subalit nagulantang si Vinz, ng si Danica ang kau
"Lovely?" nanlaki ang mga mata ni Danica ng makita ang babaeng iyon, at sa likuran nito ay si Santi. "Anong ginagawa niyo dito?""Nakita namin ang mga anak mo sa labas habang namamasyal kami ni Santi, at kanina.. sa kilos ng mga batang ito, kinabahan na ako, at alam kong anak mo sila," sagot ni Lovely, "maaari ba kaming tumuloy?"Napatingin siya sa kwarto ni Vinz, saka magalang na tumanggi, "doon na lang tayo sa labas. Mga anak, dito lang kayo.."Sa kanilang paglalakad sa hardin, ang malawak na mga bulaklak ng lavender ang unang napansin ni Lovely, "ang ganda naman dito."Hindi siya nagsalita, at dinala ang mga ito sa may greenhouse, may kalayuan sa bahay nila. "Anong kailangan niyo?" hindi na siya nag abalang paupuin ang mga ito. Hindi siya plastic na tao, kaya ayaw naman niya na maging komportable ang mga ito."Maaari ba kaming maupo?" si Lovely na ang humiling ng bagay na iyon."Sige, bahala kayo," naupo naman siya sa kabilang gilid."Danica, matagal ka na naming hinahanap.." pan
"Okay naman siya, baka masyado lang siyang natuwa," nakangiting sabi ng doctor, "huwag mo na lang hahayaan na mapagod siya o labis na masiyahan, talagang paninikipan siya ng dibdib," bilin ng doctor kay Danica."Salamat Doc," nilingon niya ito, habang hawak ang kamay ni Vinz.Nagpaalam na ang doctor sa kanya, at ibinilin na lang ang mga gamot na dapat inumin ni Vinz.Nakahinga siya ng maluwag, at taos pusong nagpasalamat sa Panginoon dahil sa maayos na kalusugan ng lalaki.Takut na takot siya kanina ng makita ang pamumutla nito at pagkawalan ng malay, subalit ngayon, alam na niyang ligtas si Vinz, kaya makakahinga na siya ng maayos.Marahang gumalaw ang lalaki, na parang nananaginip, saka unti unting ibinuka ang kanyang mga mata. Nang masilayan ang magandang mukha ni Danica, bahagya itong ngumiti."Bakit ang lungkot mo?" mahina ang tinig na iyon, subalit may halong saya."Sino ba namang hindi malulungkot sa nangyari sayo?" nakangusong sagot niya, "nag alala ako sayo ng sobra. Akala k
Napangiti si Vinz ng marinig ang sinabi ni Danica. Masaya siyang malaman na may puwang pala siya sa puso ng babae. Ang akala niya noon, hindi na siya magtatagumpay na mapaibig ito."Totoo ba yan?" tanong niya dito.Bahagyang tumango si Danica, "oo, basta magpagaling ka lang at magpalakas.. magpapakasal tayo..""Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya, Danica." nakangiti ang maputla niyang labi.Ang kanyang mukha ay parang sa isang bangkay. Maputla, maputi.May mga bagay na bawal na sa kanya gaya ng labis na pagpapagod. Kaya hindi na muna siya nagbabiyahe at nagtatrabaho na lang siya through online.Ang doctor na lang ang nagtutungo sa bahay na iyon, para sa kanyang check up.Isa sa pinakamagandang disisyon na nagawa niya, ay ang maghintay at hindi maging apura.Ang ngiting iyon ay biglang napalitan ng alalahanin.Paano kung makita sila nina Lovely?Hindi naman sila makakaalis ng bansa dahil malalaman agad iyon ni Jethro.Kung lilipat sila sa Manila, madalas naman doon si Santi.Lalon
"Magaling!" sabi ni Vinz sa kabilang linya, "napaniwala ba sila? yung mga kapitbahay mo ba diyan, nabigyan ng ayuda?""Opo sir, naayos na namin lahat." sagot sa kabilang linya.Tinawagan si Vinz ng isa niyang tauhan sa Batangas na tumutulong sa kanya upang mailigaw sina Lovely sa paghahanap sa kanya. Mgandang plano ito upang hindi malaman ng mga ito ang kinaroroonan ni Danica.Sa kagandahang palad, nakikisama ang lahat ng taga roon sa kanya, dahil na rin sa mabuti niyang pakikitungo sa mga ito. Iba rin talaga kung marunong makisama sa mga tao.Huminga siya matapos maputol ang tawag. Lumalapit na sina Santi sa kinaroroonan ng mag iina, kaya dapat niyang alisin ang mga ito doon.Naabutan siya ni Danica na nakatanaw sa bintana at nakangiti."Oh, maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong nito sa kanya. May dala itong prutas. "kumain ka muna."Maayos na naman ako, lalo na ngayon na inaalagaan mo ako," sagot niya sa babae."Bola.." nakangiti nitong sabi, "kumusta na ang pakiramdam mo? okay ka
"Kilala ko ba kayo?" tanong nito na bahagyang nakakunot ang noo.Ang taong ito ay--- hindi ang hinahanap nila!"Sino ka?" tanong ni Lovely sa lalaking kaharap."Anong sino ako? tanga ka ba? kayo ang lumapit sa akin at ginulat ako, tapos, tatanungin mo kung sino ako?" nanlalaki ang mga mata nito habang nakatingin sa kanila."Ikaw ba si Vinz?" naguguluhang tabong ni Lovely."See? kilala mo ako, tapos tatanungin mo kung sino ako? wow naman ha!" naiiling na sabi nito sa kanya.Kung gayon--" hindi makapaniwala si Santi. Mali ang taong namanmanan ng imbestigador na inutusan niya. Kahawig lang ito ni Vinz, pero hindi ito ang kaibigan nila."Lumayas nga kayo dito. Baka tumawag pa ako ng pulis!" pagtataboy nito sa kanila."Pasensiya na sir.. nagkamali lang," pagpapaumanhin ni Santi."Nagkamali- nagkamali, kumita na yan! wala akong paki kung anak kayo ng mayayaman. Wag kayong mang abala dito!" inis na sagot nito saka bumalik sa loob ng bahay.Naiwan ang dalawa na nagkakatinginan at hindi makap
Kinabukasan, maagang nagkita sina Lovely at Santi sa isang maliit na coffee shop sa gilid ng Maynila. Pareho silang halatang kulang sa tulog, ngunit ang determinasyon sa kanilang mga mata ang nangingibabaw."May nakuha akong impormasyon," ani Santi habang inilapag ang isang folder sa harapan ni Lovely. "May isang private investigator akong kinausap kagabi. Sinubukan niyang i-trace si Vinz sa mga huling transaksyon niya. At may natagpuan siya."Dali-daling binuksan ni Lovely ang folder at pinagmasdan ang laman nito. May mga resibo, CCTV screenshots, at isang listahan ng mga address na pinuntahan ni Vinz sa nakalipas na tatlong buwan."Nasa Batangas siya?" nanlaki ang mata ni Lovely. "Akala ko ba sa Manila lang siya nakikita?""Nasa Davao pa rin ang negosyo niya, at may mga pinupuntahan siya sa Manila.. Pero mukhang may madalas siyang puntahan sa isang private resort malapit sa dagat. Ang sabi ng investigator, doon siya madalas tumambay tuwing weekend, ginagawa lang palengke ang lugar,
Habang nakaupo si Lovely sa harap ni Santi, hindi niya mapigilan ang pagbalik-balik ng alaala sa kanyang isipan. Ang pagkakamali niyang iyon—ang pagsuway sa tiwala ni Jethro—ay nagdala ng isang hindi matatawarang lamat sa kanilang pagkakaibigan. Kung hindi lang niya natutunang mahalin ang lalaki, okay pa sana silang lahat ngayon.Ngunit sa kabila ng kanyang pagsisisi, may isang tanong na hindi siya tinatantanan: Bakit hindi pa lumilitaw si Vinz? Ilang taon na niya itong hindi nakikita, magmula ng pagplanuhan nila ang bagay na iyon.Hindi ito pangkaraniwan. Kilala niya si Vinz bilang isang taong hindi basta-basta nawawala nang hindi nagpapaalam. Pero ngayon, parang sinadya nitong maglaho. Ipinangako nito noon na itatago ang mag-iina ni Jethro, pero ang kasunduan ay dapat lumabas na ito matapos ang kasal nila—na hindi kailanman nangyari. Dahil kinasusuklaman na siya ng lalaki ngayon."Tingin mo ba, may dahilan kung bakit hindi nagpapakita si Vinz?" tanong ni Lovely kay Santi."Hindi ko
"Nawala na naman si Vinz?" nakakunot ang noo na tanong ni Jethro, "alam mo, nakakahalata na ako sa taong iyon..""Nang?" tanong ni Santi sa kanya, "by the way, kumusta naman ang lakad mo?""Sabi sa mall, kahawig lang daw pala ni Danica, hindi daw siya iyon," malungkot na sabi ni Jethro."Pakiramdam ko naman, tama si Vinz, bakit naman dito lang siya sa Pilipinas magtatago, eh sa laki ng connection mo, nakita mo na sana siya.. saka di ba, si Vinz mismo ang nagprisinta na siya ang maghahanap kay Danica sa parteng Luzon? Sa Vizayas, wala naman akong nakitang Danica. Kaya malamang, nag abroad nga siya.." paliwanang ni Santi sa kanya.Subalit iba ang pakiramdam niya. Bakit parang nasa Pilipinas lang talaga ang babae?Hindi niya mawari ang pakiramdam na iyon, ngunit kailangan niyang mag imbestiga. Sigurado siya sa larawan na ipinasa sa kanya ng detective. Kahit pa naka side view lang iyon, alam niyang iyon ay si Danica.Kailangan siguro, mag imbestiga siya, dahil sa laki ng Luzon, maaaring
Napayuko si Danica at mariing pumikit. Kinakabahan siya. Alam niyang dapat na niyang sabihin ito, pero natatakot siyang baka hindi ito ang tamang pagkakataon. Ngunit nang maramdaman niyang hinigpitan ni Vinz ang hawak sa kanyang kamay, naglakas-loob na siyang magsalita."Gusto ko kasing... gusto ko sanang bigyan tayo ng pagkakataon," mahina ngunit matapat niyang sabi.Saglit na natahimik si Vinz. Nanatili siyang nakatitig kay Danica, tila iniisip kung tama ba ang narinig niya. Hindi niya inasahan na sa kabila ng kanyang kalagayan, may isang tulad ni Danica na handang sumugal para sa kanya."Danica..." bulong ni Vinz, bakas sa mukha ang pagtataka at pag-aalala."Alam ko, alam ko," mabilis na dugtong ni Danica, parang nababasa ang iniisip ng lalaki. "Hindi ito madali, lalo na ngayon na nalaman kong may sakit ka. Pero Vinz... gusto kong subukan. Hindi ko kayang basta ka na lang mawala na hindi ko man lang nasabi sa'yo na... mahalaga ka sa akin."Hindi inaasahan ni Vinz ang biglaang pagsa